Kadınların erkeklere kurabilecekleri tuzaklar

başlığa yeniden can vermişim hyper_

kesinlikle katılmıorum...bana göre içini açan bi erkekten daha çok sevilcek bi varlık olamaz bi bayan için..2 insan arasında oluşcak sevginin yapıtaşı diyebilirim..karşıdaki bayan bunu göremiosa o onun sorunu..

 

valla hep boyle diyorlar ama bu sekilde iliski baslayincada sonuc yine erkek den yana husran oluyor.

 

valla bende hangi erkekle konuşsam hep üzülen taraf oldunu sölüyo..ve nedense banada hep üzenler denk geliyo :lol: ilginç bişey vesselam..

 

valla ilginc degil bence!!!

 

saydam bence gayet ilginç..nedn biliomusun..madem senin dediğin gibi iyi erkekler (yada dediğin gibi hani şu ezilenler) varya...neden hep o ezen kızlara denk geliyolar..kızlardada öle genelde..neden kimseye değerini bilcek biri denk gelmiyo..nedir yani bu ezme ezilme olayı..şehir efsanesine döndü valla mutlaka birileri yalan sölüyo olmalı herkesmi aşk acısı çekmiş be kardeşim kafa_ sorada kadınlar kurnaz..erkeklere etmedini bırakmıyo..yada efendim erkekler aldatıyo,kadir kıymet bilmiyo deniyor..bu karşı cinsle yapılan atışmaların sonu yok :badgrin:

 

ben gecmiste basimdan gecen ve cevremde olan olaylardan dolayi bunlari soyledim,erkek ne kadar duygusunu belli etmez ve icindekileri disari cikarmazsa o kadar basarili oluyor iliskide,eger herseyini ona verirsede sonunda kaybeden oluyor,bunu en az 4-5 ornekte yasadim.(hem kendimde hem arkadas cevremde)

belki kizlarin dogasinda bu var bilemiyorum ama dedigim gibi her iki tarafinda ic guzelliklerini birbirine veripte mutlu oldugunu gormedim,ayrica dun buraya yazdigim mesajda sonra disari ciktim eski bir dostumla bulustum,uzun zamandir gorusmuyorduk,gorusmedigimiz sure icersinde ciktigi 2 kizlada benim burda yazdigim olayi yasamis ve ikisi ile de yukarida verdigim 2 ornegi.

insallah ben yaniliyorumdur,insallah bunlarinda kiymetini bilen kizlar vardir,birgun bir yerde bulurum ama artik ben bu yonde umidimi biraz kestim.

 

Muhabbete balıklama dalıyorum Tamamda bu tartıştığınız normal birşey değil mi?Kaybetme korkusu çekici gelir herkese.Eğer sen bi ilişkide herşeyini karşıdakine verirsen çok sıkıcı bir hal alır.İnsanı heycanlandıran gizemlerdir saklı olanı keşfetme arzusudur.Bu yüzden ilişikler başta çok heycanlı olur daha sonra birbirini tanıdıkça iyice yüz göz olursun heycan meycan hiç bişey kalmaz ve sonuçta yeni heycanlar aramaya başlarsın.Evliliklerde bu yüzden aşkı öldürüyor artık 24 saat beraber olduğun insana ne heycanı duyabilirsin ki?Sadece bağlılığın artar aşk sevgiye dönüşür eee heycan nerde?Sonrada aldatmalar başlar.Eşini çok seversin canından çok seversin ama lanet olsun ki heyecan çekici gelir insana.Hayatın özünde değişim olduğuna göre bunun ilişkilerede yansıyacağını düşünmek kaçınılmazdır.Bence bir ilişkiyi yürütmek çok stratejik bi olaydır.Üstüne itinayla düşülmesi iyi plan yapılması bombayı patlatmadan fitili hep yanık tutmayı becermek gerekir.Öyle eski Türk filmlerindeki gibi ahh çok temiz bi kalbi var melek gibi onu çok seviyorum falan filan hepsi yalan.Karşıdakine değer vererek ona güvendiğini hissettirerek
,ama herzaman kaybetme korkusu olmalı, herşeyini onla paylaşmadan,insanın sadece ve sadece kendine ait sırları olmalı bence, planlı programlı yürütülmesi gerekir.Eğer bütün kalbini açıp herşeyini ona verirsen 'ya çok iyi bi insansın ama benim aradığım başka bir şey' sözünü duyma ihtimali yüzde 99 dur.Ah şu yüzde 1 lik kısmı denk gelsede rahat etsek ama nerdeeeeee.....

 

Bende olaya şöyle bir ilave yapayım, erkekler de, kadınlar da üzdüğü insanları hatırlamazlar, bu bir çeşit savunma mekanizmasıdır.
"Ben o kızın umutlarını yıkmıştım, o kız bana müthiş değer verirken ben uzaklaştım" demek her babayiğidin harcı değildir.
Ancak ben diyen azınlıktayım, üzülmesine sebep olduğum bir çok kız oldu.
Sebebi, birlikte olduğum kıza büyük değer verir, şımartırım, ancak aynı zamanda kaprise fazla katlanamam.
İlgim fazladır, gerçekten benimserim, farklı bir ilgi gösteririm, ama ilgimde çabuk geçer(di)
Ancak insan bu, bir kere uzaklaştığınız insan üzerine çok düşünmemek durumundasınız, hele ilginizi çeken başka birisiyle ilişkiye başladıysanız, ya da aklınız başka yerlere gitmişken, zaten eski kız arkadaşınızı unutuverirsiniz.
Peki o sizi unutmuş mudur?
Belki aylarca ilişkinizin yasını tutar.
Ben açık yüreklilikle itiraf ediyorum, bir çok kız arkadaşımı üzdüm.
Ben ise bir kere üzüldüm, ama ne üzülmek.
O zaman daha iyi anladım, üzerken, tamam bir miktar vicdan azabı çekiyorsunuz, ama sadece bununla sınırlık kalıyor, kendi hayatınıza devam ediyorsunuz, ancak üzüldüğünüz zaman ise, kendi ruhunuzun dışına çıkamadığınız için 24 saate, haftalara, aylara yayılan bir acı çekip, karşı tarafı suçluyorsunuz.
Enteresan bir dipnot ise, şu anda beni o üzen o kızla beraberim, o acıyı çekip, sonra ilişkiye başlamak, bence işte enteresan olan şey budur, acı ile başlayıp tatlanan bir ilişki denebilir.
Ancak ana fikre dönersek, üzerken pek bilincine varmıyorsunuz, ama büyük ihtimalle sizde birilerini üzdünüz...

 

karasan ben cok dusunen bir insanim,belki senin dediklerin anlik olmustur ama hatami hemen anlamis ve kesinlikle duzeltmeye calismisimdir,ve kiz kardeslerimde oldugu icin sanirim ozellikle dikkat ederim karsi tarafi uzmemeye,bence bu yeterli bir cevap olmadi bana.

 

Saydam şu yönde katılıyorum..erkekler genelde kendilerini karşılarındaki açtıkları için kaybediyo..yani sanırsam..bana göre böle örnek azdı ama senide dinledikten sora bi düşündüm,haklısın aslında..yani bazı bayanlar için gerçekten hep kendini nası desem böle ağırdan satan,sevdğini belli etsede hep bi mesafe bulunduran,ben sensizde yaparım imajını veren erkekler çekici oluyo heralde..ve belki de bayanlarda kaprislerinden kaybediyodur çoğu zaman..ama bnm düşüncem şu..belki hiç görmediğiniz biri için,dışardan baktığınızda (kız yada erkek için) kendine güvenen,aşırı samimi değilde ilk etapta düşünerek konuşan ve davranan erkek veya bayanlar birbirine çekici gelir bence çok normal..sonuçta hiçbişeyini bilmediğin için bunlar dikkat çeker..ama birlikte olduğun zamanda böle devam ederse ben kaldıramam mesela..yani 2 insanda %100 kendini anlatacak değil olay..ama bnm birlikte olduğum erkekte ya “kaçan kovalanır” yada ”anlatırsam ezilirim ”düşüncesiyle kendini geri çekcekse hiç gelmesin daha iyi..
marthel in dediği gibi..kaybetme korkusu her zmn varolmalı..sonuçta sevgililerimiz yokkende biz vardık dimi..ilişki cidden yürütmesi zor ve tehlikeli bi oyun..bi tahtıravelli ye benziyo..çoğu zmn denge değişiyo..erkeğin veya bayanın üstünde yoğunlaşıyo..ama önemli olan mesela..bi tarafın sürekli kendini geri çekmemesi,kaçmaması..her zmn içine kapanık insanı oynamaması..bana göre bunlara değer veren bayanlar hala var..neden olmasınki..eğer sayıları çok azsa kendi türümden şikayetçiyim yani..kafa_
Karasan “Bende olaya şöyle bir ilave yapayım, erkekler de, kadınlar da üzdüğü insanları hatırlamazlar, bu bir çeşit savunma mekanizmasıdır.”lafın dikkatimi çekti..çok doru bi laf..ve benimde oturup düşünmeme sebep oldu..evet bnmde üzdüğüm insan oldu..ama karşılık veremediğim için..ve buda benim elimden gelmeyen bişeydi..onun dışındada sevdiğim 2 erkekte beni üzmüştü mesela..ve belki senin dediğinin aksine onlar vicdan azabı bile çekmezken ben deyim yerindeyse kalp ağrısı çektim..ama suçlasak bile nereye kadar..karşımdaki insan başkasına aşık olduysa ben hiçbişe yapamam..kabullenmekten başka..çünkü belki de bende bigün birine bunları yaşatıcam bellimi olur..
Dipnotta ilginç olmuş gerçekten..senin adına sevindim..birdaha üzülceğin bi olay yaşamasın umarım..mutlu kalın işallah…

Not: başlığı Güzin abla köşesine döndürdük valla..başka yeremi taşısak napsak..

 

saydam sen sanırsam cidden değerini bilmeyen insanlara denk gelmişsin..sevgili olarak bırak insan olarak bile karşındaki insanlar biraz vicdansız çıkmış olabilirmi..benimde öle oldu durumum..ama ümidimi kesmedim..hala bi ümit beni üzmicek biri vardır diyorum dışarda :lol: kızkardeşlerinle ilgili bi örnek vermişsin..hayret ettim..ilk defa bunu düşünen bi erkeğe rastlıyorum ve inanılmaz takdir ettim seni..alkışlıcam hatta thums: bu arada sen boşver seni üzenleri..hemcinsleri olarak ben özür diliyim senden.. çünkü sinir oluyorum böle kızlara kafa_

 

Saydam, seni tanıdığım kadarıyla gerçekten sözüne bağlı, iyi niyetli, dürüst bir insansın, dediğin gibi çok iyi niyetli olmak, çok ince düşünmek genel anlamda kullanılmayı, ve türlü tatsızlıkları getiriyor.
Buna katılıyorum, benim sözlerim açıkcası senin için değildi, zaten fazla iyi niyetin sonu kötüdür, "acıma, acınacak hale gelirsin" lafı sevdiğim bir laftır.
Anlaşılmasın ki ben acımasız ve kaba saba bir adamım, tam tersine, sakin yapıda, bebaber olduğum insana çok değer veren ve bunu hissettiren birisiyim, ancak belirli hareketlerden dolayı birlikte olduğum kişiden soğuduğum zaman kolayca uzaklaşırım, bu da, hala size ilgi duyan, ilgi ve alakanıza alışmış insanı üzebiliyor, yani sebep özellikle üzme arzusunda kaynaklanmıyor kesinlikle.
Yalnız önemli bir konuda şudur arkadaşlar, siz bir kıza, kendi kafanızdaki idealleri sunarsanız bunun çok bir anlamı yoktur.
Birlikte olduğunuz kız neleri öne koyuyor, nelere önem veriyor, bunu bilip anlamak önemli.
Geçen bir mankencik, ben agresif adamdan hoşlanırım demiş.
Şimdi burada iş, bence erkeğe düşüyor.
Ben böyle bir kadından soğurum, çünkü agresif insanlardan haz etmem, agresif insandan hoşlanan kadındanda haz etmem doğal olarak.
Yani insanın bir kriteri olmalı, buna göre karşısındaki insanı değerlendirmeli.
Sizin kişiliğinizle örtüşemeyen şeylere önem veren, bunların özlemini duyan bir kadınla zaten birlikte olmayın.
Bunları görmek zaman alır, ancak zor değildir.
Bunları netleştirdikten sonra, kötü sürprizlerle yaşanacağına inanmıyorum.
Yani atıyorum, etrafın dediklerine aşırı önem veren, parayı aşırı önemseyen bir kızla ben mutlu olamam, zaten ben elerim o kızı.
Ancak bazı dostlar, kendi kriterine uymayan kızlara aşık olup sonra hüsrana uğruyorlar.

 

saol sadbuttrue,her zaman boyle dusunurum,ayrica sunu da soyliyim 8 yila yakin bir iliskim olmustu ,onda da ayni sorunlar yasanmisti ama bitme sebebi baskaydi,bitmesini hic istemiyordu ama cok yalanci oldugundan ve benim bu tarz seylere onem vermemden dolayi ilskimizi bitirmek zorunda kalmistim,hep duzelir umidi ile bekliyorudum ama hic bir asama kaydedememistik,bu yuzden de bitmesini istedim ve bunu onu en az nasil uzerek bitirebilirim diye ugrastim son zamanlarda.

yani anlayacagin benim bir sucum yoktu ve geriye donup her baktigimda kendimde bir suc gormedim ama o ayrilirken ben senden baskasini sevemem demisti ve cok uzulmustum.4 seneye yakin vakit gecti ve gecen hafta nisanlandigini duydum,inanin kimse benim kadar sevinmemisdir,allah yolunu acik etsin.

 

karasan cok haklisin ama ilk basta bunlari anlamak cok guc,belki ayni arkadas ortaminda olsan bunu ilk bastan cozebilirsin,ama tanimiyorsan bunlari anlayana kadar is isten gecmis oluyor yani kendini kaptirmis oluyorsun.

 

bence yine takdir edilcek bi şekilde davranmışsın.aslında seni çok seviyosa biraz bazı huylarını köreltmeyi deneyebilirmiş..sonuçta tamamn değişmez huylar..ama çok seviosan en aza indirip ilişkiyi devam ettirmeye çalışmalı..gerçi 8 yıl çok uzun bir süre..olsa olurmuş gerçekten..yani oda denemiş,çaba sarfetmiştir mutlaka..farklı kişiliklere sahip olup bu yüzden sürdüremediğin bi ilişkiyi bitirmek ..bu yüzden ayrılmak zor olsa gerek..ama mutlu olmuştur umarım..ve 8 yıl birlikte olduğun birinin nişanlanmasına mutlu olmanda çok güzel bişe..
neyse o mutlu olmuş heralde..sıra sende derim..takma böle kafana bence.senin gibi iyi biri çıkar mutlaka karşına.

 

aynı şeyi ben dicektim tam iş işten geçiyor gerçekten..

 

valla ne dertlesme oldu.

suanda bir kisiyle beraberim bakalim bunun sonu ne olacak,bu birliktelikten de sonuc alamazsam artik bir daha ciddi bir iliskiye girmemeyi dusunuyorum.

 

işallah istediğin gibi olur..ayrıda olmasa bile böle deme bence..hayatın boyu üzülcek değilsin ya..elbet mutlu olcaksın

 

O zaman biraz psikolojiye girelim, bazı insanların durumu farklı, mesela bende pek iş işten geçme denen durum olmuyor.
Sebebi bana dünyaları veren, beni inanılmaz sevip şımartan ve bunu her ortamda gösteren bir babaya sahip oldum.
Ancak babam yaşlı bir babaydı, 48 yaşındayken ben doğmuşum, bu yüzden içten içe, hep onu erken kaybedeceğimi bilerek yaşadım.
Yani en sevdiğim insanın bile beni bırakıp gideceğini kendime kabul ettirdim.
Babamı 23 yaşımda kaybettim, bir çok insanın inanamayacağı şekilde, büyük üzüntü belirtisi göstermedim, beni taziye için arayan dostlarım, Rock 'n Coke'ta çalıştığımı duyduklarında şok yaşamışlardı.
Bunları neden anlatıyorum, benim gibi insanlar olduğunu biliyorum, yani sevip değer verir, ama her an gitmeye hazırdır, çünkü daha çok küçük bir yaşta kendisini bunlara hazırlamıştır.
Dediğim gibi, bu nedenlerle, benim için sevdiğim insan her an gidebilir, eğer kişiliğinde bana ters gelen birşeyler varsa, kolayca, güzel anıları hatırasına saygı duyarak, ancak o ilişkiyi sonlandırarak devam edebilirim.
Bunun sebebi, dediğim gibi, çok sevdiğim babamın bir gün gideceğini bilerek, ama yaşamam gerektiğinede inanarak kendimi hayata hazırlamam oldu.
Bence sevdiğinizi kaybedecek olmak, sevmeye asla engel olmamalı, sonuçta elinizde, içinizde yaşanananlar kalıyor, "yaşananlar, hiç yaşanmamışlarla bir olur mu?"

 

okadar doluyumki bu konuda ama tekrar hatırlayıp yazamıycak kadarda güçsüzüm.
ya çok şanssızım.yada fazla değer veriyorum.
hepmi yanlış insan!
nezaman ciddi bi ilişki için çaba sarfetsem aslında deymiyceğini gösteriyo bana.
başkaları için sevmekden vazgeçip kendim için sevmek gerekiyor sanırım

ümit mi yani beslemek gereken biyerlerde olduğunu varsaymakmı? daha kaç yıl daha? kaç kez daha yanılmak gerek?

yok yaa... ben vazgeçdim...