YuriBoyka61
Yeni Üye
Lise 1 öğrencisiyim son zamanlarda hayatım zehir gibi geçiyordu.Sosyal fobim var (araştırdığıma göre aynen böyle).birisiyle konuşurken ne söyleyeceğimi onun ne cevap verebileceğini hep kafamda planlıyorum hele kızlarla konuşurken dilim tutuluyor saçma sapan şeyler söylüyorum çok sessizim kimseyle muhattap olamıyorum etrafıma bakıyorum etrafımdakilerin hepsi bana çocuk gibi hiçbiri benim kafamdan değilmiş gibi geliyor.bu yüzden aadam akıllı bir arkadaşım yok bütün senemi sınıfta uyuyarak geçirecek kadar kötüyüm.son zamanlardada biz kıza aşık oldum hemde normal bir şekilde değil baya baya aşık oldum ama kız benden 1 yaş büyük gidip konuşmaya bile cesaretim yok heleki ben herhangi bir kızla bile konuşurken içimden ne desem ne yapsam diye düşünüp saçmalarken aşık olduğum kıza ne derim allah bilir.bana baksa bile hiç arkadaşım olmadığı için beni ezik gibi görmesinide istemiyorum.Gerçi ezik haraç kesilen tiplerden kesinlikle değilim sadece asosyalim evden dışarı çıktığım bile yok nerdeyse.bu durumdan nasıl kurtulacağım bilmiyorum gerçi buraya neden yazdığımıda bilmiyorum sadece birilerine bunu anlatmak istedim onlarda sizsiniz işte zaten başka kime bunu anlatsam yada anlatmaya kalksam ne olur bilmiyorum.