Bu başlığı, bu yukarıdaki mesajı bulana kadar çok uğraştım. Sonunda buldum, çok şükür.
Bu başlığın bu mesajlarla kalmasını istemiyorum. Bu davranış, bu kelime seçimleri, bu espri kaygısıyla yapılan saçmalıklar..... Okuyorum da kendimden utanıyorum. Başka mesajlarımda var, eski mesajlarım. Bu mesajdan da beterdir belki onlar. Bulursam düzeltirim, ama bu mesajım aklımda kalmıştı.
Ne demişim ? Dinlenme gerekmezmiş insanoğluna ? Bak sen ! Neymiş ? Hayat bir devinimmiş arkadaşım... Lafa bak, kendimden tiksindim !
O mesajı yazarken hem bilgisizdim, hem de düşüncesiz bunu öğrendim, başkalarına da bildirmek zorundayım. O mesajımın zerre kadar bir etkisi olacaksa bunu yok etmek zorundayım.
O gün bunlara inanıyordum. Niçin ? Çünkü ben hep böyle düşündüm, yanlışta olsa bunu bildim. Kendimi çok hırpaladım, hırpalanmadığımı düşündüm. Haydi ben yanlışa dayanabildim, vücudum dayandı. Ömür boyu dayanacak mı ? Hayır ! Hem ben dayanabildimse her insan dayanabilir miydi ?
Hayat bir devinimmiş arkadaşım.... Vücut 17 yaşında dinlenmeye gerek duymayan bir makinaymış.....Breh breh breh...
Hayat bir devinimdir ama bu biçimde mi ifade edilir ? Hem yersiz hem insanlara üstten bakan bir davranışla mı ? Gülüyorum şimdi bu laflarıma. Ama yanlış olduğunun bilinmesini istiyorum.
Hele Kemankeş Mustafa'ya "abi" demeler falan.... Ben bu değilim. Hayır, Kemankeş Mustafa için arkadaşlarımla konuşurken "o abimiz böyle söylemiş" diyebilirim ama bir yazımda bunu yapar mıydım ? Yapmışım işte.
Beşer şaşar.
Bugün dinlenmenin önemini tam olarak biliyorum muyum ? Sanmam, ama dünkünden daha iyi bildiğim kesin.
Eskiden bilmediğimin bilinmesini istedim. Buna benzeyen başka mesajlarımda var, bulursam onları da düzelteceğim. Bir insanın benim yüzümden gün gibi bir gerçeği görmemesi.... olasılığı bile korkunç.
Son düzenleme: 29 Aralık 2008