Sosyal Fobi'liler dertleşelim, nasıl yakalandınız nasıl kurtuldunuz?

Şuan Yaşım 19 16 yaşımdan beri sosyal fobi ile mücadele veriyorum, sebebi; 3 yıl önce yaşadığım zor günler ve çevremdekiler diyebilirim. Boyu uzun zayıf biriyim. Yüzümün çirkin olduğunu düşünmüyorum 1.87 boyunda 71 kilodayım, bir miktar duruş bozukluğum var. Neyse, bu geçen 3 yıl boyunca halı saha haricinde sosyal aktivitem olmadı. Düşünün 3 yaz geçti denize gidemedim bu durum sebebiyle. 3 yıldır sevgilim yok, ki olması imkansız evden çıkmıyorum. Kısaca böyle anlatayım dedim.

 

Bu sosyal fobi tam olarak nedir? Belli insanlardan mı yoksa bütün insanlardan mı çekiniyorsunuz?

 

Çok zor bi durum etraftaki insaların kafa dengi olmaması, onlar birşeyle ilgilenirken yalnız kalman veya ilgini çekmemesi.

 

sosyalfobi farklı asosyallik farklı yalnızlık farklıdır sosyalfobi dışarıya çıkmaktan insanlardan kısacası dışarıdaki herşeyden korkmaktır her an başıma bir iş gelir diye bu insanların her ne kadar maddi ve manevi durumu iyi olsada bu fobiden kurtulamazlar uzman yardımı şarttır asosyallik tembellik gibi düşünülsede özünde imkansızlık yatar yada fiziki durum yoksa kolay kolay hele ki gençken maddi manevi durumu iyi biri sosyalfobisi yokken kendini eve kapatmaz yalnızlığın tanımı kişiye göre değişsede özünde her insan yalnızdır doğa söylüyor bunu yalnız doğuyoruz ve yalnız ölüp gidiyoruz etrafımızdaki her insan gelip geçiçi ne kadar insanlarla konuşsakta eğlensekte sonunda evimizde kanebeye uzandığımızda sakin sessiz huzur buluruz öte yandan insanları çok iyi tanımış çok gezmiş ortamlar görmüş insanlarda yalnızlığı tercih edebilir çünkü çıkarcılık bencillik arkadan kuyu kazma anlayışsızlık saygısızlık görmüştür sıkılmıştır kırılmıştır üç beş arkadaşı ile görüşmek dışında yalnızlığı tercih etmiştir dikkat ederseniz çoğu gençliğinde çok sosyal olmuş yaşlılar bunların içinde sanatçılarda var yalnızdır neyse şahsen çok tanıdığım var çevrem bayağı geniştir ama her insan gibi çok iyi anlaştığım az sayıda insan var onlarla geziyorum daha çok yalnız kalıncada resim yapıyorum spor yapıyorum piano çalıyorum yalnızlığımı olumlu duruma getiriyorum herkesede yalnızdan sporun yanında sanatsal bir faaliyetle ilgilenmesini öneririm kimbilir çok yeteneklisinizdir ileride bu hobiniz mesleğe dönüşebilir ayrıca şu yanlışı görüyorum çok çevrem olsun herkes ile iyi anlaşayım diye kusura bakmayında imkansız ne kadar geniş çevrenizde olsa anlaşacağınız üç beş kişidir

 

İnternet varken bu engel olmamalı.

 

Şimdi şöyle, aslında sokağa çıktığımda veya internette gördüm kızların çoğuyla rahatlıkla çıkabilirim. Ama bu düşünceye engel olan, mükemmel ol daha iyisini bul benzeri düşünce. Mesela ben herkesten çekinmiyorum, karşı cins ile karşı karşıya gelince bu durum oluyo, kendimi yetersiz hissediyorum. Ayrıca buradan berberime de sövmek isterdim, ilk gittiğimde iyi kesiyordu beğeniyordum, yıllar geçti adamla samimiyet artınca salla baş yapmaya başladı gibi. Başka bi kuaföre gitsem eskisine ihanet etmiş gibi suçluluk hissediyorum, ve bu kuaförlere itirazda edilmiyor bu da ayrı bir dert benim için. Yüzüm iyi ama fiziğim kötü yani iyi durumda değil suan görsel açıdan. Kesin bi kararlılıkla başladım spora, uyku saatlerimi düzelttim, ehliyet ve motosikletim var, arada gezmeye çıkıyorum ama havalar soğumaya başladı. Sanat olarak Yetenek sizsiniz'de ki sprey boya ile resim yapan adamı görünce gerekli malzemeleribende aldım çalışıyorum . Fazla uzatmayın şimdilik bu kadar

 

Benim sıkıntım şu ; Karşı cins karşısında kendimi ezik görüyorum sanki tüm kızlar çok üstün ben çok eziğim gibi geliyor. Bu yüzden 3 senedir sevgilim yok. Okulda bi kız var çok tatlı demiş çok heveslendim cok güzel bi kız ama konusamıyorum bide kız birçok erkekle konusuyo nedense ben bu kızla beraber olmamam gibi geliyor .

 

Bendede bu var. Psikolog çare olmayacak gibi, çoğu hasta böyle diyor.Hayalimizde ki kişi olmak tek çaregibi, bunu başarmaktan başka yol yok benim dusuncem.

 

Acaba hayalimdeki kişi olursam bu sıkıntıyı atlatırım gibi geliyor aklıma geldikçe spora daha da bağlanıyorum.

 

Toplum önünde konuşmaktan çekinme var biraz onun dışında hiçbir sorunum yok suan özgüvenim gayet iyi.


Çocukken utnagac biriydim ama emin olun geçebilecek birsey kendimden gördüm bu bir süreç bazen zorlanacaksiniz ama sonunda Fobilerinizden kurtulacaksiniz

 

Abi -abi diyeceğim- ben senden ufağım,benim liseye geçmeden önce yaşadığım şeyleri yaşıyorsun gibi şuan.
Bunun tek çaresi,bi kere cesaret ediceksin.Gidip konuşacaksın,inan bir kere açılınca devamı geliyor bunun.Kendini kısıtlama bu kadar.Bir de benim çok hayal ettiğim bir şey,ehliyet ve motorun varmış ne kadar güzel.Tanıdığım çok kız motora ve motorcu çocuklara bayılır,bence bunuda kullanmalısın Alıntı yaparsan tekrar cevap veririm abi.

 

Bende de özgüven yok karşı cins konusunda.Kendimi iyi bulmuyorum yani.Hala bunla uğraşıyorum :/

 

İnanırmısın, lise yaşlarında baya kız götürüyordum, lise yaşları diyorum çünkü lise 1 de okuldan kovuldum, bu senin dediğin gibi birşey değil ilaç kullanımı gerektiren bi ruh hastalığı. Ben hasta olduğumu kabul ediyorum ama ilaç tedavisini kabul etmiyorum. Bununla mücadele edebilmek çol zor, uyuşturucu ve alkol ile yenmeye çalışıp afedersiniz ucubeye dönebnler tanıyorum, onlara para verip madde kullanmak daha kolay geliyor mücadeleden kaçıyorlar. Bunu yenmek içinne gerekiyorsa yapmaya hazırım. 1-2 yıl sonra Üniversite'ye başlıyacağım. Vaktim kısıtlı 3 yılı boşuna geçirmek gibi büyük hata yaptım, artık vakit kaybetmeye niyetim yok şuan ki motivasyonum üst seviyede, Youtube'da izlediğim videolarla bu motivasyonu diri tutuyorum. Evet Sosyal fobisi olan kişi motivasyon bulmakta zorlanır bulsada istikrar sağlaması zordur çünkü hiç birşeyden zevk alamaz. Kendimi zenci gibi hissediyorum, buradada baya zenci varmış.

 

Bilgisayar oyunlarını da seviyorsan sana ikizim diyeceğim neredeyse Özellikle orta okulda bende de aynı sorun vardı.Kafa dengi insan pek yoktu.Lisede ise önce 1-2 kişiyle samimi oldum sonra yavaş yavaş diğerleriyle de takılmaya başladım(farkında değilim tabi ki)sonra bir baktım ki etrafımda bir sürü kişi var.Evet en azından bir yerden başlamalısın inan bana gerisi gelir.Özellikle sosyal bir ortama girmen lazım.Mesela benim abim bir motor grubu ile birlikte takılıyor, sürekli bir yerlere gidiyorlar, geziyorlar, baya da samimi oldular.Üniversitedeki ortam da çok iyi aslında eminim ki orada bu sorundan kurtulabilirsin.Sadece bu ilk adımı atman lazım

 

hep derim lise ve üniversitede sosyal oldunuz oldunuz ama olamadınız büyük bir ihtimalde okuldan sonra olamayacaksınız iş hayatı denilen (eğer yeteneğiniz yoksa aileden zengin değilseniz) bir bela sizi bekliyor maalesef sosyal hayatınız sıfıra yakın olacaktır onun için okul hayatında ilk göreviniz ders 2.göreviniz gezmek olsun kızlarla konuşun utanılıcak bir şey yok lisede üniversitede zaten sizden beklentileri düşük olacağından en güzel kızlarla sevgili olmaya bakın kafa dengi arkadaşlarınızla eğlenin tatil yapın erasmusu kazanmaya bakın ahlayıp vahlanmakla bir şeyler yoluna girmez uyanık girişken olacaksınız başka yolu yok sonra pişman olursunuz birde cep telefonu internet kullanımını azaltın

 

sizlerden yaşça büyüğüm, haddim olmayarak bir abi gibi dertleşmenize ortak olayım. ben de pek yakışıklı sayılmam, bugüne kadar da zaten ciddi manada sevdiğim, değer verdiğim sadece bir tane kız arkadaşım oldu. boyu benden 25 santim kısa idi, omuz boyuma geliyordu. arkadaş çevremden tut hatta bizim ünv yurt müdürüne kadar herkes bana şunu diyordu, "arkadaş ne buluyorsun bu kızda" çirkindi, ama bana dünyanın en güzeli gibi gözüküyordu. kısmet olmadı evlenemedik. işte o ayrılıktan sonra, ben de kimseye yaklaşamadım, açıkçası cesaret edemiyordum. tipime aynen sizin gibi güvenim yoktu. neyse, yaşadığım ilçede ki küçük bir ilçe, bir kıza denk geldim. tanışmadık. sadece banka atmsi önünde beraber sıra bekliyorduk, orda gördüm, aşık oldum
tam 8 ay kızdan habersiz peşinden koştum. dikkatini çekmek için aklınıza ne gelirse onu yaptım. ama yok, kız beni görmüyor. arabayla tepelemeye bile kalkıştım. hani bana bağırsın da yeter ki görsün. baktım ki olmuyor, gittim bunun tanıdığı bir amcanın yanına. sever beni. dedim ki ben bu kızla evlenmek istiyorum. ama beni görmüyor. konuşmnaya da cesaretim yok çünkü aşırı güzel.
amca bana dedi ki, "oğlum bir kendi tipine bak, bir de bu kıza. bu kız hiç sana bakar mı? bence vazgeç" dedi, vazgeçmedim. 8 ay geçtikten sonra, kızın yolunu kestim. indim arabadan. dedim ki, "bak şu an elim ayağım titriyor, seni gördüğümden beri gecemi gündüzümü unuttum, 24 saat peşinde evinin önünde dolaşmaktan kendi evimin yolunu unuttum. ya bana bir tokat salla defet, ya da beni kabul et"
kız bastı kahkahayı. noluyo lan? dedim, ne alay ediyorsun? kız dedi ki
"alay etmiyorum, aylardır peşimde olduğunu anlamayacak kadar aptal mıyım? ama o kadar komik oluyordun ki, engel olmak istemedim. bana karşı ne hissediyorsan, aynı şeyi ben de sana karşı düşünüyorum" dedi,
gerçi 3 gün sonra tekrar ayrıldık ama, beni kabul etmesi çok önemliydi. tipi falan boşverin gençler. aklı başında bir kız sizin pazunuza bakmaz zaten. sadece pazunuza bakan kızın da aklı başında değil, başka yerindedir zaten. öylesinden uzak durmak lazım. 2 gün sonra ağlayan siz olursunuz.

--- Mesaj birleştirildi, 22 Ekim 2014 ---

yakınlaşmak istediğiniz kıza da dikkat edin. güzel olabilir çirkin olabilir hiç önemli değil. yeter ki aptal olmasın. öyle terbiye ve edep yoksunu kızlar var ki, hoşlanırsınız teklif edersiniz, size verdiği cevap tüm gururunuzu özgüveninizi yerle bir eder, ömrünüzün sonuna kadar insan içine çıkamazsınız. normal olan, eğer reddedecekse bile, teşekkür edip nazikçe geri çevirir.

 

Mevzu kız olsa çok iyi, olay yanlış anlaşılıyor gibi. Mesela mahallede bir düzine kız var ukalalık etmek istemem ama istesem hepsiyle çıkabilirim, bu konu sadece kız değil, mükemmellikle ilgili. Yani, beni beğenicekce tam beğensin kusur bulamasın yada hiç beğenmesin. "Gibi"

 

seninkisi biraz ego gibi yanlış anlama yani açık konuşmaya çalışıyorum
her insanın egosu vardır ki bazı egolar oluyorki insan engel olamıyor iradesinin dışında gibi farkedilmez ama insan öyle yaşıyordur
ha sorun her konuda mükemmel olmakmı ben öyle bi insanla tanışmadım daha tanışabileceğimide sanmıyorum çünkü her insanın 'mükemmel olmayan' bi tarafı çıkıyor gibi
sosyal fobi bendede var ama ben vücutla çözülebileceğini sanmıyorum ama büyük ölçüde azaltılabilir etrafımda hemen farkedilen dikkat çeken bi vücudum var ama bu beni hala tam anlamıyla rahatlatmadı fobilerden kurtarmadı tamamıyla ama tekrar söylüyorum baya rahatlattı
herşey insanın kafasında bence

 

Haklısın, galiba tam ifade edemedim kendimi Sosyal fobi bende de var sürekli araştırıyorum zaten nedenleri ve etkilerini. Ehliyet almak için subeye, berbere gitmek icin sabah erken saatlerin sokakların bos oldugu saatleri tercih ediyorum. Simdi bana deseler ki kalabalik bi ortama gir kafe bar gibi birak girmeyi onunden gecemem, bu gibi durumlara maruz kalinca firina girmis gibi terliyorum. Yani cok zor bu sekilde yasamak. Sadece kiz degil, bi yerden alisveris yaparim fis istemeye veya almaya cekinirim. Kulakligim bozuk suan mesela cadde kalabaliktir diye gidemiyorum. Ego ile Fobiyi ayirt edebilecek kapasitedeyim yani.