Arkadaşlar sizinle paylaşmak istediğim bir yazım var.
genellikle sevdiğim şeyi yapmaya uğraşsam bile gerçekten depresif bir ruh hali içindeyim. 23 yaşındayım, çevremdeki arkadaşlarım sayesinde hayatımın amacı seks oldu gibi (hep bir arayışa sürüklendim,yaptığımdan değil hani) ve bir hayalin varmı derseniz yok derim açıkca. Bazen bi kitap falan okuyimde bu aptal ruh halinden çıkayım diyorum fakat hep erteliyorum. Kızlarla aram fena değil, hoş bu çevre faktöründen sonra objeleşme oldu biraz. Benimle iletişim halindeki kızlar hep bu boşluğun etkisiyle tanıştığım insanlar olduğu için çok değer görüp gitmiyorum bile çağırdıklarında falan öyle salak bi arkadaşlık oluyor. Üşengecim sevdiğim şeyi yapmaya bile üşeniyorum bazen. Monotonum. Kendimi sıkıcı ve takılmayan olarak görebiliyorum. Dışardan bakıldığında güzel bir hayatım varmış gibi gözüktüğünü düşünüyorum fakat evde hep kendimle başbaşayım. [her(2013) adlı filmde ki durum gibi aslında benim durumum]....
Bu boşluktan sıyrılmayı istiyorum fakat etkileri hep kalıcakmış gibi geliyor. Gençliğimde(ortaokul-lise döneminde) hiç ilişkim olmadı hani çapkınlık yapabilirmişimde haberim olmadı pc oynamaktan ve eksikliğini hissediyorum çünkü hala çocuk gibi yaklaşıyorum.Zamanın benim açımdan çok çabuk geçtiğini hissediyorum. Artık iş işten geçmiş hiç istediğim gibi bir hayatı (yada istediğimi zannettiğim) yaşayamicakmışım gibi, sanki etrafımda bana karşı bi plan varda benim hiçbişeyden haberi olmayan fasulye gibi gezdirildiğimi hissediyorum. Akşamları başımı yastığa koyduğumda çok kötü hissediyorum
ne yapabilirim? Alkole bağımlılığım artıyor, sigara kullanımımı 1paket+ olarak yapıyorum günde.. Bu gerçekler bilmeme rağmen kendime müdahale edemiyorum...
insanları yargılıyorum çünkü beni yargılayacaklarını hissediyorum, bazen o kadar yalnızlık yüzünden saçma insanlara bulaşıyorum..
biraz uzun oldu fakat okursanız sevinirim kalın sağlıcakla
genellikle sevdiğim şeyi yapmaya uğraşsam bile gerçekten depresif bir ruh hali içindeyim. 23 yaşındayım, çevremdeki arkadaşlarım sayesinde hayatımın amacı seks oldu gibi (hep bir arayışa sürüklendim,yaptığımdan değil hani) ve bir hayalin varmı derseniz yok derim açıkca. Bazen bi kitap falan okuyimde bu aptal ruh halinden çıkayım diyorum fakat hep erteliyorum. Kızlarla aram fena değil, hoş bu çevre faktöründen sonra objeleşme oldu biraz. Benimle iletişim halindeki kızlar hep bu boşluğun etkisiyle tanıştığım insanlar olduğu için çok değer görüp gitmiyorum bile çağırdıklarında falan öyle salak bi arkadaşlık oluyor. Üşengecim sevdiğim şeyi yapmaya bile üşeniyorum bazen. Monotonum. Kendimi sıkıcı ve takılmayan olarak görebiliyorum. Dışardan bakıldığında güzel bir hayatım varmış gibi gözüktüğünü düşünüyorum fakat evde hep kendimle başbaşayım. [her(2013) adlı filmde ki durum gibi aslında benim durumum]....
Bu boşluktan sıyrılmayı istiyorum fakat etkileri hep kalıcakmış gibi geliyor. Gençliğimde(ortaokul-lise döneminde) hiç ilişkim olmadı hani çapkınlık yapabilirmişimde haberim olmadı pc oynamaktan ve eksikliğini hissediyorum çünkü hala çocuk gibi yaklaşıyorum.Zamanın benim açımdan çok çabuk geçtiğini hissediyorum. Artık iş işten geçmiş hiç istediğim gibi bir hayatı (yada istediğimi zannettiğim) yaşayamicakmışım gibi, sanki etrafımda bana karşı bi plan varda benim hiçbişeyden haberi olmayan fasulye gibi gezdirildiğimi hissediyorum. Akşamları başımı yastığa koyduğumda çok kötü hissediyorum
ne yapabilirim? Alkole bağımlılığım artıyor, sigara kullanımımı 1paket+ olarak yapıyorum günde.. Bu gerçekler bilmeme rağmen kendime müdahale edemiyorum...
insanları yargılıyorum çünkü beni yargılayacaklarını hissediyorum, bazen o kadar yalnızlık yüzünden saçma insanlara bulaşıyorum..
biraz uzun oldu fakat okursanız sevinirim kalın sağlıcakla
kendin ol sadece..
bakalım ilaç biraz işe yarıyor gibi akşamları saçma kabuslar görmüyorum, düşünme isteği duymadığım şeyleri düşünmüyorum
