Başlayalım...
Öncelikle narşizm hastalığına yakalanmış, kendini beğenmiş kişinin konularıma, hatta benimle alakalı hiçbir yoruma cevap vermemesini istiyorum... (Anlayan anlar...) Çık git kardeşim konumdan, istemiyorum senin yorumlarını... (Anlayan anlar...)
Ben çok sorunları olan bir arkadaşım, maalesef annem dışında neredeyse herkes karşımda... Hiçkimse destekçim değil, bu yüzden normalde zor olan hayatım daha da zor hale geliyor...
Lise döneminde çok başarılı bir arkadaştım... Fen lisesi okuyordum zaten... Deneme sınavlarında 3. sınıfın sonlarına doğru ilk 250'ye girmeye başlamıştım... 3. sınıfın Kimya olimpiyatlarına katılmış ve Türkiye 59.'su olmuştum... Başarılarım beni hayata bağlıyordu, yine asosyal biriydim ama çok mutluydum... Hatta eski günlerimden uzaklaştığım için biraz gözüm yaşlandı şimdi.
Sonra maalesef 4. sınıfta internet bağımlılığım yüzünden derslerimden koptum... Fakat yine de 1 senelik kopmanın ardından Yıldız Teknik Üniversite'si Elektronik ve Haberleşme Mühendisliğinde dönemime 1. sırada girdim... Fakat bu başarı bana yetmediği için büyük bir hayal kırıklığı yaşadım... Okuldan memnun değildim ama burada okumak zorundaydım... ODTÜ istediğim için kendi içime kapandım... İstediğim gibi bir arkadaş çevresi edinemedim... Fakat yine de karakterli insanlarla arkadaş oldum... Asla yapamayacağım insanlarla arkadaş olmaktan iyidir... Böyle yani... Asosyal ve başarısız bir okul hayatım var diyebilirim... Bu asosyalliği geri çevirmek artık mümkün değil... Bu sosyallik konusu okuldan sonra düzelebilecek... Zaten sağlam arkadaşlar bulma isteğiyle dolu biri olduğum için eminim sosyal biri olabilirim yeterince çaba gösterirsem... Fakat istemeden geldiğim bir okul olsa da başarıyla bu okulu bitirmek zorundayım... İlk sene ÖSS bilgimden dolayı az çok kurtardım durumu ama ikinci sene yepyeni bilgilerle karşılaştığım için yapamadım... Ne yapıp, edip derslerime odaklanmalı ve bu okul başarıyla bitmeli... Her şeye rağmen yüksek lisans hedefim var... Olacaksam başarılı bir mühendis olmalıyım... Bunun için bana verebileceğiniz bir tavsiye yok... Kendimi internetten koparmalı ve oturup ders çalışmalıyım... Derslerimi takip etmeliyim... Yapacak başka bir şey yok...
Bu arada amacım NVIDIA'da çalışmak... Bu ülkeden ayrılmak, kirli geçmişimi geride bırakmak istiyorum... Yeni bir hayata başlamak ve tecrübe ettiğim hataları asla tekrarlamamak istiyorum...
Psikolojik sorunlarım vardı... Obsesif Kompulsif Bozukluktan ve Psikozdan muzdariptim... Obsesif Kompulsif Bozukluk varsa da artık hayatımı etkileyecek düzeyde değil... Psikoz maalesef kafamda ne olduğunu belirleyemediğim cümleleri kendi kendime tamamlama şeklindeydi ama o da geçti...
Asıl sorun dengesiz oluşum ve depresyonum... Dengesizliğim maalesef çok yanlış ve malca şeyler yapmama sebebiyet verdi... İlk önce bir sitede (YILDIZZ.COM) herkesle kavga ettim... Sürekli bana bulaşan insanlara katlanamıyordum ve takmamam gerektiğini geç öğrendiğim için sürekli sinirlerim bozuluyordu... Sonra en azından belirli laflara takmamayı az da olsa öğrendim... Görmezden gelmeyi öğrenmeye başladım... Abartılmadıkça hiç takmamayı öğrenmem gerek her şeyi... Ondan sonra fotoğraf ekleme sevdam başladı... Pazu fotoğrafları falan yayınlıyordum... Çok daha abartılı fotoğraflar da yayınladığım oldu bir gazla... Sonra pişmanlığını çok çektim tabii... En sonunda video işine giriştim... Abartılı ve malca cümleler kurduğum video'm hemen internete yayıldı... Böylece asla abartılı cümleler kurmamam gerektiğini öğrendim... Bundan sonra video da eklersem asla abartılı cümleler kurmayacağım... Efendiliğimi koruyacağım... Bunu öğrendim ama acısı büyük oldu tabii... Hala ispat için araba kaldırma videosu eklemeyi düşünüyorum tabii... Yalnız o videoda bile beni yadırgamamaları için izleyicilerden bunu rica edeceğim ve bu tarzda çekeceğim son video bu olacak...
Bir sitede ünlüydüm(YILDIZZ.COM), artık ünüm buranın dışına taştı... Umarım TV'lere ve gazetelere falan çıkmam...
Dengesizim demiştim... Bir de aşırı sinirim vardı ama bunun başta kendimi olmak üzere çevremdeki herkesi mahvettiğini gördüğüm için kendimi en zor durumda bile artık tutmaya çalışıyorum...
Son, gerçekten son konu depresyonum... Dediğim gibi kimse arkamda değil neredeyse annemden başka... Annemi hiçbir kulun kendi annesini sevemeyeceği kadar çok seviyorum... O ölürse ne yaparım, hiç bilemiyorum... Hayatımda bana inanan tek insan olduğu için ona canımı bile veririm... Çok hatalar yaptım sana karşı anne, affet beni... Tabii yanımda olmaya devam eden bir iki arkadaşım var aslında, onlara da minnet borçluyum...
Depresyonum yaşama isteğimi azaltıyor... Hiçbir şey yapasım gelmiyor... Ne ders çalışmak, ne de bir başka aktivite yapmak... (Sporu geçtim, bir yere, okula falan gitmek dahil...) İnsanlar intihar etmemden korkuyor... Aslında intihar etmemi isteyen bile var... Fakat onlara inat, gereksiz biri olmadığımı kanıtlayacağım... Ne olursa olsun, arada yaşamıma son vermek aklımdan geçse de buna cesaret edebileceğimi sanmıyorum... Katil falan da olmam, merak etmeyin... Yumruğumla kimseyi öldürmem yani.
Fakat bu yaşamıma son verme isteği beni korkutuyor... Belki de bir yaratıcı desteğine ihtiyacım var... Dini inanç düşüncem karmaşık... Çok kez hatalar yaptım bu konuda ama inancım sağlamlaşırsa, artık bu inancı sadece kendi içimde yaşayacağım... İntihar etmek demiştim... Kendi yaşayabileceklerimi geçtim, sırf annemi ve beni sevenleri mahvetmemek için sanırsam intihar etmem... Yaşamaya devam ederim... Bazen battığım bataklık beni buna zorlasa da, çırpınmaktan vazgeçmeyeceğim...
Bir şeyi unutmuşum... Power lifting merakım var... Bazı ukalalar sende genetik falan yok diyor ama onların bir şeyden anlamadığına eminim... Power liftingde hedeflerim rakamlara ulaşacağım... Ulaşmayanı şey etsinler... Neyse, terbiyemi bozmayayım...
Her türlü desteği alacağım bunun için. (Steroid hariç.)
Unutmadan, tamam bu sefer bitiyor.
Bilek güreşini de seviyorum... Bilek güreşi turnuvalarına da katılacağım.
Umarım bu kirli geçmişimi bir kenara bırakır, California'ya yerleşir ve yeni yaşamıma en doğru şekilde başlar ve bunu en doğru şekilde sürdürürüm.
Okuyanlara teşekkürler... Sandığınız kadar akılsız biri değilim, malca şeyler yapmış olsam da...
Öncelikle narşizm hastalığına yakalanmış, kendini beğenmiş kişinin konularıma, hatta benimle alakalı hiçbir yoruma cevap vermemesini istiyorum... (Anlayan anlar...) Çık git kardeşim konumdan, istemiyorum senin yorumlarını... (Anlayan anlar...)
Ben çok sorunları olan bir arkadaşım, maalesef annem dışında neredeyse herkes karşımda... Hiçkimse destekçim değil, bu yüzden normalde zor olan hayatım daha da zor hale geliyor...
Lise döneminde çok başarılı bir arkadaştım... Fen lisesi okuyordum zaten... Deneme sınavlarında 3. sınıfın sonlarına doğru ilk 250'ye girmeye başlamıştım... 3. sınıfın Kimya olimpiyatlarına katılmış ve Türkiye 59.'su olmuştum... Başarılarım beni hayata bağlıyordu, yine asosyal biriydim ama çok mutluydum... Hatta eski günlerimden uzaklaştığım için biraz gözüm yaşlandı şimdi.

Sonra maalesef 4. sınıfta internet bağımlılığım yüzünden derslerimden koptum... Fakat yine de 1 senelik kopmanın ardından Yıldız Teknik Üniversite'si Elektronik ve Haberleşme Mühendisliğinde dönemime 1. sırada girdim... Fakat bu başarı bana yetmediği için büyük bir hayal kırıklığı yaşadım... Okuldan memnun değildim ama burada okumak zorundaydım... ODTÜ istediğim için kendi içime kapandım... İstediğim gibi bir arkadaş çevresi edinemedim... Fakat yine de karakterli insanlarla arkadaş oldum... Asla yapamayacağım insanlarla arkadaş olmaktan iyidir... Böyle yani... Asosyal ve başarısız bir okul hayatım var diyebilirim... Bu asosyalliği geri çevirmek artık mümkün değil... Bu sosyallik konusu okuldan sonra düzelebilecek... Zaten sağlam arkadaşlar bulma isteğiyle dolu biri olduğum için eminim sosyal biri olabilirim yeterince çaba gösterirsem... Fakat istemeden geldiğim bir okul olsa da başarıyla bu okulu bitirmek zorundayım... İlk sene ÖSS bilgimden dolayı az çok kurtardım durumu ama ikinci sene yepyeni bilgilerle karşılaştığım için yapamadım... Ne yapıp, edip derslerime odaklanmalı ve bu okul başarıyla bitmeli... Her şeye rağmen yüksek lisans hedefim var... Olacaksam başarılı bir mühendis olmalıyım... Bunun için bana verebileceğiniz bir tavsiye yok... Kendimi internetten koparmalı ve oturup ders çalışmalıyım... Derslerimi takip etmeliyim... Yapacak başka bir şey yok...
Bu arada amacım NVIDIA'da çalışmak... Bu ülkeden ayrılmak, kirli geçmişimi geride bırakmak istiyorum... Yeni bir hayata başlamak ve tecrübe ettiğim hataları asla tekrarlamamak istiyorum...
Psikolojik sorunlarım vardı... Obsesif Kompulsif Bozukluktan ve Psikozdan muzdariptim... Obsesif Kompulsif Bozukluk varsa da artık hayatımı etkileyecek düzeyde değil... Psikoz maalesef kafamda ne olduğunu belirleyemediğim cümleleri kendi kendime tamamlama şeklindeydi ama o da geçti...
Asıl sorun dengesiz oluşum ve depresyonum... Dengesizliğim maalesef çok yanlış ve malca şeyler yapmama sebebiyet verdi... İlk önce bir sitede (YILDIZZ.COM) herkesle kavga ettim... Sürekli bana bulaşan insanlara katlanamıyordum ve takmamam gerektiğini geç öğrendiğim için sürekli sinirlerim bozuluyordu... Sonra en azından belirli laflara takmamayı az da olsa öğrendim... Görmezden gelmeyi öğrenmeye başladım... Abartılmadıkça hiç takmamayı öğrenmem gerek her şeyi... Ondan sonra fotoğraf ekleme sevdam başladı... Pazu fotoğrafları falan yayınlıyordum... Çok daha abartılı fotoğraflar da yayınladığım oldu bir gazla... Sonra pişmanlığını çok çektim tabii... En sonunda video işine giriştim... Abartılı ve malca cümleler kurduğum video'm hemen internete yayıldı... Böylece asla abartılı cümleler kurmamam gerektiğini öğrendim... Bundan sonra video da eklersem asla abartılı cümleler kurmayacağım... Efendiliğimi koruyacağım... Bunu öğrendim ama acısı büyük oldu tabii... Hala ispat için araba kaldırma videosu eklemeyi düşünüyorum tabii... Yalnız o videoda bile beni yadırgamamaları için izleyicilerden bunu rica edeceğim ve bu tarzda çekeceğim son video bu olacak...
Bir sitede ünlüydüm(YILDIZZ.COM), artık ünüm buranın dışına taştı... Umarım TV'lere ve gazetelere falan çıkmam...

Dengesizim demiştim... Bir de aşırı sinirim vardı ama bunun başta kendimi olmak üzere çevremdeki herkesi mahvettiğini gördüğüm için kendimi en zor durumda bile artık tutmaya çalışıyorum...
Son, gerçekten son konu depresyonum... Dediğim gibi kimse arkamda değil neredeyse annemden başka... Annemi hiçbir kulun kendi annesini sevemeyeceği kadar çok seviyorum... O ölürse ne yaparım, hiç bilemiyorum... Hayatımda bana inanan tek insan olduğu için ona canımı bile veririm... Çok hatalar yaptım sana karşı anne, affet beni... Tabii yanımda olmaya devam eden bir iki arkadaşım var aslında, onlara da minnet borçluyum...
Depresyonum yaşama isteğimi azaltıyor... Hiçbir şey yapasım gelmiyor... Ne ders çalışmak, ne de bir başka aktivite yapmak... (Sporu geçtim, bir yere, okula falan gitmek dahil...) İnsanlar intihar etmemden korkuyor... Aslında intihar etmemi isteyen bile var... Fakat onlara inat, gereksiz biri olmadığımı kanıtlayacağım... Ne olursa olsun, arada yaşamıma son vermek aklımdan geçse de buna cesaret edebileceğimi sanmıyorum... Katil falan da olmam, merak etmeyin... Yumruğumla kimseyi öldürmem yani.

Bir şeyi unutmuşum... Power lifting merakım var... Bazı ukalalar sende genetik falan yok diyor ama onların bir şeyden anlamadığına eminim... Power liftingde hedeflerim rakamlara ulaşacağım... Ulaşmayanı şey etsinler... Neyse, terbiyemi bozmayayım...

Unutmadan, tamam bu sefer bitiyor.


Umarım bu kirli geçmişimi bir kenara bırakır, California'ya yerleşir ve yeni yaşamıma en doğru şekilde başlar ve bunu en doğru şekilde sürdürürüm.

Okuyanlara teşekkürler... Sandığınız kadar akılsız biri değilim, malca şeyler yapmış olsam da...