Merhaba kardeşlerim, abilerim ...
Benim yıllardır üstesinden gelemediğim bir sıkıntım var. Kendim ile barışık değilim.. Bu sıkıntımın altında malesef boy problemim (takıntım) var. Evet çok aptalca bir şey yüzünden yıllardır bu sıkıntıyı yaşıyorum. Yaşım 22 boyum 1.65 kendime dert ettiğim bu konu yüzünden asosyal biri olarak hayatımı daha da zorlaştırdım. Dışarı çıkıp insanlarla sosyalleşmek yerine, saatlerce bilgisayar başında vakit öldürdüm veya saatlerce oturup kitaplarıma gömüldüm. Belkide gerçek hayatta sahip olamadıklarıma oyunlarda, kitaplarda sahip olarak kendimi tatmin etmeye çalışıyordum, ya da kendimi gerçek hayattan gerçeklerden soyutlamaya çalışıyordum. İnanır mısınız doğru düzgün arkadaşım bile yok. Yılların verdiği birikim ve asosyal hayat yüzünden şuan 78 kiloyum. Normalde olmam gereken kilodan neredeyse 15 20 kilo daha fazla. Sorunum kilolarımı verebilmek veya verememek değil. Sorunum o salona gidecek gücü kendimde bulamamam.. Çünkü utanıyorum. İnsanların zerre kadar umurunda olmadığımı biliyorum fakat kendimi çok küçük, önemsiz biri gibi hissediyorum. Küçüklüğümden beri spor ile uğraşan insanlara hep imreniyorum. Başarı öykülerini okumak bile beni çok etkiliyor. 2-3 kere salona kayıt olup gitmedim veya yarıda bıraktım. İnsanların hangi zorlukları alt ettiklerini ve neleri başardıklarını çok iyi biliyorum, kendi bahanelerimin ne kadar aptalca olduğunuda biliyorum. Fakat nedense iş uygulamaya geldiğinde hiçbirşey yapamıyorum. Zaman zaman düşüncesiz arkadaşlarım tarafından alay edildiğimde oluyor. Zorda olsa tebessüm ederek alınmadığımı belli etmeye çalışsamda hep içim içimi yiyor. Spora yazıldığımı duyan ya da öğrenen arkadaşlarım senden sporcu olmaz, uğraşma, o boyla cep herkülümü olcaksın gibi nice cümlelerle beni yerle bir ediyorlar. Sanırım tek ihtiyacım olan şey bunu birileriyle paylaşmaktı. Bu konuya hiç cevap dahi gelmese bunları yazdığım için çok rahatlamış hissediyorum.
Son olarak, düşündüğüm şeylerin ne kadar çocukça ve gereksiz takıntılar olduğunun farkındayım. Bu konunun üstesinden gelmek için elimden geleni yapıyorum ve zamanla atlatacağıma inanıyorum. Bugün spor salonuna kayıt oldum ve tek dileğim birkaç sene sonra bu yazdıklarıma denk gelirsem değişimin nereden nereye geldiğini görmek istiyorum. Belkide benim gibi düşünen insanlara yanlız olmadıklarını ve bu işin aslında kafada bittiğini gösterebilirim.
Benim yıllardır üstesinden gelemediğim bir sıkıntım var. Kendim ile barışık değilim.. Bu sıkıntımın altında malesef boy problemim (takıntım) var. Evet çok aptalca bir şey yüzünden yıllardır bu sıkıntıyı yaşıyorum. Yaşım 22 boyum 1.65 kendime dert ettiğim bu konu yüzünden asosyal biri olarak hayatımı daha da zorlaştırdım. Dışarı çıkıp insanlarla sosyalleşmek yerine, saatlerce bilgisayar başında vakit öldürdüm veya saatlerce oturup kitaplarıma gömüldüm. Belkide gerçek hayatta sahip olamadıklarıma oyunlarda, kitaplarda sahip olarak kendimi tatmin etmeye çalışıyordum, ya da kendimi gerçek hayattan gerçeklerden soyutlamaya çalışıyordum. İnanır mısınız doğru düzgün arkadaşım bile yok. Yılların verdiği birikim ve asosyal hayat yüzünden şuan 78 kiloyum. Normalde olmam gereken kilodan neredeyse 15 20 kilo daha fazla. Sorunum kilolarımı verebilmek veya verememek değil. Sorunum o salona gidecek gücü kendimde bulamamam.. Çünkü utanıyorum. İnsanların zerre kadar umurunda olmadığımı biliyorum fakat kendimi çok küçük, önemsiz biri gibi hissediyorum. Küçüklüğümden beri spor ile uğraşan insanlara hep imreniyorum. Başarı öykülerini okumak bile beni çok etkiliyor. 2-3 kere salona kayıt olup gitmedim veya yarıda bıraktım. İnsanların hangi zorlukları alt ettiklerini ve neleri başardıklarını çok iyi biliyorum, kendi bahanelerimin ne kadar aptalca olduğunuda biliyorum. Fakat nedense iş uygulamaya geldiğinde hiçbirşey yapamıyorum. Zaman zaman düşüncesiz arkadaşlarım tarafından alay edildiğimde oluyor. Zorda olsa tebessüm ederek alınmadığımı belli etmeye çalışsamda hep içim içimi yiyor. Spora yazıldığımı duyan ya da öğrenen arkadaşlarım senden sporcu olmaz, uğraşma, o boyla cep herkülümü olcaksın gibi nice cümlelerle beni yerle bir ediyorlar. Sanırım tek ihtiyacım olan şey bunu birileriyle paylaşmaktı. Bu konuya hiç cevap dahi gelmese bunları yazdığım için çok rahatlamış hissediyorum.
Son olarak, düşündüğüm şeylerin ne kadar çocukça ve gereksiz takıntılar olduğunun farkındayım. Bu konunun üstesinden gelmek için elimden geleni yapıyorum ve zamanla atlatacağıma inanıyorum. Bugün spor salonuna kayıt oldum ve tek dileğim birkaç sene sonra bu yazdıklarıma denk gelirsem değişimin nereden nereye geldiğini görmek istiyorum. Belkide benim gibi düşünen insanlara yanlız olmadıklarını ve bu işin aslında kafada bittiğini gösterebilirim.
kendinle barisik olman onemli, her avantajın bir dezavantajı olabilir, tersi de olabilir..