işsizlik..

24 yaşıma geldim.5 yaşında anaokulu sonra ilkokul lise özel dersler üniversite derken yıllar geçti.mimarlığı kazandım çünkü ailemin baskısı vardı okumam gerekiyordu yapamadım hayalim moda tasarımdı çünkü..küçümsemeyin modacı falan diye ;çocukluğumdan beri annem babam kavga ederken tek tesellim kumaş parçalarını kesip biçip bebeklerime dikmekti..babamın deri atölyesi vardı çocukluğum atölyede çalışan amcaların arasında geçti içime işledi yani moda.2 yıl mimarlığa dayandım ama en sonunda yeter diye isyan ettim babamdan habersiz çok istediğim moda okuluna kaydolup mimarlığıda aynı gün bıraktım..çok istediğim şey artık benimdi.gece gündüz çalıştım parasız parasız okula gittiğimde oldu,yazın herkes tatildeyken sürüne sürüne stajımıda yaptım.herşey güzel ben bedellerimi ödedim çalışmaktan hiç kaçmadım..şimdi işsizim ne yaptıysam olmadı.cv yollamadığım marka kalmadı.aklınıza gelen bütün giyim firmalarına büyük küçük hepsi.kimisinin kapısına gittim geri aramadılar..görüşmeye çağrıldım umut verdiler yine olmadı..düşünüyorumda onca emek ne oldu? yarın bir modacının kapısına gideceğim parasız çalışacağım çünkü artık parasızlık bile koymuyor sadece çalışmak istiyorum bende buradayım diye bağırmak istiyorum..bir taraftan param yok nasıl yapıcam diyorum..9 aydır işsizim.işsiz kalanlar bilirler o psikolojiyi.herşey boş gelir emekler boşa gidiyor zannedersin..hep dua edersin ama o iş bir türlü gelmez..o cv'ye asla ama asla cevap gelmez..en son, çok bilinen bir firmaya başvuru yaptığımda dalga geçerek şunu yazdım : hakaret kaldırabilirim boşverin maaşı öğle yemeğine razıyım yeter ki bir bakın ! aynen bunu yazdım çok kötü bir psikoloji bu.beni ayakta tutan tek şey dua etmek.cebimde kalan 3 5 lirayla ne yapabilirim? gidip tekrar garsonluk vs. işlerine sürünmek istemiyorum..erkek olsam bir derece yapabilirim ama olmuyor ne yapsam olmuyor.herşeyden vazgeçmiş gibiyim.biliyorum geçici bu dönem..ama yazmak istedim belki benim gibi olanlar vardır yazıp rahatlasınlar benim gibi istedim.

 

Sen hayalinin pesinden gitmissin gecde olsa mimarligi birakip ilgi alanina yonelmissin,devaminda cokda cabalamissin gorunen o ki,bukadar cabalayip pesetmek bukadar emege yazik etmek demektir,umudunu kaybetme,dedigin gibi geçici dönem..
Bende cok cekmistim zamaninda.4 sene turzm okudum kor topal okulu bitirdim,is hayatina atildim ama oda ne,3.4 yildir calisan diploma sahibi olmayan herkes senin üstünde pozisyon olarak,e ben niye okudum dedim kendi kendime,herkes zamanla ışin kurdu olmus,olmuş ama işin teknik kısmıni ayrintilarini bilmiyor,kabataslak calisiyor herkes.ama sorsan istedgn kadar diploman olsun senden once girdim işe,söz dinleyeceksin der.
Burdan turizm dusunen arkdslara duyrulur,once gidin personel arkasi calisma ortamini görün,sanmayinki diploma alinca masabasinda ise başliyorsunuz.ha dayınızın oteli arsa o baska

 

emin ol her işte bu böyle..okulumda beraber okuduğum arkadaşlarımın çoğu şimdi babasının şirketinde çalışıyor ama düşünüyorum iyi ki hazıra konacağım bir iş yok.sürüneceğimi biliyordum ama çalışırken sürünmek isterdim işsiz olarak değil tabi

 

Aynen herişte boyle ama konu turizm olunca cogu kisinin aklinda hem calisirim hem eglenirim gbi bi portre canlaniyor
3 sene calistigim otelin %80 ini hic gormemisimdir mesai bitince ayaklar durmuyor orda asla.
Kimi emekledikten sonra yurumeye baslar,kimi surundukten sonra
Buda gecer

 

Eger bir gun hayatini duzene koyup mutlu olursan seni kimse yikamaz. Cok guclu bir kadin olursun. Ama bunu yapabilecek misin iste bilmiyorum.

Benimde farkli belki de seninkinden dahada beter bir derdim var ve bunu yenersem kimse beni yikamaz. Ama bu denli buyuk bir odulu alabilmek icin vereceklerim, yasayacaklarim cok zor.

 

mutsuz değilim.her koşulda yoklukta mutlu olabilmeyi öğrendim biraz olsun.mutluluğumu kariyerime paraya bağlayamam..ama işe yaramıyor olmak kötü bir his.aslında işe yarıyorum.evin işlerini ben yapıyorum birilerinin hayatında mutlaka bir işe yarıyorumdur.ama bize öğretilen şey süper bir kariyerin olması gerektiği.aslında öyle bir şey yok.yükseklerde gözüm yok artık..bence derdimi yenersem diye bakma olaya.hayat bu bir dert gider diğeri gelir.problemsiz hayat yok.mesele ömürlük işleri dert edinmek.tabi derdin nedir bilemem affet ama büyük ödülü alabilmek için zor yollardan geçmeliyiz zaten.

 

Yok ya benim derdim bir hastalik. Tip dilinde sosyal anksiyete bozuklugu diye geciyor ve yenmek cok zor.

 

aynı ben bende çok çektim anksiyete panik kaygı vs durumlarından hayatımı devam ettiremiyordum.aklına gelebilecek bütün yasal uyuşturucu ve antidepresanları kullandım ama onlar sadece uyuşturuyor başka bir halta yaramıyor.gerçek probleminin ne olduğunu bilirsen daha kolay çözersin.stresi vücudunda biriktirme.istediğin aklından geçen şeyi yap yapamayacağın şeyi isteme.bu sende stres yaratır.mesela su içmek istedin ama gidip içmedin bu sende stres oluşturur.aklına geldiyse hemen yap.yapmaya gücün yoksa isteme ve hemen başka şeye odaklan.çok basit duruyor anlatınca ama işe yarayan bir şey tavsiye ederim.inşallah üstesinden gelirsin.

 

insanlık dışı performans gerektiren meslekler kısa bir dönem yapılır zaten çünkü hem maddi hemde manevi açıdan adamı çökertir zaten bu mesleklerle 100 yıl çalışsanız ne ev ne araba alırsınız karnınızı bile zor doyurursunuz onun için küçükken kendimize hedef koymalı ona göre hareket etmeliyiz çok zorda kalırsak insanlık dışı meslekleri kısa bir dönem yapmalıyız eğer modacılıkta üst düzey yeteneğiniz varsa zaten keşfedilirsiniz emin olun bunun için bu konudaki isim yapmış kişilere ulaşmak gerekir yarışmaları falan var sanırsam eğer sizde bir yetenek görürlerse elinizden tutarlar

 

doğru tespitler yapmışsın balboa.umudumu kesmedim henüz işimi severek yapıyorum az para kazansam bile ilk başlarda işimi sevdiğim için ilerleme şansım var.belki 10 yıl sonra ismimi duyarsın kim bilir insanlık dışı işlerde hele erkek değilsen çok daha zor.ama o işleri yapmak lazım hangi kesimden olursan ol hakikaten çok eğitici ego törpüleyici işler.bence herkes hayatının bir döneminde o tarz işler yapmalı.hep duyarız ya mesela büyük iş adamları anlatır.el arabasında simit satıyordum ayakkabı boyuyordum garsonluk yaptım bulaşıkçı oldum falan diye..bence doğruluk payı var yükselmeden önce en dibi görmenin.

 

tabiki kısa bir dönem ağır işte çalışmak iyidir hayat tecrübesi kazandırır zaten başarılı insanların çoğu fakirlik içinden çıkmış insanlar bende kısa bir dönem çalıştım inan erkekte olsan çok zor hem yorucu hemde neredeyse haftanın tüm zamanını alıyor bu işler parası iyi olsa bile neye yarar ki zaman yok insan ne ara spor yapacak sanatla ilgilenecek sosyal olacak onun için ömür boyu yapılmaz yani