derin_aker
Üye
24 yaşıma geldim.5 yaşında anaokulu sonra ilkokul lise özel dersler üniversite derken yıllar geçti.mimarlığı kazandım çünkü ailemin baskısı vardı okumam gerekiyordu yapamadım hayalim moda tasarımdı çünkü..küçümsemeyin modacı falan diye ;çocukluğumdan beri annem babam kavga ederken tek tesellim kumaş parçalarını kesip biçip bebeklerime dikmekti..babamın deri atölyesi vardı çocukluğum atölyede çalışan amcaların arasında geçti içime işledi yani moda.2 yıl mimarlığa dayandım ama en sonunda yeter diye isyan ettim babamdan habersiz çok istediğim moda okuluna kaydolup mimarlığıda aynı gün bıraktım..çok istediğim şey artık benimdi.gece gündüz çalıştım parasız parasız okula gittiğimde oldu,yazın herkes tatildeyken sürüne sürüne stajımıda yaptım.herşey güzel ben bedellerimi ödedim çalışmaktan hiç kaçmadım..şimdi işsizim ne yaptıysam olmadı.cv yollamadığım marka kalmadı.aklınıza gelen bütün giyim firmalarına büyük küçük hepsi.kimisinin kapısına gittim geri aramadılar..görüşmeye çağrıldım umut verdiler yine olmadı..düşünüyorumda onca emek ne oldu? yarın bir modacının kapısına gideceğim parasız çalışacağım çünkü artık parasızlık bile koymuyor sadece çalışmak istiyorum bende buradayım diye bağırmak istiyorum..bir taraftan param yok nasıl yapıcam diyorum..9 aydır işsizim.işsiz kalanlar bilirler o psikolojiyi.herşey boş gelir emekler boşa gidiyor zannedersin..hep dua edersin ama o iş bir türlü gelmez..o cv'ye asla ama asla cevap gelmez..en son, çok bilinen bir firmaya başvuru yaptığımda dalga geçerek şunu yazdım : hakaret kaldırabilirim boşverin maaşı öğle yemeğine razıyım yeter ki bir bakın ! aynen bunu yazdım
çok kötü bir psikoloji bu.beni ayakta tutan tek şey dua etmek.cebimde kalan 3 5 lirayla ne yapabilirim? gidip tekrar garsonluk vs. işlerine sürünmek istemiyorum..erkek olsam bir derece yapabilirim ama olmuyor ne yapsam olmuyor.herşeyden vazgeçmiş gibiyim.biliyorum geçici bu dönem..ama yazmak istedim belki benim gibi olanlar vardır yazıp rahatlasınlar benim gibi istedim.
