Bigdaddy
Üye
merhaba, ben azcık hayatım hakkında dertleşmek istedim. 23 yaşındayım, geçen senenin eylülünde ingilterede master yapmaya başladım. ondan önce okulu bitirdikten sonra 1 yıl falan boş geçmişti, yani aslında 2-3 ay bir yerlerde çalıştım ama genelde evde oluyodum. üniversitedeyken hoşlandığım bir kız vardı, muhabbetimiz de ilerlemişti baya, ama sevgiliyle arkadaş arası bişeydik. başbaşa çıkardık bi yerlere çoğu zaman, bazen bi bar olur, bazen kafeler, hatta boş parklara gidip şarap içerdik birlikte, her neyse işte okul bitince memleketine döndü, uzun süre görüşemedik haliyle aramız soğudu bişey de olmadı yani. öyle kaldı, yani aslında bahsetmek istediğim bu değil benim. onun gibi birçok arkadaşımdan da koptum, ünide çok sosyal sayılmazdım ama bi çevrem vardı, okul bitince görüştüğüm toplam 1-2 kişi kaldı. spor işine üniversitedeyken başladım, o zamanlar çok kiloluydum, bi gazla başladığım sporu baya severek, nerdeyse hergün giderek yapıyordum. daha çok fitness ağırlıklıydı ama zamanla body'ye kaydı, göbeği eritmenin yanı sıra biraz kas kütlesi de edindim. okul bitince durum değişti, okulun spor salonuna bi süre gitmeye devam ettim ama okul olmadığı için tabi düzenli gitmiyordum aklım estiğince. sonra yaşadığım çevrede bir spor salonuna yazıldım, ordaki hocalardan bazıları yaşıtım olduğu için muhabbet ediyoduk, sonra gittiler. salonda çok muhabbetim olan insan olmadı, 2-3 ay çalıştığım yerde de kimseyle çok samimi olamadım. neyse işte ingiltereye geldim, 3 yabancı çocukla birlikte öğrenci evinde kalıyodum, ilk başlarda partilere barlara falan gidiyoduk, sonra ben master onlar lisans yaptığından dolayı ben pek vakit ayıramamaya başladım, odadan çıktıkça görmeye başladım adamları. benim gibi yabancı öğrencileri bi araya getiren bi oluşum vardı, gezi falan düzenliyordu, onlara katıldım, arkadaşlarım oldu ordan da ama geziden geziye görüyorum. sınıfta totalde 10 kişiyiz, hiçbiriyle samimi değilim, dersler haziran gibi bitti, anlaştığım konuştuğum insanlar memleketlerine döndüler, ev arkadaşlarım dahil, şu an evde tek kalıyorum. master işi de açıkcası zor geldi, kendimi veremedim, dersleri zorlana zorlana bitirdim, bi ara depresyona girip okulu bırakıp türkiyeye dönmeyi düşündüm ama verdiğim parayı ve ailemin fedekarlığını düşünüp vazgeçtim. şu an çok az bir süre kaldı, yaklaşık 1 ay sonra projemi teslim edicem. sosyal hayatım yok, görüştüğüm kimse yok, evden alışveriş dışında çıkmıyorum, son zamanlarda yine kilo aldım spor düzenli yapamıyorum, geçen haftaya kadar hergün evde tek başıma alkol tüketiyodum. şu sıralar bıraktım, alkolikliğe doğru gidiyodum yoksa. tr'deyken kedi besliyordum, buraya getiremedim, stresimi çok güzel alıyodu hayvan çok seviyodum. bi de 1 sene önce yazın tanıştığım bir kız beni face'ten ekledi aylarca konuştuk, türkiyeye dönmeme kısa bir zaman kala saçma bi nedenden konuşmayı bıraktık, yani kızdan hoşlandığım yoktu ama sohbet ediyoduk, hayatımda bi kız vardı diyebiliyodum en azından. şu sıralar facebooktan bulduğum başka bir kızla konuşuyoruz ama kız almanyada yaşıyor, çok yoğun iş hayatı var, türkiyeye gelmesi, ya da benim almanyaya gitmem çok zor, buluştuk diyelim uzun süreli hatta kısa süreli bir beraberlik yaşamamız bile imkansız gözüküyor. yani kısaca çok yalnız hissediyorum, hayatım rayından çıkmış gibi, ne yakın bir arkadaşım ne kız arkadaşım, ne başka bişey var işte, geleceğimde ne olcağını da bilmiyorum. şu sıralar bitirme projem üzerinde çalışmakta da çok sıkıntı çekiyorum. çok uzun bir yazı oldu, sonuna kadar okuyan olursa yorumlarını esirgemesin lütfen. teşekkürler.
) içtiğin su gibi olmalı. Spor sana fiziksel ve moral motivasyon açısından destek olacaktır ve bu sayede sıkıntılarının üstesinden daha rahat geleceksin.