Hayatımın bir düzeni yok

merhaba, ben azcık hayatım hakkında dertleşmek istedim. 23 yaşındayım, geçen senenin eylülünde ingilterede master yapmaya başladım. ondan önce okulu bitirdikten sonra 1 yıl falan boş geçmişti, yani aslında 2-3 ay bir yerlerde çalıştım ama genelde evde oluyodum. üniversitedeyken hoşlandığım bir kız vardı, muhabbetimiz de ilerlemişti baya, ama sevgiliyle arkadaş arası bişeydik. başbaşa çıkardık bi yerlere çoğu zaman, bazen bi bar olur, bazen kafeler, hatta boş parklara gidip şarap içerdik birlikte, her neyse işte okul bitince memleketine döndü, uzun süre görüşemedik haliyle aramız soğudu bişey de olmadı yani. öyle kaldı, yani aslında bahsetmek istediğim bu değil benim. onun gibi birçok arkadaşımdan da koptum, ünide çok sosyal sayılmazdım ama bi çevrem vardı, okul bitince görüştüğüm toplam 1-2 kişi kaldı. spor işine üniversitedeyken başladım, o zamanlar çok kiloluydum, bi gazla başladığım sporu baya severek, nerdeyse hergün giderek yapıyordum. daha çok fitness ağırlıklıydı ama zamanla body'ye kaydı, göbeği eritmenin yanı sıra biraz kas kütlesi de edindim. okul bitince durum değişti, okulun spor salonuna bi süre gitmeye devam ettim ama okul olmadığı için tabi düzenli gitmiyordum aklım estiğince. sonra yaşadığım çevrede bir spor salonuna yazıldım, ordaki hocalardan bazıları yaşıtım olduğu için muhabbet ediyoduk, sonra gittiler. salonda çok muhabbetim olan insan olmadı, 2-3 ay çalıştığım yerde de kimseyle çok samimi olamadım. neyse işte ingiltereye geldim, 3 yabancı çocukla birlikte öğrenci evinde kalıyodum, ilk başlarda partilere barlara falan gidiyoduk, sonra ben master onlar lisans yaptığından dolayı ben pek vakit ayıramamaya başladım, odadan çıktıkça görmeye başladım adamları. benim gibi yabancı öğrencileri bi araya getiren bi oluşum vardı, gezi falan düzenliyordu, onlara katıldım, arkadaşlarım oldu ordan da ama geziden geziye görüyorum. sınıfta totalde 10 kişiyiz, hiçbiriyle samimi değilim, dersler haziran gibi bitti, anlaştığım konuştuğum insanlar memleketlerine döndüler, ev arkadaşlarım dahil, şu an evde tek kalıyorum. master işi de açıkcası zor geldi, kendimi veremedim, dersleri zorlana zorlana bitirdim, bi ara depresyona girip okulu bırakıp türkiyeye dönmeyi düşündüm ama verdiğim parayı ve ailemin fedekarlığını düşünüp vazgeçtim. şu an çok az bir süre kaldı, yaklaşık 1 ay sonra projemi teslim edicem. sosyal hayatım yok, görüştüğüm kimse yok, evden alışveriş dışında çıkmıyorum, son zamanlarda yine kilo aldım spor düzenli yapamıyorum, geçen haftaya kadar hergün evde tek başıma alkol tüketiyodum. şu sıralar bıraktım, alkolikliğe doğru gidiyodum yoksa. tr'deyken kedi besliyordum, buraya getiremedim, stresimi çok güzel alıyodu hayvan çok seviyodum. bi de 1 sene önce yazın tanıştığım bir kız beni face'ten ekledi aylarca konuştuk, türkiyeye dönmeme kısa bir zaman kala saçma bi nedenden konuşmayı bıraktık, yani kızdan hoşlandığım yoktu ama sohbet ediyoduk, hayatımda bi kız vardı diyebiliyodum en azından. şu sıralar facebooktan bulduğum başka bir kızla konuşuyoruz ama kız almanyada yaşıyor, çok yoğun iş hayatı var, türkiyeye gelmesi, ya da benim almanyaya gitmem çok zor, buluştuk diyelim uzun süreli hatta kısa süreli bir beraberlik yaşamamız bile imkansız gözüküyor. yani kısaca çok yalnız hissediyorum, hayatım rayından çıkmış gibi, ne yakın bir arkadaşım ne kız arkadaşım, ne başka bişey var işte, geleceğimde ne olcağını da bilmiyorum. şu sıralar bitirme projem üzerinde çalışmakta da çok sıkıntı çekiyorum. çok uzun bir yazı oldu, sonuna kadar okuyan olursa yorumlarını esirgemesin lütfen. teşekkürler.

 

Hayatı çok ciddiye alıyorsun. Herşeyin çok fazla üstüne düşüyorsun buda seni yoruyor. Kendini fazla zorlama hayatı akışına bırak. Hayatını rayından kendin çıkartıyorsun istemeden vücudun beynine tepki koyuyor. Herşey mükemmel olmak zorunda değil. Yapmak istediğin şeyleri fazla düşünme sadece harekete geç. Çok fazla düşünerek kendi kendine kuruntu yapıyorsun bunlarda harekete geçmene engel oluyor. Hayatta pratik teoriden daha önemlidir. Kızlarıda fazla kafana takma onlara çok değer verme değer verdikçe senden uzaklaşırlar. Hayatını düzene sokmaya çalışmaktan ziyade sadece harekete geç. Gerisi gelir.

 

Herşeyden önce her ne olursa olsun sporu asla ve asla bırakmamalısın. Yediğin ekmek(mümkünse yeme ketojen beslen ) içtiğin su gibi olmalı. Spor sana fiziksel ve moral motivasyon açısından destek olacaktır ve bu sayede sıkıntılarının üstesinden daha rahat geleceksin.
Arkadaş ortamı ise yapacağın işlerle ister istemez olacaktır. İş yerinden olsun spor yaptığın(uzun süreli) salon olsun istemesen bile arkadaşın olacak. Arkadaş dediğin, biri gelir biri gider. Önemli olan gerçek arkadaş, onu/ları da elbet bir ara bulursun.

Boş zamanının bol olduğu dönemlerde muhakkak belirli zaman dilimlerini ilgini çeken konularda kendini geliştirmen için kullanmanı tavsiye ederim. Böylelikle geriye dönüp baktığında o zamanların o kadar da boş olmadığını, yanına kar kalan birşeyler olduğunu göreceksin.

 

Merhaba değerli kardeşim. Evrende dışardan müdahale olmadan artan tek şey-miş düzensizlik. Sen düşündükçe sonuçtan, çözümden, karardan uzaklaşıp, çöküntüye daha da gömdüren düşünceleri canlandırdıkça hafızanda kaçınılmaz olacaktır bunalıma girmen.

Düşüncelerinde her ne kadar fikirsel ve eylemsel çatışmalar yaşasan da, hal ve hareketlerindeki tutarsızlıkları hiçbir zaman fazla irdeleme. Bu düzensizliğini, düzenli değişkenlik ile yer değiştirmen gerekiyor.

Sevilse de, sevilmese de; kişinin tek gerçekten sahip olduğu tekşey bu hayat. Önemli olan nasıl mutlu yaşarım diye zeminler hazırlamak. Yeryüzünün tek gerçek zamanlı oyunu bu Hayatta sana başarılar diliyorum. Sıkma canını.

 

moral verici yanıtlarınız için teşekkürler, önerilerinizi dikkate alıcam.

 

Arkadaşım Zorlu dönemlerden geçmişssin fakat bu kadar kendini kasma moralini bozma , ve geriye bakma yasananlar yasanmıstır zamanı 1 sadise dahi geriye alamazsın iyi veya kötü günler ggeride kaldı ... Geriye dönük değil ileriye dönük yasamayı hedefleyen bi insan ol ... Ve Bi an önce beslenme düzenini yaşam tarzını değiştir ve kendine yeni bi plan ve düzen belirle kendini tamamen otomatikleştir demiyorum ama icinde bulundugun ortamı kosulları alıskanlıklarını yavaştan değiştirmeye baslayabilirsin...Kendini spora ver bu sayede stresten sıkıntıdan arınırsın kendine olan özgüvenin gelir ve pozitif bakarsın hayata.Seni birileri oldugun gibi sevmeli olması gerektiği gibi değil.Kendini eve kapatma dışarıda cıkmamazlık yapma hayata küs kırgın olma..Sosyalleş kendini geliştiricek seyler yap ( spor , kitap okuma , müzik dinleme , sohbet eğlence arkadaslıklar ) Hayattan kendini koparma asla...Kızlara gelince zamanında bi takım güzel anıların olmuş bırak o anılar senin icin orda kalsın ama onlarlada yasamaktan vazgec aklına geldikce mutlu ol gül geç ve bigün kendi kafanda gönlünde istediğin kisiyi bulursun diyorum Sanal ortamlara takılıp kalma faceden arkadasın olabilir tabi ama bide gercekte tanıstıgın arkadasların niye olmasın bence buqünden itibaren silkelen kendine gel ve düşün düşün ve ona göre Hareket geçir kendini derim arkadaşım .. Herşeyden Önce karamsar olma

Ve Sunuda Yaz Bi köşeye benim en beğendiğim sözlerden biridir
'' UNUTMA Bİ SEN DAHA YOK BU DÜNYADA ''

Sporun faydalarını gelince say say bitmez
- Kendine olan güvenin gelir
- Pozitif düşünürsün ( stresini atarsın )
- Beden Ve Ruh sağlıgını geliştirirsin
- Kendindeki gelişmeleri gördükçe daha mutlu olursun ( iltifatları duyunca , plajdaki bakışlar doğruya doğru
vs vs bir cok artısı vardır bunları iyi düşün , ve silkelen kendine gel bi an önce ve yapman gerekenleri yap die düşünüyorum Simdiden kolay gelsin başarılar diliyorum