Cok karmasık .

Herkeze merhabalar

Suanda ılk defa sanaldan veya gercekten hıc dusunmeden derdımı anlatıcam.Ben kendımı yalnız hıssedıyorum.Orta okulda bır arkadas grubum vardı serserıydıler tabıkı.Bende oyle ama bılmıyorum hıcbır zaman kotu seylere basvurmadım sıgaradan tutun ınsanlara zarar vermek.Saka yapmak ınsanları huzursuz etmek harıcınde .Orta okul bıttıgınde arkadaslarımı bırdaha dogru durust gormedım.Bu sene yanı lise 1 dede arkadaslar edındım fakat onlarda yok tabıkı . Babam desen soylenıyor hıc bı arkadasın yok yalnız basınasın evde duruyosun durmasan butun gun basket oynuyorsun gıt bı kız arkadası edın ne yapsan zarar erkek arkadas edınsen serserı hayattan zevk almıyorsun gıbı saatlerce kafamı utuluyor.Aslında utulemıyor bıseyı cok dogru soyluyor bende farkındayım.Kendı kendıme zaman gecırmekten bıktım.Herzaman ıstedıgım sey bır tane dostum olsun ve gıtmesın yanımdan ya onunda benden baska dostu olmasın.15 yasındayım ve tanısmadıgım ınsanlarlada yanı kendı yasıtlarımlada pek ıyı anlasamıyorum.Nedense herkez bana tıp tıp bakıyor sert sekılde.Bende bakıyorum kavga cıkıyor yanı cok bunaldım bılmıyorum napıcamı bılmıyorum herkezle tartısma halındeyım essek sakasından gecılmeyen ben kucucuk sakalara bagırıp cagıran huysuz bırı oldum.Kımse yok ya kımse yok duzenlı sporumuda yapıyorum kendıme gore ıradelı davranmaya calısıyorum bı sure sonra ıyı hıssedıyorum kendımı ama sonra gene babam baslayınca aynı seylerı soylemeye gene moralım bozuluyor gene restart bastan baslıyorum dusunmeye .Cok moralım bozuk.Ne yapıcamı bılmıyorum.

 

BIr kopek alabilirsiniz kendinize. Picer tarzi yada chi hua hua sonra da onu parklarda falan gezmeye gorun. Kizlar bayiliyor boyle seylere. Cok rahat tanisabilirsin kizlarla bu sekilde

 

Tesekkur ederım ama alabılecegımı zannetmıyorum.Bırde sankı dısarıya karsı bır korkum var bısey olacakmıs gıbı.Yanı gelıp bana bırı satasacak bısey olacak.Kendımı korurum gerı cekılmem yanı o konuda kendıme guvenıyorumda bu dusuncelerden koparamıyorum kendımı . Cogu seyde gerı kaldıgımın farkındayım.Zevk alamıyorum yaptıgım hıcbırseyden .

 

Psikolog falan degilim ama sizde agorafobi olablir(disariya cikma korusu). Profesyonel yardim alabilirsiniz.

 

samimi bir yazı olmuş öncelikle o yaşlarda bundan 10 yıl öncesi oluyor bende asosyal bir arkadaşı bile olmayan sporda yoktu hayatımda durumumda olmadığı için internettim bile yoktu gerçekten şu asosyallik çok kötü bir şey umarım kimse yaşamaz bende burada derdimi anlattım kusura bakma sanki senin derdin sana yetmiyormuş o yaşlarda öğrencilikte bana göre bi bakıma meslektir ders çalışmak çok önemliyse sosyal hayattan kopmamakta gerekir imkanınız ölçüsünde sanatla ilgili bir kursa yazılmanızı öneririm hem sanat insanı huzurlu mutlu yapar yeni yeni insanlarla tanışırsın yaşıtlarında olmaz oraya büyüklerde gelir sohbet edip arkadaş olursunuz bayanlarlada konuşursun yaşıtın bir kız varsa yavaş yavaş tanışıp sevgili olabilirsin tavsiyem budur birde serserilerle takılmak yada serserilik yapmak sana hiçbir şey katmaz bunu okuldan sonra daha iyi anlıyor insan serserilerle takılacağına evde sabahtan akşama kadar otur daha iyi o derece insanın hayatında her ne kadar çoğu zaman insanı bunaltsalarda bir kız arkadaş gerekli

 

shaq : Dusuncelerımden kopsam saldırganlık ve saldırı alma korkusunu yok edecegımın farkındayım.Kendımı toparlamaya calısıyorum.Ama her nedense asıkar bellı oluyor kendı yasıtımdakıler herhalde ters gelıyorum onlara tıp tıp bakıyorlar.

Predatel : Dısarı cıkmaktan korkmuyorum ama dısarı cıktıgım zamanda bırsey yapamıyorum . Arkadasım yok.Aslında eskıden dısarıya karsı bır korkum vardı yendım kendı kendıme.Sımdı hıc bır sorunum yok onunla ılgılı tek sorun arkadasımın olmaması.

rocybalboa7 : Yorumun ıcın cok tesekkur ederım.Haklısın bır falıyete katılmam gerek yuzme kursuna gıdıcem ınsallah bu hafta orda bulabılırsem cok hos olucak.Haklısın ınsan sonradan anlıyor ne kadar bos oldugunu serserı ınsanlarla takılırken.Zarardan baska bırseye yaramıyor.

Galiba tek sorun dusuncelerım.Korktugum ancak hıc korkulmayacak seylerı dusunmek.Suanda tum herseyın farkındayım ama sonra gene aynı seylerı yasıyorum.Gene dusunmekten alıkoyamıyorum kendımı.Ama sunuda belırteyım spor yaparken cok mutluyum ve onda dusunmeye basladıgım an son verebılıyorum.

 

Bırsey daha soylemek ıstıyorum bunu yazmak ıstemedım en basta ama sız buyuklerım bana belkı bundada yardımcı olabılırsınız ya nerden anlatsam bılmıyorum babam benımle cok ezıcı konusuyor yanı kusurlarımı soylerken sankı babam degıl baskası gıbı mesela ozguvenımın olmadıgını soylerken bana sen özgüvensizsin sen yapamazsın gıbı konusuyor bırde bır kac kez boyle konustugu ıcın kendımı tutamadım ve agar sekılde konustum yanı o anda cıktı agzımdan oda bana ne dıyosun lan sen gıbı basladı yanı anlatmaya calıstıgım aramızdakı konusma tarzı bana soyledıklerı fılan gercekten dusundukce boyle ağlayasım gelıyor ne yapmak ıstıyorsam o an vazgecıyorum aklıma gelınce.2 senedır ona kıckboxa gıtmek ıstedıgımı soyluyorum bıkmadan usanmadan benı hıc kalıye almıyor dayak mı yemek ıstıyorsun cok ıstıyosan sana 3 posta atayım gunde dıyor ben babamı sevıyorum yanı o konuda bır sorunum yok soylemekte hıc ıstemıyorum ama her zaman yatagıma uzanıp ağlamaktan uzulmekten bıktım usandım ya ne yapabılırım nasıl davranabılırım.