kartvizit
Üye
Arkadaşlar asosyalim karamsarım bitiğim tutuğum insanlarla konuşurken gözlerim kayıyor böyle insanların yüzüne bakamıyorum odamda çeşitli hayaller kuruyorum çok tehlikeliyim yani bu yazıyı bir anlık yazıyorum bu forumu biliyordum burda dertleşme bölümü olduğunuda biliyordum. 18 yaşındayım dışarda yaşıtlarıma bakıyorum kaka kiki işleri güçleri ama hepsinden nefret ediyorum. saçı dikik çocuklar makyajlı kızlar içimden hepsini öldürmek geliyor. Bugün kuzenim bana oğlum sen şizofren olmuşsun sen resmen ölmüşsün böyle yaşanır mı dedi. Onu da kovdum evden sonra internete girdim şizofren başlangıçı yazdım arkadaşlar hepsi bende var hatta ilerleme safhası bile var mesela biriyle konuşurken onu dinleyemiyorum ben ağzına yüzüne bakıyorum gözlerim elimde olmadan oynuyor boğazına saldırasım geliyor çok konuştu mu? Mesela bir bakkala hayırlı işler dediğimde sağol demediğinde aklıma çok kötü senaryolar geliyor. Ve inanılmaz hayaller kuruyorum. Sürekli hayal kuruyorum biri bana iş buyurdumu mesela o işi yapmaya giderken başka hayaller kurduğum için yapacağım işi unutuyorum. Yolda yürürken kendimi çok kasıyorum ufak bir çocuk kadar savunmasız hissediyorum özgüven 0 şimdiye kadar 1 tane bile kız arkadaşım olmadı kız arkadaşı geçtim 4 5 tane kankam bile olmadı ben hayatımdan memnunum ama etrafımdaki insanlar artık benden şikayetci olmaya başladı. Gerçekten ben şizofren mi olacağım doktora gitmeyi istemiyorum birileri bana soru sordumu cevaplamaktan nefret ediyorum. Yani arkadaşlar MUTLULUK nedir UNUTTUM !!