Persephonie
Üye
Kendi hikayemi paylasmak istiyorum. 17 yasindayim. Boyum 178 her zaman yasitlarima gore iyi bir kiz olmustum
spora basladigim zaman yani bundan iki sene once 80 kiloydum...
Bir gun aniden kilo vermem gerektigine karar verdim. Beni tetikleyen hicbir sey olmamisti. Ilham verici bir videoyla ya da muhtesem fizikli biriyle karsilasmamistim. Sadece artik kilolu olmaktan bikmistim.
Ama kilomla ilgili dusuncelerim zamanla hayatimin merkezi haline geliyordu. Kilo veriyordum ve veriyordum.. Bazen gunde bir ogun bazense hicbir sey yemiyordum. Hatta yiyip cikarttigim da oluyordu. Sanki butun yasamim tartida gordugum o rakamlara bagliymis gibi 5 ayda 30 kilo verdim. Ve 178 boyumla 50 kiloya dustum.
Kilom dusmeye devam ettikce etrafimdakiler endiselendi. Ozellikle de spor hocam. Saatlerce eliptik bisiklette tum gun hicbisi yememis bir sekilde vakit geciriyordum. Kiloma karsi obsesiftim.
Bir gun beni karsisina aldi ve asla unutamayacagim bir konusma yapti.
Sorunumun kilomla degil kendi icimdeki aidiyet catismasiyla oldugunu tum bu zararlardan cok sonra fark ettim. Ve yavas yavas yemek yemeye agirlik antrenmanlarina basladim.
O yazdan sonra tasindim. Ankaraya geldim ve sporu birakmadim. Agirlik antrenmanlarindan, yemek ve uyku duzeni olusturmaktan buyuk keyif aliyordum. Ve isleri biraz daha ciddiye bindirdim
Tum bunlar olurken hocamin da gaziyla
ankara genelinde yapilacak bikini fitness a hazirlanmaya karar verdim. Hayatimin her dakikasini planli ve disiplinli yasamaya basladim.
Ta ki
Belimde stres kirigi olusana kadar...
O aciyi ve ondan sonra sporu birakmam gerektiginde gecirdigim 4 bucuk ayi size anlatamam. Vucudumla ilgili kafamdaki tum sorunlarim sanki ordan kazinmayi bekliyormus gibi gun yuzune cikti. Uyku ve beslenme duzenim bozuldu. Yalnizca yuzmeye devam ettim.
Bundan yalnizca iki gun once belimle alakali son kontrolum oldu ve spora devam edebilecegim haberini aldim.
)
Bu sure icinde kas kutlesi ve ozguven kaybim oldu elbette. Ama after fotograflarina kaldigim yerden devam edicemm
And just pull that sh** out of you and get that motivation not to give up -Eminem
GT-I9500 cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi


Bir gun aniden kilo vermem gerektigine karar verdim. Beni tetikleyen hicbir sey olmamisti. Ilham verici bir videoyla ya da muhtesem fizikli biriyle karsilasmamistim. Sadece artik kilolu olmaktan bikmistim.
Ama kilomla ilgili dusuncelerim zamanla hayatimin merkezi haline geliyordu. Kilo veriyordum ve veriyordum.. Bazen gunde bir ogun bazense hicbir sey yemiyordum. Hatta yiyip cikarttigim da oluyordu. Sanki butun yasamim tartida gordugum o rakamlara bagliymis gibi 5 ayda 30 kilo verdim. Ve 178 boyumla 50 kiloya dustum.


Kilom dusmeye devam ettikce etrafimdakiler endiselendi. Ozellikle de spor hocam. Saatlerce eliptik bisiklette tum gun hicbisi yememis bir sekilde vakit geciriyordum. Kiloma karsi obsesiftim.
Bir gun beni karsisina aldi ve asla unutamayacagim bir konusma yapti.
Sorunumun kilomla degil kendi icimdeki aidiyet catismasiyla oldugunu tum bu zararlardan cok sonra fark ettim. Ve yavas yavas yemek yemeye agirlik antrenmanlarina basladim.


O yazdan sonra tasindim. Ankaraya geldim ve sporu birakmadim. Agirlik antrenmanlarindan, yemek ve uyku duzeni olusturmaktan buyuk keyif aliyordum. Ve isleri biraz daha ciddiye bindirdim





Tum bunlar olurken hocamin da gaziyla

Ta ki

Belimde stres kirigi olusana kadar...
O aciyi ve ondan sonra sporu birakmam gerektiginde gecirdigim 4 bucuk ayi size anlatamam. Vucudumla ilgili kafamdaki tum sorunlarim sanki ordan kazinmayi bekliyormus gibi gun yuzune cikti. Uyku ve beslenme duzenim bozuldu. Yalnizca yuzmeye devam ettim.

Bundan yalnizca iki gun once belimle alakali son kontrolum oldu ve spora devam edebilecegim haberini aldim.

Bu sure icinde kas kutlesi ve ozguven kaybim oldu elbette. Ama after fotograflarina kaldigim yerden devam edicemm
And just pull that sh** out of you and get that motivation not to give up -Eminem
GT-I9500 cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi