Nasıl Bir Ülkede Yaşıyoruz Anlam Veremiyorum

Barda Filminin Gerçek Öyküsü 1997 Yılına Dayanıyor

Olay ilk ağızdan anlatılmıştır…

17 saat dayak, elektrik, tecavüz Bize bunu yapanlar Rahşan affıyla çıktı
1997 yılında, 18 yaşındaydım ve Ankara’da Şapka Bar’da şarkı söylüyordum. Olayın olduğu apartmana taşınalı henüz 15 gün olmuştu. Bir tarafında Cumhurbaşkanlığı Köşkü, bir tarafında Başbakanlık, diğer tarafında Dışişleri Bakanlığı Konutu ve Mesut Yılmaz’ın evi vardı.
Yani dağ başında değildik. İlk dört daire boş, diğerleri doluydu. O gün üniversiteli iki erkek arkadaşım, akşam yemeğe gelecekti. Aynı gün Mersin’den komşum, 18 yaşındaki A.T.G. bir kız arkadaşıyla Ankara’ya gelmiş ve beni arayıp “Görüşelim” demişti. Onları da yemeğe davet ettim. Beraber yemek yedik, eğlenmeye çıktık. Gece 2’de eve döndük, hemen uyuduk. Sabah 5 civarında gürültüyle uyandık. Eli silahlı, yolda yürürken korkup karşı kaldırıma geçeceğiniz korkunçlukta 7 adamla burun buruna geldik. Yüzlerinden pislik akıyordu. Sonradan öğrendiğimize göre, apartmanın üst katını tutmuşlar. Kuruyemiş dağıtımı yaptıklarını söyleyen, aslında barlardan haraç toplayan bir çetenin adamlarıymış. Ellerindeki silahları ve bıçakları gösterip,”Napıyorsunuz lan, bizden habersiz karı mı s… burada” diye bağırıyorlardı. Aslında amaçları para alıp gitmekti. Kızları görünce kalmaya karar verdiler. Hepimizi odanın duvarına dizdiler, ellerine geçirdikleriyle dövmeye başladılar. Sopayla yorulduklarında tekme atıyorlardı. Dövmekten sıkılmışlardı. “Elektrik verelim lan bunlara” demeye başladılar. Dayaklardan çığlık atacak halimiz kalmamıştı, elektriği yiyince avaz avaz bağırdık. Bu da yetmedi. İçlerinden biri elindeki bıçakla penisimi kesmek üzereyken, en gençleri ve kötünün iyisi Murat Gökgöz müdahale etti. Beni kurtardı. Yine de vücudumun her yeri bıçakla kesildi, hálá izlerini taşıyorum.

Bir yandan içiyor ve uyuşturucu alıyorlardı. İlk üç saat çığlığımız hiç dinmedi. “İmdat bizi öldürüyorlar” çığlığı attıkça, kahkaha atıp “Biz Allahız, kimse dokunamaz” diyorlardı. O kadar bağırmıştık ki, nasılsa birileri duyup polisi aramıştır, diye umutlanıyorduk. Fakat ne gelen vardı ne de giden. 17 saat boyunca kimse yardımımıza gelmeyince “Adamlar haklı, gerçekten bunlara kimse dokunamıyor herhalde” diye düşünmeye başladık. Bugün bile aklım ermiyor: O çığlıkları bir Allah’ın kulu duymadı mı? Kırık kapıdan hiç mi ses çıkmadı dışarı? Duyup, polisi aramayanları affedemiyorum.

Birkaç saat sonra erkek arkadaşlarımızdan Ş.Ş, kaçmayı başardı. Peşinden silahla gidip, herkesin ortasında onu geri getirdiler. Hatta o sırada bir nakliyat kamyonunun şoförü, eli silahlı adamı gördüğünde “Naber abi yine mi kurban kesiyorsunuz” diye gülmüş.

Hepimizi öldüresiye dövdükten sonra, 18 yaşındaki A.T.G.’yi diğer odaya götürüp tecavüz ettiler. “Bakireyim, yalvarırırm beni bırakın” diye ağladı ama dinlemediler. Sonra da kocasından yeni boşanmış ve dört yaşında bir kızı olan 23 yaşındaki N.K.’ya tecavüz ettiler. O da, “Dört yaşında kızım var, ne olur beni ona bağışlayın” diye yalvardı, dinlemediler. Kızların ikisine de 17 saat boyunca defalarca tecavüz ettiler. Yalvarmaları hálá kulaklarımda.

İçkileri bitince beni karşıdaki Tekel bayiine içki almaya yolladılar. “Polise haber verirsen kızlardan birinin kafasını uçururuz” dediler.

barda filminin gerçek öyküsü zanlılar

GÖRENLER POLİSİ ARAMADI
Dükkándakilerin her yerimin kan revan içinde olduğunu görünce polisi arayacağını düşündüm. Adam beni süzdü. “Yalvarırım polise haber ver, ne kadar para istersen veririm, senin de çocuğun vardır” dedim. Cevap “Başımı belaya sokamam” oldu. Sonradan öğrendiğime göre, olay ortaya çıktıktan sonra, polisler o adamın kırılmadık yerini bırakmamış.

Ağlayarak eve döndüm. Zorbalar, “Arabaya atıp bir yere götürüp orada mı öldürsek, yoksa öldürüp cesetleri bir yere mi taşısak” tartışması yapıyorlardı. Akşam saat 21.00’e yaklaşırken İbrahim Ural, en sessizimiz Ş.Ş’nin kafasına silah dayayıp “Yürü” dedi. Öldüreceklerini sandım “Nereye” diye sordum. Ş.Ş’yi bırakıp, “Sen gel o zaman” dedi. Apartmanın bodrumuna götürdü. “Buraya kadarmış, öldürecek” diye düşünürken bana tecavüz etti. Tekrar yukarı çıktığımızda, herkese “S… herifi” deyip beni koltuğa fırlattı.

KAÇIP POLİSE GİTTİM
Sonra yanıma oturdu, tişörtümün içinden göğüslerime doğru elini soktu. O sırada, “Bana bir duble rakı verin” diyerek herkesi şoke ettim. Bir dikişte içtim, ikincisini istedim. “Oh, oh keyiflendi bak, madem şarkıcısın bize şarkı söyle” dediler. İstedikleri türkünün iki dizesini mırıldanıp, İngilizce şarkıya geçmiş gibi yaptım. Arkadaşlarıma “I will run away, don’t afraid” (Kaçacağım, korkmayın) dedim. Kaş, göz işaretiyle “yapma” dediler. Üçüncü dubleyi istedim. Dört ve beşinci dubleleri kendim aldım. 10 dakikada beş duble içmiştim. Tecavüz edip, 17 saat dövüp rahatlamış olmalılar ki, bizimle “Memleket nere” muhabbetine geçmişlerdi. Altıncı duble için ayağa kalktığımda saat 23.00 civarıydı. Muhabbet koyulaşmıştı. Kırık kapıya iyice yanaştım, dışarı çıktım, bardağı bırakıp merdivenlerden aşağı koşmaya başladım. Caddeye çıktığımda ilk gördüğüm arabaya kendimi atıp, “Gaza bas abi, polise” dedim. Karakol 3 dakikalık mesafedeydi. Nöbet değişim saatiymiş, olması gerekenden daha fazla polis vardı. Beni kan revan içinde görünce donakaldılar. “Ne oldu sana” dediklerinde “Sabah 5’ten beri işkence görüyoruz, arkadaşlarım hálá onların elinde, silahlılar” deyince beni de arabaya atıp, çok kalabalık bir grup polisle eve gittik. Evin etrafını sardılar ve diğerlerini de kurtardılar.

Mahkeme devam ederken, bir araba önümde durdu. Daha önce hiç tanımadığım ünlü bir mafya babasının adamları beni arabaya bindirdi. Korkmuyordum çünkü başıma gelebilecek en kötü şeyler gelmişti. Daha kötüsü ne olabilirdi ki? Mafya babası babacan tavırla bir kadeh viski ikram etti. Elime bir telefon tutuşturdu. “Öldür dersen, hattın ucunda bekleyenler, size bunları yapan adamların hepsini içeride öldürecek” dedi. Bir saat düşündüm. Bize biraz daha iyi davranan Murat Gökgöz hariç hepsinin öldürülmesinden yanaydım. İkinci saatte, bana tecavüz eden İbrahim Ural, en acımasızları Murat Yıldırım ve Murat Kandemir’in öldürülmesini düşündüm.

Bir türlü karar veremiyor, ağlıyordum. Onlar karar vermem için sıkıştırıyordu. Birden bu kararı benim veremeyeceğimi, o kadar cani olamayacağımı düşündüm. Bize bunu yapanlar insan değildi ama biz insandık. Daha sonra olayı Ş.Ş’ye anlattım. İyi ki yapmadın, dedi. Sonradan öğrendiğimize göre Murat Gökgöz hariç hepsi içeride tecavüze uğramış.

CİNSELLİĞİMİZİ SORGULADILAR
Olay ortaya çıktıktan sonra, Ankara’da barlarda şarkı söylediğim için gece fotoğraf çeken bütün fotoğrafçılardan benim sahnede ibne gibi giyinip süslenmiş fotoğraflarımı aradılar. Bulamadılar tabii. Olaydan sonra en ağırıma giden, en entelektüellerinin bile, “Çocuk zaten eşcinselmiş” demesi oldu. Herkes manidar şekilde “Niye siz” sorgulamasına başladı. Bizden öncekilere neden olmuşsa, bize de o yüzden olmuştu. Sanıklardan biri, 11 yaşındaki erkek çocuğa tecavüzden sabıkalıydı. Çocuk neden tecavüze uğramıştı? Olayı manidar şekilde sorgulayan herkesin başına Allah aynısını versin. “Tecavüze uğrayan sen miydin” dediklerinde bir hafta bunalımdan çıkamazdım. Şimdi rahatım. Ne yüzümü gizliyorum, ne adımı. Utanması gereken ben değil, onlar ve onları hapisten çıkaran politikacılar.

MAĞDURLAR NE HALDE?

Tunç Erden Yakar

28 yaşında. Olaydan sonra İngiltere’ye gitti ve üniversite okudu. Türkiye’de can güvenliği olmadığı gerekçesiyle Hollanda vatandaşlığına kabul edildi. Şimdi İstanbul’da reklam şirketi sahibi.

A.T.G

28 yaşında, küçük bir kasabaya yerleşti. Yalnız kalamıyor. Her yıl birkaç kez intihara teşebbüs ettiği için yanında sürekli birileri var.

O.Y

29 yaşında. Olaydan kısa süre sonra büyüdüğü ülkeye, Almanya’ya geri döndü.

Ş.Ş

29 yaşında. Tunç Erden Yakar’ın yardımıyla Hollanda’ya yerleşti.

N.K

33 yaşında. Kızıyla birlikte, geçmişini kimsenin bilmediği küçük bir kasabada, incik boncuk satarak hayatını kazanıyor. Kızının varlığı sayesinde hayatta kalma gücü buluyor.

Not; Olayda adı geçen gizemli Mafya Babası Sedat Peker’dir.

Tamamen alıntıdır.
'' Barda Filminin Gerçek Öyküsü 1997 Yılına Dayanıyor… : Detayca | Videolar Resimler Sağlık Programlar Teknoloji Foto Belgesel ''

Haberin olayın geçtiği yıldaki gazetede resmide var.Gerçekliliği kanısına ordan vardım.

Paylaşmamın tek sebebi ülkemizde yani bu kadar kötü şeylerin yapıldığını düşünmememden kaynaklıydı.Daha neleri vardır diyorum bundan sonra Türkiye'nin insanların tepkisi , adalet çok ilginç yönlerde.Bunları yapan insanların hayatını bitirebilen insanların sadece bir af ile dışarı çıkabilmeleri bana hukukun anlamını yitirdiğini gösteriyor.Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum.Yazının en sonlarında tüylerim diken diken oldu.Genel fikirlerinizi almak için paylaştım.

 

Türkiye'de ' Adalet ' sadece kadın ismidir

 

Adalet icerde 10 sene yedi...

 

Her dudakta aynı rezil şikayet: yaşanmaz bu memlekette! Neden? Efendilerimizi rahatsız eden bu toz bulutu, bu lağım kokusu, bu insan ve makine uğultusu mu? Hayır, onlar Türkiye'nin insanından şikayetçi. İnsanından, yani kendilerinden. Aynaya tahammülleri yok. Vatanlarını yaşanmaz bulanlar, vatanlarını yaşanmazlaştıranlardır.

Türk aydını, Kitâb-ı Mukaddes’in Serseri Yahudi'si… Hangi Türk aydını? Kaçanlar ne Türk, ne aydın. Bu firar bir Kabil kompleksi.

Cemil Meriç - Bu Ülke kitabından...

 

İst. Ünv. Hukuk fakültesi 3. Sınıf öğrencisiyim . Ve bu adalet veya hukuk konusunda söylenenler beni benden alıyor . Neden yaşanmaz olsun bu ülke ya da yaşanabilir bi hal alması için üstümüze düşeni yapıyor muyuz ?! Sorunu kendimizde aramak hiç huyumuz değil malesef . Bunca yüceltecek değerimiz varken neden hep yerin dibine sokan ithamlar içerisindeyiz .?! Adalet insanların kalbindedir arkadaşlar , hiçbir anayasa kanun onu düzenlemeye yetmez . Bunun bilincini taşımaz yükü anayasa vs. Gibi düzenlemelere bırakırsak adaletin de bizi korumasını beklemek isabetsiz olur . .

 

bu tip haberler toplumda infial yaratmak için çeşitli sebeplerle kimi çevreler tarafından her zaman uydurulur ve yayılır. ülkemizde suç oranı dünya ortalamalarının oldukça altındadır.

 

insana insan olduğu için değer verdiğimiz gün bu dünya daha yaşınılabilir duruma gelir ama her geçen gün insanı insandan ayırıyoruz sen şu ülkedensin senin inancın şu sen kadınsın sen engellisin gibi durum böyle olunca yaşanılmaz duruma geliyor adalet zaten yok eşitlik olmadığı gibi saygısızlık sevgisizlik ukalalık almış başını gitmiş aydın kesim bile tvde birbirlerine hakaret ediyor durum budur tabiki hiçbir ülke dört dörtlük olmaz çünkü ülke insanlardan oluşur ve hepimizin bildiği gibi insan mükemmel bir varlık değil hataları vardır olacaktır ama hatalarımızı en aza indirmemiz elimizde fakat bunu düzeltebileceğiz mi bilmem tabi birey nasıl yetiştirilir bilmememiz insanların sevgisiz büyütülmesi insanlara güzel gelecek sağlanmaması yüzünden şiddet artıyor dünya için konuşuyorum burası önemli düşüncelerim budur daha entellektüel insanı seven değer veren şiddetin olmadığı bir dünya dileyerek yorumumu bitiririm

 

Çok dar açılı bir görüş.Kitaptan alıntı dediğine göre , ''vatanlarını yaşanmaz bulanlar , vatanlarını yaşanmazlaştıranlardır '' Ya vatandalarını yaşanmazlaştıranlar , vatanlarını yaşanmaz halde görmelerini sağlıyan insanların böyle görmelerini sağlıyanlarsa..Burda kimi ve görüşü yorumlamayı çok yanlış görüyorum.Türkiyenin insanından değil.Bu insanların bu rahatlıkla bunu yapmasına izin verenlerden şikayetçi..

 

Ülkemizde ört pas edilebildiği için olabilirmi suç oranının dünya ortalamalarının altında olması.

 

Gençler halinize şükredin derim, demokratikleşme dalgalarının olduğu bir döneme denk geldiniz. 90'lar bu ülkenin kara deliğidiydi, inanması zor ama on bin faili meçhul cinayetin olduğu korkunç bir dönemdi.

Siz bir de yaşayanlardan ohal hikayeleri dinleseniz, o zaman bu haberle açık kalan ağzınız uzun süre kapanmazdı.

 

öncelikle ört pas değil örtbas. soruna gelecek olursak; olamaz. çünkü suç oranı hesaplamaları sadece toplam adli vakaların nüfusa oranlanmasıyla belirlenmez. ayrıca diğer ülkelerde suçların ne oranda adli mercilerin kayıtlarına geçtiğini de bilmiyoruz. suç tipine göre yapılan oranlara bakıldığında da sonuç aynı. mesela cinayatte %6,9 olan dünya ortalamasına karşılık türkiyede %3,3.
ben cennette yaşadığımızı söylemiyorum ama dünyanın geri kalan ülkelerinin çoğundan çoğu konuda iyi durumdayız. bana kalırsa suç oranından daha önemli problemimiz farkındalık seviyemizin düşüklüğü. zira ne kendimizin ne olduğunun farkındayız ne de çevremizde olan bitenin.

 

Forumumuz Ülkemizdeki adalet sisteminin, faili meçhul cinayetlerin, siyasi yapının tartışılmasına uygun bir mecra değil.

Sürekli olarak belirtmemize rağmen nedense bu tip başlıklar açılmaya devam ediliyor.

Başlık altında yorum yapan arkadaşların bu uyarıyı dikkate almasını temenni ediyorum...