Yeme krizleri

Konusu 'Kadınlara Özel - Beslenme & Diyet' forumundadır ve Coolbutidc tarafından 21 Eylül 2017 başlatılmıştır.

Watchers:
Başlığı izleyen üye sayısı: 2 üye.
  1. Coolbutidc
    Offline

    Coolbutidc Üye

    Katılım:
    16 Ocak 2017
    Mesajlar:
    3
    Beğenileri:
    0
    Ödül Puanları:
    1
    Cinsiyet:
    Bayan
    Yer:
    İstanbul
    Merhaba 8 aylık anoreksiya dönemim oldu ve 35 e yakın kilo verdim en son durumum 16 yaş 35 kilo 160 boydu daha sonra bir trafik kazası geçirdik ailecek ve annemi kaybettim olay henüz çok çok taze ve ben temiz düzenli beslenme delisi biriyken son 20 günde 15 kilo aldım üstelik bunları junk / fast food diye adlandırılan abur cuburlardan aldım midemin nasıl o kadar şeyi aldığına bile inanamıyorum yaklaşık 60 paketürünü bir anda oturup yiyorum hatta daha sonrasında o kadar berbat hale geliyorum ki yerimden kalkamiyorum inanılmaz derecede yiyorum yiyorum ve yiyorum sonu yokmuş gibi sanki onlar herşeye son vermeye yarayacak gibi berbat bir durum özellikle kiloyu bu tür besinlerden almak ne yapmalıyım gerçekten bilmiyorum nasıl tüm bunlara son verebilirim resmen irademi kaybettim sürekli bir gün bile aralık olmadan her gün yeme krizlerine giriyorum bu şekile ve gittikçe kötü olacağını biliyorum yardımcı olun lütfen
     
  2. columbu
    Offline

    columbu Üye

    Katılım:
    2 Temmuz 2014
    Mesajlar:
    592
    Beğenileri:
    1.079
    Ödül Puanları:
    103
    Cinsiyet:
    Bay
    Sözcük çok, kurulabilecek cümle de çok ama bilirim zerre faydası yok. O yüzden kısa kesmeye çalışacağım, başın sağolsun. Ateş şimdilik senin ailenin üzerine düşmüş, lakin er veya geç her insanın üzerine düşer o ateş, herkes yanar, bundan sebep kendini asla yalnız hissetme. Bu dönemde ailece sımsıkı sarılıp tutunmanız lazım. Mevcut durumun için mekanik olarak yapılabilecek hiçbir şey yok, spor, iştah kesecek besin vs...bunların hiçbiri işe yaramaz. Önce travmayı atlatacaksın, kabulleneceksin, acını yaşayacaksın, sonra da yaranla yaşama devam edeceksin. Ben sana profesyonel yardım almanı öneriyorum, çevrende bulunan, rahat iletişim kurabileceğini düşündüğün bir psikiyatrist ile, hatta belki ilaç tedavisi desteği ile ancak aşılabilecek bir travma bu. Şunu da unutma, anneler ve babalar asla ölümden korkmaz, onlar evlatları ile geleceğe ulaşmayı zaten garantilemiştir, lakin çok daha büyük bir korkuları vardır; gittikleri zaman ardında bıraktıkları evlatların 'kötü' olmalarından korkar onlar. O yüzden 'iyi' olmaya bak, ne kadar dağılırsan, kaybettiğin annen de o kadar ızdırap çeker...
     
    kaldıray, dgregh ve AestheticGod bunu beğendi.

Sayfayı Paylaş