uzun bir yazı olacağını şimdiden belirtmek isterim sadece içimi dökmek istiyorum.
kendimi bildim bileli 6-7 yaşlarından beri spora ilgi duyardım, bir gün mike tyson'ı tv de gördüğümde aileme tıpkı onun gibi olacağım demiştim, tabi bu söz cılız bir çocuğun sözleriydi, aileim hiçbir zaman spor yapmamı istememişti, okuyup büyük adam olmalıydım, bundan 2 yıl önce bir karar verdim ve masa başında kağıtlarla uğraşan insanlara emir yağdıran birisi olmaktansa spor salonunda vakit geçiren birisi olmalıydım, hayatını hep cılız, korunmasız olarak geçiren birisi için büyük bir adımdı bu, yaşadığım şehir belkide 81 şehir içinde sıralama yapılsa 70ten sonralara kalır, sporun s si olmayan bir şehirdi, ve ne yazıkki şehir dışında okuyamazdım, bir karar verdim ileride amerikada okuyacağım dedim sadece okumakta değil hayatımı sürdüreceğim diye söz verdim ve girdim 4yıl +1 yıl ing.hazırlık sınıfı olan sosyal bilimler lisesine, şanslıydım aslında. ingilizceyle alakası olmayan ben okulun ilk öğrencileri olmanın avantajıyla çalıştım ve şu an anadil gibi ingilizce konuşabiliyorum anladım ki insan hedefine ulaşmak isteyince herşeyi yapabiliyormuş.
tabi bu sırada vücut geliştirmeye başladım, lise başladığından beri spor yapıyorum diyebilirim(2 yıl oldu) vücut geliştirmeyi 6 ay yaptıktan sonra çeşitli sporlar denedim kickboks-boks ve güreş gibi hepsi toplam 9-12 ay kadar sürdü ve vakit kaybettiğimi anladım, bir tane hoca gelip yumruk nasıl atılır onu bile öğretmedi yılmadım onu da kendim öğrendim, kız gibi yumruk sallayan ben şu an bir boksör gibi güçlü olmasada en az amatör böksör kadar hızlı olduğumu düşünüyorum 1-2 hafta oldu tekrar vücut geliştirmeye döndüm, yapacağım başka şey yoktu çünkü, yapabileceğim tek şey vücudumun sağlam olmasını sağlamak ve ileride hayallerimin ülkesinde üniversite ile birlikte spor eğitimi alıp iyi bir sporcu olmak.
herkes spora başladığımda zayıflıktan kırılacağımı söylerdi, yapamazsın edemezsin derdi, bir tane destek çıkan olmadı çevremde,yılmadım bu forum sayesinde beslenme programları hazırladım, ant. programları hazırladım, malum salona sadece aletler için gidiyordum.
hep istemişimdir başımda bir antrenör olsun ve beni gücüm tükenene kadar çalıştırsın, şu an gelip deseler profesyonel boksörün yaptığı antrenmanı bile yapmaya razıyım o derece istekliyim diyebilirim. insanı en çok üzende hiçbirşey yapamayacak olması hele yaş ilerledikçe işler daha da zorlaşıyor. ama kararlıyım bu kez vücut geliştirmeye dört elle sarılıp başarılı olacağım.
niye yazdın bunları diye düşünenleriniz olabilir sadece rahatlama amaçlı paylaşmak istedim.
kendimi bildim bileli 6-7 yaşlarından beri spora ilgi duyardım, bir gün mike tyson'ı tv de gördüğümde aileme tıpkı onun gibi olacağım demiştim, tabi bu söz cılız bir çocuğun sözleriydi, aileim hiçbir zaman spor yapmamı istememişti, okuyup büyük adam olmalıydım, bundan 2 yıl önce bir karar verdim ve masa başında kağıtlarla uğraşan insanlara emir yağdıran birisi olmaktansa spor salonunda vakit geçiren birisi olmalıydım, hayatını hep cılız, korunmasız olarak geçiren birisi için büyük bir adımdı bu, yaşadığım şehir belkide 81 şehir içinde sıralama yapılsa 70ten sonralara kalır, sporun s si olmayan bir şehirdi, ve ne yazıkki şehir dışında okuyamazdım, bir karar verdim ileride amerikada okuyacağım dedim sadece okumakta değil hayatımı sürdüreceğim diye söz verdim ve girdim 4yıl +1 yıl ing.hazırlık sınıfı olan sosyal bilimler lisesine, şanslıydım aslında. ingilizceyle alakası olmayan ben okulun ilk öğrencileri olmanın avantajıyla çalıştım ve şu an anadil gibi ingilizce konuşabiliyorum anladım ki insan hedefine ulaşmak isteyince herşeyi yapabiliyormuş.
tabi bu sırada vücut geliştirmeye başladım, lise başladığından beri spor yapıyorum diyebilirim(2 yıl oldu) vücut geliştirmeyi 6 ay yaptıktan sonra çeşitli sporlar denedim kickboks-boks ve güreş gibi hepsi toplam 9-12 ay kadar sürdü ve vakit kaybettiğimi anladım, bir tane hoca gelip yumruk nasıl atılır onu bile öğretmedi yılmadım onu da kendim öğrendim, kız gibi yumruk sallayan ben şu an bir boksör gibi güçlü olmasada en az amatör böksör kadar hızlı olduğumu düşünüyorum 1-2 hafta oldu tekrar vücut geliştirmeye döndüm, yapacağım başka şey yoktu çünkü, yapabileceğim tek şey vücudumun sağlam olmasını sağlamak ve ileride hayallerimin ülkesinde üniversite ile birlikte spor eğitimi alıp iyi bir sporcu olmak.
herkes spora başladığımda zayıflıktan kırılacağımı söylerdi, yapamazsın edemezsin derdi, bir tane destek çıkan olmadı çevremde,yılmadım bu forum sayesinde beslenme programları hazırladım, ant. programları hazırladım, malum salona sadece aletler için gidiyordum.
hep istemişimdir başımda bir antrenör olsun ve beni gücüm tükenene kadar çalıştırsın, şu an gelip deseler profesyonel boksörün yaptığı antrenmanı bile yapmaya razıyım o derece istekliyim diyebilirim. insanı en çok üzende hiçbirşey yapamayacak olması hele yaş ilerledikçe işler daha da zorlaşıyor. ama kararlıyım bu kez vücut geliştirmeye dört elle sarılıp başarılı olacağım.
niye yazdın bunları diye düşünenleriniz olabilir sadece rahatlama amaçlı paylaşmak istedim.
Umarım ıstedıgın seye varırsın .