Merhabalar,
Konuyu çok uzatmayacağım 1 sayfalık mesajda anlatılabilecek bir konu değil bu yalnız benim için çok önemli bir konu bu ayağa kalkmam için gerekli. Deneyimli üyelerin yorumları benim için altın değerinde olacaktır, emin olun.
Öncelikle 2008 yılında cardio ile yavaş yavaş 15 yaşındayken fitness'a başladım. Fazla kilolarımı verdim sonrasında da vücut geliştirmeye dönüş yaptım ve 2010 Ağustos ayına kadar devam ettim. 42 cm (soğuk) bicepslerim 134 cm omuz ölçüm vardı. Vücudum 18 yaş altındaki birine göre mükemmeldi. 90 kg bench press basıyordum 17 yaşındayken. 180 boyunda 83 kg birisi olarak.
Bununla birlikte o sene üniversite sınavı senemdi. Ailem spordan beni anında kopardı 1 ay içinde tamamen koptum. Spor yaparsam üniversite sınavını kazanamayacağımı düşünüyorlardı çünkü gerçekten emek ve zaman harcıyordum bu spora, hayat şeklim olmuştu. Beni spordan koparmasına kopardılar da ben zihnen kopamadım o sene ve depresyona girdim. Kazandım kazanmasına da çok da iyi bir yeri kazanamadım açıkçası anadolunun küçük bir şehrinin üniversitesinde makine mühendisliği kazanmıştım.
Üniversiteye kadar 1 yıl uzak kaldım tekrardan yapayım dedim gittiğim şehirde spor salonu yoktu. Yıl 2011 idi ve avm bile yoktu şehirde. Onu geçin doğru düzgün öğrencinin oturacağı bir kafe bile yoktu. Doğma büyüme İstanbullu olduğum için hem bunlar zor geliyordu hem de spor salonunun olmayışı beni iyice depresyona soktu ilk sene sonunda bir de sigaraya başladım. Ailemle konuştum bölümü bırakacağım yapamıyorum dedim. Tüm dersleri geçmiştim 1 tane dersim kalmıştı sadece 1 yılın sonunda ama bölümü bıraktım. Tekrardan İstanbul'a döndüm yine dershaneye başladım 2 yılım çöp olmuştu spor sonrası şimdi 1 senem daha dershane sıralarında test kitaplarında geçecekti. Ailem spora gitmemek koşuluyla sadece ders çalışacaksan gel buraya otur 1 yıl hazırlan dedi kabul ettim ben de sırf o şehirden kurtulmak için 1 yıl yine bu şekilde geçti tabii bu esnada günde 1-1,5 paket sigara içiyorum artık. Sonra İstanbul'da bir mühendislik bölümü kazandım. Bu sefer farklı bir mühendislik bölümüydü ama üniversitenin adı vardı. Tam sınav olurken LYS sınavında bacaklarımdan oluşan bir karıncalanma geldi ve fenalaştım ölüyorum zannettim kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu beni sınavda sıraya yatırdılar gözetmen alıp elimi yüzümü yıkatmaya götürdü ona rağmen sınavı bırakmadım ama bu yaşadığımı 3 hafta sonra metrobüste ve sonrasında da neredeyse her hafta yaşamaya başladım. O yaşıma kadar (20-21) hastaneye gitmeyen ben ne olduğunu anlayamadım. Kanser oldum zannettim. Bilmiyorum hastalık nedir ne değildir aileme de söylemiyorum telaş yapmasınlar diye bir gün arkadaşlayken oldu biz taksiye atlayıp Şişli Etfal'e gittik. Tüm kan testleri, ciğer filmi falan yapıldı sadece sigarayı az iç dedi doktor ve acilden bıraktılar beni. Bundan sonra anladım ki panik atak olmuşum. 3 yıllık süren bu yorucu hayat en sonunda beni çıldırttı artık duramıyordum.
Rezalet bir 4 yıl geçirdim. Ömrüm hastanelerde ve acil servislerde geçti 4-5 kez ambulansla hastaneye kaldırıldım bu son 4 yıllık süreçte. Yaz okullarıyla bütünlemesiyle vs. okulu bitirmesine bitirdim. Artık ben de bittim. 2 yıl önce tansiyonum yükselmeye ve çarpıntılarım olmaya başladı. Şuanda 25 yaşındayım ve tansiyon ilacı almazsam 150-160/105-110 mmHg tansiyonum oluyor. 1 tane tansiyon düşürücü ilaç + 1 tane beta bloker (kalp hızı düşürücü) ilaç kullanıyorum çarpıntılar ve tansiyonum için. Bu yıl askere gitmek istedim okul bittiği gibi eğitim araştırmaya 10 gün yatırdılar ilaçlarımı kestiler 1. derece tansiyon tanısı konuldu. Askere bile almadılar erteleme verdiler.
Bu süreçte tek olumlu şey 2 yıl önce ani bir kararla 3 yıl köpek gibi içtiğim (en az 1,5 paket kırmızı marlboro)sigarayı kestim attım. Okulu bitirdim şuanda mühendisim. Hayatımı sattım işte bir diploma için. Bunu eğer okuyorsanız, çocuğunuz varsa eğer bu saçma eğitim sistemi için bir insanın hayatıyla nasıl oynanır, nasıl içine edilir, bir anne babanın çocuğumu okutacağım diye onun hayatını nasıl karartabileceğini gözlerinizle görün istiyorum. Ne oldu şimdi okudum da ne oldu ? Diplomayı aldım İTÜ mezunuyum bu arada. Bölümü %100 İng. okudum zaten. İngilizcem ana dilim gibi. İlk iş görüşmeme gittim 2.300 TL maaş teklif edildi. Bunun için miydi her şey ? 1 yıl daha oturup, günde 12 saat kitap başında oturup, KPSS çalışıp 95 alsam da devletin vereceği de 4.500-5000 TL. He derseniz ki o 2.300 TL 2 yıl sonra 3 olur, 5 sene sonra 5, 10 sene sonra 7-8 Bin TL olur. Belki olur evet. Ama benim gençliğim gitmiş, hayatımın içine edilmiş o kirli diplomayı inanın istemiyorum. Keşke hiç okumasaydım sporu da bırakmasaydım.
Sizlerden ricam; geçen sabah yine tansiyon yükselmesi ile uyandım. 178/116 mmHg idi. İnanın hiçbir şey de bulunmuyor. Tüm testler normal çıkıyor. Kan, hormon, USG'ler kardiyolojik testler aklınıza gelebilecek her şey. Bir anjiyo olmadım o kaldı.
http://www.hurriyet.com.tr/yuksek-tansiyonu-kosu-ile-yendi-38728774
Bu haber bana umut oldu. Yalnız çok iyi hatırlıyorum ki bu sporu yüksek tansiyonu olanlar yapamaz. Hatta göz tansiyonu olan bile varsa normal tansiyonu olmasa dahi yapamaz. İşte bu yüzden de korkuyorum. Ben şuanda bicepslerimde ve omuzlarımdaki kas kütlemi korusam da 7 yıldır hiçbir spor yapmayan 180 cm boyunda 95 kg, göbekli, kolları ve vücudunun her yeri yağlanmış bir adamım. Ufaktan başlasam kilo versem ( her verilen kilo tansiyonu düşürüyor biliyorum) Bu spora tekrar başlayabilir miyim ? Tansiyonum olsa da yaparsam ne olur ? Ölür müyüm gerçekten merak ediyorum. Şuanda spor salonuna gitsem ufaktan başlasam çok ağıra kaçmadan ? İnanın ölmekten korkum yok da bu kalp krizi geçirip kalp yetmezliği olup bir daha yataktan tuvalete dahi kalkamamak, felç kalmak, insanlara yatağa mahkum olmak beni o kadar korkutuyor ki. Şuanda ölüden farkım yok zaten hayat yaşamıyorum.
Lütfen bana yardımcı olun çok uzun yazdım ama aynı zamanda bir hayat kurtaracaksınız. İyi forumlar..
--- Mesaj birleştirildi, 3 Kasım 2017 ---
Diyebilirsiniz git doktora sor bunu ama doktorları çok iyi tanıdım bu süreçte her doktor benim durumumda olan birisine bu sporu yapamazsın diyecektir. %100 buna emin olun.
Ama bu noktada şunu bilmiyoruz; doktor kendini garantiye almak zorunda sana bir şey olmayacak dahi olsa, yapma diyecektir.
Verdikleri ilaçlar tansiyonu daha da fasit daire içine sokuyor. Önce tansiyonu düşürüyor sonra damar yapısını mı bozuyor bilmiyorum. (Bunu doktorlar ister kabul etsin ister etmesin) ben tansiyon hastası değilsem de beni tansiyon hastası ettiler. Tansiyonum sınırdaydı bu ilacı bana verdiklerinde 135-85 / ; 140-90/95 aralığında çıkıyordu. Ancak şuanda durumum çok daha kötü ilaç aldığım halde 15-16/10 gibi değerleri görüyorum. Bu adam da belki ilacı reddetmese şimdiye kadar çoktan ölmüştü. O tansiyon ilaçlarıyla kiloyla benim gibi hareketsiz yaşamına devam etse şuanda yaşamıyordu %99
Ben risk almak istiyorum. İlk başta tabii ki eski performansımı yakalayamam ama yavaş yavaş ağırlığı da arttıracağım. O salona girdim mi zaten hiçbir şey durduramaz beni. En son sporu bırakırken 22,5kg sağ kol, 20 kg sol kol hammer curl basıyordum nizami hiç bozmadan 6-8 tekrar 1 sette. Bunca yılın da ateşi var üzerimde bir daha girip işi de rayına oturtursam ölene kadar da bırakmam bu sporu. Ayağa kalkmak için son şansım bu. Bu ilaçlarla her gün oturarak hareketsiz hayatım ile 50den sonrasını göremiyorum gerçekten.
Son düzenleme: 3 Kasım 2017
orionNEBULA bunu beğendi.
