dedication
Üye
Lise son sınıf meslek lisesi öğrencisiyim. 5 aydır fitness yapıyordum.gerçekten en iyi dostum o olmuştu yani salona girdiğim zaman bir daha çıkmak istemiyorum.
Bugün her zaman ki gibi basket oynamaya gitmiştim,parkta kimse yoktu giyindim hemen oynamaya başladım 30 dakika sonra felan sahaya bi kız geldi beraber oynayalım dedi olur dedim. Neyse oynamaya başladık topu ilk eline aldığında oynamayı bilmediğini anladım. Ne zamandır oynadığını sordum. Hiç beklemedigim bir cevap verdi. Ben 3 4 aydır seni izliyorum bu parkta o günden beri oynuyorum dedi ve şaşırdım neden daha önce gelmedin dedim yardimci olurum dedim. Oda cesaretim olmadı dedi. Amaci sadece arkadas olmakmiş. Her neyse bıraktık oyunu geçtik bi banka oturduk sohpet etmeye başladık felan yaşımiz ayniymıs lise son sınıf öğrencisi olduğunu söyledi ve sınavlara hazırlanıyormuş. Bana sen hazırlanıyor musun diye sorduğunda neyki bu sınav dedim gülümsedi ve işte o an anladım bişeylerin eksik olduğuna . Anlatmaya başladı üniversite okumanın hayatımızdaki önemini ve söylediği her kelimede telaşlanıyordum. Nasıl böyle bir şeye hazırlanmadim diye. Çünkü dediğim gibi spor benim her şeyim haline geldi ben sırf bu spor için bütün arkadaşlarımla aramin bozulmasına sebep oldum. Ve sonra dedimki suan maddi imkanlar yüzünden sporu yapamıyorum ne yemegi doğru yiyorum nede uyku düzenim var. Sonra kendi kendime dedim ki eger dişi mi sıksam şu hazirana kadar bi dershaneye yazilsam ne kaybederim ki önümdeki hayatimin düzgün geçmesi için 7 ayimi ayırsam ne olur ki dedim ve bu pazartesiden itibaren bi dershaneye başlayıp kendime çeki düzen vermem gerektiğini düşünüyorum arkadaşlar. Gerçekten düzgün bir hayat yaşamak için 4 yıllık bir üniversite şart. Sporu sağlığım yerinde olduğu sürece yapabilirim ama bu fırsat elime hep geçmeye bilir. o yüzden spora 7 ay ara vericem. Gerçekten suan içimde fırtınalar kopuyor bi tesellinize ihtiyacım var.
Bugün her zaman ki gibi basket oynamaya gitmiştim,parkta kimse yoktu giyindim hemen oynamaya başladım 30 dakika sonra felan sahaya bi kız geldi beraber oynayalım dedi olur dedim. Neyse oynamaya başladık topu ilk eline aldığında oynamayı bilmediğini anladım. Ne zamandır oynadığını sordum. Hiç beklemedigim bir cevap verdi. Ben 3 4 aydır seni izliyorum bu parkta o günden beri oynuyorum dedi ve şaşırdım neden daha önce gelmedin dedim yardimci olurum dedim. Oda cesaretim olmadı dedi. Amaci sadece arkadas olmakmiş. Her neyse bıraktık oyunu geçtik bi banka oturduk sohpet etmeye başladık felan yaşımiz ayniymıs lise son sınıf öğrencisi olduğunu söyledi ve sınavlara hazırlanıyormuş. Bana sen hazırlanıyor musun diye sorduğunda neyki bu sınav dedim gülümsedi ve işte o an anladım bişeylerin eksik olduğuna . Anlatmaya başladı üniversite okumanın hayatımızdaki önemini ve söylediği her kelimede telaşlanıyordum. Nasıl böyle bir şeye hazırlanmadim diye. Çünkü dediğim gibi spor benim her şeyim haline geldi ben sırf bu spor için bütün arkadaşlarımla aramin bozulmasına sebep oldum. Ve sonra dedimki suan maddi imkanlar yüzünden sporu yapamıyorum ne yemegi doğru yiyorum nede uyku düzenim var. Sonra kendi kendime dedim ki eger dişi mi sıksam şu hazirana kadar bi dershaneye yazilsam ne kaybederim ki önümdeki hayatimin düzgün geçmesi için 7 ayimi ayırsam ne olur ki dedim ve bu pazartesiden itibaren bi dershaneye başlayıp kendime çeki düzen vermem gerektiğini düşünüyorum arkadaşlar. Gerçekten düzgün bir hayat yaşamak için 4 yıllık bir üniversite şart. Sporu sağlığım yerinde olduğu sürece yapabilirim ama bu fırsat elime hep geçmeye bilir. o yüzden spora 7 ay ara vericem. Gerçekten suan içimde fırtınalar kopuyor bi tesellinize ihtiyacım var.
