merhaba beyler. gerçekten artık ne yapacağımı, hayata nasıl devam edeceğimi bilmiyorum. her kes bir taraftan üzerime geliyor. gerçekten artık çıkmaz vaziyetteyim.
üni ilk senedeyim aslında üni sınavlarım iyi gidiyor belki de hayatımda var olan tek güzel şey bu. neyse...
Lise son 2 yıl için üni hazırlıklarına odaklandım. pek arkadaş çevrem yok. İlde yaşadığım için 5-6 liseli halinde hocalar bizi dersten sonra da üniye hazırlık yapardık. bizim okulun bir az o tarafında bir tane daha okul var gerçi bizim ki küçük ama yakın o okula. neyse işte lise son yılda çok kavgalara tutuştum aslındaa bu zamana kadar 2-3 kavgaya girmişimdim gerçi hepsi benden küçük çoçuklar oldu hep dayak yememiştim yani. lise son yıla geçecektim artık bizim arkadaşla ders çıkışı hadi erik yiyelim dedik gittik konduk ağaçlara. evdeki çoçuk bizi görmüş gerçi o an bi şey söylememişti. ertesi gün okul çıkışı ben tektim yanımda kimse yoktu o evin yanından geçerken beni çağırdı. olayı az çok tahmin ettim işte. buraya gel dedi çoçuk da benden 1 yaş küçüktü. bana gel bakalım buraya dedi ben de gittim. gerçi o zaman rahatdım bi defasında bu çocugu tam dövmemiştim ama gözünü korkutmuştum bi şey yapamamıştı. ben derslerden dolayı 2-3 yıldır dışarıya karışamıyorum oturak hayat geçirdigim için vücudumun eski halinden eser kalmadı. neyse gittim ben de çoçuk niye dün bizim evin önündeydiniz dedi işte diklene diklene söyleyince çoçugun menziline girdim. çoçuk benden korkuyordu. konuşurken dudakları falan titriyordu ne de olsa eskiden benim karşımda geri vites yapmıştı. kavgayı ilk ben başlattım bunu göğsünü ittim ve hemen geriye çeklince yumruk atmaya başladı gerçi isabet etmedi ben 2-3 tane yapəştırdım tabi ne zamandır kavga falan etmiyordum işte kendimi yenilmez sanıyordum. el yumrugu yemeyen kendi yumrugunu balyoz sanar misali. neyse ben ondan sonra kendimi kaybettim. çoçuk bana tekme atmaya başladı ben bunun karnına tekme isabet ettirdim ve sonra ne olduysa (galiba ayagima tekme attı) yere düştüm sonuçta ondan sonra kavga da bitti bizi ayırdılar. sonra ben buna seni tek görmeyecem dedim hadi ulan yerdeydin falan dedi işte ondan sonra bitti gitti. bundan sonra tatile çıktık işte.
o olayı atlatamadan işte artık lise sondaydık. karşı okuldaki son lise çoçuklar genelde ders çalışan tipler degil bu zamana kadar da okula falan gelmezdiler son yıl oldugu için okulun korumasını aldılar kendilerince. işte bizim sınıftan 2-3 kişi ayrıldı iyice azalmıştık. bu çoçuklar resmen kayabdayıydı arkadaş çevreleri onlara itaet ediyordu ben bundan çok rahatsız oluyordum. bizim sınıftaki arkadaşların bir çoğu da o çoçuklarla birlikteydiler işte ben de ne var onlarla takılıyorsunuz adam gibi ders çalışın diyordum. neyse bi ara okul çıkışında bunlar 5-6 kişi geliyorlardı ben de tektim. karşımda sınıf arkadaşları (kız) vardı onla yolumuz kesişti. onlar da yoldan çekilsene dediler (zaten yol verecektim) bunların böyle atarlanması zoruma gitti hayırdır birader niye parladın dedim içlerinden birisi üzerime gelmek istedi digerleri engel oldu neyse o olay o gün bitti. Üzerine 2 gün geçti ve bunlar yine 7-8 kişi halinda okulun önünde bekliyorlardı ben ders çıkışı eve gidiyordum bunlar önümü kestiler neydi o gün yaptıkların dediler hayırdır birader üzerime tek gelemiyormusun köpeklerini de getirmişsin dedim o an kavga başladı. çoçuk bana yumruk attı sonra ikinci yumrugunda kolunu tuttum duvara yasladım digerleri de kavgaya giriştiler o kavgada yere düşmedim ama baya bi zarar verdiler bana. yüzümde şişlikler vardı ve burnum bir az morarmıştı. evdekilerle 2-3 gün muhatap olmadı farkederler diye.
nasıl olduysa xalamınoglu (ünide okuyor) anlamış problem var mı dedi ben de salak gibi (ileride çok pişma olacagım) ondan yardım istedim o da gitmiş çoçuklarla konuşmuş falan. neyse işte o olay da bitti. artık üni sınavları yaklaşıyor ben full ders çalışıyorum okul çıkışında bu kavgadan önceki çoçuk (lise 2deki) çoçuk arkamdan başlatı laf atmaya. 2-3 gün böyle devam etti işte neyse sonda önümü kestiler birader duymuyo musun sen ensen kalın mı dediler (net olarak kavgadan korkuyordum) hayır duymadım dedim bizim çoçuklar da yanımdadı bunlar da karşımızda kalabalıklardı. neyse o vakit kavga çıkmadı ama işte gururum incildi. bir şey yapamıyordum.
ilde yaşadıgım için şehirde üni kazandım ve xalam ogluyla kirada kalıyoruz işte ben bundan yardım istemiştim ya bi ara bunun üzerimde hakimiyeti artmıştı sanki. eskisi gibi degil abuk subuk şakalar yapıyordu karşılık verince napacan lan falan diyordu neyse harbi bi şey yapamazdım o yüzden kendimden nefret ediyorum. neyse bi gece ders çalışıyorduk bu telefondaydı dersim bitti ışıkları kapattım o da kapatma dedi ben de emirvaki konuştugu için kalk kendin aç ışıkları dedim bu başladı bagırmaya falan o ara laf dalaşına girdik ( benden 3 yaş büyük ). sonra kavgaya tutuştuk üzerime gelince boynunu tuttum o da 10-15 saniye nefesi kesilince o andan sonra diger kavgada oldugu gibi yine kendimi kaybettim. gerçi harbi kavga olmamıştı ama ikimiz de zarar görmüştük. o andan sonra da onunla şaka vs aramızda tatlı muhabbetler olmadı. başkaları neyse de kendi tarafımdan birini böyle şerefisz çıkması kaderimmiş.
neyse ben artık özgüvenim yerine gelsin istiyordum. Kendimi korumak için Boks'a başladım 2 ay kadar yaptım artık 10 gün sonra ile döneceğim için bırakmak zorunda kaldım. neyse işte o ara bu xalaoglu bi çıt çıkaramıyodu gerçi sporu bırakdığımdan mıdır nedir bu gün yine başladı. yine kavgaya tutuşma ihtimalimiz var çünkü sabrım yok benim. kendime yediremiyorum. gerçi boks un dA bir yararını görmedim (tahmin ettigim gibi olmadı) 2 aylık bir çok degil gerçi ama işte o özgüvenin gelmesi lazımdı ben hala tık yok.
Ben bu 5 kişiden (2+2+1) intikam alacagıma söz verdim yemin ederim de alacagım. Bana yaptıklarının aynısı onlara yapacagım. Ama hayat da bana karşı gelmiş durumda. Bu intikam bitmedigi için ne sosyal bir çevrem oldu, bu güne kadar ne kız arkadaşım oldu vs .vs. tüm gün evde oturuyorum gerçi spora gittigim zaman bi aralar dışarıdaydım ama bıraktıgım için yine her şey eskisi gibi oldu.
ne yapacagımı bilmiyorum. bi şey yapmalı mıyım yapacaksam ne zaman nerde nasıl yapacaıgımı bile bilmez oldum. Çöktüm artık. Yaşama sebebim kalmadı. Dostum yok. yalnızım. ailemizin maddi durumu o kadar da iyi degil. ben bunları mı düşüneyim, üni derslerine mi odaklanayım yoksa bana bulaşan bu pisligi mi temizleyeyim bilmiyorum. resmen zombi gibiyim ayakta uyuyorum. sabahları kalkınca hep baş agrısı, gün içinde uyuma istegi. dışarı çıkmak istemiyorum. üni arkadaşlarımla aram iyi aslında o da ilden uzaklaştıgım için şehirde pek bi akrabam falan yok tanıdık yok o yüzden hayata yeni başladıgım içindir belki. ama genel olarak iflas etmiş durumdayım. Babam ile döndüğüm zaman niye eski arkadaşlarla dışarı çıkmıyorsun diyor hep geçişdiriyorum. ama bilmiyor ki dışarı çıktıgım zaman kavgada yanımda karı kesilen arkadaşları, dayak yediklerim çoçukları görmek istemiyorum. diyemiyorum... kendimden nefret ediyorum...
tipsizim bu güne kadar biri bana yakısıklısın tipin iyi demedi. hep iyi yerlere gelmek istedim. o kadar okudum ama zar zor kazanabildim üniyi. ektomorfum ince vücudum var. kilo alamıyorum. Spor desen düzensiz. başladım bıraktım. Sokakta kendimi koruyamıyorum. Birisi abuk subuk konuşunca onlara cevap vermekten korkuyorum anlıyor musunuz?
Bu hayatı onarmak benim elimde işte bu yüzden de yapamıyorum. benim gibi beceriksizin hayatı da böyle olacak. başka ne beklenir ki..
Ne yapacagım? eminim benim gibi böyle kaderi olanlar da vardır onlar nasıl çözdüler? ne yapmam lazım? Lütfen yardım edin.
Genişletmek için tıkla...
