Kick Boks'a yeni başladım bırakmayı düşünüyorum.

Merhaba abilerim ablalarım. 1 ay önce kick boksa başladım yaşım 15.

Kick Boksa başlama sebebim öyle ringe çıkıp kapışma yapmak değildi ve hala da değil.

Kick boksa ilk başladığım günler iyi güzel geçti ama eşli olarak yapıyoruz antrenmanlarımızı ve benim eşim benden 2 yaş büyük, benden 10 kilo daha fazla,1.5 yıl wing chun ve 3 ay kick boks yaptığını iddia eden bir zat kendisi.

Bense hayatımda ilk defa spor yapan 15 yaşında 52 kilo bir gencim.
Doğal olarak antrenmanlarda çocuk beni eziyor hani salondaki diğer yaşıtlarıma bakıyorum eminim hiç biri bizim kadar sert yapmıyor bu işi hatta daha büyükler (25-30) yaş arası insanlar bile bu çocuk kadar sert vurmuyor.

Bende daha yeniyim bu işte hareketleri daha tam kavrayamamışken sparring yaparken felç kalıyorum.

Çocuğun tecrübeli olduğu belli veya ben çok tecrübesizim çünkü ben çocuğa en ufak atağa kalktığımda hemen açığımı bulup yapıştırıyo tabi bende anında çöküyorum ve canım çok yanıyor. Özellikle diyafram, karaciğer tarafına darbe alınca 1-2 dakika kendime gelemiyorum ve bu cidden bi müsabakada çok büyük bir kayıp demek. Kendime dedim ki 1 ay daha katlanayım 2. ayımda bırakayım çünkü başta da söylediğim gibi az çok hareketleri öğrendim artık sokakda ve okulda kendimi savunamayacak kadar kötü durumda değilim ve de kick boksda master yapmayı düşünmüyorum zaten o yüzden diyorum ki artık 2. ayımda bıraksam bence yeterli olur. Çoğu zaman antrenmanlar bittiği zaman acı içinde eve gidiyorum siz bana ne tavsiye verirsiniz abiler?

 

Öldürmeyen güçlendirir çok iyi bir fırsatı tepmiş olursun. 2 ayda ancak başını derde sokacak kadar özgüven sahibi olursun. Şimdi 2 - 3 ay acı çekersin sonra hissetmemeye başlarsın ve Gelişme ondan sonra başlar. Yada bırak hayat sana sadece keyif verecekmiş gibi keyfinin peşinde koş.

 

Karşında çok iyi bir şans var. Canın biraz yanınca kız gibi ağlamak ve yarıda bırakmak yerine daha çok hırslanmaya, güçlenmeye yönelebilirsin.

 

Bu spora başlayıp dayak yemeyen yok gibi...Ben ilkokul biter bitmez Karate ve Judoya başlamıştım. Özellikle karatede ne dayaklar yemiştim. Eve geldiğimde gözümün morluğundan tutta, patlayan dudaklara, dizlerimdeki günlerce geçmeyen ağrılara kadar. Ama ne kadar moralim bozulsa da, gizli gizli evde ağlasam da, bırakmadım. Yıllar geçtikçe naçizane Türkiye başarılarım oldu. Her iki sporu da şimdi yapmıyorum, daha sonra kick boksa, jiu jitsuya ve kafes dövüşüne yöneldim. Yıllardır amatör olarak bu sporlarla uğraşıyorum. Darbeler artık doğal geliyor sana. Canın yine yanıyor ama doğal geliyor. Ama bu sporları yaptığında aldığın keyifte başka oluyor.

 

Ben şanslı değilim senin gibi başladığım zamanlar pek kolay rakipler vardı canım yanmıyordu ben yakıyorum gücümden dolayı ama karşıma güçlü biri gelince direk tökezlerdim ilk 1 yıl böyle geçti. Emin ol rakibinin sert olması daha iyi vücut öyle birşey ki herşeye adapte olabiliyor. ilk zamanları atlat az kalmış dayan görüceksin abicim. Herkes aynı şeyi diyor sana sence yanlış diyor olabilir miyiz hayır tabi ki de.

 

Dostum selam, seni çok iyi anlıyorum. ben de ilk başladığım zamanlar bu sorundan muzdariptim. sparring dediğimiz olay müsabaka değildir, müsabaka antrenmanıdır. bazı denyolar tüm güçleriyle girişiyor maalesef. kendi salonumdan örnek vereyim. ilk başladığım aylarda, hoca uyarmıştı tüm gücünüz ile vurmayın, %30-%40 güç kullanın, ve rakibinizin vurmasına izin verin vs diye. şimdi bizde öyle sparring'ler yapıldı ki. bir çocuk karaciğerine aldığı yumruk ile hastaneye gitti rapor aldı 1 hafta iş göremez raporu vermiş doktor. çocuğun karaciğer bölgesi mosmordu. kafam zonkluyordu o sparring'lerden. eve gidince akşama kadar zonkladığını hatırlıyorum. VE KARŞIMDAKİ DENYOYU UYARDIĞIM HALDE TAM GÜÇ VURMAYA DEVAM EDİYORDU ALAGAVAT. vurmasına biz de vururuz da, ne gerek var abi, adam gözlüklü zaten. gözlüğü kırılır, camı gözüne girer vs vs al başına belayı. 1 ay sparring'lere katılmadım hocayla da konuştum hatta bu konuyu. sonra ne hikmetse bu çocuk akıllandı. bana dedi ki 4-5 ay sonra filan, ya sen de söylüyordun zaten yavaş yapalım sparring'i demeye başladı. şaşırdım ama güzeldi, sonra bu çocuk bıraktı falan... bu gibi şeyler spordan soğutuyor insanları, ben de soğumuştum biraz zamanında.

velhasıl sana tavsiyem, çocukla konuş ilk önce, tam güç uygulamamız doğru değil, bunun bir müsabaka değil, müsabaka antrenmanı olduğunu hatırlat. ikinci olarak hocanla konuş. olmadı salon değiştir. benim salon değiştirmememin tek sebebi hocamızın(antrenörümüzün) çok iyi bir insan olması, yoksa saniye durmazdım.