Küçüklükten olgun yetişip, 15 yaşında tamamen olgunlaşmak.

Merhabalar. Bir süredir formu takip ediyorum ama ilk defa Dertleşme bölümünü gördüm. Ben de kendi çapımdaki dertlerimi anlatıp sanki günah çıkarmaymış gibi biraz da olsa huzur bulmak istiyorum. Çünkü hiç kimseye dertlerimi anlatamıyorum. İnsanlar bana her dakika dertlerini anlatsın hoşuma gider, seve seve çözüm bulmaya çalışırım. Ama ben anlatınca sanki onları boğuyormuşum gibi hissediyorum.

Bu gördüğünüz kardeşiniz 20 yaşında, yeri geldiğinde babasının mesleğinden dolayı evinin önünde arka arkaya dizilmiş arabalar, kamyonlar da gördü, yeri geldiğinde sofrasında yiyecek bir ekmeği bile bulamadı. Maddiyat konusunda çok şükür şuan iyi durumdayım ama küçükken durumumuz kötüyken canımın çektiği bir çikolatayı bile isteyemez durumdaydım. O zamanlar tabi 6 7 yaşlarındayım. O yaştaki çocuk ne anlar parasızlıktan değil mi ? Ağlar zırlar ama o çikolatayı yine de aldırır. Bana küçükken bunu bir defa bile yapmadığımı söyler annem. Babam borç harç bulup yine de alırmış ben sonradan istemiyorum dememe rağmen. Küçüklükten olgun yetiştirmeye başlamışlar beni sağolsunlar.

Benim iki abim var, ikisi de Adana Koleji mezunudur, anasınıfından lise sona kadar. Altlarından araba eksik olmaz, ceplerinde son model telefonlar (o zamanların telefonları), okul servisi özel şoför. Çok iyi hatırlarım arabası Mazda 323tü. Bense, 3 4 km uzaktaki devlet okuluna zaman zaman sabahın 6sında yürüyerek giderdim, harçlık isteyemezdim durumların farkında olduğum için. 3. sınıftan beri param olursa dolmuşla gider gelirim okula. Devletin çöküşüne denk gelmişim diyebiliriz

Abilerim hiçbir zaman olgun davranmadılar, hala da aynılar. Daha doğrusu birisi aynı.

İlkokul ortaokul böyle bittikten sonra; iyi bir anadolu lisesini kazanma şansım olmasına rağmen (o zamanki sbs sistemiyle) maddiyattan dolayı, mahallemdeki Endüstri meslek lisesini yazmak zorunda kaldım. 5 yaşında ilkokula başladım ve 13 yaşında liseye girdim. Tabi o yaşta liseye giren bir ergenin aklında ne olur çoğumuz biliyoruz. Bu dava yüzünden 13 dersten 9u zayıf geldi ve sınıfta kaldım.
Abim bana karne günü bir konuşma yaptı.. Uzun bir konuşma... Ve ben o konuşmanın sonunda yeniden doğdum..

Yaş 15 oldu ve olgunlaştığım gün geldi. Babamı kaybettim ben. Hayatta kendime yakın bulduğum tek insanı kaybettim. Doğum günlerimde masraf olmasın diye odamdan çıkmazken, elinde pastayla kapıya gelip ''iyiki doğdun oğlum!'' deyip, ben ''baba niye masraf yaptın boşuna'' dediğimde gözleri dolan, belki de gizli gizli ağlayan insanı kaybettim...

O günden sonra sorumluluklarımı daha iyi bildim ve babamın benden tek istediği şeyi daha bi heyecanla yaptım(ders çalışmak). O sınıfta kalan çocuk, sıfırdan başladığı liseyi 94 ortalamayla birinci bitirdi ve şuan okuduğu önlisansta bölüm birincisi.

Geçen 5 sene içinde onlarca şey yaşadım ama daha fazla devam etmek istemiyorum. Ama ne dokunuyor biliyor musunuz ? Onca şeyi yapan adama sımsıkı sarılıp ''Seni çok seviyorum baba!'' demedim bir defa bile. Bunun eksikliğini yıllardır yaşıyorum.

Yalnız abilerim konusunda birşeyler daha söylemek istiyorum. Vefatından sonra büyük abim maddi manevi her konuda yanımda oldu, manevi babam bildim. Yüzüne de söylerim, burada da söylemek istiyorum o büyük adamın hakkını ödeyemem, iyi ki var.
Diğer abime gelince, o allahından bulsun yeterli.

Ne olursa olsun sevdiklerinize sevginizi göstermekten kaçmayın, utanmayın, sıkılmayın. Sevdiklerinizin değerini bilin, büyüklerinize saygılı olun. Birgün bayram geldiğinde elini değil de mezar taşını öperseniz ''keşke'' demeyin bu kardeşiniz gibi.

Okuyan herkese teşekkür ederim. İyi forumlar.

 

komple okudum çok duygulandım bende abi hayatında başarılar dilerim bende şuan senın olgunlaştıgın yaştayım derslerim kötü ailemin benim için herşeyi yapmasına rağmen inşallah bende derslerime çalışıcam artık

 

Onların senden tek istedikleri şey başarındır kardeşim. Başardığını görmelerini istiyorsan acele etmelisin. Zira zaman bizden daha hızlı yaklaşıyor.

 

Cok duygusal bir yazi olmus ayrica seni tebrik ederim cogu kisi icindekileri hic dokemez sen birsekilde bunu basarmissin , baban konusundada cok uzuldum basin Sağolsun.

 

Yakınlarımızın değerini bilmemizi hatırlatan bu duygusal yazı için teşekkür ederim. Başın sağolsun.

 

Teşekkür ederim.

Eğer buna neden olabildiysem ne mutlu bana

 

Abi gercekten tüylerim diken diken oldu yazdıklarına benzerlerini bende yasadim basın sağolsun

HTC Desire 620G dual sim cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi

 

Teşekkürler kardeşim

 

Kendimi anlattığım ilk yazım... Kendime itiraf edemediğim şeyleri paylaşmıştım zamanında, yine karşıma çıktın...