İnsanın hiç arkadaşı olmaması?

Benim yok, aslında bunda o kadar sorun görmüyorum. En azından hem cins arkadaşım olmasa da ben rahatlıkla yaşarım. Lakin hiç kız arkadaşım da olmadı. İnsanın libidosu olduğundan bazı konularda rahatsızlık duyuyorum. Yaşım 28 diyebiliriz, bugüne kadar asla sosyal biri olmadım. Gerek görmüyorum dersem gerçekten yalan olmaz, lakin hayatımın ilerleyen zamanlarında aids olmaktan falan korkuyorum, bir süre sonra parayla yaşamaya başlayacağım. Yeri burası değilse kusura bakmayın. Neyse, evlilik çok korkutuyor, düşüncesi ellerimi titretiyor, asla o sorumluluğu alamam. Mühendis oldum diyelim ama kağıtta. Hayatımda hiç çalışmadım da. Çalışmayı becereceğime de inanmıyorum. Zira o ortam illa ki iletişim becerisi gerektirecek ve bende bu yok. Sosyal fobim yok ama zor bir hayatım var maalesef. Şu anda tek korkum virüs korkusu, dilerim korunmak yeter. Kalan hayatımda ayda bir gideceğim. Yaşlanırsam başka. Durumum bu. Anlatayım dedim. Aileden zengin sayılırım. Babam prim günlerimi saydırıyor zaten. Sigorta değil, işlerinden biri fabrikasını yönetmek, beni orada çalışan gösteriyor. Silik biri olmak istemezdim ama oldum maalesef.

 

Benimde hiç arkadaşım yok. Bunu zaten dert etme kendine. Madem zenginsin çalışmayada ihtiyacın yok kendine hobiler edin ve bol bol seyahat et. Sosyallik sadece insan içinde olmak değildir bana göre. İnsan evden çıkmadanda sosyalleşebilir kendini geliştirebilir. Sadece farkında ol herşeyin ne yapmak istediğini iyi belirle gerisi gelir zaten.

 

Bilek güreşi ile uğraşıyorum ama yeterince iyi değilim, çok iyi olmak istiyorum, hatta en iyiler arasında olmak istiyorum. Lakin çok çalışmak yetmez, bu alemde herkes en baba dopingleri, dopingçilerin bazıları tarafından bile hiç bilinmeyen ilaçları kullanıyorlar. Ben de bunları kullanacak değilim, bu sebepten sadece Türkiye içinde belki başarılı olabilirim. Kuvvetim onlara göre yetersiz.

Elektronik ve Haberleşme Mühendisliği bitti sayılır ama bu alanda bir şey yapabileceğime inanmıyorum, ki kendime güvenim de yok bu alanda. Baştan okumasaydım diyorum ama yapacağım başka bir seçeneğim de yoktu, en azından üniversite bitirmiş olacağım. Asgari ücretle çalışmayı da düşünmüyorum, başka üst bir seçenek de çıkmıyor, böyle yaşayacağım yani. Bu da zor geliyor. Evlilik falan zaten hayal, ki evlenmek benim için hatalı bir davranış olur. Çok yüklü miras kalacak, şimdiden 2 evim var ve aylık anne tarafından 1000 Euro vakıf param var ama para her şey değil. Emekli bile olacağım oysa ki.

Müziği çok severim, binlerce liralık kulaklık ve ekipmanlar kullanırım. Bu da ayrı bir hobi. Bilmiyorum, belki ülkelerin çoğunu gezerim. Lakin amaçsız hissetmek çok kötü bir şey. Hiçbir dini inancım yok, bunu da belirteyim. Felsefede derin bir düşünceye vakıf olunca hayatın ve evrimsel yaratılışın düzeni gereği amaç edinmenin doğal olduğunu ama dünyayı sadece bu evrenle bile kıyaslayınca gereksiz bir hiç olduğumuzu hatırlamak bana zor geliyor. Dünyada bizim gibi 8 milyar var zaten. Bu dünya bile kişisel olarak sıyrılma ve amaç edinme düşüncesini bu kalabalığıyla baskılayabilir. Evren dışında sadece bu boyutta sayısız evren ve geri kalan boyutlarda ise sayısız alemler var. Ben tek başıma bir hiçim zaten ve bu düşüncem tüm benliğime yansıdı ve kendini kabul ettirdi bile. Ben sadece gerçeklerle tamamen yüzleştim, bu da benim bile kaldıramayacağım bir yük.

 

Kusra bakma ama anlattığın şeyler pek inandırıcı gelmedi ‍♀️İlgi çekmek için, insanların tepkisini gözlemlemek için yazılmış bir yazı olmuş sanki...

 

Muhtemelen para kısmı inandırıcı gelmedi. Diğerleri olabilen şeyler zira. Hangi kısım inandırıcı gelmediyse söyleyebilirsiniz.

 

Bu arkadaşı Donanımhaber'den tanıyorum, söyledikleri muhtemelen gerçek. Yorum ise yapmayacağım.

 

Can sıkıntını gidermek için işe mutlaka girmelisin. Kendini biraz zorlamalısın. 20 sene 30 sene sonra ailende ölüp gittiğinde, evlenmeyeceğim diyorsun, elinde bari işin olsun.

 

hiçbir şeyin ve hiç kimsenin yanımızda olmayacağı o gün yaşlılıktan yada yalnızlıktan değil ağlamaktan öleceğiz. çamaşır makinesinden çıkan bir pantolon gibi buruşuk, açılmaktan sonu gelmiş bir kalem gibi, elveda diyeceğiz bütün kırlangıçlara ve güzel kadınlara.

 

Dostum arkadas demek o bro naptin hadi kafeye gidelim diyen degildir.bu dunyada ister ali ol ister veli insanin bir Allah'ı var birde kendi.

 

Valla çevre edinmek, arkadaş edinmek kadar kolay birşey yoktur. Ama onları kaybetmek kadar da kolay birşey yoktur. Kendimden yola çıkarak şunları söyleyeceğim ki bi hafta bi bakıyorum 50 kişi ile konuşuyorum diğer hafta geliyor 3 kişi ondan sonraki hafta bakıyorum bi kişi bile kalmamış. Bana kalırsa kendine bir iş edin hobiden çok, benim spor salonununda da çevrem var ancak iş çevrem çok farklı birşey daha eğlenceli olabiliyor spor salonuna göre o yüzden bir iş bul derim. Zaten paraya da ihtiyacın yokmuş bana kalırsa bir kafede çalışmaya bak para konusuna takılmaksızın orada bi yerden sonra yaşadığın şehirde baya arkadaşa sahip olabilirsin.

 

O zaman kendine yet sevgili yap.illaki erkek mi sart kızlarla çık

 

Boş zaman gerçekten insanın başına çok iş açabiliyor. Bir şekilde uzun süreli bir hobi, iş, meslek neyse bulunması gerekir bence.

 

Tavsiyeleriniz genel olarak iş bulmaya yönelik. Kalıcı olarak Çanakkale'ye taşınacağım, meşguliyet için orada çalışabilirim. İş bulmaya orada çalışacağım, teşekkürler.

--- Mesaj birleştirildi, 17 Ocak 2019 ---

Bu arada ilk turnuvama katıldım ve 3. oldum. Tabii 2 şampiyondan sonra 3., başkası da yoktu.

 

Dostum diğer arkadaşların&abilerin yazdıklarını okumadım fakat konu içeriğini okudum, paran var ise kendine güvenmemek için bir sebebin yok bence. Ama isteyerek sosyal olmak istemiyorum dersen o başka, tercih meselesi. Benim de maddi durumum çevremdeki arkadaşlarıma&insanlara göre biraz daha iyi, 20 yaşımda ev&araba vs. aile sağolsun. Demek istediğim aslında para harcayıp sosyalleşmek kadar kolay bir şey yok bu dünyada, eğer paran var ise. Ama sıkılıyorsan, kendi kafana yakın, görüşlerine, hobilerine yakın insan arıyorsan, onu tam anlamıyla ne ben bulabildim, ne de çevremdeki insanlar.

 

Öncelikli olarak "Dostum diğer arkadaşların&abilerin yazdıklarını okumadım fakat konu içeriğini okudum" bu tamamiyle senin ne kadar yanlış düşünce yapısında olduğunu gösterir. Belki arkadaşın konusundan sonra ben veya başka bir arkadaşlar tarafından faydalı bir bilgi sahibi olabilirdin. Ama, sen okumamışsın.
"Demek istediğim aslında para harcayıp sosyalleşmek kadar kolay bir şey yok bu dünyada, eğer paran var ise." bak şimdi paran var ise sosyalleşmeye yakınlaşırsın yoksa parayla sosyalleşme falan olmaz. bana parayla nasıl sosyalleştiğini söyler misin? Mesela gittiğin yerde param var, tanışalım mı diyorsun ?
"Ama sıkılıyorsan, kendi kafana yakın, görüşlerine, hobilerine yakın insan arıyorsan, onu tam anlamıyla ne ben bulabildim, ne de çevremdeki insanlar." bu bahsettiklerine sahip olabilmen için önce kendini bulabilmen gerek. Bir görüş, bir hobi edin kendine o zaman insanlar seni bulacaktır zaten. Ayrıca biraz kişisel gelişim videoları ve kitapları okumanı öneririm

 

1.si vaktim yoktu uzun uzun okumak istemedim. o yüzden onlarca mesajı okuyamadım, 2.si Parayla sosyalleşmek evet,kolay, belki de önce kendinizi bir sorgulamalısınız, ben çok mu beceriksizim de arkadaş bulamıyorum diye. İsteyerek asosyal ya da antisosyal olanları kastetmiyorum. Eğer sosyalleşmek istersen ve ekonomik özgürlüğün iyi ise, istediğin lokasyonda&bölgede, tatile gidersin, sosyal aktivitelere katılırsın, yabancı dil sınıflarına ve gezi programlarına katılabilirsin, otomobil tutkunuysan onunla vakit geçirirsin. Ben mesela çok isterdim bir uzun yol motosikletim olsun ve pist için supersport klasmanında bir arabam olsun. Son olarak, kendini tam anlamıyla bulabilmek nedir acaba ? Bana onu biraz daha detaylı anlatır mısın ? her gün yeni bir şey öğrenen bir varlığız, görüşlerimiz&ideolojilerimiz, her zaman değişebilir. Ayrıca kişisel eğitim kitapları&videoları&setlerinin çoğunluğu tam bir fiyasko. Eğer kendini geliştirmek&öğrenmek için birilerinin pohpohlaması gerekiyorsa vay haline o insanın. O ticari kitapları okuyanların bir çoğu gözümde, evrenden mesaj bekleyen aciz insanlardır. Eskiden yakın olduğum bir insan da onları okuyordu, kendini özel zanneden, tam bir süzmeydi. Kesilen&işlenen ağaçlar dile gelse küfreder.

 

Merhaba sosyal fobinizi tetikleyen herhangi bir olay vs oldu mu? Bunun için bilişsel davranış terapisi alabilirsiniz. Eğer iş hayatına atılmak istemiyorsanız ikinci üniversite okuyabilirsiniz. Yurtdışı turlarına vs katılabilirsiniz kendiniz tek başınızda gezebilirsiniz. Bir sürü seçeneğiniz var aslında. Kendinizi daraltmayın lütfen.

 

"Parayla sosyalleşmek evet,kolay, belki de önce kendinizi bir sorgulamalısınız, ben çok mu beceriksizim de arkadaş bulamıyorum diye. İsteyerek asosyal ya da antisosyal olanları kastetmiyorum. Eğer sosyalleşmek istersen ve ekonomik özgürlüğün iyi ise, istediğin lokasyonda&bölgede, tatile gidersin, sosyal aktivitelere katılırsın, yabancı dil sınıflarına ve gezi programlarına katılabilirsin, otomobil tutkunuysan onunla vakit geçirirsin. Ben mesela çok isterdim bir uzun yol motosikletim olsun ve pist için supersport klasmanında bir arabam olsun." iyi güzel söylüyorsun. Ancak, sen bunların hepsini yapabilirsin ama sosyalleşmek bunlardan ziyade başkalarıyla iletişim, etkileşim haline girebilmektir. Yazdıklarını sen de tekrar okursan hep bireysel şeylerden bahsetmişsin. Mesela, tatile gidersin oradan birileriyle tanışabilirsin gibisinden söylemiş olsan sana hak verebilirdim. Ancak yine söylemek isterim ki senin belirttiklerin tamamiyle bireysellik içeren aktiviteler.
"Son olarak, kendini tam anlamıyla bulabilmek nedir acaba ? Bana onu biraz daha detaylı anlatır mısın ? her gün yeni bir şey öğrenen bir varlığız, görüşlerimiz&ideolojilerimiz, her zaman değişebilir. Ayrıca kişisel eğitim kitapları&videoları&setlerinin çoğunluğu tam bir fiyasko. Eğer kendini geliştirmek&öğrenmek için birilerinin pohpohlaması gerekiyorsa vay haline o insanın." kısmına gelirsek zaten düşüncelerinin değişmemesi gelişmemen demektir. İlla ki düşünceler değişir ama değişim vardır, değişim vardır. En basitinden mesela bir saç stilin vardır. Onu aylarca yaparsın, daha sonra farklı bir stil yapabilirsin. Ancak her gün farklı saç stilleriyle toplum içine karışman tuhaf olur. Yani sen herzaman değişebilirden ziyade zamanla değişebileceğini öğrenmelisin.
"kişisel eğitim kitapları&videoları&setlerinin çoğunluğu tam bir fiyasko. " kısmından bahsedeyim. farkındaysan sen de çoğunluğu demişsin yani hala işe yarayabilir kitaplar var olarak da algılarım bunu. O yüzden bardağın dolu tarafına bakmayı tercih edebilirsin.
"Eğer kendini geliştirmek&öğrenmek için birilerinin pohpohlaması gerekiyorsa vay haline o insanın." kısmında ise akıl akıldan üstündür der geçerim. En basitinden sen bile belki bana birşeyler öğretebilirsin. Tavsiyelerde bulunabilirsin. Senin bu söylediğin şey tamamiyle kendini değersizleştirmenle denk demektir. Kendini de bu kadar değersiz görmeni istemem
"Eskiden yakın olduğum bir insan da onları okuyordu, kendini özel zanneden, tam bir süzmeydi. Kesilen&işlenen ağaçlar dile gelse küfreder." kısmına gelirse belki de tamamiyle o arkadaşından kaynaklı bu düşüncelere sahip olabilirsin. Şimdi okursun, öğrenirsin, uygularsın bu seni geliştirir. Ama sen bunları yaptıktan sonra bide kendini diğer insanlardan farklı olduğunu bir nevi belirttiğin gibi özel olduğunu düşünürsen çevrendeki insanlar da senin gibi süzme olduğunu düşüneceklerdir. Özetle, birşey öğrendiğin vakit ukalalık yapmadan insanlara gösterebilmeyi bilmelisin. Hatta bu şekilde davranırsan çevrendeki insanlar tarafından itibar görülen, düşüncesi önemsenen birisi dahi olabilirsin.

 

Benim yetiştirilme tarzımdan dolayı hiç arkadaşım olmadı. Ailece böyleyiz biz, bekarken okul-iş arasında yaşar evlenince evcil erkek olur o şekilde ölürüz. Arkadaş olmadı derken okul zamanında ve iş hayatında ki arkadaşları kast etmiyorum. Özellikle takıldığım beraber dışarı çıktığım bir arkadaşım olmadı. Bu benim için hiç bir zaman sorunda olmadı. Bildiğin tek başıma güreş salonuna giderdim çocukken, büyüdüm fitness'ta aynı öyle tek başıma gider kaydımı yaptırır sporumu yapar çıkarım. Yemeğimi kendim yapar dışardan yemem, oturup dışarda arkadaşlarla yemekte yemiyorum. Tamamen dışa kapalı yetiştik

Yemek konusunda annemden iyi yemek yaparım bu yemeğimi kendim yapma mecburiyetim beni çok geliştirdi. Sosyalleşmenin fazlası psikolojik bir dayanak oluyor ve bireysel gelişime engel oluyor.