Çok kötüyüm yardıma ihtiyacım var :(

Merhaba sevgili forum üyeleri... Ben 18 yaşında iyi bir devlet üniversitesinde mühendislik okuyan bir kardeşinizim. İngilizce hazırlığı atlayarak direkt olarak 1. sınıftan başladım. Üniversitedeki en düşük yaş grubundayım. Bölümümdeki insanlar da benden ortalama 3-4 yaş büyükler.

Benim son 2-3 yıldır yaşımdan küçük göstermemden kaynaklı özgüven sorunum var. Bu yaşımdayken bile yeni birisiyle tanıştığımda beni lise 1-2 öğrencisi sandıklarını söylüyorlar. Sakalım da çıkmıyor. Üniversitede ise bölümümdeki herkesin yanında küçük çocuk gibi görünüyorum. Dışa vurmamaya çalışsam da içim acıyor son birkaç yıldır.

Asıl sorunum ise, sınıf ortamında bir etkinlik yapılacakken acaba ben de tüm sınıfın önünde konuşacak mıyım diye korkudan ellerim bile tutmuyor sesim titriyor. Her derse bu korkuyla giriyorum hatta ilk dönemde hocanın sırayla etkinlik yaptırdığı bir derse bu korkumdan dolayı ilk haftalarda birkaç kere girip korkumu keşfettikten sonra hiç girmedim. Haftaya birinci sınıfın ikinci dönemi başlayacak ve benim resmen içim eriyor... Derdimi kimseye de açamıyorum en sonunda buraya yazayım dedim. Artık okul deyince kanım çekilmeye başladı durumum o kadar vahim. Günlük hayatta herhangi filmde programda toplum önünde konuşan birini görünce ben heyecanlanıyorum o kadar kötü. Okulun başlamasına 1 hafta kaldığı için yavaş yavaş hayat yaşanılmaz hale geliyor.. Allah'a şükürler olsun ki başka hiçbir sıkıntım yok ama şu saçma sapan şey bile hayatımı o kadar çok etkiliyor ki.. 1 an bile kendimi okulda herkesin içinde birşey okurken veya konuşurken düşünmeden edemiyorum. İnanın bana çok ama çok kötü hissediyorum.

Derdimi ilk kez size açtım belki paylaşınca yüküm azalır diye. Okuyan okumayan herkese teşekkür ederim. İnşallah en kısa zamanda çözümü bulurum. Aklınıza herhangi birşey gelse bile yazarsanız çok sevinirim. Herkese iyi forumlar

 

Tandiklarini topla , onların önünde pratik yap.
Bir nebze işe yarar.

En son çare ölümden öte köy yok diyip bodoslama dalacaksin.

 

O da aşırı saçma.
Ne yapacak işte benim böyle bir durumum var yardımcı olur musunuz mu dicek milleti provaya mı toplayacak

--- Mesaj birleştirildi, 18 Şubat 2017 ---

Kardeşim sen toplum önünde diyordun o heyecan bende de vardı. Daha dün veda yemeğim vardı. Senin gibi diyordum ne diyecem nasıl yapacğaım falan diye. Sonra öncelikle şunu söylemek istiyoum diye başladım konuşmaya sonrasında işi biraz dalgaya vurarak bitirdim. Korktuğun gibi bir şey yok. Her şey olumsuz düşünmenden ibaret. O işin içine girdikten sonra karışık bir duygu olmadığını anlıyorsun. Sonrasında eski ortamıma göre yeni ortamımda biraz daha iyiym diye biraz da özgüven sahibi oldum.
Sen diyorsun benden 3-4 yaş büyükler ben 18 yaşımda memur oldum çalıştığım kişiler 35-36 arası 20-30 yaş aralığında pek kimse yok kim daha şanssız tartışmayalım istersen

 

Merhaba kardeşim bende 22 yaşındayım ama surat olarak küçük gösteriyorum ve sakal yok bende de lisede sakal vs bırakmak yasak olduğu için bu tarz bir derdim yoktu.
Ancak üniversiteye gittiğim ilk gün işid kampı gibi herkes sakallıydı kendimi çok garip hissetmiştim anlamsız bir şekilde öz güvenim sarsılmıştı.
İlk yıl hep bu sakal meselesi kafamdaydı ben neden köseyim vs diye çok kafaya takıyordum internetten ordan burdan nasıl çıkar diye araştırıp duruyordum her şeyi denedim ama çözüm olmadı.
Ancak bir süre sonra bu duruma alıştım gözünde büyütmen gereken bir durum değil inan neler düşündüğünü ve hissettiğini çok iyi anlıyorum çünkü aynı duyguları bende bire bir yaşadım ama kafana takmana değmez.
Sana kendi uyguladığım yöntemleri söyleyeyim bu olayı aşman için.
İlk olarak kendinle barışık olacaksın.
Seninle dalga geçenler olursa onlara karşılığını vereceksin altında kalmayacaksın çünkü altında kalırsan öz güvenin daha da kırılacaktır.
Seni diğer insanlardan ayıran olumlu, güzel yönlerini ve yeteneklerini ön plana çıkarıp onları en güzel şekilde kullanacaksın.
Her insanın kusuru olduğunu onların senden üstün veya aşağı olmadığını aklından çıkarmayacaksın.
Sorunlarını kafana takıp kompleks haline getirmeyeceksin ve kendinle her zaman barışık olacaksın aynanın karşısına geçip kendinle dalga geçeceksin sorunlarınla.

Sunum konusunda ise ilk olarak sunucağın konuya önceden mutlaka hazırlan eğer 1 kere okuyup gidersen orda hepten heycan yaparsın.
Ancak konuya hakim olursan çıkar takır takır anlatırsın kekelemezsin, takılmazsın dolayısıyla sunum sırasında panik olmazsın.
Her gün topluluk karşısında konuşmadığın için ufak bir heycan olması zaten normaldir.
Ama aşırı heycanın varsa şu yöntemleri uygula.
İlk olarak sunumdan önce sesini güzel ve gür bir şekilde ayarla boğazını temizle ve ağızının kurumaması için su iç bu senin akışkan ve takılmadan bir sunum yapmanı sağlar.
Sınıftaki insanların hepsinin senin gibi kişiler olduğunu hepsinin sorunları ve kusurları olduğunu unutma.
Karşındakileri gözünde büyütme hepsini yakın arkadaşların, aile bireylerin gibi karşısında rahat doğal olduğun kişiler olduğunu hayal et.

Aklıma gelenler bunlar umarım yardımcı olabilmişimdir.
Ekstradan bir sorun olursa özelden mesaj atabilirisin elimden geldiğince yardımcı olurum dertleşiriz.

 

ya arkadaslar bende 19 yaş gostermiyorum ama hic. umrumdada dihil. sakalda desen sarimsakdiye bir sey okumusdum. herseyin caresi var bu dunyada mümkün süz bir sey yok spor yap vucudun buyudukce yuzunde dahada olgunsu bir hal alacak. boyle seyleri dert etme

 

Üniversite 1. sınıftayken bakkal bana sigara satmak istememişti yaşımı 18 altı zannedip . 3. sınıfa kadar düzenli sakal traşı oldum. Pırıl pırıl suratla gezdim, çevremdeki çoğu insan çocuk gibi göründüğümü söylüyordu. Eğer bu korkun varsa üzerine gitmelisin bence. Ben böyle yaptım, dikine dikine gittim. Hani havuza girmek istersin ancak üşüdüğün için bir türlü kendini suya bırakamazsın, sonra bir çakal arkandan gelip aniden iteler seni ya suya, o misal ben de bir öğrenci kulübüne katıldım. Reklam ve Tanıtım bölümündeydim. Daha sonra birim başkanı, başkan yardımcısı ve kulüp başkanı oldum. Bu süre içerisinde çok defa kalabalık önünde konuşmam gerekti veya etkinlik esnasında onları yönlendirmem gerekti. Bu deneyimlerim sonrasında şunu fark ettim.

Görüntün yalnızca konuşmaya başlayana kadar etkili. Konuşmaya başladıktan sonra çocuk gibi görünüp görünmemen hiç bir anlam ifade etmiyor, burada önemli olan sesinin kontrolünü sağlaman ve güçlü,hakim bir beden dilini yansıtabilmiş olman.

Tabi bu söylediklerim genel bir kaide. Yalnızca toplum içinde konuşmak için değil, her konuda, her konuşmanda kullanabileceğin genel bir kural. Hem, daha kötü ne olabilir ki ? Hem gülerlerse gülsünler, göbeğin onlara mı bağlı ki ?

 

Valla usta senin kadar olmasa da bende de cekingenlik vardi tabii eski halimin de etkisi var bunda ( 114 kg ) fizigi duzelttim ( 83 kg ) falan baktim hala o eski cekingenlik var ulan dedim surda 70 sene belki yasiycam yasamiycam rahat ol kendin ol hayatini yasa o gundur bu gundur cok girisken ve sosyal bi yapidayim yine bu da sende bitiyo hayattaki hersey gibi

SM-A710F cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi

 

hocam aynı sorun bendede var sakalları kesince 15 yaşında gibi oluyorum benden küçük adamlar bana abicim çekiyor. 25 yaşındayım

çok takma utangaçlık bende de vardı. nasıl çözdüm biliyor musun ?

mesela topluluğun önünde uzun bir konuşma yapacağım zaman, 10-15 dakika önce camı açardım gökyüzüne bakardım. şu koca alemda bir nokta kadar bile değilim diye düşünürdüm.

öyle rahatlatırdım kendimi sonra çıkıp takır takır konuşurdum öyle 3-4 konuşmadan sonra aştım kendimi.

 

Lisede aynı senin gibiydim kardeşim ama şimdi mallığıma yanıyorum. En güzel günlerim sivilce gibi küçücük bir dertten dolayı kötü geçmiş, özgüvensizlikten, konuşamamaktan en iyi yıllarım heba olmuş. Şimdi binlerce kişi önünde heycanlanmadan konuşabilirim hakim olduğum bir konu ise tabi. Tek kıstasım konuya hakimsem utanmam ve heycanlanmam. Çünkü derim kendime karşıdaki insanların benden ne farkı var ne üstünlüğü var? Özgüven bir erkeği güzel gösteren en önemli şeylerden birisidir. İnsan karakteriyle övünmelidir, bakıyorum karakteri beş para etmez, o kadar haysiyetsiz insanlar gülüp eğlenip konuşuyor dilediğince ben neden utanıp sıkılayım? Hayatın en güzel ve geleceğinde en önemli yere sahip yıllarını böyle heba etme.

 

Böyle hayat sürdürülmez. Bir kez olsun aşman gerek sonra gerisi çok kolay gelir. İnsanlar yüksek ihtimalle öyle görmüyor zaten seni.

 

Aynı problem bendede vardı. Aynı senin gibi ben de gençliğimin en güzel yıllarının heba olduğu görüşündeyim

 

Hocam, tebrikler hiç yıl tekrarı yapmadan ilk sınavda devlette mühendislik kazanmışsın. Senden 3-4 yaş büyük olanlar yıl tekrarları yaptı ya da mezuna kaldı tekrar tekrar sınava hazırlandı, yaş yüzünden özgüven sorunu yaşamana gerek yok inşallah ilk sınavda iyi bir yer kazanmak bizlere de nasip olur. Bazı engeller sadece üzerine gidildikçe aşılabiliyor, aşmaya bak. Kendini engelleme.

 

yanlis anlamayın ama başarı özgüven getirmiyor bu sorunu aşmaz isen ne okudugun mühendisligin ne de iyi bir okulda olmanın avantajını görürsün iş ortamında yanında kızlar da olacak insanlarla içiçe calisacaksin o zaman daha kötü.Bir an önce açılmaya bak

Yoksa iş ararken de bu sorun olur

 

Kardeşim kimse seni düşünmüyor insanların en değer verdikleri dostlarını satması 2 bira , en büyük düşmanlarını affetmesi bir iltifat, en aşağı gördüğü insana saygı duyması bir yumrukla geçiyor. İnsanların senin hakkında ne düşündüğü bu kadar boş . Salla. Sen kendin olma cesaretini kendine karşı göster diğerleri bunu hisseder, çünkü bu özgüven olarak döner sana.

 

Kısmen doğru, lakin ruh halinin oldukça depresif olması gerek bu cümleleri kuranın?

--- Mesaj birleştirildi, 14 Nisan 2017 ---

Yıllar geçecek, köprünün altından ne sular akacak kim bilir. En önemlisi ise, sen geriye dönüp bu hissettiklerini gülümsemeyle anımsarken, keşke 18 yaşıma dönebilseydim diye iç geçireceksin. Hayat tam olarak bu işte dostum. Neyse, kısaca şunu anlatmaya çalışıyorum ki, zamanı gelmeden hiçbir şeycikler olmaz. Sen sadece az buçuk dürt, cesaret göster yeter. Zamanla aşarsın, sonra dönüp yine o halini ararsın. Oyunun kuralı bu. Ufak bir ipucu, kimse senden süper değil, sen de kimseden süper değilsin, aklının bir köşesinde kalsın.

 

Gerçekçi diyelim. Aksine sorunlardan çok çözümlere odaklanan bir insanım. Bu aşamaya gelmek için gerçekleri kabul etmek lazım ama. Tabi herkesin hayata bakışı ve tutumu farklı. Kimse seni düşünmüyor herşeyi kapsıyor iyi veya kötü. Herkes kendi hayatına bakıyor anlamında.

 

Gerçek olduğu için kısmen katıldım diyorum ya. Sadece, gerçeğin bu kadar basit ve kötü oluşuna katılmak istemiyorum. Zaman herkesi süzgecinden geçiriyor, kimini kıyma makinesi gibi çekiyor, kimi hasarsız atlatıyor vs. ama herkes payına düşecek birşeyler yaşıyor, arkadaşa da bunu anlatmak istedim, şu konuşulanların belki duruma faydası yok, lakin olay bu, bir anda olmaz, yaşayarak, törpülenerek, sivri uçlardan arına arına ilerleyecek. Bu arada fazla da gerçekçi olmayalım, mutluluk uçar gider.

 

bir spor ya da iyi becerdiğin bir konuda faaliyete başla bir gruba katıl moralin güvenin gelişir. hangi konuda iyisin bunu bul. o ortamlarda bulun zamanla bu güvenin hayatını gerikalanına da siner.