sinirlerime hakim olamıyorum

[steawart54]

pişmanlıkların adamıyım ben kırarım dökerim ortalığı sonrada oturur ağlarım. camı çerçeveyi geçtimde kalp kırıyorum problem o. bambaşka birine dönüşüyorum sinirlenince, normalde çok da gülen biriyim dışardan bakınca hiç sorun filan yok efendi kültürlü çocuk imajı anlayacağınız...çok da vicdanlıyım aslında hiç affetmiyorum kendimi sonra çok kızıyorum kendime ama nafile elimde değil ne kadar artık sinirlenmeyeceğim desemde küçücük şeylere büyük tepkiler vermekten alamıyorum kendimi. sevincimde çok büyük ve abartılı üzüntümde, öfkemde aslında. 5 dakika susmayı sakin olmayı becerebilsem olaylara çok mantıklı ve objektif bakabilen bir insanım aslında ama olmuyor o 5 dakikada öfkeyle çıkıyor agzımdan pişman olacağim şeyler malesef.
belki psikoloji okuyan filan vardır, benim gibi olan vardır, tavsiyesi olan vardır diye yazayım dedim. çünkü gerçekten sorun bu benim için.duh

 

[themertyildiz]

Felsefe okuyorum,psikolojiye ama özellikle psikiyatriye özel bir ilgim var ve bir çok kitap,makale okurum takip ederim.

Şimdi bu öfke konusu olayın sadece görünen kısmı.Ve olay sandığın kadar basit değil.En kabaca şöyle diyebilirim ki herşeyi uçlarda yaşaman duygularını kontrol edememen ve öfkeyle hareket edip sonra pişmanlık duyman senin aslında kendi içinde çatışmanla alakalı.Zaten daha sonra pişmanlık duymayıp,boşverseydin bu durumdan rahatsız olmazdın ve bu da sende sorun yaratmazdı bu aslında iyi birşey çünkü yanlış da olsa birşeyleri çözmeye çalıştığını gösteriyor.

Ben doktor ya da uzman değilim ama nevrozların olduğu anlattıklarından kolayca anlaşılıyor.Sana 1-2 kitap '' tavsiye '' edebilirim işine yarar hem de ağır değildir :

Engin Geçtan - İnsan Olmak
Karen Horney - Öz Gerçekleştirme Kavgası
Engin Geçtan - Psikodinamik Psikiyatri ve Normal Dışı Davranışlar

Sen nerden bileceksin ki diye soran olursa şöyle cevap vereyim benzer şeyleri ben de yaşadım.

 

[steawart54]

Felsefe okuyorum,psikolojiye ama özellikle psikiyatriye özel bir ilgim var ve bir çok kitap,makale okurum takip ederim.

Şimdi bu öfke konusu olayın sadece görünen kısmı.Ve olay sandığın kadar basit değil.En kabaca şöyle diyebilirim ki herşeyi uçlarda yaşaman duygularını kontrol edememen ve öfkeyle hareket edip sonra pişmanlık duyman senin aslında kendi içinde çatışmanla alakalı.Zaten daha sonra pişmanlık duymayıp,boşverseydin bu durumdan rahatsız olmazdın ve bu da sende sorun yaratmazdı bu aslında iyi birşey çünkü yanlış da olsa birşeyleri çözmeye çalıştığını gösteriyor.

Ben doktor ya da uzman değilim ama nevrozların olduğu anlattıklarından kolayca anlaşılıyor.Sana 1-2 kitap '' tavsiye '' edebilirim işine yarar hem de ağır değildir :

Engin Geçtan - İnsan Olmak
Karen Horney - Öz Gerçekleştirme Kavgası
Engin Geçtan - Psikodinamik Psikiyatri ve Normal Dışı Davranışlar

Sen nerden bileceksin ki diye soran olursa şöyle cevap vereyim benzer şeyleri ben de yaşadım.

haklısın mevzu derin ben de biliyorum durduk yere böyle olmadım ben de tabii ki. tavsiyelerini dikkate alacağım mutlaka okuyacam fırsat bulunca kitapları not ettim çok sağol

 

[acemi26]

Psikiyatra görünmeni tafsiye ederim bir çok insan psikiyatr yada psikoloğa görünmeye çekiniyor gayet normal bir durum.

 

[MyShadowKing]

Aslında bunun ne zamandan berı boyle oldugunuda bılmek lazım.Yanı ılk baslardakı sınırlenmenın nedenı nedır ? kı sen bunu kontrol edemıyorsun.

 

[NESTOR]

Aslında bunun ne zamandan berı boyle oldugunuda bılmek lazım.Yanı ılk baslardakı sınırlenmenın nedenı nedır ? kı sen bunu kontrol edemıyorsun.

bi nedeni olması gerekmior bu durumlarda, en ufak bişey bile tabiricaizse batar kişiye sinir olur, yani yolda yürürken arkasından birisi bile yürüyor olsa ona bile sinirlenebilir geçsin gitsin yanımdan uyuz uyuz arkamdan yürüyüp durmasın vs gibi..

pişmanlıkların adamıyım ben kırarım dökerim ortalığı sonrada oturur ağlarım. camı çerçeveyi geçtimde kalp kırıyorum problem o. bambaşka birine dönüşüyorum sinirlenince, normalde çok da gülen biriyim dışardan bakınca hiç sorun filan yok efendi kültürlü çocuk imajı anlayacağınız...çok da vicdanlıyım aslında hiç affetmiyorum kendimi sonra çok kızıyorum kendime ama nafile elimde değil ne kadar artık sinirlenmeyeceğim desemde küçücük şeylere büyük tepkiler vermekten alamıyorum kendimi. sevincimde çok büyük ve abartılı üzüntümde, öfkemde aslında. 5 dakika susmayı sakin olmayı becerebilsem olaylara çok mantıklı ve objektif bakabilen bir insanım aslında ama olmuyor o 5 dakikada öfkeyle çıkıyor agzımdan pişman olacağim şeyler malesef.
belki psikoloji okuyan filan vardır, benim gibi olan vardır, tavsiyesi olan vardır diye yazayım dedim. çünkü gerçekten sorun bu benim için.duh

ben psikiyatri polikliniğinde çalışmaktayım,

sizin durumunuzda psikiyatırlara başvuran kişiler sıkça olmakta, en ufak bişeyde parlayan kızan bağıran hatta elindeki herhangi bişeyi fırlatan sağı solu kırıp döken lakin hemen akabindede bundan pişman olan kişiler vs,

genelde bu durumdaki kişilerde buna eşlik eden panik ataksal bazı durumları veya aşırı tik' leride olabiliyor, belkide anksiyete bozukluğuda olabiliyor düşünce bozukluğuda olabiliyor, işin kötü tarafı bu genelde azalmıyor artabiliyor nadiren bulunduğunuz ortamı değiştirince iyi gelebiliyor, hava değişimi gibi tatil gibi...

ama durum hekimler tarafından çabuk kontrol altına alınabiliyor, bazıları psikiyatriye gidersem deli derler gibi saçma bir anlayış içerisinde olduğundan gitmeyip durumu ciddileştiriyor iyice, halbuki bu tür durumlar herkesin başına gelebilir, helekii ailedede varsa stres çabuk tetikler,
gidip bi muayene olmakta fayda var, basit bir depresif durumda olabilir ergenlik çağlarda oluyor bu tür durumlar malesef, genellikle 18 28 yaş aralığında sıkça,

o nedenle tavsiyem gidin bi muayene olun nereden kaynaklandığını görmek lazım, belki psikolojik değil vücuttaki bazı hormonal durumların yahut bazı enzimlerin aşırı artması veya azalmasıda buna sebebiyet verir,

önce dahiliyeye gidin kan değerlerinizdeki duruma baksınlar sonra ordan psikiyatriye yönlendirsinler, bazı hastanelerde normal dahiliyeciler hafif depresyon ilacı yazabiliyor kabul etmeyin ilacı dahiliyeci değil psikiyatr yazmalı, yani muhakkak bi psikiyatıra gözükün,

üzülmeyin sakın herkeste olabilir bu durumlar,

 

[Xsteel]

testestoron seviyen arttığından öyle o,bende öyleyim.vg den önce böyle değildim ama en ufak atara hemen parlıyorum,insan demekki gücü elinde barındırınca bu hale dönüşüyor.sokakta dalacak adam arıyorum,yanlış anlamayın millete takılmak değil amacım,serseri tipler,krolar,millete sinirli bakan tipleri arıyor gözüm,göz göze gelmeyi çok seviyorum.sokaklarda adaleti sağlamaya çalışıyorum bi yandanda testestoron etkimi dışarı vuruyorum

 

[fsmy]

birebir aynı durum bendede vardı,ama şuan çok sakin biriyim,zor sinirleniyorum.doctor bana antideprasan yazdı,bi dönem kullanıp aştım çok şükür,mutlaka doktora git.

 

[rockybalboa7]

testestoron seviyen arttığından öyle o,bende öyleyim.vg den önce böyle değildim ama en ufak atara hemen parlıyorum,insan demekki gücü elinde barındırınca bu hale dönüşüyor.sokakta dalacak adam arıyorum,yanlış anlamayın millete takılmak değil amacım,serseri tipler,krolar,millete sinirli bakan tipleri arıyor gözüm,göz göze gelmeyi çok seviyorum.sokaklarda adaleti sağlamaya çalışıyorum bi yandanda testestoron etkimi dışarı vuruyorum

bendede tam tersi vg sporundan önce çok sinirli stresli bir insandım şimdi çok sakinim kolay kolay sinirlenmiyorum tabi maddi durumumda düzeldi bu arada istediğim çoğu şeyi yapınca çevremi arkadaşlarımı değiştirince bende sinir yapman şeylerden uzak durunca mutlu huzurlu sakin bir insan oldum

 

[steawart54]

Psikiyatra görünmeni tafsiye ederim bir çok insan psikiyatr yada psikoloğa görünmeye çekiniyor gayet normal bir durum.

son çare öyle yapacağız galiba.

Aslında bunun ne zamandan berı boyle oldugunuda bılmek lazım.Yanı ılk baslardakı sınırlenmenın nedenı nedır ? kı sen bunu kontrol edemıyorsun.

nedeni yok his bu elde olan bir şey değil.

bi nedeni olması gerekmior bu durumlarda, en ufak bişey bile tabiricaizse batar kişiye sinir olur, yani yolda yürürken arkasından birisi bile yürüyor olsa ona bile sinirlenebilir geçsin gitsin yanımdan uyuz uyuz arkamdan yürüyüp durmasın vs gibi..



ben psikiyatri polikliniğinde çalışmaktayım,

sizin durumunuzda psikiyatırlara başvuran kişiler sıkça olmakta, en ufak bişeyde parlayan kızan bağıran hatta elindeki herhangi bişeyi fırlatan sağı solu kırıp döken lakin hemen akabindede bundan pişman olan kişiler vs,

genelde bu durumdaki kişilerde buna eşlik eden panik ataksal bazı durumları veya aşırı tik' leride olabiliyor, belkide anksiyete bozukluğuda olabiliyor düşünce bozukluğuda olabiliyor, işin kötü tarafı bu genelde azalmıyor artabiliyor nadiren bulunduğunuz ortamı değiştirince iyi gelebiliyor, hava değişimi gibi tatil gibi...

ama durum hekimler tarafından çabuk kontrol altına alınabiliyor, bazıları psikiyatriye gidersem deli derler gibi saçma bir anlayış içerisinde olduğundan gitmeyip durumu ciddileştiriyor iyice, halbuki bu tür durumlar herkesin başına gelebilir, helekii ailedede varsa stres çabuk tetikler,
gidip bi muayene olmakta fayda var, basit bir depresif durumda olabilir ergenlik çağlarda oluyor bu tür durumlar malesef, genellikle 18 28 yaş aralığında sıkça,

o nedenle tavsiyem gidin bi muayene olun nereden kaynaklandığını görmek lazım, belki psikolojik değil vücuttaki bazı hormonal durumların yahut bazı enzimlerin aşırı artması veya azalmasıda buna sebebiyet verir,

önce dahiliyeye gidin kan değerlerinizdeki duruma baksınlar sonra ordan psikiyatriye yönlendirsinler, bazı hastanelerde normal dahiliyeciler hafif depresyon ilacı yazabiliyor kabul etmeyin ilacı dahiliyeci değil psikiyatr yazmalı, yani muhakkak bi psikiyatıra gözükün,

üzülmeyin sakın herkeste olabilir bu durumlar,

bunun dönemsel birşey olduğunu düşünmüyorum. kendimi bildim bileli agresif bir yapım vardı. aile zaten en büyük etken buna malesef. genetik olarak böyleyim ek olarak 22 yaşında biri için çok fazla acı hayal kırıklığı ve pişmanlıklarla dolu da bir geçmişim olduğu da bir gerçek.
benim size sormak istediğim ve merak ettiğim şu; bu pskiyatri vs öfke duygusundan kurturabilir mi beni? yoksa öfkelendiğimde kendimi kontrol etme konusunda mı yardımcı olabilir sadece. yani ben sinirlendiğim bir şeye duygu olarak yine sinirlenirim ama kendimi frenleyebilirim mi olay? yoksa his olarak sinirlendiğim bir şeye artık sinirlenmeme mi sağlayabilir?

testestoron seviyen arttığından öyle o,bende öyleyim.vg den önce böyle değildim ama en ufak atara hemen parlıyorum,insan demekki gücü elinde barındırınca bu hale dönüşüyor.sokakta dalacak adam arıyorum,yanlış anlamayın millete takılmak değil amacım,serseri tipler,krolar,millete sinirli bakan tipleri arıyor gözüm,göz göze gelmeyi çok seviyorum.sokaklarda adaleti sağlamaya çalışıyorum bi yandanda testestoron etkimi dışarı vuruyorum

benzer duyguları paylaşıyoruz.

birebir aynı durum bendede vardı,ama şuan çok sakin biriyim,zor sinirleniyorum.doctor bana antideprasan yazdı,bi dönem kullanıp aştım çok şükür,mutlaka doktora git.

en son öyle yapacamgibi gözüküyor.

bendede tam tersi vg sporundan önce çok sinirli stresli bir insandım şimdi çok sakinim kolay kolay sinirlenmiyorum tabi maddi durumumda düzeldi bu arada istediğim çoğu şeyi yapınca çevremi arkadaşlarımı değiştirince bende sinir yapman şeylerden uzak durunca mutlu huzurlu sakin bir insan oldum

haklısın rocky bu da bir etken yapmak isteyip yapamadıkları insanda sinirli bir ruh hali oluşturuyor.

 

[Leviathan]

Psikyatri tedavilerinde, hem psikoterapi (sorunlarını Dr'una anlattığın, onun sadece dinlediği yada çözüm önerisi getirdiği seanslar) hemde ilaç tedavisi desteği alabiliyorsun.

Aslınad nasılki grip olduğumuzda, biryerimiz sakatlandığında Dr'a gidiyorsak, bizi rahatsız edecek seviyede bir ruh hali içindeysek gitmek gerekli bence.

Hem tecrübeleriyle yön gösterecektir, hemde büyük ihtimalle, Allah'a şükür ciddi bir durum söz konusu olmadan, biraz sakinleşmene yardımcı olacak, düşük dozlu ilaç tavsiyesinde bulunabilecektir.

 

[NESTOR]

bunun dönemsel birşey olduğunu düşünmüyorum. kendimi bildim bileli agresif bir yapım vardı.

buraya kadar normal aslında, agresif yapının temeli zaten yaşam şekli ek olarakta genetik

aile zaten en büyük etken buna malesef.

aile konusu önemli, aile çocuk psikolojisinden tam olarak anlamadığında olmadık gelişmeler yaşanabiliyor malesef, bu konuda bilinçlenmeleri gerekir...

genetik olarak böyleyim ek olarak 22 yaşında biri için çok fazla acı hayal kırıklığı ve pişmanlıklarla dolu da bir geçmişim olduğu da bir gerçek.

bu acı, hayal kırıklığı, pişmanlık zaten psikotik durumları tetikler,
yani 30 yıl sonra olacak bu sorunlar daha erken olmaya başlar heleki irsi ise yani ailedede veya sülaledede bazı kimselerde varsa benzer problemler gelecek kuşaklara aktarılmakta,

benim size sormak istediğim ve merak ettiğim şu; bu pskiyatri vs öfke duygusundan kurturabilir mi beni? yoksa öfkelendiğimde kendimi kontrol etme konusunda mı yardımcı olabilir sadece. yani ben sinirlendiğim bir şeye duygu olarak yine sinirlenirim ama kendimi frenleyebilirim mi olay? yoksa his olarak sinirlendiğim bir şeye artık sinirlenmeme mi sağlayabilir?

doktor sizin sinirlenmenizdeki ani patlamanın nedeni bulup durdurulduğunda bugun sinirlendirğiniz şeyi yarın daha mantıklı ve makul düşünerek sinirlenmemeye başlarsınız, yani buradaki ana tema düşünce bozukluğunu bloklamak, fevri davranma ani çıkış ani sinirlenme olasılığını en aza indirmek,

mesela bazen bişeye kızarsınız ama sonra dersiniz ki kızılmayacak bişey aslında bağırmama gerek yoktu dersiniz kendi kendinize üzülebilirsiniz, işte o an makul düşünme olayını yaşayamadığınızdan anlık tepkiler vermektesiniz,

psikiyatır doktorun koyduğu teşhise göre size ilaç verecektir, dediğim gibi belkide basit bir depresyon bu kronikleşmeden durdurulur, işe yarayacak çok iyi ilaçlar mevcut, 3 haftada etkisini göstermeye başlar 3 ila 6 ayda bişeyiniz kalmaz tabi bu süre uzayabilirde kısalabilirde doktorunuzun tedavisine ve teşhisine bağlı, zaten ağır bi ilaçlık durumunuz yok bence, hafif bişey verir eğer verirse, o nedenle yan etkileri en fazla sersemlik olur sonra vücut alışıyor zaten,
unutma aşırı sinirlilikte bi rahatsızlıktır beyin normal yorumlayamadığından bu meydana gelir ve vücut sürekli tetiktedir,


psikiyatra gitsem mi sorusunun bilincinde olman güzel bişey şuan 1-0 öndesin
çünkü bi çoğu psikiyatr kelimesini bile duymak istemez kendi durumunu kabullenemez sorunu başka şeylerde arar,

tavsiyem git bi görün anlat şikayetlerini ne diyecek dinle kafana yatarsa yaparsın dediklerini, sonuçta kimse seni zorlayamaz bu konuda rahat ol...

belirli zamanlar herkesin gitmesi gerekebiliyor, hayat şartları buna çok etki ediyor malesef..

 

[rockybalboa7]

bence hemen ilaç doktor vs olmaması gerekir ilaç alarak sakinleşmek bence çok doğru değil çünkü çevrende her zaman seni sinirlendirecek insanlar olacak bu bir gerçek en iyisi anlaşamadığın insanlardan uzak durmandır kimseyi önemsememendir imkanın ölçüsünde resimdi tiyatroydu müzikti artık hangisine ilgin varsa başlayabilirsin sanat insanı sakinleştirir ufak şeylerden parlamak hayatta bazı şeylerin tam ıyi gitmediğini gösterir bu yüzden sinirini başkalarından çıkartıyor olabilirsin bu yüzden eksik neyse onun üzerine gitmeli sorunu çözmelisin diye düşünüyorum ben aşırı sinirli mutsuz bir adamdım doktorla ilaçla işim olmadı aynı insanları kırıyordum sonra pişman oluyordum sonra düşündüm hayatımdaki olumsuzluklara baktım vekendi kendime bunların beni mutsuz ettiğini gördüm hemen harekete geçtim o dönemi başarıyla atlattım şuan küfür bile etmiyorum yani argo bile konuşmuyorum o derece sakinim tabiki herkesin görüşünede saygım vardır bunlar şahsi görüşüm

 

[steawart54]

Psikyatri tedavilerinde, hem psikoterapi (sorunlarını Dr'una anlattığın, onun sadece dinlediği yada çözüm önerisi getirdiği seanslar) hemde ilaç tedavisi desteği alabiliyorsun.

Aslınad nasılki grip olduğumuzda, biryerimiz sakatlandığında Dr'a gidiyorsak, bizi rahatsız edecek seviyede bir ruh hali içindeysek gitmek gerekli bence.

Hem tecrübeleriyle yön gösterecektir, hemde büyük ihtimalle, Allah'a şükür ciddi bir durum söz konusu olmadan, biraz sakinleşmene yardımcı olacak, düşük dozlu ilaç tavsiyesinde bulunabilecektir.

buraya kadar normal aslında, agresif yapının temeli zaten yaşam şekli ek olarakta genetik


aile konusu önemli, aile çocuk psikolojisinden tam olarak anlamadığında olmadık gelişmeler yaşanabiliyor malesef, bu konuda bilinçlenmeleri gerekir...



bu acı, hayal kırıklığı, pişmanlık zaten psikotik durumları tetikler,
yani 30 yıl sonra olacak bu sorunlar daha erken olmaya başlar heleki irsi ise yani ailedede veya sülaledede bazı kimselerde varsa benzer problemler gelecek kuşaklara aktarılmakta,



doktor sizin sinirlenmenizdeki ani patlamanın nedeni bulup durdurulduğunda bugun sinirlendirğiniz şeyi yarın daha mantıklı ve makul düşünerek sinirlenmemeye başlarsınız, yani buradaki ana tema düşünce bozukluğunu bloklamak, fevri davranma ani çıkış ani sinirlenme olasılığını en aza indirmek,

mesela bazen bişeye kızarsınız ama sonra dersiniz ki kızılmayacak bişey aslında bağırmama gerek yoktu dersiniz kendi kendinize üzülebilirsiniz, işte o an makul düşünme olayını yaşayamadığınızdan anlık tepkiler vermektesiniz,

psikiyatır doktorun koyduğu teşhise göre size ilaç verecektir, dediğim gibi belkide basit bir depresyon bu kronikleşmeden durdurulur, işe yarayacak çok iyi ilaçlar mevcut, 3 haftada etkisini göstermeye başlar 3 ila 6 ayda bişeyiniz kalmaz tabi bu süre uzayabilirde kısalabilirde doktorunuzun tedavisine ve teşhisine bağlı, zaten ağır bi ilaçlık durumunuz yok bence, hafif bişey verir eğer verirse, o nedenle yan etkileri en fazla sersemlik olur sonra vücut alışıyor zaten,
unutma aşırı sinirlilikte bi rahatsızlıktır beyin normal yorumlayamadığından bu meydana gelir ve vücut sürekli tetiktedir,


psikiyatra gitsem mi sorusunun bilincinde olman güzel bişey şuan 1-0 öndesin
çünkü bi çoğu psikiyatr kelimesini bile duymak istemez kendi durumunu kabullenemez sorunu başka şeylerde arar,

tavsiyem git bi görün anlat şikayetlerini ne diyecek dinle kafana yatarsa yaparsın dediklerini, sonuçta kimse seni zorlayamaz bu konuda rahat ol...

belirli zamanlar herkesin gitmesi gerekebiliyor, hayat şartları buna çok etki ediyor malesef..

tamam sakinim artık sinirlenmeyeceğim şu bu diye karar alıp her defasında kendimi hayal kırıklığına uğratmak kendime olan saygımı da kaybettirmeye başladı en iyisi ve mantıklısı yardım almak anlaşılan doktora gitmeye pek sıcak bakmıyordum başta ama tavsiyelerinizi dikkate alıp bir doktora görüneceğim en yakın zamanda yardımlarınız için çok sağolun.

---------- Post added at 13:59 ---------- Previous post was at 13:54 ----------

bence hemen ilaç doktor vs olmaması gerekir ilaç alarak sakinleşmek bence çok doğru değil çünkü çevrende her zaman seni sinirlendirecek insanlar olacak bu bir gerçek en iyisi anlaşamadığın insanlardan uzak durmandır kimseyi önemsememendir imkanın ölçüsünde resimdi tiyatroydu müzikti artık hangisine ilgin varsa başlayabilirsin sanat insanı sakinleştirir ufak şeylerden parlamak hayatta bazı şeylerin tam ıyi gitmediğini gösterir bu yüzden sinirini başkalarından çıkartıyor olabilirsin bu yüzden eksik neyse onun üzerine gitmeli sorunu çözmelisin diye düşünüyorum ben aşırı sinirli mutsuz bir adamdım doktorla ilaçla işim olmadı aynı insanları kırıyordum sonra pişman oluyordum sonra düşündüm hayatımdaki olumsuzluklara baktım vekendi kendime bunların beni mutsuz ettiğini gördüm hemen harekete geçtim o dönemi başarıyla atlattım şuan küfür bile etmiyorum yani argo bile konuşmuyorum o derece sakinim tabiki herkesin görüşünede saygım vardır bunlar şahsi görüşüm

rocky seninki de bir çözüm tabi ama şuan var olan durumumu yani yaşantımı değiştirmem mümkün değil. beni sinir edecek şeyler çevremde olacak bu kaçınılmaz.

 

[arsonist]

Belirttiysen de görmedim psikolojik bir sorunun var mı?Bana da manik depresif diyorlar bir torba ilacım var fakat kullanmıyorum.Öyle sakinlikse olmasın zaten ilaçla olmuş..
Ben de çok insan kırarım.Bu yüzden çok değerli insanları kaybettim hayatımda.Belki evleneceğim kadını belki en iyi arkadaşımı.Uzun pişmanlıklardan sonra anladım ki sorun tamamen bende değildi.Biraz egoist bir davranış gibi gözükebilir ama durum daha da farklı.
Gerçekte insanı yansıtan kullandığı cümleler değil davranışlarıdır.Kendisini çok sevdiğin ve bir sürü yarar sağladığın insan da sinirle edilmiş iki kelimeye alınmaz.Ayrıca seni iyi tanıyan insanlar neyi ne amaçla söylediğini de bilir.
Mesela ananı .. vardır ananı .. vardır.Arandaki samimiyete göre çok farklı anlamlar taşır.Ben samimi olduğum insanlarla çok argo ve küfürlü konuşuyorum.Herkes bu konuda rahat,öfkesini de bu şekil belli ediyor.
Değişmekten çok kendini tam olarak yansıtmak en mantıklısı.Ne yüzden neyi söylediğini insanlar anlayabilmeli.Kendimden örnek verirsem telefonumun şarjı bitti kız arkadaşım da uzaktan geliyordu servisle.İndiği yerde onu bulamadım.Meğersem servis daha yakın uygun bir yere bırakmış.Telefonu şarja taktığımda ettiğim laflara inanamazsın.Bu olaylar karşılıklı oluyor.Dışardan birisi görse kesin görüştüklerinde birbirini kesecekler zanneder.Ailem şokta.Görüştüğümüz anda bu bu 10saniye kadar devam eder gülmeye şakalaşmaya başlarız.Çünkü o an benim neye kızdığım belli onun bana kolaylık olsun diye orada bulunmadığı belli.Sinirlenmemiz de bu aksilik yüzünden.
Niyetler kötü değilse söylenenler önemli değildir.Bu samimiyeti kurmak zordur.Ama asla toplumun saygı-resmiyet gibi kurallarına uyamam samimi olduğum kişilerle.Birlikte yatıp kalkan,her tür sırlarını bildiğim adamların nasıl birbirine saygısı olacak ki?Bu tip saygı resmiyet muhabbetleri arayı açıyor.
Bu benim yaşam tarzım.Tam olarak anlatamamış olabilirim fakat ufak da olsa bir fikir verdim sanırım.

 

[steawart54]

Belirttiysen de görmedim psikolojik bir sorunun var mı?Bana da manik depresif diyorlar bir torba ilacım var fakat kullanmıyorum.Öyle sakinlikse olmasın zaten ilaçla olmuş..
Ben de çok insan kırarım.Bu yüzden çok değerli insanları kaybettim hayatımda.Belki evleneceğim kadını belki en iyi arkadaşımı.Uzun pişmanlıklardan sonra anladım ki sorun tamamen bende değildi.Biraz egoist bir davranış gibi gözükebilir ama durum daha da farklı.
Gerçekte insanı yansıtan kullandığı cümleler değil davranışlarıdır.Kendisini çok sevdiğin ve bir sürü yarar sağladığın insan da sinirle edilmiş iki kelimeye alınmaz.Ayrıca seni iyi tanıyan insanlar neyi ne amaçla söylediğini de bilir.
Mesela ananı .. vardır ananı .. vardır.Arandaki samimiyete göre çok farklı anlamlar taşır.Ben samimi olduğum insanlarla çok argo ve küfürlü konuşuyorum.Herkes bu konuda rahat,öfkesini de bu şekil belli ediyor.
Değişmekten çok kendini tam olarak yansıtmak en mantıklısı.Ne yüzden neyi söylediğini insanlar anlayabilmeli.Kendimden örnek verirsem telefonumun şarjı bitti kız arkadaşım da uzaktan geliyordu servisle.İndiği yerde onu bulamadım.Meğersem servis daha yakın uygun bir yere bırakmış.Telefonu şarja taktığımda ettiğim laflara inanamazsın.Bu olaylar karşılıklı oluyor.Dışardan birisi görse kesin görüştüklerinde birbirini kesecekler zanneder.Ailem şokta.Görüştüğümüz anda bu bu 10saniye kadar devam eder gülmeye şakalaşmaya başlarız.Çünkü o an benim neye kızdığım belli onun bana kolaylık olsun diye orada bulunmadığı belli.Sinirlenmemiz de bu aksilik yüzünden.
Niyetler kötü değilse söylenenler önemli değildir.Bu samimiyeti kurmak zordur.Ama asla toplumun saygı-resmiyet gibi kurallarına uyamam samimi olduğum kişilerle.Birlikte yatıp kalkan,her tür sırlarını bildiğim adamların nasıl birbirine saygısı olacak ki?Bu tip saygı resmiyet muhabbetleri arayı açıyor.
Bu benim yaşam tarzım.Tam olarak anlatamamış olabilirim fakat ufak da olsa bir fikir verdim sanırım.

bildiğim psikolojik bir rahatsızlığım yok.
çok ortak özelliğimiz varmış. ben de evleneceğim kadını ve en yakın arkadaşımı kaybettim. ben de senin gibi düşünürdüm önemli olan cümleler değil niyet diye beni de anlıyorlar diye ama olmuyor birader inan olmuyor onlar birikiyor karşı tarafta inan. kırdığın kalbi aslında tamir edemiyorsun bugun kötü şeyler söyleyip kavga et barışın, olay kapanmış gibi görunse de o olay kapanmıyor öylece aslında. şimdi aşıktır sevgilin ölür biter senin için ama zamanla değişiyor duygular o aşkın verdiği tutku gidiyor zamanla sonra insanın yavaşça mantığı devreye giriyor ve olmazı görüyor ve yavaş yavaş uzaklaşıyor senden farkında olmadan..sen öylece kalakalıyorsun sonra.

 

[Leviathan]

Yaşanılan üzüntülü olaylar sonucu yada kimi zaman nedensiz bir şekilde geçirilem, depresyon aslında çok ağır bir hastalık ve çoğu insan bunun farkında olmadan, hiç bir destek almadan bunun geçmesini bekliyor ve bu dönemde çok rahatız bir hayat sürüyor.

Psikayatri bir tıp dalı, kuluk burun boğaz gibi, ortepedi gibi. Grip bile olununca koştura koştura doktora gidiliyor fakat ciddi depresif ruh halinde bile insanlar psikyatristlere gitmektense kendi kendine bunu aşmaya çalışıyorlar.

Doktorunuzun verebileceği (ilaç tedavisi vermeyebilir dahi) ilaçlar anlık sakinleştiriciler olabileceği gibi, tedavi edici nitelikte ilaçlarda olacaktır.

Kendimizi ruhsal olarak kötü hissediyorsak, rahatsız günler geçirmek yerine bir doktora başvurmak gerekli.

 

[arsonist]

Anlattıklarım tam olarak anlatamadığımı söylemiştim yanılmamışım.Düşüncende bir problem yok bence.Asıl problem yaşanılan sözlü tartışmanın bir kavga olarak algılanılması yada algılanılmaması.
Çok farklı ilişkiler var.Karı-koca arasına girmeyin gibisinden laflar vardır çok klasik ama çok geçerli.Çevremde de böyle çok olay gördüm.Adamlar birbirini pataklıyor(o kadar aşmış yani) kadını korumak ayağına millet kavgayı ayırıyor yarın kadın adamlardan şikayetçi oluyor.Bu tarz insanlar öyle bir aşmış artık bu şekilde sinirlerini atıyorlar sonra yine beraber.Dışardan hoş gözükmüyor ama yargılayamayız.O aşk değil bu ilişki değil diyemeyiz.O halde görüp yadırgadığımız tipler birbiri için çok büyük fedakarlıklar yapıyor olabilirler.Hükmünü vermek bize düşmez.

İlişkiler ilerledikçe-aşk tutkusu bittikçe dediğin bu bence- farklı şekiller almıyor aslında,yada mantık sınırlarına bağlı kalmıyor.Sistematik ilişkilerden uzaklaşıyor ve toplumun algılayacağı boyutlara ulaşıyor.Bize çocukluktan öğretilen birbirine saygılı çift-ağzı temiz erkek-alıngan kırılgan çiçek kadın benzetmelerinden çok daha uzak şeylerle karşılaşıyoruz.Aradaki aşkın öldüğü ilişkiler de yok değil tabi fakat bunlar daha bir kavgadan uzak olur.Başka sebepler vardır -adam sinirli-şöyle böyle yapıyor- muhabbetleri işin "perde önü" bence.

Ben kaybettiğim insanlar için üzülmüyorum.Ağır saçmaladığım konular da vardı tüm suçu insanlara yüklemiyorum ama ben o kadar saçma şekilde sinirlenip bazı davranışlar içine girdiysem onun arkasında bir şeyler vardır ki o insan bunlara alınsın.

Tertemiz bir ilişkin olduğunu varsayalım.Bu kişi arkadaşın ya da sevgilin hiç farketmez.Yapılan fedakarlıklar var yani birbirini önemsediğinin kanıtı çok fazla."Seni seviyorum" ve "En yakın arkadaşımsın" tarzı muhabbetler lafta kalmamış ve kanıtları mevcut diyelim.
Sen bu kişiye gittin ana avrad sövdün.saçma bir sebebe ya da sebepsiz yere.Bu kişi sana mal mal bakar bu manyak mı ya derdi ne ki diye.Çünkü söylediklerinin dokunduğu bir şey yoktur.Tamamen sadakatın hüküm sürdüğü bir ilişkide git karşıdakine ****pu de öyle küfrediyor der.

Bir de gel önceden konuların olan insanlara.Önceden sadakatsizlik olan bir ilişkide böyle bir kelime kullanırsan dokunduğu bir şey vardır.

Lafla kalp kırmak bu şekilde olur ancak.Mutlaka o laf bir yere dokunuyordur.O kişiyle bu konuyu önceden çözmüşsen hatalı olduğu bir durumsa ettiğin lafın altında kalır zaten kapanmış konular.Ama kalmıyorsa zaten o haklı olduğunu düşünüyordur sende kendinin haklı olduğunu düşünüyorsundur sorun zaten burdadır edilen lafta değil.

Demek istediğim birbirine tamamen açık,sorunlarını çözmüş,hatasını sindirmiş,öfkesini hazmedip kin yapmamış kişiler arasında sözlü tartışmalar ile ayrılıklar olması imkansız gibi bir şey.Olur da basit çocukca triplerden olur.Sistem köpekliğinden olur."anne bana bilmemne dedi" tarzı bir tripten öteye geçmez.

Şu an tüm ilişkilerimi dediğim şekilde kurdum.Gidenlerin yerine yenileri geldi.Tüm tartışmalarımı en hararetli şekilde yaptım,olayları hep insanların yüzüne vurdum aynısını da bekledim yapmıyorlarsa zorladım provoke ettim.Bu şekilde de devam ediyorum uzun süredir bir sıkıntı çıkmadı 1 seneyi geçti hala herkesle çok iyiyim.Ben yolumu böyle çizdim kendim oldum açık dürüst oldum.Umarım sende kendi yöntemlerinle bunu düzenleyebilirsin ama lütfen kendini suçlama.Her şey senin ağır konuşmanla ilgili olamaz.Farklı şekillerde düşünüp sorunları başka yerlerde de aramalısın.Bu şekilde çözüme ulaşabileceğini düşünüyorum.

Mesajınız otomatık olarak birleştirilmiştir---------- mesajın eklendiği saat 23:51 ---------- ilk mesajın gönderildiği saat 23:47 ----------

Yaşanılan üzüntülü olaylar sonucu yada kimi zaman nedensiz bir şekilde geçirilem, depresyon aslında çok ağır bir hastalık ve çoğu insan bunun farkında olmadan, hiç bir destek almadan bunun geçmesini bekliyor ve bu dönemde çok rahatız bir hayat sürüyor.

Psikayatri bir tıp dalı, kuluk burun boğaz gibi, ortepedi gibi. Grip bile olununca koştura koştura doktora gidiliyor fakat ciddi depresif ruh halinde bile insanlar psikyatristlere gitmektense kendi kendine bunu aşmaya çalışıyorlar.

Doktorunuzun verebileceği (ilaç tedavisi vermeyebilir dahi) ilaçlar anlık sakinleştiriciler olabileceği gibi, tedavi edici nitelikte ilaçlarda olacaktır.

Kendimizi ruhsal olarak kötü hissediyorsak, rahatsız günler geçirmek yerine bir doktora başvurmak gerekli.

Daha önce bu tarz ilaçlar kullandın mı bilmiyorum fakat yol gösterirken mutlaka belirtmen gerekir psikiyatr asla konuşmaz ve ilaçsız tedavi yapmaz.İlaca gerek yok diyen psikiyatr ben görmedim.Olaylara çok temel yaklaşıyorlar.Psikolog da bir yol gösterici olduğu takdirde iyidir.Tek gücü olaylara tarafsız bakabilmesidir.Bunları da düşünmek gerek bu tarz konularda hemen psikiyatr ve ilac aklanmasını ben önermiyorum.
Biraz önce odasından çıkan ilaç firması çalışanları ile iyi anlaşmaya varmış psikiyatrınız ilacı yapıştırıp gönderiyor senelerce hayatımla oynandı sistemi çok ak zannedip hemen bunlara kaçılmamalı.

 

[steawart54]

Yaşanılan üzüntülü olaylar sonucu yada kimi zaman nedensiz bir şekilde geçirilem, depresyon aslında çok ağır bir hastalık ve çoğu insan bunun farkında olmadan, hiç bir destek almadan bunun geçmesini bekliyor ve bu dönemde çok rahatız bir hayat sürüyor.

Psikayatri bir tıp dalı, kuluk burun boğaz gibi, ortepedi gibi. Grip bile olununca koştura koştura doktora gidiliyor fakat ciddi depresif ruh halinde bile insanlar psikyatristlere gitmektense kendi kendine bunu aşmaya çalışıyorlar.

Doktorunuzun verebileceği (ilaç tedavisi vermeyebilir dahi) ilaçlar anlık sakinleştiriciler olabileceği gibi, tedavi edici nitelikte ilaçlarda olacaktır.

Kendimizi ruhsal olarak kötü hissediyorsak, rahatsız günler geçirmek yerine bir doktora başvurmak gerekli.

Anlattıklarım tam olarak anlatamadığımı söylemiştim yanılmamışım.Düşüncende bir problem yok bence.Asıl problem yaşanılan sözlü tartışmanın bir kavga olarak algılanılması yada algılanılmaması.
Çok farklı ilişkiler var.Karı-koca arasına girmeyin gibisinden laflar vardır çok klasik ama çok geçerli.Çevremde de böyle çok olay gördüm.Adamlar birbirini pataklıyor(o kadar aşmış yani) kadını korumak ayağına millet kavgayı ayırıyor yarın kadın adamlardan şikayetçi oluyor.Bu tarz insanlar öyle bir aşmış artık bu şekilde sinirlerini atıyorlar sonra yine beraber.Dışardan hoş gözükmüyor ama yargılayamayız.O aşk değil bu ilişki değil diyemeyiz.O halde görüp yadırgadığımız tipler birbiri için çok büyük fedakarlıklar yapıyor olabilirler.Hükmünü vermek bize düşmez.

İlişkiler ilerledikçe-aşk tutkusu bittikçe dediğin bu bence- farklı şekiller almıyor aslında,yada mantık sınırlarına bağlı kalmıyor.Sistematik ilişkilerden uzaklaşıyor ve toplumun algılayacağı boyutlara ulaşıyor.Bize çocukluktan öğretilen birbirine saygılı çift-ağzı temiz erkek-alıngan kırılgan çiçek kadın benzetmelerinden çok daha uzak şeylerle karşılaşıyoruz.Aradaki aşkın öldüğü ilişkiler de yok değil tabi fakat bunlar daha bir kavgadan uzak olur.Başka sebepler vardır -adam sinirli-şöyle böyle yapıyor- muhabbetleri işin "perde önü" bence.

Ben kaybettiğim insanlar için üzülmüyorum.Ağır saçmaladığım konular da vardı tüm suçu insanlara yüklemiyorum ama ben o kadar saçma şekilde sinirlenip bazı davranışlar içine girdiysem onun arkasında bir şeyler vardır ki o insan bunlara alınsın.

Tertemiz bir ilişkin olduğunu varsayalım.Bu kişi arkadaşın ya da sevgilin hiç farketmez.Yapılan fedakarlıklar var yani birbirini önemsediğinin kanıtı çok fazla."Seni seviyorum" ve "En yakın arkadaşımsın" tarzı muhabbetler lafta kalmamış ve kanıtları mevcut diyelim.
Sen bu kişiye gittin ana avrad sövdün.saçma bir sebebe ya da sebepsiz yere.Bu kişi sana mal mal bakar bu manyak mı ya derdi ne ki diye.Çünkü söylediklerinin dokunduğu bir şey yoktur.Tamamen sadakatın hüküm sürdüğü bir ilişkide git karşıdakine ****pu de öyle küfrediyor der.

Bir de gel önceden konuların olan insanlara.Önceden sadakatsizlik olan bir ilişkide böyle bir kelime kullanırsan dokunduğu bir şey vardır.

Lafla kalp kırmak bu şekilde olur ancak.Mutlaka o laf bir yere dokunuyordur.O kişiyle bu konuyu önceden çözmüşsen hatalı olduğu bir durumsa ettiğin lafın altında kalır zaten kapanmış konular.Ama kalmıyorsa zaten o haklı olduğunu düşünüyordur sende kendinin haklı olduğunu düşünüyorsundur sorun zaten burdadır edilen lafta değil.

Demek istediğim birbirine tamamen açık,sorunlarını çözmüş,hatasını sindirmiş,öfkesini hazmedip kin yapmamış kişiler arasında sözlü tartışmalar ile ayrılıklar olması imkansız gibi bir şey.Olur da basit çocukca triplerden olur.Sistem köpekliğinden olur."anne bana bilmemne dedi" tarzı bir tripten öteye geçmez.

Şu an tüm ilişkilerimi dediğim şekilde kurdum.Gidenlerin yerine yenileri geldi.Tüm tartışmalarımı en hararetli şekilde yaptım,olayları hep insanların yüzüne vurdum aynısını da bekledim yapmıyorlarsa zorladım provoke ettim.Bu şekilde de devam ediyorum uzun süredir bir sıkıntı çıkmadı 1 seneyi geçti hala herkesle çok iyiyim.Ben yolumu böyle çizdim kendim oldum açık dürüst oldum.Umarım sende kendi yöntemlerinle bunu düzenleyebilirsin ama lütfen kendini suçlama.Her şey senin ağır konuşmanla ilgili olamaz.Farklı şekillerde düşünüp sorunları başka yerlerde de aramalısın.Bu şekilde çözüme ulaşabileceğini düşünüyorum.

Mesajınız otomatık olarak birleştirilmiştir---------- mesajın eklendiği saat 23:51 ---------- ilk mesajın gönderildiği saat 23:47 ----------



Daha önce bu tarz ilaçlar kullandın mı bilmiyorum fakat yol gösterirken mutlaka belirtmen gerekir psikiyatr asla konuşmaz ve ilaçsız tedavi yapmaz.İlaca gerek yok diyen psikiyatr ben görmedim.Olaylara çok temel yaklaşıyorlar.Psikolog da bir yol gösterici olduğu takdirde iyidir.Tek gücü olaylara tarafsız bakabilmesidir.Bunları da düşünmek gerek bu tarz konularda hemen psikiyatr ve ilac aklanmasını ben önermiyorum.
Biraz önce odasından çıkan ilaç firması çalışanları ile iyi anlaşmaya varmış psikiyatrınız ilacı yapıştırıp gönderiyor senelerce hayatımla oynandı sistemi çok ak zannedip hemen bunlara kaçılmamalı.

arsonist dediklerine katıldığım yerlerde var katılmadıklarımda. mantık olarak doğru bir bakış açısı olarak gibi kabul etsek bile şunu;
Tertemiz bir ilişkin olduğunu varsayalım.Bu kişi arkadaşın ya da sevgilin hiç farketmez.Yapılan fedakarlıklar var yani birbirini önemsediğinin kanıtı çok fazla."Seni seviyorum" ve "En yakın arkadaşımsın" tarzı muhabbetler lafta kalmamış ve kanıtları mevcut diyelim.
Sen bu kişiye gittin ana avrad sövdün.saçma bir sebebe ya da sebepsiz yere.Bu kişi sana mal mal bakar bu manyak mı ya derdi ne ki diye.Çünkü söylediklerinin dokunduğu bir şey yoktur.
tamam ettiğin hakaret onu sevmediğini göstermez belki o da bunu bilir. bu bir ayrılık sebebi değildir bu mantıkla ok. peki ya senin sürekli ettiğin bu hakaretler hiç koymaz mı ona ? amaaan sinirlendi yine saydırıyor işte tadında bakabilir mi insan en sevdiğinden duyduğu bu sözlere ortada hissi birşey var bu kadar rahat mantığı işleyebilir mi insanın? bence bakamaz triplerle geçişse barışsanızda hafızasında bir yer eder ve öfke kırıntıları kalır içinde bunun bize öğretilen saygılı çift-ağzı temiz erkek-alıngan kırılgan çiçek kadın algısıyla alakalı olduğunu da düşünmüyorum"ne olursa olsun insanın o kadar sevdiği birinden hakaret duyması onu kırar" insani bir hissiyat bu bence.
"ben yolumu çizdim dürüst oldum" zaten o konuda sıkıntı yok ben kızdığım birşeye artık kızmayayım demiyorum bu karakterimi değiştirmek olur ki öyle de bir niyetim yok. benim istediğim tepkilerimi kontrollü ve kırıcı olmadan verebılmek. sımdı boyle tartışma ortamı gıbı oldu alıntı fılan yapıp cevap verdım cumlelerıne yanlış anlama,:çok sağol önemseyıp yazdığın için

Leviathan bu doktor işi biraz kafamı kurcaladı arsonist psikiyastr konuşmaz diyince şimdi biraz ,gidicem sinirli bir insanım öfkemi kontrol edemiyorum dicem o da bana sersemletici ilaç yazıp yollayacaksa bir anlamı yok. benim sorunum dönemsel olarak daha da artmış olsa da hep vardı ilaçlarla anlık sakınleşmeye ıhtıyacım yok benım. ayrıca kpss'ye hazırlanıyorum bi yandan kafa hepten bır mılyon olucaksa onu da göze alamam:shock: çözemediğim sorularda sayfaları yırtarak da tepki versem çalışabiliyorum yine. şakaydı bu o kadar da kötü değilim

 

[arsonist]

Steawart54 tartışma ortamı tabi ki yok.Ortak bir noktaya varmaya çalışıp düşüncelerimizi karşılaştırıyoruz.Maksat sorununa çare bulalım.
Yazıştıkça her konuda birbirimize katılırız zaten aklın yolu bir akılcı davranıldığı sürece.Birbirimize katılmadığımız durumlar her şeyi tam bilmediğimizden oluyor.Ben mesela senin neye ve neden sinirlendiğini bilmiyorum.Nasıl hakaret ettiğini de bilmiyorum.Bu çok kapsamlı bir şey.Mimikler ve bakışlar çok önemli,ses tonu da.Normalde koyacak şey söyleme şeklinle koymuyor bazen hatta karşındaki tebessüm ediyor yada hiç koymayacak şeyi öyle bir nefretle bakarak söylüyorsun karşındakinin gözleri doluyor.
Anlayamadığım sen haklı sebeplerle mi bu tepkileri veriyorsun yoksa sudan sebeplere gereksiz mı kızıyorsun?O gereksizlik hali varsa bu ne kadar göreceli?Bana göre gereklidir başkasına göre değildir çok geniş konular.Ben önceki postumda daha çok durumu sınırlayıcı halinden sıyrılman amaçlı bir yazı düzenlemiştim.Asla kesin karar ve yargıda bulunup şıp diye her şeyi oturtamam öyle yaparsam da çok klasik öneriler vermek durumunda kalırım onlara da ihtiyacın zaten yoktur.
Karşındakinin kişiliği de önemli.Azarlanmayı seven insanlar tanıyorum.Kız arkadaşım arada dayak yemekten hoşlanıyor.Bildiğin provoke ediyor aklın hayalin durur hoşuna gittiğini itiraf ediyor.Böyle manyaklar da var yani.Çok kırılgan tipler de var salak diyorsun küsüyor.Uygun olanı bulmak gerekiyor.Herkese uygun insan var aslında.Bu yüzden de ilişkiler yargılanamaz bence.İnsanlar birlikte kalabiliyorlarsa mutlularsa bu yeterlidir.Ne şekildeyse artık söz bize düşmez.

Psikiyatr konusunda ise konuşanını ben cidden görmedim.Adamın elinde ilaç yazma yetkisi var.Düğümü kesmek yerine niye çözmeye kassın?Zaten devlet hastanesine gitsen konuşabileceğin süre sınırlı 20dk dan fazla konuşmaz köpek gibi sıra var özellerde 200-300-400 1000tlye kadar güzel martavallar okuyup ilaç+konuşma sunacaktır.Ben manik depresifim.Benim 900mgye kadar çıktığım ilacları 25mg olarak bile satılıyor ve inan alsan 2 gün yerinden kalkamassın.1senedir kullanmıyorum yemin ederim daha iyiyim.Psikoloji bilmi çok gelişmiş bir bilim değil.İnsanlar böyle düşünüyor.Her konuda uzmana doktora.Biraz uğraşmadan,azıcık acıya göğüs germeden,çabalamadan desdur yani.
Psikolog desen sana şurda yaptığım muhabbetlerin benzerini yapacak.Tarafsızlığı en büyük gücü.Bu insanlar hayatı çözmüş üstün kişiler değiller.Sana 20den geriye kadar say falan der mesela.Psikolog arkadaşım var sağlam da para kazanıyor kız hala başkasıyla birlikte olan adamla 5 senedir.Geceleri krizlere giriyor.Kelin ilacı olsa kendi başına hesabı.Herkes bazı konularda sıkışıp kalıyor.
Çok sıkışmadığın sürece çözümü orada aramamalısın.Son çare olarak bunlar düşünülmeli.Senelerce bu adamların elinde kaldım ben normal adamı da manyak etme durumları var.1senedir psikoloji lafı geçen ortamı terkediyorum ailem,ilişkim,arkadaşlarım gayet iyi durumda.Tabi kimiside doktora gittim süper oldu diyor.
Söylediklerim hep tecrübelerim yaşadıklarım asla kesinlik yok bende.KPSS iyi geçer inşallah sayfaları yırtma beyin bedava