Fotoğraf çekilirken kasılır mısınız ?

[Ferhat AYDIN]

Bir fotoğrafçıdaysam genelde kasılmam rahat dururum az da olsa gülümserim. Ama arkadaş eş dost arasında ki çekilen fotoğraflarda omuzlar dik göğüs dışarıda göbek içeride Ya siz ?

 

[kimodedim]

ya normal arkadaslar arasında
fotoğraf cekilince falan
kasılmam ama unutamadıgım bişey var
burdurdaydım yetenek sınavları
için vesikalık fotograf cektirmem gerekiodu
ama harap haldeydim
20'lik dişim çekilmişti
ve dikişliydi...
neyse kuzenimle fotografcıya gittik...
hiç bi sekilde gülemiyorum ben
kasılıorum dikiş yüzünden
adamda hadi ama biraz gülümse falan
en sonunda durumu anlattırdımn kuzenime
çekin artık dedim
evet bu vesikalık fotograf çekimlerini gerçekten sevmiyorum

 

[doggetman]

fotojenik olmak isterdim ama hiçte fotoğrafta iyi görüneyim diye çaba göstermem .
fotoğrafta doğallık olmalı artistik pozlar falan hiç işim olmaz , resim dediğin ansızın çekilmeli.

 

[salvadore_xp]

aynı fikirdeyiz doggetman; aile fotograflarına ya da arkadaşların albümlerine baktığımda kiminde aşırı bir ciddiyet, kiminde hafif tebessüm dişleri gösterme modu, kiminde gögüsler şişmiş, omuzlar geriye çekilmiş vs.... bunlar olduğunda fotografrafın hiçbir anlamı kalmıyor. Kimse fotografta olduğu gibi değil çünkü. Hiç gülmeyen sürekli ciddi durmaya çalışan bir arkadaşın fotograflarını gördüm. 1 yıllık arkadaşın dişlerini ilk defa orada gördüm

 

[doggetman]

salvadore_xp ben ne kadar gülümsesemde dişlerimi göstermiyorum o kadar gülebildiğim olmadı henüz çok stresli yüksek tempoda haytla mücadele ederken gülmeyi unuttum desem yeridir.
allah hepimizi güldürsün inşallah .

 

[Karasan]

Bende size çok komik bir anı anlatayım, 14 yaşıma kadar çok kilolu bir çocuktum, güzel bir yüzüm vardı, ama geri kalan bölümüm balina kıvamındaydı, tabii yüzümde ister istemez tombiş olduğu için pek bir çekici gelmiyordu bana.
Neyse 14 yaşımın yazında, yüzme, bisiklet, koşu ile rekor zamanda kilo verip birde form tuttum.
Çok fazla resim çektiren biri değildim o yıllarda, aradan bir yaz geçti, ben iyice sporla haşır neşir, formda bir insan olarak yaşarken, yazlıktaki arkadaşımın elindeki fotoğraflara bakıyordum.
Birisinin resmini gördüm, dedim bu Selim mi?
Selim de, uzun boylu, atletik yapılı, yakışıklı, açıkcası özendiğim bir arkadaştı, pek sık gelmediği için resimdeki kişi bana onu çağrıştırdı.
Aldığım cevaba inanmaya bilirsiniz ama hala aklımda.
Hayır be sersem, o sensin
İnanın bu harika bir andı benim için, geniş omuzlu, gayet düzgün bir tip resimde başını yan döndürmüş birisine birşeyler anlatırken spontatan çekilmiş.
Demek bu benim dedim, açıkcası fotojeniğimdir, böyle bir kavram kesinlikle var arkadaşlar, fotojenik yakışıklı ya da güzel olmaktan çok farklı bir olay.
Doğal halinizle iyi çıkıyorsanız, resim sizi güzel yansıtıyorsa bence bu fotojenidir.
Pek çok insan gerçekte çok iyi görünürken resimlerde, yorgun, cansız ve tipsiz çıkabilir.
Kasma olayına gelelim, doğal resilmlerimi tercih ederim, ancak haberli çekiliyorsam, omuzlarımı çaktırmadan açarım, kanatlarımı şişirim, ancak öyle baston yutmuş gibi kasıntı poz vermemeye dikkat ederim, çünkü o durumda kimse omuzlara ya da sırtıma değil sersem ifademe dikkat edeceği için bir anlamı olmaz

 

[salvadore_xp]

Madem karasan samimi bir itirafta bulundu, bir itirafta da ben bulunayım.
13-14 yaşlarındayken boy komplexim vardı. Sürekli uzun olmak ister ve kendimi uzun göstermek için her yolu denerdim. Bu dönemde Amcam evlendi. Fotograf albümümüzde sürekli benim o döneme ait fotograflarım var haliyle. Fotografların hepsinde bir tek ortak özellik var. boynumu dimdik tutup kafamı yukarı kaldırmam. Sonuçta kafanızı yukarı kaldırdığınızda insanlara daha yukardan bakıyorsunuz. Ben de sanırım öyle yaptığımda gerçekten uzadığımı düşünüyormuşum ki hemen hemen hepsinde sanki "bir uçağa çaktırmadan bakmaya çalışan bir velet" modunda çıkmışım.
Zamanla beraber kompexlerde değişiyor. 15-16 yaşlarında genellikle piskopatvari pozlar vermeye çalışmışım. Elimde tespih, uzun manto, kaşlar çatık, turşu suratlı bir ifade. heralde 17-18de de sevimli, dosthane pozlar vermiştirim diye tahmin ediyorum. Şuan ise Karasan taktiğe devam bir durumdayım. Kanatları şişirip omzu dikleştirerek poz veriyorum. ve belin daha ince gözükmesi için zaman zaman yan durduğum fotograflar da mevcut. Sonum hayrola.

 

[Duman]

kasılmak ne kelime fotograf çekimi bittiten sonra omuzlarımın tutulduğu bile oldu

 

[Rpac]

Fotoğraflarda kasılmam ama hafif bir tebessümle durumu kurtarmaya çalışırım çünkü fotojenikliğin yanından bile geçmiyorum hatta bazı fotoğraflarda kendimi tanıyamadığım bile oluyor.