Simdi, bunlari karsilastirmak elbette sacma degil. MMA'nin dogusu, UFC, Strikeforce, Dream, Pride falan genel olarak mixed martial arts'in ortaya cikisini saglayan bu karsilastirmalar. Eger bu karsilastirmalar olmasaydi su an MMA konusmuyor olabilirdik. Eger bu striking/grappling kombineleri olmasaydi MMA, Kudo gibi bence! izlemesi en keyif veren ve en etkili! sporlari su an goremiyor olabilirdik.
Tum bunlarin dogusu sacma olarak nitelediginiz karsilastirmalara dayaniyor. Zamaninda dunyanin dort bir yanindan ustalar BJJ, MT, KB, boks, kyokushin gibi dallarin en iyisinin hangisi oldugunu tartismasinin sonucu olarak musabakalar duzenleniyor ve BJJ'nin diger dallara gore ustun oldugu goruluyor.
Bu fight'i da bu anlatilagelenin tersi bir ornek olarak koydum.
Olay dovusun tarzi, bicimi, sporun kendisi degil, bunu anlatmaya cabaliyorum.
derkrieger'in cok guzel bir post'u var bununla ilgili, (izninle aynen kopyaliyorum, umarim sorun olmaz)
"bilimsel çalışan kazanır, MUHTEMELEN kazanır.
bilimsel çalışmayan da BÜYÜK İHTİMALLE kaybeder.
sonrası sadece isimdir; yok WT, yok BJJ!
BJJ neden üstün ve başarılı? ismi BJJ diye değil;
kalite kontrol YÜKSEK! önüne gelen mavi-mor alamıyor, istisnalar hariç.
sparringe, daha doğrusu rollinge önem veriliyor.
uygulayabilen yükseliyor; uygulayamayan biraz daha çalışıyor.
paylaşım kültürü var. roll'de ve diğer drillerde ego değil "birlikte öğrenme ve iyileşme" amacı güdülüyor."
(ercan hoca'nin muay thai aski basligindaki hararetli ve bilgilendirici tartismalari okuyucular hatirlar)
