Yapı olarak sert bir insan değilim. İnsanların duygularını fazla önemsiyorum. Hep sana yapılmasını istemediğim şeyi başkasına yapma mottosunda yaşıyorum. Genelde bir tartişmada orta yolu bulmaya çalışıyorum. Hepsi benim olacak gibi bir tavrım yok. Daha agresif olmak istiyorum. Bu yönümü nasıl geliştirebilirim?
ne guzel ıste ne ıstıyorsunkı.daha agresıf olmak ıstıyorsan dıyet yap duvara yumruk at...ama can cıkar huy cıkmaz
Dövüş sporları yapınca insanın karakteri değişmiyor. Eskiden boksa giderdim. Sadece dövüşmeyi öğrendim. Benim istediğim şey gözüm kara olsun istiyorum. Biraz çirkef oluyum istiyorum. Tuttuğumu koparayım istiyorum.
valla ben eskılerın yalancısıyım... Mesajınız otomatık olarak birleştirilmiştir---------- mesajın eklendiği saat 23:07 ---------- ilk mesajın gönderildiği saat 23:04 ---------- dostum yapacak bısey oldugunu sanmıyorum ama ıyı bır tartısmacı olmak ıcın tv.tartısma programlarını ızle yardımcı olur..mesala erman toroglu ahmet cakar.nazlı ılıcak.mehmet metıner.sana bu kanuda yardımcı olurlar
Dostum karakterin oturmuş senin efendi bir insansın,çirkef olamazsın...İnan her tuttuğunu koparmak istemezsin
bencede ama sıddet bazen ıse yarıyor..cok cok nadır durumlarda..bu karakterle sen hayatta cok zaman kazanırsın
Geçen adamın biri trafikte sağdan ana yola girmek istiyor. Yola hayvan gibi daldı.Normalde mantıklı bir şekilde yol isteyen birine her zaman yol veririm. Bu sefer bende yol vermek istemedim. O beni ben onu sıkıştırdım. Solda baya boşluk vardı. İstesem vermezdim. Öyle bir durumdayız ki nerdeyse araçlar birbirine sürtcek.Kızdım en son elimle geç işareti yaptım. Önüme geçti birde bana bakmaya başladı. Olay 3-5 snyelik bir olay. Bende o sırada gözümü kaçırdım. Sanki korkmuşum gibi oldu. Adamda devam etti. Bu durumda ben kazanan taraf olmak istiyorum. Gerekiyosa inip kavga etmek istiyorum. Boksta yaptım. Body de. Yapımda var paramda var, arkamda var. Bir şekilde bunları başkasına karşı üstünlüğümü göstermek için kullanamıyorum. Birazda yetiştiriliş tarzı herhalde. Daha ne biliyim bir sürü olay var. Tek başına dolaşan peçeteçi çocuk ısrar edince git oğlum diye bağırdım. O sırada telefonda kız arkadaşımla konuşuyorum kapatmakta istemiyorum. Niye bağırıyon diye çıktıştı. Elimi kaldırdım. Ne diyorsun diye. O da hayırdır abi beni dövcen dedi. Bende git oğlum bak telefonla konuşuyorum dedim. O da o zaman öyle söyle dedi. 10-12 yaşlarında bir çocuk merkezi bir yerdede değiliz öyle abileri falan olcakta değil çevrede. Yok ananı bilmem ne yaparım yürü git demesinide bilirim. O çocuğa tekme atmasınıda. Düşündüm gücün şu çocuğa mı yetiyor diye. Acaba karşındaki 20 yaşındaki bir peçeteci olsa aynı şeyi yapabilir miydin diye. Dünyaya bakıyorum her zaman güçlü güçsüzü eziyor. Ben aynısını yapmıyorum. Aynı durumda ben olsam birileri eminim beni ezerdi diye de düşünmeden edemiyorum. Konuyu daha çok karıştırmak istemiyorum ama daha etkiliyici insanlara dediğimi daha çok yaptıra bilen biri olmak istiyorum. ve tabi daha önbce bahsettiğim şeyler
Biraz kitap oku,kendini geliştir...İnsanlara düşüncelerinle hükmetmeye çalış..Yüksek ve kendinden emin bir ses tonuyla...
benim de en nefret ettiğim insan tipi agresif-çirkef insanlardır. asla hayatıma sokmam öyle insanları. ne güzel efendi çocukmuşsun işte ne diye öyle olmak istiyorsun?
Keşke ben de senin gibi olabilseydim . Trafite o kadar çok avga ettim ki karakollarda biten . Ben de öfkemin önüne geçemiyorum ama sonrda pişman oluyorum .Gerçekten çok kötü bir özellik .
KArdeşim o O kullanıcak 5-6 ay kadar yoğun işlerim olucak giremicem ben . Günlük açmış bana soruyodu resmi eklicekmiş telefonun bağlantı kablosu nerde diye
doğana karşı çık ve yapamayacağın şeyler yapmaya çalış. mesela korkmana rağmen korkunu bastırıp kavgaya giriş. böyle böyle zamanla alışırsın ve kişiliğin değişir, yeni kişiliğin oturur.
doğru ve güzel olanı yapıyorsun. bir yerde insanım ama insanlıktan çıkmak için neler yapmam gerekir gibi sormuşsun. tabi bunun içinde çok ince bir çizgi var yani insan olmak ile saf olmak arasındaki çizgiden bahsediyorum..yaşadığımız ortamları şehir hayatı vs düşündüğün zaman hakkını körü körüne yedirmek elaleme kendini ezdirmeye varmaması gereken bir durum olmalı tabiiki agresif olmaya gelince bu zaten yapısal durumdan ziyade birazda yaşadığın şeylerin hayatın seni bu hale getiriyor olmasıyla alakalı bir durum. övünülecek bir durum değil kesinlikle bunu net söyleyebilirim. ve olayı en güzel açıklayan söz ise; keskin sirke küpüne zarar. sözüdür. hiçbir agresif kendi başına kaldığında mutlu değil bunu unutma
