Merhaba genç vücutcu dostlar,
Ben şimdi 63 yaşında olan, eski bir vücutcuyum.Bizim zamanımızda ...diye başlayan bir geyik muhabbeti değil amacım.Ama yine de,siz vücutcuların arasında olmak bana eski günlerimi hatırlatıyor ve bu nostaljik durum beni duygulandırıyor.
Bugünkü vücutçuların teknolojik alt yapılarının ve beslenme üstünlüklerinin çok üst seviyede olduğundan hiç şüphem yok.45 yıl önce Amerikan dergilerinde gördüğümüz Steve Reewes,Laroy Colbert gibi vücutculara bakar ve böyle vücut yapmanın hayallerini kurar iç geçirirdik.Çalıştığımız aletlerle ve aldığımız gıdalarla böyle görkemli vucutlara sahip olmak ve uluslararası şampiyonalara katılıp derece almak bizim için kafdağının ardı kadar uzaktı...
O yıllarda biz vücutcuları en mutlu eden şey;hangi kentte olursak olalım o kent halkı tarafından tanınmak duygusuydu.O yıllarda şehirler ve caddeleri hem insanlar,hem araçlar açısından son derece tenhaydı.Bir vücutcu,hangi seviyede olursa olsun, şehrin en işlek caddesinde, dik omuzlarıyla.kalın boynuyla,çaktırmadan şişirdiği kanatlarıyla,gömleğinin kollarını yırtarcasına geren pazulu kollarıyla,hayranlık ve şaşkınlık ifade eden bakışları görerek ama görmezden gelerek yürür geçerdi...
Herkesin tanışmak istediği,kızların ilgisini çeken sağlıklı ve kötü alışkanlıkların çok uzağında yürekli ama dövüşmekten kaçınan,lumpen külhanilerin yollarını değiştirdikleri zıpkın gibi delikanlılardık...
Çalışıyorsak işimizle,okuyorsak okulumuzla birlikte yürütmek zorundaydık vücut sevdamızı.Bizi
kardeşlerimizden fazla ve iyi beslemek zorunda kalan ailelerimiz gittikçe gelişen ve güçlenen vucutlarımıza bakarak haklarını hep helal ederlerdi.
Evet sevgili genç vücutcu arkadaşlarım,sizler; örgütsüz,federasyonsuz ama tanındıkları için mutlu olmuş biz dedelerinizin ve federasyona kavuşma mücadelesi vermiş ve uluslararası arenada söz sahbi olmuş ağabeylerinizin izlerinden giderek bugünlere geldiniz.Çalışmalarınızda başarılar diliyor ve bir büyüğünüz olarak bugüne değin edindiğim deneylerden bende kalan tek ana gerçeği sizinle paylaşmak istiyorum;
Vücut geliştirme sporunun tek gerçeği disiplin ve sabırdır....
Kemal GÜRLEYEN
,uper
Ben şimdi 63 yaşında olan, eski bir vücutcuyum.Bizim zamanımızda ...diye başlayan bir geyik muhabbeti değil amacım.Ama yine de,siz vücutcuların arasında olmak bana eski günlerimi hatırlatıyor ve bu nostaljik durum beni duygulandırıyor.
Bugünkü vücutçuların teknolojik alt yapılarının ve beslenme üstünlüklerinin çok üst seviyede olduğundan hiç şüphem yok.45 yıl önce Amerikan dergilerinde gördüğümüz Steve Reewes,Laroy Colbert gibi vücutculara bakar ve böyle vücut yapmanın hayallerini kurar iç geçirirdik.Çalıştığımız aletlerle ve aldığımız gıdalarla böyle görkemli vucutlara sahip olmak ve uluslararası şampiyonalara katılıp derece almak bizim için kafdağının ardı kadar uzaktı...
O yıllarda biz vücutcuları en mutlu eden şey;hangi kentte olursak olalım o kent halkı tarafından tanınmak duygusuydu.O yıllarda şehirler ve caddeleri hem insanlar,hem araçlar açısından son derece tenhaydı.Bir vücutcu,hangi seviyede olursa olsun, şehrin en işlek caddesinde, dik omuzlarıyla.kalın boynuyla,çaktırmadan şişirdiği kanatlarıyla,gömleğinin kollarını yırtarcasına geren pazulu kollarıyla,hayranlık ve şaşkınlık ifade eden bakışları görerek ama görmezden gelerek yürür geçerdi...
Herkesin tanışmak istediği,kızların ilgisini çeken sağlıklı ve kötü alışkanlıkların çok uzağında yürekli ama dövüşmekten kaçınan,lumpen külhanilerin yollarını değiştirdikleri zıpkın gibi delikanlılardık...
Çalışıyorsak işimizle,okuyorsak okulumuzla birlikte yürütmek zorundaydık vücut sevdamızı.Bizi
kardeşlerimizden fazla ve iyi beslemek zorunda kalan ailelerimiz gittikçe gelişen ve güçlenen vucutlarımıza bakarak haklarını hep helal ederlerdi.
Evet sevgili genç vücutcu arkadaşlarım,sizler; örgütsüz,federasyonsuz ama tanındıkları için mutlu olmuş biz dedelerinizin ve federasyona kavuşma mücadelesi vermiş ve uluslararası arenada söz sahbi olmuş ağabeylerinizin izlerinden giderek bugünlere geldiniz.Çalışmalarınızda başarılar diliyor ve bir büyüğünüz olarak bugüne değin edindiğim deneylerden bende kalan tek ana gerçeği sizinle paylaşmak istiyorum;
Vücut geliştirme sporunun tek gerçeği disiplin ve sabırdır....
Kemal GÜRLEYEN
,uper
