İnsan içine cıkmaktan utanıyorum

[adler]

Arkadaslar merhaba...

Baslıktanda anlıyacagınız gibi artık dısarı bıle cıkmak istemiyorum.Bunun sebebi kilolarım.Sızlerın resımlerıne gıbta ile bakıyorum.28 yasındayım.1.85 boy ve 125 kiloyum.Artık kendımden bıle nefret eder hale geldım.Zayıflamak ıstıyorum ve vucudumun sekle gırmesını ıstıyorum ama bır turlu olmuyor.Tabı bunun yanına maddı olanaksızlıklarda eklenınce....

En cok gobek ve gogus problemım var.Tabı dıgerlerıne nazaran.Goguslerımdekı yaglanma artık bır bayan gogusu gıbı nerdeyse.
Elbette beslenmeye dıkkat etmek gerekıyor.Sanırım bırazda motıve olmaya ıhtıyacım var.Yakında resımlerı atarım buraya.

Bu sekılde olmak ıstemıyorum.aksamları kosu yapmaya karar verdım fakat belımdekı fıtıktan dolayı kosarken agrılarım oluyor.Mekık cekmek ıcın yere uzandıgımda kıl donmesı amelıyatı oldugum ıcın yıne agrılarım oluyor.ne tavsıye edersınız.sızlerın tavsiyesine ihtiyacım var.Sormak ıstedıgınız bırsey olursa buradan cevaplayabılırım.sımdıden tesekkur ederım.

 

[cappi]

Koşu bence en iyisi ama fıtığından dolayı problem olacaksa eve alacağın bir kondisyon bisikleti ile de cardio ihtiyacını giderebilirsin..En azından 100 kiloya düşünceye kadar düzenli cardio yapmalısın..Daha sonra direnç antrenmanına geçersin bunun için spor salonuna yazılman doğru olacaktır.Beslenmenden abur cubur ve rafine gıdaları çıkartıp şu an yalnızca cardioya yüklenirsen sonuçları daha çabuk alırsın..Kendini çok da zorlama interval yapmaya gerek yok sabit hızda günlük yarım saatlik bisiklet yeterli..Aşırı hızlı kilo vermekten de kaçın çünkü sarkmalar yaşayabilirsin..Sıkıntı verebilir ama akşam 7 den sonra hiç bir şey yememeye çalış..Kral gibi kahvaltı et,çocuk gibi akşam yemeği ye özet olarak..
Hep pozitif tutum içinde olmalısın senin bulunduğun noktada mental durumun çok önemli..Amacını belirle ve kendine karşı dürüst olarak gelişimini izle..Sabırlı ol ve egzersizi rutine bağla..
Başarılar

 

[born2win]

diyetisyene gittiniz mi?
koşu değil tempolu yürüyüş yapın.

 

[Karasan]

Bu kiloda fıtık bile olmasa koşu asla önerilmez, ben 102-105 kiloyken koşuyordum hemde 8-10 km. kondüsyonlu ve bacaklarım güçlü olduğu için önce bir sorun yaşamadım, ancak 2 ayın sonunda dizlerime verdiğim zararı anladım, dizim bükük şekilde otururken 4-5 ay hafif acı hissettim, resmen eklemlerim zarar görmüştü, çok şükür yakın zamanda uyandım ve koşu yerine yürüyüşe geçtim, zamanla düzeldi.
Sonuç olarak 90 kilo üstünde koşmak bence çok sakıncalı, hele sportif alt yapısı olmayan birisi için hepten anlamsız.
Yürüyün, ama hergün, üşenmeden yürüyün, 1 saat, tatlı tatlı, çok yavaş olmadan ama aynı zamanda kendinizi perişan etmeden.

Bahane kesinlikle bulmayın;
Parasızlık-fıtık-kıl dönmesi...

Bunlar hep bahane, gerçek olan şey, hareket ederek, yediklerinizi düzene sokarak 6 ayda 90 kiloya bile inebilirsiniz.
1 sene içerisinde 75 kilo olursunuz, tabii bu kadar hızlı olmasına gerek yok, ama bunu yapanlar var, sizde yapabilirsiniz.

O resimleri buraya koymayın, kendi görebileceğiniz bir yere koyun, sürekli gözünüzün önünde olsun.

Aşırı yemek yemeye niyetlendiğiniz her an o resme bakın, kendinize ne yapmak istediğinizi hatırlatın.
Kendinize acımayı bırakın.

Acınacak bir haliniz yok, kontrolü ele alın ve işe koyulun.
Kendinize saygınızı, sevginizi inancınızı siz yaratacaksınız, acıyarak değil, çaba göstererek başaracaksınız.

Bizler buradayız, direncinizin kırıldığı her an buraya yazabilirsiniz, size inanıyoruz, ve sizinde başaranlardan biri olmanızı ben çok istiyorum.

 

[salvadore_xp]

diyetisyene gittiniz mi?
koşu değil tempolu yürüyüş yapın.

Bu sözleri salonumuzdaki bayan antrenörden de duymuştum. Bana sürekli kouş bandında yürümemi tavsiye ederdi. Ben de aksine hiç koşu bandını kullanmazdım. Kullandığımda da koşardım.
Yağ yakmak için nefes alışverişinin düzenli ve hızlı olması gerektiğini söylerdi. Koştuğum takdirde nefes bazen yavaş bazen hızlı olacağını ve bu beni hırpalamaktan başka bir işe yaramayacağını söyledi.
Siz de " o zaman aynı tempoda koş" diyeceksiniz. Ben de öyle demiştim. Tatmin edici bir cevap aldığımı söyleyemem.

Arkadaşın duruma gelirsem; içinde bulunduğun durum psikolojini felaket bozmuş. Yazılarını okuyunca köşeye sıkışmış; çağresiz ve yardıma muhtaç bir eda duyumsadım. Lise son sınıftayken; ben de gögüslerimi problem yapardım; farkında olmadan kamburlaşırdım. Ondan sonra da kamburluğu problem yapmaya başladım. Allah'a şükür onu da bıraktım. Artık kendimde uğraşmıyorum. Boşuna kendimi yıpratıyor, sinirimi bozuyor ve sonunda da koca bir sıfır görünce deliriyor, dengesiz ve aşırı şiddetli davranış sergiliyordum çevreme. Baktım ki tüm bunların çıkış noktası benim lanet olası komplexlerim.

"Bu dediklerimden boşver; bu şekilde yaşama devam et" gibi bir düşünce çıkarma. Kardionu ve dieti en yakın zamanda yapmaya başla. Ama bunları yaparken de yaşama sevinciyle dolu olmanı tavsiye ederim. Bu hayatta problem aradıktan sonra o kadar çok problem bulursun ki, artık derdin sadece diyetisyenle değil nöroloji uzmanıyla da olur.

Fazla kilolarını verdikten ve vucudu toplayan kendi çapında fit bir vücuda kavuştuktan sonra elbette bu utangaçlık ve türevleri seni terkedecek; ama bunu daha erken ve kendi iradenle başarsan senin için daha kalıcı ve faydal olmaz mı?
Nacizane fikrim bu yöndedir; İnş. muntazam bir vücut yaparsın; artık biz de senin fotograflarına gıptayla bakarız.

Saygılarımla.

 

[_Çapkın.olguN_]

Kilo vermek en kolay iş..

Yeterki istek olsun..

Yoksa sendemi kepek ekmektdir diye 2-3 tane yiyenlerdensin ?

 

[kimodedim]

bence bu kadar umutsuz olmamalısın
tabi ki burada genelde sporcu
arkadaşlarımız olduğundan
sporla beraber diyet öneriyorlar
ama kendi tecrübelerimden yola çıkarak
şunları söyleyebilirim
eğer yediklerine dikkat edersen
sık sık ama az yeme alışkanlıgını hayatına sokarsan
sabahları yürüyüş yaparsan
100'e kadar çok kolay inersin...
erkeklerin metabolizmasının
daha hızlı oldugu ve çabuk toparladıklarını
düşünürsem
kafana koydugun zaman zor olmamalı
100 kilodan sonrada spora baslarsın...
ama kendine inan...
böyle kendini ayaklar altına almakla olmaz
herşey insanlar için.

 

[KD]

Arkadaslar merhaba...

Baslıktanda anlıyacagınız gibi artık dısarı bıle cıkmak istemiyorum.Bunun sebebi kilolarım.Sızlerın resımlerıne gıbta ile bakıyorum.28 yasındayım.1.85 boy ve 125 kiloyum.Artık kendımden bıle nefret eder hale geldım.Zayıflamak ıstıyorum ve vucudumun sekle gırmesını ıstıyorum ama bır turlu olmuyor.Tabı bunun yanına maddı olanaksızlıklarda eklenınce....

En cok gobek ve gogus problemım var.Tabı dıgerlerıne nazaran.Goguslerımdekı yaglanma artık bır bayan gogusu gıbı nerdeyse.
Elbette beslenmeye dıkkat etmek gerekıyor.Sanırım bırazda motıve olmaya ıhtıyacım var.Yakında resımlerı atarım buraya.

Bu sekılde olmak ıstemıyorum.aksamları kosu yapmaya karar verdım fakat belımdekı fıtıktan dolayı kosarken agrılarım oluyor.Mekık cekmek ıcın yere uzandıgımda kıl donmesı amelıyatı oldugum ıcın yıne agrılarım oluyor.ne tavsıye edersınız.sızlerın tavsiyesine ihtiyacım var.Sormak ıstedıgınız bırsey olursa buradan cevaplayabılırım.sımdıden tesekkur ederım.

azimle hersey olur, canini sikmaya gerek yok. niye kendinden nefret ediyorsun? kiloluysan ne olmus hem? kendinle barisik olmayi ogrenmelisin bu sorunu asmayi ogren hepimiz insaniz ve hayat kisa boyle gereksiz seylere kafa yormak luzumsuz. kendini zayif olarak daha iyi hissedeceksen ihtiyacin olan sey azim zaten sendede bu azmin oldugunu dusunuyorum. senin icin en yararli sey hizli tempo yuruyus ve diet olacaktir. forumu arastir burda senin gibi yuzlerce insan var.. saygilar

 

[castorpollux]

utanmaya ayıracağın enerjini spora ver ve iradene sahip çıkıp az ye olsun bitsin bu iş. Sigarayı bırakırken kendi kendime mız mızlanma sigara içmek yasak bitti dedim ve bir daha sigara içmedim. Kendini şartlandır ve olsun bitsin, gerisi gelir. Birkaç zaman sonra burada başlık açarsın 125kg dan şu kiloya geldim diye. Bu forumdaki uzman arkadaşların sözünü dinlemen yeterli ama önce kendine inan!