İnanılmaz değişim ( KANSER HASTASI )

Macaristan'ta yaşayan Zach Zeiler kötü haberi aldığında 15 yaşındaydı.
Genç çocuğa Lenfoma tanısı kondu.
Zeiler, uzun ve ağır bir tedavi sürecine girdi.
Yaklaşık bir yıl boyunca kemoterapi, radyo terapi tedavisi gerekiyordu.
16. yaş gününü hastane yatağında kutladı.
Zach Zeiler tedaviler sona erdiğinde 48 kiloya kadar düştü.
Hastanede geçirdiği günleri şu sözlerle anlatıyor Zeiler: "Bu depresif halden kurtulmak için doktorlarıma ve aileme spor yapmak istediğimi söyledim"
"Önceleri çok sıska olmam ve tedavinin verdiği kronik yorgunlukla spor yapmak kolay olmadı. Basit hareketlerle başladım"
"Evimizin bodrumunda basit ağırlıkla bir süre çalıştım. Sonra ailem bana spor üyeliği aldı burada tüm ekipmanlar vardı. Bu çok motive ediciydi"
Hastalığı yenmeyi başaran Zeiler spor yapmayı bırakmadı ve hayal ettiği sağlıklı günlere geri döndü.
Genç adam geçirdiği bu zor günleri kanser hastası diğer kişilere umut olması için Youtube'a yüklediği bir videoyla paylaştı.



İşte kanser hastası Zeiler'ın inanılmaz değişimi...

 

Bu bildiğin hayvana dönüşmüş la

 

sağlam genetik var bunda

 

Genetikten ziyade sağlam yüklemede var kimyasal baabında bence.. Kanser olupta akabinde buna cesaret etmteside bi hayli şaşırttı beni..

 

Ben de lenfoma tedavisi gordum. Hastalik sirasina alinan kemoterapi ve radyoterapi vucut kimyasini asiri bozuyor (jinekomasti yavas calisan hormonlar hormon dengesizlikleri vs) arkadasi tebrik ederim yeniden dogmus benim gibi fakat benim bu kadar iyi bir vucudum yok yeni yeni toparliyorum

 

tek başına yapılabilecek bir şey değil bu, birisi elinden tutmuş yardımcı olmuş doğru antreman doğru beslenme doğru anabolicler sonuc ortada.. + avrupada böyle vücut yapma imkanı buraya göre çok çok daha kolay..

 

Evet zaten çok belli steroid olduğu, O psikolojiyi hiçbirimiz bilemeyiz, + yaşı çok genç şimdi vücudu tolere edebilir, ama ilerisi...

2013 Haziranından önce son derece durağan bir hayatım vardı, obezdim ve yerimden kıpırdamazdım, spor çok saçma ve gereksiz gelirdi, yapanları amele gözüyle görürdüm. iki hafta yataktan kıpırdayamadığım 10 dakika dahi uyuyamadığım, tüm mobilitemi sıfıra indiren septik şok benzeri bir hastalığım oldu, vücuduma hapis oldum, az daha psikolojim bozulacaktı.

O iki hafta tek istediğim koşmak oynamaktı, bütün hayatım boyunca beş dakika istemediğim şeyi artık bir seneyi aşkın süredir günde 3 saatten fazla yapıyorum. Sürantreman olmasam 5-6 satte yaparım 12 saatte. Yemek yemeyi sadece kas inşası için gerekli görüyorum, o iki hafta beni, benim için bir tutku olan yemekten soğuttu, sadece efor sarfetmek istiyorum, nefes nefese kalmak istiyorum.

Dediğim gibi o psikolojiyi hiçbirimiz bilemeyiz, ben biraz anlıyorum. İki haftalık yatağa mahkumlukla bana bir enerji geldi bir senede azalmadı, günbegün artıyor, ondakini tahmin bile edemiyorum.

 

Beni kanser bile olduremedi, steroidmi oldurecek dusuncesine kapilmis bir insan olabilir, yada seni kanser bile olduremedi steroidmi oldurecek seni diye birisi tarafindan kandirilmis insan olabilir.

Rabbim ona hayatini yeniden vermis, o da istemiyorum saol demis.

Vucut guzel.

 

geçmiş olsun, bende benzer bir durum yaşamıştım akciğerlerimden rahatsızlanmıştım 2hafta kadar hastanede yatmıstım 10kg vermiştim serumda yoktu sadece ilaç gün içerisindede bir veya iki öğün toplamda yemek... hastaneden taburcu olduğum gün spor salonuna koşmuştum tartılmıstım kolumda serum izleri kan lekeleri falan duş dahi almamıstım tartıldığımda 47kg gelmiştim boy 1.70.. o gün tekrar içimde öfke nefret yaşama sevinci bütün duygular vardı ve ilk antremanımı yaparak tekrar baslamıstım spora.. ne olursa olsun hayat kısa istediğimi alıcam demiştim tüm imkanlarımla hep supplement eve tavuk almaya calısıyordum. alkol karı kız gezme tozma hiçbirşey kalmamıştı.. o cocuk neler hissederek yaşamıştır acaba.. ama yinede ona uzatılan bir el bize uzatılsa bizde aynısını belki daha iyisini yapabiliriz. ama yok işte türkiyede bir supplement bile %200 pahali satiliyorsa bu iş zor..

 

Geçmiş olsun, hislerimiz bir noktada benzer, ama imkanlar noktasına katılmıyorum, temizlik işlerinde çalışan, dönercide çalışan arkadaşlarım vardı, hepside bu işe gönül vermiş, aile geçindirmeye çalışan, yemeğe zor para bulan adamlardı ve taş gibi adamlardı. İnanırsan ve vazgeçmezsen (3 ay değil 4-5 seneden bahsediyorum) olursun bu kadar basit. Bunun gibi olmazsın belki ama olursun.

--- Mesaj birleştirildi, 23 Temmuz 2014 ---

Ayrıca instagramınıza baktım, olmuşsunuz

 

ahaha teşekkür ederim yağ oranım düşük ama hala kilo eksiğim var

 

Adamda iyi azim varmış bende bu azim olacak uçarım ben