yine cansıksıcı bir olay yaşadım...

arkadaşlar dün izmir buca -şirinyerde- yaşanan bombalı saldırı olayını duymuşsunuzdur. ben de dün 112 de nöbetçiydim. saat 11.30 civarı isatasyonda iken bir patlama duyduk. sabah saatlerinde bir başka patlama olduğundan tedirgindik. olay yeri bizim istasyona 2.5-3 kilometre kadar uzakta. ama ikinci bir saldırı ihtimalinin olabileceğini de düşünmüyorduk. aradan bir dakika geçmeden telsizden şirinyerde ikinci bir patlama yaşandığı anonsu geçti. ilk önce bölgedeki diğer ambulansa çıkış verildi. ben yerimde duramıyorum, doktora hadi bizde çıkalım dedim. anons sırasında telsizden biraz uzaktım, patlama ve vakıfbank kısmını duydum. bucadaki diğer vakıfbank annemlere yakın ve yakınındaki markete sürekli gidip geliyorlar. kalp atışlarım hızlandı. neyse patlamanın şirinyerde olduğunu anladıktan sonra biraz sakinledim.

ardından merkez bizi anons etti. bizde hızla olay yerine intikal ettik. olay yerine intikal ederken bir yandan da karşılaşabileceğim manzarayı hayal etmeye çalışıyordum. olay yerine trafikteki sıkışıklık nedeniyle ulaşmak biraz sorun olsa da yan yolları da kullanarak ulaştık. gerçi bizden evvel bölgedeki diğer ambulans ulaşmış, o an orada bulunan yaralılardan birkaçını almıştı. bizden başka birkaç ambulans daha olay yerine ulaşmıştı. olay ana cadde üzerinde olduğunda cadde üzerinde trafik tıkanmış, belediye otobüsleri oldukları yerde kalmışlardı. biz de ambulanstan inerek polis tarafından kordon altına alınmış olay mahalline doğru koşarak ulaşmaya çalıştık. kordon yanında bulunan polisler vatandaşı uzaklaştırmaya çalışırken ben kordon altından olay yerine girmeye çalıştım. ilk önce beni vatandaş zannedip engellemek istediler. 112 olduğumu söylediğimde izin verdiler. birçok yaralı ile ve ölüm olayı ile karşılaşmama rağmen içimde garip bir heyecan ve korku vardı.
başka yaralı yoktu. yerde yatan kişinin de ölmüş olduğu artık kesindi, çünkü üzerine bomba konmuş motoru 2 aydır çalışıyor olduğu halıcı dükkanının önünden işleri engellememesi için uzaklaştırmaya çalışan ve o esnada bombanın patlamasıyla feci bir şekilde can veren, 62 yaşında baba ve 58 yaşında annenin bunca yıldır gözleri gibi sakındıkları, ailenin tek çocuğu, gülü 28 yaşındaki fidanları devrilmişti. yerde yatan kişiye baktım. 28 yaşındaymış. halbuki ben 50 yaşlarında zannettim. bombanın şiddeti ile yüzü tanınmaz hale gelmişti. fazlada bakamadım. ordan uzaklaştım.

istasyona döndüğümüzde ölen kişinin ailesini düşündüm. ne yapıyorlar diye. aradan 3 saat geçmeden merkezden bir anons daha. adres verildi ve eklendi, ölen çocuğun evi. eve gittik. içerisi kalabalık. bir odada anne ve baba. anne ağlıyor. perişan. baba ise yaşadığı acıyı anne gibi göz yaşları ile yansıtamasa da o an göğsünün üstündeki tonlarca ağırlığa eş evlat acısını hissedebiliyorum. duvarda bir resim görüyorum. onun olay yerinde gördüğüm kişi olmamasını temenni ederek annenin yanındaki bayana usulca soruyorum , atilla bu mu?- evet diyor bayan. allahım diyorum, neden böyle bir ölüm.

annenin ve babanın yaşadığı acıyı tarif etmem, onların yaşadığı acıyı oan hayal etmem mümkün değil. hatta hayal dahi etmek istemiyorum. o insanlar o evlatlarıylan öldüler. anne beni de öldürün diye feryat figan. sesi soluğu kesilmiş. akşam saatlerinde bir daha gittik. sakinleştirici yaptık. sakinleştiricinin etkisi ile uyudu. ordan ayrıldık. sabaha kadar aklımdan çıkmadı dün yaşadıklarım. 112 de son günlerim. artık ayrılıp hastane de çalışacağım. gerçi bu camiada yer aldığım için her zaman acılar ile karşılaşacağım 112 ya da hastane...beni yıpratıyor acılı insan görmek. empati yönüm çok yüksek....


internette gezinirken rastladım. yerde yatan ölüye doğru yürürken...biraz çekimser, biraz ürkek gördüm kendimi....

 

bu tecrübeni bizimle paylaşman bizimde bu gibi olaylara sadece televizyon veya gazeteden bakım üzülmemiz yerine bu olayı hakikaten yasayıp görenlerin acısını anlamamıza ,paylasmamıza bence çok yardımı oldu.ama vatan sınırları bellidir biz kurtulus savası yasamıs ve kazanmıs bir milletiz bu gibi şeyler bizi bölmeye yetmez.sadece üç kuruş uğruna kandırılıp veya vatanını satan hainleri biraz heyecanlandırır o kadar.bizim bu gibi durumlarda birbirimize daha çok yaklasıp yıkılmadığımızı "YIKILMAYACAĞIMIZI" göstermemiz lazım.

 

hernan ,zor bir is yaptigin is ve o camiadaki herkesin isi zor oldugu kadar da kutsal Allah yardimciniz olsun.