Yemek için yaşamak :(

Konusu 'Dertleşme' forumundadır ve TaoOfJeetKuneDo tarafından 7 Mayıs 2011 başlatılmıştır.

Watchers:
Başlığı izleyen üye sayısı: 4 üye.
  1. TaoOfJeetKuneDo
    Offline

    TaoOfJeetKuneDo Üye

    Katılım:
    30 Mayıs 2010
    Mesajlar:
    287
    Beğenileri:
    71
    Ödül Puanları:
    0
    Meslek:
    Öğrenci
    Yer:
    Hatay/İskenderun
    Hepinize selamlar,

    Arkadaşlar 18 yaşındayım.186 cm boy ve 95 kg 'yim.Yağ kütlem çok fazla ve göğüslerimde piseno jinekomasti var.

    Sorunum boğazıma hiç ama hiç hakim olamamam.Yemek için yaşayan bir insan olmam.Aşırı yağ oranın sahibim.Ölçtürmedim ama %35 vardır herhalde.

    Boğazıma hiç engel olamıyorum.Dietlerim eskiden 1 hafta sürerdi.Artık 3-4 saat bile sürmüyor.Geniş omuzlarım,kanatlarım,40 cm kollarım var ama çoğu yağ diye düşünüyorum.Büyük bir göbeğim ve belimin yanlarında aşırı yağ var.Artık bıktım usandım.

    Hayatımdan fast-foodu,şekeri,ekmeği çıkaramıyorum.Gece yarıları xlarge pizzalar,hamburgerler,dönerler..hayatım bu şekilde..

    İstikrar ve irade diye birşey yok bende.Eğer bir değer biçilebilseydi -lerde oldugumu söylerdim.

    Sadece yemek konusunda değil hiçbir konuda yok irade ve istikrar.

    Lanet olsun En kuvvetli anabolizanlar,androjenler,HGH,insulin,t3-t4 kullanmak geçiyor aklımdan ama ben onları bile doğru düzgün kullanamam istikrar yok ya irade yok ya kesin onlar bile işe yaramaz.

    Body Building sporuna aşığım.Ama beslenmem 0.Hayvan gibi yerim ama yağlıyım ve sadece hacim almak ve hiçbir kasın hatlarının gözükmemesi üzerine kocaman yağlı bir göbek ve bel beni herşeyden soğuttu tiksindirdi.

    Bundan 5-6 sene önce yağsız,kupkuru bir vücudum vardı.Ama hergün iskenderun,döner,hamburger yemeye başlamam,hareketsiz yaşamım,yiyip yiyip uyumalarım beni bu hale getirdi.Küçükken iştahım açılsın diye hap vermişlerdi birde onunda etkisi olmustur bu iştahımda belki.

    Genetik yapımın çok uygun oldugunu düşünüyorum ama bunu test edemedim bile çünkü hiç düzenli olarak spor yapamadım.

    Obsesif Kompulsif bozukluk var bende.Takıntılar dolu bir beynim var.Ruh sağlığım gittikçe kötüye gidiyor ama ben savaşıyorum..

    Birşeyler yapmak istiyorum artık kendim için birşeyler...Arkadaşlarıma ettiğim yardımın,desteğin %100 i ni kendime etmiş olsam çok şey başarırdım ama edemedim edemiyorum..

    Powerlifting çi olur benden kesin..ama inanın sevmiyorum..ki başlasamda yapamam biliyorum..Şurada 10 ay boşa gitti belki..

    Gerçi güzelim lise yılları boşa gitti o ayrı tabi..Yolda yürümeye utanır oldum..Giydiğim hiçbirşey yakışmıyor,denize giremiyorum..Herşeye rağmen şükrediyorum ama kendimide düzeltemiyorum..

    Karbonhidrat almadığımda şeker kullanmadıgımda hayat anlamsızlaşıyor..ağzımda garip bir tat oluyor..halsizleşiyorum..stress oluyorum..

    Oysaki acayip bir genetiğim var yağsız olsam inanın çok iyi bir vücut inşa edebilirim..sadece 1 defa tam olarak 1 ay çalıştım..kol ölçüm 32 den 40.5 a yükseldi..

    ama yağlarım beni mutsuz ediyor ve bir türü motive olamıyorum..psikolojik açıdan 0 ım.. ve yaz geliyor..her zaman ki gibi boşa harcanan zamanla geçicek bir yaz..
     
  2. jeune_turc
    Offline

    jeune_turc Üye

    Katılım:
    12 Mart 2011
    Mesajlar:
    202
    Beğenileri:
    80
    Ödül Puanları:
    38
    Meslek:
    Avukat
    Yer:
    İstanbul
    Aslına bakarsan, her ne kadar çoğu kimse (sen dahil) umutsuzluk dolu bir mesaj olarak görebilirse de yukarıdaki yazını, bir de şöyle düşünelim... Farkındalığın var... Yani neyin yanlış gittiğinin, nasıl bir sorun olduğunun farkındasın. Geriye bunu çözmek kalıyor. Her şeyden önce, benim inandığım hep şu olmuştur. Sağlam bir psikoloji ve ruh yapın varsa, spor yapmıyor olsan ve düzgün bir fiziğin olmasa bile gayet mutlu mesut yaşayabilirsin. Ama eğer psikolojik sorunların varsa, şikayet ettiğin bir ruhsal durum içerisindeysen, istersen dünyanın en güzel vücuduna sahip ol, sen yine bir sorun bulursun, yine bir şeylere takarsın kafanı, kolum niye 45 değil de 44 dersin, ah bir gözlerim renkli olsaydı dersin, boyundan şikayet edersin vs. Başka bir deyişle, sorun üretmeye odaklı bir beynin varsa, çözüm üretemezsin. Madem hayatını ve fiziğini değiştirmek istiyorsun, öncelikle düşüncelerini değiştirmelisin. Bunu da yapmak için gerekirse profesyonel yardım yardım almalısın. Alacağın psikolojik yardım yanında, kendini zorla dostum, kendinle savaş, unutma ki hayat bazılarımız için daha kolay, bazılarımız için daha zor ama şu bir gerçek ki, başarıya hiç bir zaman ellerin cebinde ıslık çalarak yürüdüğün bir yoldan gidemezsin. Üşenme ve çalış, sabret, önünde sonunda istediğine ulaşacaksın. Başarılar.
     
    TaoOfJeetKuneDo bunu beğendi.
  3. 0nd3r
    Offline

    0nd3r Üye

    Katılım:
    19 Ekim 2009
    Mesajlar:
    308
    Beğenileri:
    100
    Ödül Puanları:
    0
    Yer:
    ist bayrampasa
    dostum sorunu bir yerde arama herşeye yeniden basla ilk önce bana ne kilo aldırıyor ? burdan çık yola daha sonra irade azim ve inanmak. sadece inan inanmak basarmak kadar önemli bundan emin ol kendine bir hedef belirle o hedef uğruna yapıcam de tmm obur bir yapın olabilir kendimden cıkayım yola bulk olmak beni inan korkutuyor ama veriyorum kiloyu neden disiplinli davranıyorum haftanın bir gününü kendime ayırıyorum. sana gelicek olursak beslenmene biraz dikkat et gerekiyorsa yetkili prof.lardan destek al belkide acıkmadan yemek yiyorsun ? bi kez daha dene olmaz ise tecrübeli birisinden destek alman şart, unutma psikoloji çok önemli kendinle barış biraz pes etme sakın.
     
    TaoOfJeetKuneDo bunu beğendi.
  4. Directed
    Offline

    Directed Üye

    Katılım:
    19 Şubat 2011
    Mesajlar:
    49
    Beğenileri:
    14
    Ödül Puanları:
    0
    Meslek:
    Gıda Mühendisi
    Sana kucak dolusu selamlar kardeşim, Senin derdin dert midir? benim derdimin yanında... :) Şaka bi yana yazdıklarını okurken 15 yıl öncesine gittim, 160 kg , hiç unutmam kahvaltıda 2 ekmek somun değil pide, 1 kg peynir, kıymalı börek, pogaca (en az 5 tane) hatta peynirin içine ekmek koyardım, tereyağı, 1 kavanoz reçel, sucuk... Sonra ne oldu biliyor musun? Kan şekerim 486 çıktı. Ama ben hiç bir şey hissetmiyordum. Askere gittim. Allah Türk Silahlı Kuvvetleri'nden razı olsun. Tabib Binbaşım bana, -Oğlum, sende gizli şeker var, dedi, ve TİP 2 diyabet teşhisi koydular. 3 ay şekerimi düşürmeye çalıştılar, o gayretleri inan aklımdan hiç gitmez. Bana beslenmeyi, iradeyi, yani başarırsan sen başarırsın gibi, dediler. (Bugün insülin kullanmıyorsam, bu nu o Hekim Komutanlara borçluyum). Ve başardım, sayılır. Yazdıklarını okuyunca senin benden daha şanslı olduğunu farkettim. Yapman gereken Tıbbı yardım alman, Dahiliye uzmanı ya da İç hastalıkları uzmanı yanında Diyetisyen hekim kontrolü altında başarmaman İMKANSIZ. Kal sağlıcakla, saygılar.
     
    TaoOfJeetKuneDo bunu beğendi.
  5. TaoOfJeetKuneDo
    Offline

    TaoOfJeetKuneDo Üye

    Katılım:
    30 Mayıs 2010
    Mesajlar:
    287
    Beğenileri:
    71
    Ödül Puanları:
    0
    Meslek:
    Öğrenci
    Yer:
    Hatay/İskenderun
    Yazdıklarını okudum.Yapıcı yorumlar attığınız için çok teşekkür ediyorum.

    İrade,azim,inanç demişsiniz.Arkadaşlar ben yıllardır OKB (obsesyon) ile savaşıyorum.Neler yaşıyorum ailevi sorunlarım,psikolojik sorunlarım bir bilseniz...Burada anlatamam ama inanın anlatsam bana hak veririsiniz.Ama milletin ne sorunları var benimkide sorunmu diyip ALLAH a şükredip geçiştiriyorum.

    Ve söylemediğim bir ayrıntı var bende büyük bir ihtimalle kan şekeri düşüklüğü yani hipoglisemi hastlıgı var.Hemde ileri seviyede.Ve bir an evvel kendimi toplarmazsam Diyabete dönüşecek..

    En kısa zamanda doktora gidip muayene olacağım.Sonuçları burada tek tek yazarım.

    Directed senin sorunun büyük ihtimalle bendede var.Hemde çok ileri seviye.Sen düzeltmişsin.Tebrik ediyorum seni ve komutanlarımızı.İnşallah bende düzeltebilirim...
     

Sayfayı Paylaş