utangaçlık

Arkadaşlar beni uzun süreden beri rahatsız eden bir derdimi paylaşmak ve mümkünse bir kaç tavsiye almak istiyorum.Ben libyada çalısıyorum inşaat mühendisiyim 22 yasındayım.Nerden baslasam bilemedigim için direkt konuya giriyorum ben kızların gözlerine bakamıyorum onlar bana baksa bile ben geri bakmaya çekiniyorum.Mesela yolda yürürken karsıdan begendigim bir bayan geçiyosa ben direk kafamı asagı egip yürüdügüm yola bakıyorum.İnanınki kafamda bi düşünce var mesela direk gözünün içine baksam tutupda abazaya bak derler die korkuorum bakmasam da utangaç oluyorum çok şaşırdım bu konuyla ilgili psikologa bile gitmeyi düşünüyorum canımı çok sıkan bi mevzu ve beni çok mutsuz ediyor .

 

Buna benzer bir durumu Doğan Cüceloğlu'nun bir kitabında görmüştüm. Kendi hayatından Amerika'ya gittiği zamanki bir dilimini anlatıyordu. Orda ilk gittiğinde sekreter bayan gözlerinin içine bakarak konuşmuş ve Doğan abi çok utanmış bu duruma. Kızın kendisine hasta olduğunu falan zannetmiş. Tabii o kızla konuşurken aynı senin durumun gibi utanarak başka yerlere bakarak konuşmaya devam etmiş. Doğan abi çıktıktan sonra Doğan abinin arkadaşına sekreter bayan Doğan abinin Gay olup olmadığı sormuş Tabii bu biraz kültürle alakalı bir durum. Sonuçta yetiştirilme yöntemleri ile sosyalleşebilme yetenekleri arasında büyük bir bağ var. Bu durumu aşmanın en önemli yanı özgüvenini arttırmaktan geçiyor.

 

Gördüğün bir bayanı rahatsızlık etme derecesinde göz hapsine almadığın sürece kimse senin için olumsuz düşünmez.Beğenilmeyi herkes ister.Sen bayanlara belli nezakette bakınca onların rahatsız olduğunu düşünüyorsan bu düşünceni hemen değiştirmelisin.Sorununun psikologluk bir durumu bence yok.Sadece utangacsın ve kabuğunu kırman lazım.

Kızlarla bırak konuşmayı ,bakarken bile rahatsızlık duyuyorsan sanırım bugüne kadar kız arkadaşın da olmadı.Bunun verdiği baskı da olabilir.Olmayacak diye bir şey de yok.Biraz güven,biraz cesaretle eminim kabuğunu kıracaksın.

 

arkadaşım genel anlamda konuşurken insanların gözlerinin içine bakamamak kız erkek vs. farketmeden psikolojik anlamda özgüven eksikliğine toplum içindeki etik inanca göre ise samimiyetsizliğe işaret eder..sözlerimi yanlış anlama inanılan budur dyorum..toplumsal anlamdaki pek ciddiye almasanda psikolojik anlamda bazı noktalarda ciddi anlamda özgüven eksikliğin olmuş olabilir veya geçmişte yaşadığın çok ufak bir olay dahi buna yol açmış olabilir..tavsiyem olarak tüm kitapçılardan kişisel gelişim bölümlerinden özgüven ile alakalı kitaplardan alıp okuman sana gerçekten faydalı olacaktır.mesela geçmişte okuduğum matthew mckay ve patrick fanning e ait özgüven adlı kitap gerçekten çok enteresan saptamalar ve günlük hayata dair cok faydalı psikolojik antremanlar içeren bir kitaptı önerebilirim yada bu tarz kitaplar bakabilirsin..bunun dışında terapiste gidip dertleşmenin ne ayıp nede kötü bir yanı var..eğer imkanın varsa git bi profesyonel terapistle bu konuyu dertleş burada bizimle nasıl dertleşiyosan onlarlada dertleş emin ol çok faydaları olacaktır..en kötü ihtimalle dertleşip deşarj olacaksın.annem çok bilinen bir psikolog un asistanı idi .inan bizim eften püften dediğimiz onlarca şey için insanlar hergün gelip saatlerce terapi alırlardı..özgüven iş ve sosyal hayatımızda en çok ihtiyacımız olan olgulardan birisidir..faydasını göreceksin eminim..

 

Pashacan haklı özgüven eksikliği ve baskıcı tutumlar anlamsız tabular bunun nedeni aşmak senin elinde kır zincirlerini thums:

 

bendede böle bi durum varya kızlarla hiç konuşamıyorum bakamıyorum gözlerine bile

 

yalnız değilsin sosyal fobi sana tavsiyem doğan cüceloğlunun savaşcı ve dr. david burns' ın iyi hissetmek kitaplarını oku üzerine düşme yenersin..

 

Kitaba filan gerek yok. Kız ortamlarına girmesi lazım arkadaşalrının yardmıyla vs. Yada sevgili edinmesi gerekir. Gerisi ip çözüğü gibi gelir. Aynı sorun bendede vardı. Sevgili edinince onun sayesinde bu sorundan kurtuldum. O kişide ilk ve son sevgilim oldu . Hepde öyle kalcak

 

korkularının üzerine gidemezsen yenemezsin.........antepte psikoloji okuyorum bende bir zamanlar böyleydim...yavaş yavaş kızlarla kaynaşınca düzeldi.....sende bunu dene.....

 

bunlar kitapla olacak işler değil

öğreneceksin,yaşayacaksın öyle kabugunu kıracaksın

yeri gelecek kazık yiyeceksin,yeri gelcek haksızlığa uğrayacaksın yeri gelecek dışlanacaksın,yeri gelecek hayattan bıkacaksın ve öğreneceksin.herşey kitapla olsaydı herkez alır öğrenirdi etraf güzel insanlarla kaynardı gerçekte öylemi hayır.ben kitaplarla birşeylerin olabileceğine inanmıyorum.

 

Bendede o tür problemler oluşmaya başlamıştı.Örnek olarak basketbol a başlamaya karar vermiştim.1 Senedir filan basketbol oynuyorum.İlk gittiğimde çok utangaçtım.Kimseye konuşamamıştım.Sonra 4,5 ay geçince yavaş yavaş sosyal ortamlara alışmaya başladım Bence sende sosyal bir aktivite filan yap

 

eğer yabancı bir ortamsa ilk konuşan hiçbir zaman sen olmamalısın genelde sorulan sorulara cevap vermelisin yani gizli olmalısın ki ordakiler seni merak edip sana yakınlaşsınlar yoksa sürekli konuşursan kimse seni o kadar takmaz...ve "ilk aşkım" dediğin kızdan herkez gibi bir kazık yedikten sonra afedersiniz ama işin kaşarı olabiliyorsunuz..mesela ben tanıdığım kızların ortamına girince direk elimi omuzlarına falan atarım makara felan ama seviyeli yoksa laşkası çıkar ve sonra kanka demeye başlarlar sana..ve atalarımızın dediği gibi "kanka ayağı g.t ayağı" dır her zaman..birde şöyle birşey var o kızla konuşsam ne kaybedicem ? kendine bunu sor en fazla 30sn-1dk başka birşey değil saygılı davrandığın sürece fazladan bir tokat yemezsin merak etme xD ve eğer yolda yürürken bir kızı kesiyorsam önce bir uzaktan keserim sonra etrafıma bakarım ve 2-3 metre kala tekrar bir keserim o kadar ve arkama dönüp bakmam gerek yok gerek varsa o dönüp baksın dimi

 

kesinlikle yıllardır bendede varmış bu durum insanların gözlerine 3 5 saniyeden fazla bakıp konuşamıyordum yeni yeni farkettim ama üstüne gidip aşmaya çalışıyorum garip bir durum ..insanın gözünün içine bakıp konuşmak başka bir duygu gözünün içine bakınca karşındakinin çok samimi oluyorsun ne düşünüyorsan yalansız dolansız içten oluyorsun oda bana ters geliyor ama aşıcaz bakalım çok ugraşıyorum yanlız degilsin üzülme arkadaş

 

eğer utangaçlığını yenmek istıyorsan bununla ilgil kıtaplar ve taktıkler var. ben eskıden bir parça okumuştum ve anlatılan bazı örneklerde bu nu yenmek için çalışılması gerektıği vurgulanmış.

alışverış noktalarındaki bayanlarla iletişime geçmek, onlardan yardım ve bılgı almak- öneri istemek gibi taktıkler ile heyecanı ve utangaçlığı iletişim yolu ile çözmeye çalışılması bir başlangıç olacaktır.

 

bende aynı dertten muzdaripim...ne yapacam bilmiyorum

 

çok fazla abartmamak şartıyla alkol almak bu sorunu ortadan kaldırır mı ? yani dışardan alkol aldığımız belli olmacak ama bizi biraz rahatlatacak daha girişken olmamızı sağlayacak kadar alkol almak. Çünkü sanatçılar bile sahneey çıkmadan önce kuliste gerginliğini atmak için içki içiyorlarmış. tabiiki alkol çözüm olamaz bunu her zaman terkrarlayamayız ama hayatımızın dönüm noktalarında belki bize bi çözüm sunabilir.

 

Kızlar bakarken iyi ,biz bakınca abazamı oluyoruz?= )

Merak etme çevremde bir tanıdıkta vardı bu kendine güvensizlik.Sanki karşı taraftan eksikliymiş gibi utanıp kendini hep geri çekerdi.Hatta baya dertliydi bu konuda.Ama onunki aşırı bir kompleksti. Ama kendi özgüven yetersizliğini değil,tam tersi kızları suçlardı.İşte ne tiplerle çıkıyorlar yok ne tiplere bakıyorlar diye serzenişte bulunurdu.Sonuç ise 27 yaşında ve hiç kız arkadaşı olmamış...

 

vay be, bu konuda da yalnız değilmişim bu zamana kadar iki şeyden çektim, bir kilo alamamaktan, iki aşırı heyecan ve özgüven eksikliğinden. Halbuki git konuş kardeşim, sonu ölüm mü? Hatta önce biraz girişken olup konuşmak, sonra da kenarına çekilip konunun sana odaklanmasını beklemek. Yani ana fikir şuymuş: kaçan kovalanır

 

Aynı sorun bendede var.Aşırı hemde.Yani vücut geliştirmeye salona gidemem utangaçlığımdan, yanımda biri olursa gidebilirim ancak ondada fazla konuşamam.Mesela sınıfta çok çekingenim , lise'ye yeni başladığımda kimseyi tanımıyorum, baktım herkes daha 1. haftadan birbirine alışmış,kaynaşmışlar.Ben daha 1 kelime etmeye çekiniyorum.Herkes bana soruyor neden bu kadar sessizsin diye.. vericek cevabım olmuyor çünkü nedensiz bir utangaçlık var.Lise3'e geldim sınıfın erkeklerine alıştım ancak kızlarla 1 yılda toplam 10-15 cümle söylerim,abartısız söylüyorum arkadaşlar.

Kızlarla bende hiç konuşamam,yolda yürürken kafam hep aşağı bakar.1 senedir sevdiğim bir kız var,sürekli kesişiyoruz ancak benden bir hamle bekliyor gibi ama ben 2 lafı biraraya getiremem kızların yanında, konuşmak istiyorum ama olmuyor.Kendi kendime "neden" sorularını çok sordum ancak olmuyor olmuyor.Çekingenliğimi aşamıyorum.Bildiğim soruya parmak kaldırıp söyliyemicek kadar çekingenim.Artık bıktım gerçekten ama birtürlü aşamıyorum.

 

ben bu sorunun aileden kaynaklandığını düşünüyorum.Otoriter ve baskıcı ailede yetişen insanları gözlemledim genellikle özgüven sorunu yaşıyorlardı.Buna bende dahildim.Yaş ile alakalı birşey bir de,yaşın ilerledikçe utangaçlık ta geçiyor merak etme,30 yaşında adam utangaç olacak değilya.