Hoş bir konu olmuş
Salondaki ben biraz değişik.. Yalnız çalıştığımda, fazlasıyla sıcak kanlı bir insan olsamda, suratımda kötü bir ifade olur. Maksat insanlar bana yanaşmasın, antremanım bölünmesin. Antreman esnasında muhabbete dalmak en nefret ettiğim şeydir. Tüm antremanı mahveder..
Dışardan baktıklarında "bu herifin acelesi ne? nereye yetişecek acaba? Böyle baştan savma, acele antreman mı olur?" diye düşünenler eminim çoktur.
Lakin antremandan önce kullanacağım bütün dumbell'ları ve barları, ağırlıkları, salonda kendi belirlediğim köşeme toplar, antremana öyle başlarım. Hareketler arası max 30 saniye dinlenip, 2'li, 3'lü yada 4'lü süper setler şeklinde çalıştığım için, salonun içinde fare gibi oradan oraya koşturur, heryere ter damlatırım. İnsanlar bu yüzden acele falan ettiğimi zannediyorlardır diye düşünüyorum..
Tabi arada denge egzersizleri ile darbeli denge egzersizlerini ağırlık antremanlarımla harmanlarken, fazla zorlayıp paldır küldür yere yuvarlanırım. Daha kimsenin güldüğüne denk gelmedim ama içlerinden eminim bayağı gülüyorlardır
Umrumda da değil pek açıkçası. Antremana giriyorsam eğer, o terin boxer şortuma kadar inmesi lazım. Yoksa o antreman antreman değildir benim için..
Genişletmek için tıkla...