Iste ben bunu beceremiyorum. Ne arkadaslik ne de sevgili iliskllerinde, hicbir iliski biciminde yapabildigim bir sey degil. Icimden ne geciyorsa soyluyorum, zaten yalan soylemeyi beceremeyen bir adamim, yani ciddi anlamda yalan soyleme skill'im yok, sifir, birinin arkasindan is cevirmek olmadigim biri gibi davranmaktan nefret ediyorum ve yine bunu da beceremiyorum. Bu yuzden ne yazik ki yazdigin yazidaki dost olunacak adam benim.
Bu bir defa basima geldi.
Gorece kisa sureli 7 aylik bir iliskim olmustu. Kisa surdugune bakmayin benim icin farkli bir deneyimdi, cunku tuhaf bir kizdi, yasam bicimi, dusunceleri, dunya algilari butunuyle farkliydi. Kisa suren ama saplantili tutkulu bir bicimde yasanilan bir seyler vardir ya, iste yasamda nadiren yasanacak seylerden biriydi. Neyse.
Sozunu ettigim surenin sonunda ayrilmak istedigini soylemisti. Pek neden falan sormadim, neden sorulabilecek biri degildi. Birkac ay sonra senin kadar mukemmel bir adamla birlikte olabildigim icin kendimi mutlu hissediyorum ve biraktigim icin bir o kadar aptal dedi. Neden diye sordum ilk defa. Bilmiyorum dedi, pek cok sey soyledi ama tatmin edici hicbir sey soylemedi. Sorunun yaniti sanirim senin soyledigin sey deathlifter. Ne yazik ki.
Ister mallik diyin ister baska bir sekilde asagilayici bir niteleme kullanin ama su an bir kiz arkadasim var ve gercekten butunuyle cok guzel baska bir kiz acikca yavsiyor, ama ben bir sey yapamiyorum iste. Arkasindan is cevirmek, yalan soylemek; bunlari yapamiyorum. Mal bir iyilik var uzerimde insan iliskilerinde, ne kadar kazik yesem de degisemiyorum. Ne aptallik.
Son düzenleme: 22 Ocak 2013
deathlifter bunu beğendi.