Kavga Anı Heyecan

Arkadaşlar bir kavga anında mesela kafa kafaya geldiğim an biriyle çok heyecanlanıyorum.Korkmuyorum hatta karşımdaki ufak bir hareket yapsında girişeyim diye bakıyorum ama heyecanı bir atamıyorum üstümden.Mesela bazen sadece öyle birbirimize artistlik yapmakla kalıyoruz sonra olay bitip dağıldımı benim heyecan gene geçmiyor.Bir 15-20 dk kalıyor kendimi sakinleştirmeye lan yok bişey neden bu kadar heyecanlanıyom diye yatıştırmaya çalışıyom olmuyo.Bedenim resmen benden bağımsız çalışıyor.

Bu normal mi arkadaşlar korkmasam bile heyecan yapmak normal midir yoksa başka bir problem mi var ?

 

Beyler yardım ederseniz sevinirim.

 

Aynı olay bende de var. Yani şöyle. Türkiye'deyken sinirlendiğimde o sinir belirli bir dozun üzerine çıkınca kalp ritmim hızlanıp kontrol kaybediyordum gözüm hiç bir şey görmüyordu. Korku? SIFIR. Ama elim ağayım boşalıyordu resmen ve yarı yarıya bilinç kontrolüm gidiyordu. Nedeni nedir bilmiyorum ama o heyecan inanılmaz güzel. Olay geçtikten sonra kafam rahatlamış zihnim temizlenmiş gibi hissediyorum hafifliyorum. Takipteyim sebebini ben de merak ettim.

 

Günlük hayatta böyle şeylerin çok sıklıkla karşımıza gelmediğinden dolayı insan heyecanlanır ne yapacağını bilemez eli ayağına dolaşır, zamanında benim de başıma gelen olaydı, çözümü bol kavga (her ne kadar önermesemde) sürekli bu işlerle haşır neşir olmanız lazım tartışmalara kavgalara yabancı olmamanız lazım.. ve böyle bişeyin olması hem sağlık hem kişilik hem de hukuki açıdan zor olacaktır.. ama dövüş sporu önerebilirim oda iyi olacaktır, daha doğrusu spordan ziyade müsabık boksör kickboksör veya muay thai falan.. o rauntlar tıpkı gerçek kavga heyecanı veriyor, yani bende öyle oluyordu ve alışıyordum kavgaya gürültüye vs...

 

boks veya muay thai yap.
sparring yap, mümkünse maçlara katıl.
bu korkunu azaltabilir.

 

Boks yaptım sparringlerde hiç heyecanlanmam kimseninde heyecanlanacağını zannetmiyorum.Çünkü rakibi sokaktaki biriyle eş olarak görmüyor beyin.Antrenmanlardaki sparringler çoğunlukla dostça olur sokakta düşmanca.
Bu arada dediğim gibi korkmuyorum.Korksaydım muhtemelen biri bulaştığında bişi demez olayı alttan alırdım gibime geliyor ben karşısı bir şey yapsında dalayım diye bakıyorum ama heyecanı bir yenemedim.2-3 yıldır sokak kavgasına karışmadım ondandır sanırım soldiersin dediği gibi.

 

Normalde haklısın sparring konusunda ancak sert sparringlerde durum öyle olmuyor.Valla çoğu karşısındakini düşman olarak görüyor burun kanaması , göz morarması filan çok oluyor bizim salonda

Ayrıca alttan almak korku değil , senin söylediğin olay korku oluyor.Dövüşte üst düzey insanlar karşıdakini alttan alır.Gökhan saki gibi dövüşçüler bile trafikte küfür edince gülüp geçiyorum diyor.Niye baktın gibi laf söyleyen heriflerle kavga etmek acizliktir başka bir şey değil.Tabi bana göre belli bir yere kadar olmalı tabi bu da.

Kavga vb. durumlarında adrenalin yükseliyor.Heyecan geliyor desen dediğin gibi ancak kilitlenip kalıyorsan ve 15-20 dakika bu geçmiyorsa bu heyecan değildir.Olup bitmiş bir olayla ilgili neden heyecanlanasın ki? veya vurmak isteyip kilitlenip kalasın?

Böyle durumlarda herkesin adrenalini yükselir , bir heyecan ve ne yapsam düşüncesi herkeste olur ancak bu kilitlenip kalmak veya uzun süre üstünden atamamak gibi durumlar başkadır.

Korku ateş gibidir kontrol edersen karşındakini , edemezsen kendin yanarsın sözü güzel bir örnek.

 

Bu konuda detaylı bir video izlemiştim, bulamadım aklımda kalanları yazayım. Zaten adrenalin durumunu hepimiz biliyoruz, o anda saldır ya da kaç durumu oluşuyor. Açıkçası bazı şeyler de elimizde değil vücudun kendini koruma mekanizması var, bizim o anda tek derdimiz hırsımızı çıkarmakken, vücudun derdiyse minimum hasarla kurtulmak. Ayrıca Mike Tyson gibi hayatı dövüş olan biri bile ilk 40-50 maçına dayak yemekten korkarak çıktığını itiraf etmiştir. Yani bu duruma pek engellenebilen bir şey değil.
Bir de o kavga anı durumunda tüylerimizin diken diken olması da kedilerin kabarmasından farksız bir olaydır. Karşı tarafa kendimizi daha güçlü, daha hacimli gösterme çabası ben insanların bb'cilerden rahatsız olmasını biraz da buna bağlıyorum. Örneğin bir ortamda yanındaki adam 70kg Dünya boks şampiyonu olsun, bir de bbci. Bbci her zaman psikolojik olarak daha fazla rahatsızlık verir. Veya herhangi bir dövüş maçında biri başarılı ama ince yapılı, diğeri başarısız ama iri yapılıysa dövüşü zaten kazanması muhtemel kişi zayıf yapılı olandır. Buna rağmen zayıf yapılı sporcu kazanınca insanların çılgınca sevinip, iri insanı dayak yediği için aşağılama çabaları bence psikolojik olarak duyulan rahatsızlıktan kaynaklı. Bu örnekleri verme sebebim bazı şeyleri her zaman kendimiz kabullenmiyoruz, beynin kendi ön kabulleri var.

 

Boks ya da thai boks'u sadece seni kendinden emin hissettirir...
Korku, beyninin oynadığı bir oyun sadece, seni gelecek fiziksel darbelerden ve tehlikeden koruyor...
Aynı şekilde heyecan da senin kavgayı kazanmaya şartlanmandan kaynaklı...
''Ya, kaybedersem''
''Adam beni döverse, rezil olurum.''
''Dayak yersem ailem beni eve almaz'' Burda güldüm.

 

Bunlar yine düşünebildiğimiz sebepler, düşündükçe aslında vücudumuz üstünde kontrolümüz çok zayıf. Bir çok erkek kadınlarda ilk olarak kalça-göğüs kısmına bakar ve aslında bu olay tamamen bilinçaltı bir olay; kafa direk olarak 'çocuğumu rahatça taşıyacak kadar geniş bir kalça' 'rahatça emzirecek bir göğüs' şeklinde düşünüyor ama biz bunun farkında bile değiliz. Bayanların kaslı erkeklere ilgisi de yine korunma ihtiyacı hissetmesinden kaynaklanıyor. Farkında olmadığımız bu kadar kontrolsüz davranışımız varken kavgada korkunun önüne geçmek imkansız gibi. Bunu başaran biri herhalde eline iğne batınca filan düşünerek o acıyı geçirmeyi de başarabilir

 

sen heyecan yap o kadar adrenalini zorla ürettir vücuduna sonra o üretileni harcama olacak iş mi vücut onu kullanman için üretiyor sen kullanmadığın içinde etkisi geçmiyor.. tamamen vücudun mükkemmelliği ile ilgili aslında kas kütleni artırmakta aynı şey değil mi ? vücudunu zorluyorsun ve vücut hayatta kalmak / daha az acı hissetmek için kaslarını geliştiriyor.. neden - sonuç ilişkisi takmamak lazım önemli olan öfke kontrolü

 

Öyle bir durumda geçmiyorsa heycan adrenalinden hemen koşmaya baslayıp patlamayı orda harca bosa gitmesin en azından kardio olur

Adrenalinin kan damarlarını büzerek tehlike anında kan kaybetmeyi azaltması acıyı dindirmesi gibi hayati fonksyonları vardır

 

Sen bir takımsın...
Egon, bilinç dışı unsurlar, bedenin ve lider sensin...
Üzülerek söylüyorum ki acı çekmek insanlığın laneti...
İnsanlar çok tuhaf bir an acı çekmek yerine savaş safrasından kaçıp ömür boyu acı çekiyorlar...
Bunun sebebi ne?
Mazoşist miyiz?
Elbette hayır...
O yüzden bir gün çığlık atarak öleceğini kabullenmek zorundasın...
Heyecanını yenmeye çalışma... (daha eğlenceli tavsiye ederim)
Belkide, her şey daha farklı olur.

 

Ne alaka hocam? Ben heyecanınızı yenin mi dedim, neden şaire bağladınız?

 

Algol dediğin gibi dayaktan değil rezil olmaktan korkarım.Mesela ilkokulda-ortaokulda öğretmenden dayak yedi mi öğretmenin senin canını acıtması değil sınıfta rezil olmak daha çok koyar hatta rezil olduğun düşüncesiyle o an canın acıyor mu onu bile hissetmezsin(en azından benim için öyle ama çoğu kişinin böle olduğunu düşünüyorum).Şu an ki durumumu söyliyim.Ben okulda kendimi ezdiren bir tip değilimdir.Bazıları şamar oğlandır herkes tarafından ezilir bazılarının kavgayla falan arası yoktur biri bişi der çok takmaz takılır öyle arkadaş ortamında kafasına göre.Ben çok çabuk sinirlenebilen bir tip olduğum için haliylede sınıfımda öyle takışmalarım olmuştur.Ama dediğim gibi lise 1den sonra bu takışmalarımda öyle birebir kavga olmadı çocuğun üstüne koştum tuttular bir kere 1 yumruk attım ondanda hemen ayırdılar zaten sınıf arkadaşım olduğu içinde sonradan özür falan diledim çıkışta o kavga mevzuları falan olmadı.
Yani şunu demek istiyorum arkadaşlarım tarafından güçlü biri olarak görülürüm.Önceden boksa gittiğimide bildikleri için ister istemez bişi olsa benden beklentileri yüksek oluyor.O yüzden arkadaşlarımın yanında hep rezil olma korkusuyla kavga etmekten çekinirim.Haa tabi bu sinirli olmadığım, o an mantıklı düşünebildiğim bir an için geçerli.Yoksa sinirli olduğum anda ''rezil olmasına başlarım erkek adam dalar'' kafasında olduğum için saldırırım.

Tam ifade edebildim mi bilmiyorum şu an.

 

''Kendimi ezik konuma sokmam''
Bu konuda haklısın...
Fakat, rezil olmaktan korkuyorsun.
Kaybetmekten korkarsan kaybedersin.
Diyelim ki kaybettin...
Ne olacak?
İnsanlar sana ezik gözüyle mi bakacak?
Beklentini ve umudunu bir tarafa bırak.
Sadece, işine odaklan.
Olayları kontrol etmeye çalışıyorsun çünkü, kavgadan beklentin var.
Başkalarının ne düşündüğünün bir önemi yok.
Kendine ben demeyi öğrenmelisin.
Sen onlardan bağımsızsın...
Not: Heyecanını yenmeye çalışma onu sev.
Kavgada heyecan iyidir...
Daha güçlü olmanı sağlar fakat, bazen istisnalar vardır.
Vücudunun tutmaması gibi...

 

Yav Algol u anlamadınızmı hala, adam kavgayı bi deşarj olma amacı olarak anlatmaya çalışıyor, vur gitsin sal kendini diyor, böyle aksiyonlu o sana vuruyor sen ona vuruyon bi ekşın bi mücadele.. hala anlamadınız adamı.. Heyecan olması iyidir diyor yani anlamadınızmı bunu bir nevi yani söylemesi ayıptır "seks" gibi düşünün heyecanlı heyecanlı nefes nefese.. Katılıyorum sana Algol

 

bişey sorcam arkadaşım tanıdık kişilerle kavga ederkende oluyormu aynı heyecan belkide karşındakinin yabancı olmasındandır.kişiliğini ,gücünü ,cesaretini ölçememenden kaynaklanıyor olabilir.