içimi dökmek istiyorum

annemin teyzesini
kolon kanseri yani bağırsak kanserinden kaybettik 2011 senesinde yani geçen sene ocak ayında kaybettik allah rahmet eylesin allah mekanını ve kabreini cennet etsin ve cennete çevirsin amin ve hepimiz bütün sülale olarak yıkıldık çok üzüldük ilk duyduğumuzda şok geçirdik ve sebahat teyzenin yani iremin anneannesinin öldü habewrini akşam saat 8 de aldık ve annemin bir teyzesi var annemin teyzesinin bir kızı var o ilk önce benim annemi aradı sebahat teyzeyi kaybettik dedi ve bütün sülalede çok hızlı bir şekilde yayıldı bu haber ve ilk ameliyatı kaldırmıştı ama ikinci ameliyatı malesef kaldıramadı bünyesi kaldıramadı ve ikinci ameliyattan sonra 69 gün yoğun bakımda yattı ve yoğun bakımda canını verdi vefat etti ve kanser sebahat teyzenin midesine ince bağırsağına ve karaciğerinede ve kalınbağırsağının tümünü kaplamış ve mideyede sıçramış sebahat teyze imanlı birisiydi çok saf çok masum birisiydi ve iyi kalpli birisiydi ve hiç kötülük nedir bilmeyen insanlardandı ve oda gitti oda kaydı aramızdan gitti ve sebahat teyze 73 yaşında bir insan idi ve sebahat teyze ikinci ameliyata girmeden önce annewmin teyzesinin kızına ve anneme demişti ben öbür tarafa gidiyorum demiş ve elini sallamış ve demekki hissetti vefat edeceğini allahın canını alacağını ve öldü ben çok severdim sebahat teyzeyi çok seviyordum ve hareketli bir kadındı enerjik bir kadındı ve hayla sebahat teyze aklıma geldikçe derin derin düşünürüm ve anneannemin evinde sebahat teryzenin de resmi var ve annemle bu haziranda anneannemin evine gittik ve orada 5 gün kaldık ve sebahat teyzenin resmini gördükçe çok üzülüyorum ve çok üzülüyordum ve sebahat teyzenin resmine uzun uzun bakıyordum ve bakıyorum ve sebahat teyzenin bağırsak kanseri sinsi bir şekilde hiç bir belirti vermeden ilerlemiş ve sebahat teyzenin öldü haberini almadan hissettim sebahat teyzenin öldüğünü ve öldü haberini duyunca şok geçirdim ve inanamadım ilk önce sonra kesinleşmiş öldüğü biz sülalede sebahat teyzeye hep seboş teyze filan derdik ve sebahat teyze ölünce çok üzüldüm ağladım da sonra iki gün sonrada benim dedemi kaybettik dedem alzhimer hastasıydı ve hiç bir şeyi hatırlamıyordu ve 3 senedir yatağa bağlı yaşıyordu yatakda yatıyordu hiç bizi bile tanımıyordu konuşamıyordu bile hiç kimseyi bilmiyordu sadece bakıyordu ve dedem de kaydı aramızdan dedemi de kaybettik ve dedemin öldü haberini duyunca üzüldüm ama ağlamadım neden ağlamadım bende bilmiyorum tam olarak şaşırdım robot gibiydim hiç gözlerimden yaş bile akmadı gelmedi alıştım seboş teyzenin ölümüne ve dedemöinde ölümünü de normal bir şeymiş gibi karşıladım ve dedeme bakan bir teyze var döndü teyze diye döndü teyze dedemin ölümüne kadar hep dedeme yemek yedirdi hep dedeme su içirdi hep dedeme baktı hep dedemle ilgilendi ve diyordu ve haylada diyor ben dedeye allah rızası için baktım ve allah rızasını gözeterek baktım diyor ve anneannem dedemi kaybettiğimizden dolayı artık kendi evinde yalnız başına yaşıyor ama her akşam döndü teyze anneannemin evine gelip anneannemle oturuyor anneannemin evinde döndü teyze dedi ben nebahat abla ölünceye kadfar nebahat ablayada allah rızası için ve allah rızasını gözeterek bakıcam diyor ve dedemin öldü haberini de döndü teyze bizdeydi ve döndü teyze dedemin nabzını kontrol etmek istemiş ve nabzına bakmış dedemin nabzı atmıyormuş ve dedemin öldü haberini döndü teyzenin ağzından duyduk ve döndü teyze gelmeden önce anneannem şüphelenmiş ve anneme dediki kalk babanın ağzından siyah şeyler gelmiş dedi ve annemde şaşırdı ve anneanneme annem dediki ağzından siyah şeyler mi gelmiş dedi ve anneannemde evet dedi ve anneannem ve annem dedemin yattığı odaya girdiler ve dedeme baktılar dedemin ağzından siyah kan gibi ve pıhtılaşamış kana benzer şeyler gelmiş ve bizim sülalede insanlar ve akrabalarımız dediler dedem ölünce sebahat ve şükrü birbirleriyle çok iyi geçienen insanlardı ve hep birbirlerini merak ederlerdi ve hep birbirlerini soruyorlardı ve çok yakındılar birbirlerine çok yakın davranan insanlardı birbirlerine dediler ve sebahat teyzenin ölümünün ardından iki gün sonrada dedem öldü ve dedem ölmeden önce biz anneannemin evine gitmiştik ve anneannemin evinde dedem can vermemişti ve azrail ile allah daha dedemin canını almamışlardı ve ben bir bakıyım dedeme dedim kendi kendime içimden ve en son dedemi yatağında yatarken gözleri kapalı bir şekilde gördüm ve koridorun ışığı dedemin yüzünü aydınlatıyordu ve annem gelince can vermiş dedem ve dedemi ve sebahat teyzeyi çok severdim onlarla da iyi anlaşırdım ve onlarda beni çok seven insanlardı onlarda benimle anlaşanan insanlardı ve babamın babasını damar tıkanıklığından ben 2 yaşındayken kaybettik ve babannemide gögüs kanserinden kaybetmiştik ve miraç kandiliydi ya ben miraç kandilinde dedemler için ve babannem için ve sülalemizdeki bütün ölen insanlar için ve sebahat teyze için de allah rızası için allah rızasını gözeterek yasin suresini okudum ve amin dedim onlar için ve dedem ve babannem ve şükrü dedem ve diğer dedem aklıma geldikçe çok üzülüyorum ve sülalemdeki diğer insanların ölmüşleri içinde çok üzülüyorum ve dedemi hatırlıyorum allah o gece kısmet etmiş şükrü dedemi son görmemi ve sadece son olarak dedemi son bir kez gördüm sonrada eve döndü teyze ali rıza dayımı ve muyittin amcayı iremin babasını ve özden abla diye bir kuzenim var eşi cihan abiyide ve özden ablamıda serdar abimide elif ablamıda ve anneannemin ablasının kızınıda çağırdılar eve ve sabaha kadar bizdeydiler ve dedemin öldüğü gece cihan evi telefonda yasin suresini açtı ve yasin suresini dinledik hep beraber ve sonrada ben uyumuş kalmışım ve doktorlar filanda geldi hastaneden eve ve dedemin ölüm raporunu yazdılar ve sabah olmuş ve dedemi alıp götürmüşler allah sabırlar verdi banada sülalemede bizlere allah dayanma gücü verdi bizlere sabır verdi biz bunları kaldırdık bütün sülale olarak

 

Allah Rahmet Eğlesin Kardesim. Tek tek okudum yazdıklarını acını cok iyi anlarım bende sana kendi hikayemi anlatayım belki için rahatlar dert ortağı bulursan.Bende babam kadar sevdiğim dedemi kaybettim.O beni büyüttü bisiklet binmeyi yazı yazmayı o öğretti 7 yasında beraber puzzle yapardık hep düşün öyle ilgilenirdi benimle.Şimdi yaş oldu 21 , dedem 2005 de böbrek hastalıgına yakalandı diyalize başladı. 2009 Da Babanemin kardesi böbrek verdi ve nakil oldu. O zamandan bu yana pek doğrulamadı işin acıkcası yürüme sorunu cıktı kalcamda ağrı var diyordu sonra prostat ameliyatı cıktı falan filan. Neyse iyi kötü idare ediyordu Bu Ayın 3 ünde hastalandı öğlen grip sandık çünkü bir kere daha olmuştu böyle doktoru antibiyotik vermişti. Neyse Babanem sirkeli bez koydu alnına üstünü actı ateşi gitsin diye baktık akşama kadar iyi olmuyor titremeye başladı Acil'e kaldırdık hastaneye . Hastanede sürekli bişey lazım olduğunda getiriyordum gece 2 de getirdik hastaneye buarada. Dedem ise sürekli bana böyle dalarak bakıyodu , diyorum ya aramızdaki bağ bambaskaydı ben onu o beni cok farklı severdi. Dedem dedim merak etme ben buralardayım doktor bişey isteyince getiriyorum dedim öylece bakıyodu. Sabah 10 a kadar bekledik beni içeri almıyorlardı tek babanem kalıyodu , ben gideyim eve biraz uyuyayım birşey lazım olursa hemen arayın babane dedim babanemde kal nereye gidiyosun dedi dedemde git sen uykunu al dedi. Ve o son konuşmamızdı. Akşamı dedem yoğun bakıma kaldırıldı ve komaya girdi. 5. gün yanına gittim ellerini tuttum konustum Aslan dedem dedim başarırsın sen kuvvetlisndir dedim bana kaşını kaldırdı . 11.gün tekrar gittim tekrar konuştum bu sefer hiç bi hareket göstermiyordu. 12.gün vefat etti.Allah rahmet eğlesin.Morg ' a kaldırılmadan son kez gördüm.Hergün dua ediyorum Allah'ım onu sevdiği kulu yapsın günahlarını affetsin huzur icinde yatsın diye.