hayatımı düzene sokamıyorum

hiçbir zaman öyle çok aşırı mutlu bir insan değildim ama 1buçuk sene önce her şey gerçekten tepetaklak oldu. psikolojik travma geçirdim... sonrasında bir sürü psikolojik tedavi gördüm. antidepresanlar bilmem neler... bu süre boyunca hiç evden çıkmadım. hiç ama... insanları görmeye tahamülüm yoktu. hep korkuyordum. o bakımlı güzel kız gitti yerine resmen paspal umursamaz günde 2 paket sigara içen, sinirden her gün krizler geçiren ve sürekli kusan bi kız geldi.
48kilodan 70kiloya çıktım.
danscıydım. tango yapıyordum. dansı bıraktım. fotoğrafcılık eğitimi alıyordum onu bıraktım. öyle çöp gibi zayıf olmamakla birlikte 6 sene kadar spor salonuna gittim fitness yaptım filan.

ve ben şimdi nasıl kilo vereceğimi nasıl eski halime, hayatıma geri döneceğimi bilmiyorum.
evden hala çıkamıyorum. sürekli kabuslar görüp ağlayarak uyanıyorum.
ama bir adım atmış olmak için tangoya ve spora yazıldım yeniden...
yine de gidemiyorum işte. beni seven dünyalar tatlısı bir sevgilim var. her konuda destek oluyor bana çok değer veriyor. mutlu olmam için elinden geleni yapıyor.

ama ben insanları görmemek için hala insanların az olduğu yoldan ve gözümde kocaman güneş gözlüklerim, içine saklandığım atkılarım ve montumla delirmiş gibi gidiyorum gideceğim yere. tanınmamak için.

tüm bunlar neden bilmiyorum gerçekten. artık ilaçları bırakıp hayatıma devam etmek istiyorum. ama ciddi anlamda bir özgüven sorunu yaşıyorum. planladığım hiç bir şeye uyamıyorum...

ben napıcam... çok üzülüyorum gerçekten. çünkü bu ben değildim...

 

Durumunuza üzüldüm gerçekten... Ancak hepimiz hayatımızın bir parçasında bir şekilde güçlüklerle boğuşmak zorunda kalıyoruz.

Daha önce tedavi olduğunuzu söylemişsiniz ama belki psikolojik anlamda destek olacak profesyonel insanlarla görüşmek faydalı olabilir.

Bunun dışında siz cesaret göstermedikçe hiçbirşey kendiliğinden yoluna girmeyecektir. Bence bir adım atın ve madem yazılmışsınız, spora ve diğer hobilerinize devam edin. Biraz zorlayın kendinizi, belki arkadaşınız da size eşlik etmeli ve belki hatta bu konuda biraz ısrarcı olmalı.

Hepimiz bu hayata bir kez geliyoruz. En güzel çağlarınızı olabildiğince dolu dolu geçirmeye çalışın. Ömrümüz kırık bir bardağın içindeki su gibi... Biz onu içsek de içmesek de tükenecek. Değişmek elbette zor ancak siz hayata bakış açınızı değiştirmedikçe birşeyin değişebileceğini zannetmiyorum.

 

çok iyi bir psikiyatriste gittim gerçekten. türkiyenin önde gelen isimlerinden ve yurt dışında da tanınıyor. seans başı 500 tl verdim her ay.... ama şunu anladım ki insanın içinde bitiyor her şey ya... bilmiyorum napıcam. bir de kendimi anlatmayı seven bir insan değilim çok. oturup konuşsam belki bi faydası olabilir. 1bucuk senedir maddi anlamda doktor masrafları yüzünden resmen bittim tükendim yani.
tembellik etmeyi bırakıp bir an önce toparlanmam lazım. ve haklısınız. madem yazıldım... en azından gideyim..

 

Merhaba Su,

Ne kadar güzel, bir dansciyi burada görmek, inan cok sevindim. Ben de Salsa ile ilgileniyorum. Hatta yarismalara katilmak falan istiyorum. Arjantin Tangoyu hep ögrenmek istedim ama bir türlü olmadi, bilmiyorum neden. Ya kurs bulamadim yada o siralar canim Salsa'dan baska bir sey istemiyordu.

Icinde bulundugun durumu aslinda bircok insan yasiyor. Sunu söyleyebilirim ki butür durumlari erkekler daha kolay atlatiyor. Biyolojik olarak böyle yaratildiklari icin galiba, hic böyle depresyon, duygu dalgalanmalari, özgüvensizlik yasamiyorlar cogusu. Senin yine bir sevgilin varmis, ne güzel. Butür durumlari yalniz atlatmak cok cok daha zor. Umarim ailen de biraz olsun destek oluyordur.

Biryerden baslamak lazim tabii, ama bence kendine zaman ver. Yavas yavas yani. Bu asamada sosyallesme zor oluyordur tabi. Kime ne anlatacaksin ki? Kim seni anlayacak?

Calisiyormusun, okuyormusun bilmiyorum ama evden cikmadigina göre (tahmin etmek zorunda kaldim mecburen) ikisi de yok herhalde. Bu durumda sosyallesmek cok daha zor. Bir amacinin olmamasi insanlara garip gelebilir.

Kurslara katilmak cok iyi fikir. Bence devam et, ilgini ceken baska seyler varsa onlara yazilabilirsin, dil kurslari, fotografcilik, dizayn, vs. Ben bile (bu zamana kadar kariyer pesinde kosmaktan dogru düzgün yemek yapmayi bilmeyen ben) su siralar örgü kurslari olsa keske diye aklimdan geciriyorum. Spora yeniden baslayabilirsin, hareketlenmis olursun. En önemlisi de tangonun pesini asla birakma. Dans harika birsey. Profilinde 23 yaziyor yasin, daha cok gencsin. Kilo verip bu alanda kendini yetistirebilirsin.

Bence kendini dinle biraz, kim oldugunu yeniden kesfet. Bunun icin de sosyallesmek sart. Insanin kisiligi yalnizken degil baskalariyla birlikteyken ortaya cikiyor. Degisik ortamlara girmeye calis, insanlarla tanis. Ama seni incitmelerine asla izin verme. Sevgilin bu konuda sana ne kadar destek olur bilmiyorum.

 

evet 23 yaşındayım ve öğrenciyim. ailem çok destek oluyor gerçekten...
daha ne kadar zaman verebilirim kendime bilmiyorum ki koskoca 1 buçuk yıl oldu... yetmez mi artık bunca zaman
sevgilim hayatıma 3 hafta önce girdi daha tazeyiz hyper_ bu depresyona girdiğimden beri kimseyi sokmamıştım hayatıma. şimdi en azından sabahları çok uyumamam için beni arayıp hadi kalk yüzünü yıka diyen biri var ya çok güzel çok seviyorum onu hyper_

Mesajınız otomatık olarak birleştirilmiştir---------- mesajın eklendiği saat 20:59 ---------- ilk mesajın gönderildiği saat 20:57 ----------

kiloları nası vericem hiç bilmiyorum:S

 

size bir takım önerilerde bulunmak istiyorum

-Birincisi kilo almanız çok normal.Antidepresan ilaçların büyük kısmı kilo aldırır.İlacı bırakmanızı takip eden aylarda yavaş yavaş vermeye başlarsınız.

-İkincisi dansa devam edin.Sizi meşgul edecek,yaparken mutlu olacağınız aktivitelerde yer alın.Hatta erkek arkadaşınızla beraber yapın.

-Üçüncüsü kesinlikle ilaçlarınızı kendi kafanıza göre bırakmayın.Sabredin.Psikolojik rahatsızlıkların ilacı sabırdır.

-Dördüncüsü sevdiklerinizle zaman geçirin,insanlardan kaçmak çözüm değil.Başlangıçta zor gelecektir ama pes etmek yok.En azından sevdiğiniz kişilerle 15 dakikada olsa zaman geçirin.Sonra gün gelecek bir bakacaksınız ki insanlarla birlikte olmaktan zevk almaya başlamışsınız.

-Beşincisi mümkünse evcil bir hayvan edinin.Kedi,köpek,civciv,kuş,hamster... Bunlarla uğraşamam diyorsanız balık besleyin.Ya da bir bitki alın.

-Altıncısı kitap okuyun.Araştırmalar göstermiştir ki kitap okumak ruhsal problemleri yarı yarıya azaltıyor.Tür konusunda kısıtlamayın kendinizi,ne seviyorsanız onu okuyun.

-Yedincisi sahip olduğunuz sağlık için,erkek arkadaşınız için,sahip olduğunuz diğer her şey için,aldığınız her bir nefes için yüce yaratıcıya şükredin.Yaratıcıya şükretmek zihninizi rahatlatır,içinize güven duygusu ve rahatlık verir.Sabah kalktığınızda söyleyeceğiniz ilk söz ''Şükür bugünde hayattayım,mutluluk ve bereket dolu yeni bir gün beni bekliyor'' olsun

Umarım yardımcı olmuşumdur

 

çok güzel şeyler söylemişsiniz bu rahatsızlığım başladığından bu yana o kadar çok kitap okudum ki. inanılmaz mutlu ve huzurluydum kitap okurken. ayrıca 1 yıldır kedim var. dünyanın ennn yakışıklı kediciği çok seviyorum onu. en azından ''an''da kalmama yardımcı oluyor.

ilacı şuan yarıya düşürdük ve haftada 2 kez alıyorum.. her gün değil artık. yaklaşık 2-3 ay daha böyle devam edecek.. yaptığım sporun diyetin bu koşulda faydası olur mu bilmiyorum.
olur mu sizce?
bir de çok iradesiz hissediyorum kendimi. mutsuz olunca yemeğe saldırmak istiyorum geberene kadar yemek istiyorum resmen:S duh duh

 

Erkek yaradılışının gözünü seviyim yahu, 7-24 kanımızda testesteron var pek böyle şeyler yaşamıyoruz

Şaka bir yana erkek olmama rağmen evet ben bile böyle bir tecrübe geçirdim, kız meselesiydi depresyon artı bende ilaç bile kullanmak zorunda kaldım, toplamda bana 1,5 sene ye mal olmuştu...
Nasıl atlattığımı anlatayım belki size yardımı olur; bence hatayı kendinizi değerlendirirken yapıyorsunuz, nerde eski ben eskiden şöyleydim filan. Ne yani eskiden sizi daha iyi yapan neydi sadece daha az kilolu olmanızmı, şuanki siz siz değilmisiniz?
Cevap hala aynı sizsiniz! Depresyonda en büyük hata eskiye takılmakta ve kendini tanımlamakta yaşanıyor. Eskiden şöyle şöyle idim, yeniden buna dönüşebilirsem ozaman ben depresyondan çıkarım ama şuan dipteyim çünkü o zamanlar ki gibi değilim!
Bu çok yanlış bir düşünce depresyonu uzatan en büyük yanlış bu; çıkmak için kendine hedef gösterme!
Alakası bile yok siz hala aynı sizsiniz değişen sadece etrafınızdaki kişiler olaylar ve ilerleyen zaman!

Ben atlatırken öncelikle bunun idrakine varmayı denedim ondan sonrada kendimi 180 derece değiştirme yoluna gittim... İşe yaradı...
Şu şekilde yaptım örnekliyim; önceden normalde yapacağım ne varsa tam zıttını yapmaya başladım! Mesela okuldan eve geldim bilgisayar başınamı oturdum bu benim eski alışkanlığımdı dedim zıttını yapmam lazım dedim ve tekrar kalktım bilgisayarın başından. Biri benden birşeymi istedi önceden yardımcı olamaya çalışan ben zıttını yapıp yok dedim yapmadım, önceden bir hatuna takılıp kalıyormuydum zıttını yapmam lazım dedim hepsine baktım...
Bu şekilde devam ettim ve gerçekten aşmayı başardım...

Tabi ki sizde böyle yapıp kişiliğinizi 180 derece değiştirin demiyorum mümkünde değil zaten 70sinde ne isek 70te o yuz sadece bir süre böyle götürüp deneyin diyorum

Sonuç olarak bu işi atlatmanın 2 kriteri var; 1-hala aynı sen olduğunun idraki 2-değişiklik!

Değişiklik derkende öyle ortam değişikliği aktivite kedi medi değil, kendinizi değiştirin, en azından kısa bir süre

Tekrar geçmiş olsun

 

size belki sacma gelecek fakat depresyon yediklerimiz ile alakali bir olay gunluk beslenme duzeniniz

Yagdan et den fakir
Seker ve karbonhidrattan zengin mi

 

çok teşekkür ederim. gerçekten çok doğru şeyler söylemişsiniz. adım atmak için elimden geleni yapıyorum gerçekten. ilerleyen süreç içerisinde nasıl olacak her şey bakalım... foruma takıldıkça görürsünüz siz de zaten mutlaka

 

Yok artık heldic yaaaaaaaa burada yapma bari

 

1buçuk sene boyunca kendimi mutsuz hissettikçe ne bulduysam çöpçü gibi delirmiş gibi yedim yalan söylemeyeyim şimdi. hatta geberene çatlayana kadar yedim. yedikçe mutlu oluyordum yalan yok. üzerine bir de ilaçların etkisi binince bir de baktım balon gibi olmuşum:shock:
fastfood çok tükettim. mc donalds... kocaman menüler.. pizzalar... patates kızartmaları... kolalar.... ne kadar zararlı şey varsa işte...

ama şimdi öyle değil. son 1 aydır düzenli beslenmeye çalışıyorum. hiç olmazsa sağlıklı ürünler yani... peynir,yumurta filan yemeye çalışıyorum.. ki proteinden nefret ederim gerçekten:S hele hele kırmızı et, süt ve tavuktan iğreniyorum:S ama yapıcak bişey yok..
salata filan yiyorum işte...

onun dışında pilav-ekmek türü şeyler tüketmiyorum hiç. çok ihtiyacım olursa günde 1 dilim ekmek. ama pilavı özledim bak ne yalan söyleyeyim

Mesajınız otomatık olarak birleştirilmiştir---------- mesajın eklendiği saat 23:31 ---------- ilk mesajın gönderildiği saat 23:29 ----------

puhahaha

ya anlaşılması gereken bir nokta var... ben beslenme düzenim değiştiği için depresyona girmedim.
depresyona girdiğim için beslenme düzenim ve hayatım değişti a32

 

Kendinizi düşünmek kendizi dinlemek sizi olduğunuzdan güçsüz biri yapacaktır.Bir mekanizma hareket halindeyken bir sorun olup olmadığını anlamak zordur fakat mekanizma durduğunda sorunu çok rahat bir şekilde görebilirsiniz.Ne mutlu size ki sizi anlayan sizi seven bir insanla berabersiniz.Sizin beğenmediğiniz hayat belki de başka birinin hayali.bunu unutmayın.

 

işte mükemmel bir konuya parmak bastınız. benim yerimde olmak isteyen çok insan vardır:S idealimin peşinden koştum bu zamana kadar pek çok şey yaptım.. bi çok olanağa sahibim maddi manevi her yönden... yok yok rahat batıyo kesin bana dumbelllls

 

sizi bu hale getiren olay nedir özel değilse eğer bizle paylaşabilirseniz daha çok yardımcı olabiliriz belki

 

keşke anlatabilsem ama bu mümkün değil malesef..

 

gene yapıyorum evet

Profosor Doktor Ahmet Aydın
Cerrahpasa universitesi beslenme ve metobolizma ana bilim dalı baskanı



beslenme seklinizi sormam bu yüzden di depresyon beyinin istedigi enerjiyi alamaması yuzunden olusuyor psikolojik bir hastalık degil

eger yazı ilginizi cektiyse

http://beslenmebulteni.com/bes/inde...al-yollar-&catid=56:noeropsikiatri&Itemid=413

burdan tamamını okuyabilirsiniz

 

umarım bundan sonraki zamanda hayatını düzene sokarsın insan kendine olan güveni ile aşamayacağı engel yoktur..ne olursa olsun ben buna inanırım

heldic hiç şaşırmadım )

Heldic: Abi niye gelmedin salı günü akşam kafe'ye gelcektin?
B:Unutmuşum abicim ya..
Heldic:Yagdan et den fakir yaşarsan tabi böyle olur..Ayrıca beslenme ve metobolizma ana bilim dalı baskanı makalesini bilmiyor musun sen?Etsiz yaşam insanı unutkan yapar ayrıca bir sürü şeyden yoksun kalırsın..

 

kaanmert

Ahmet Aydin bey ilaca ve kapitalizme karsi bir doktor baska kaynaklar varsa ekleyin ogrenelim psikologlarin verdigi ilaclar uyusturucu gunu kurtarmak icin iyilestirme ozelligi yok


herkesin unuttugu seyler olur tabi fakat b12 eksikligi unutkanlik yapar b12 de hayvansallarda var sadece insanlari gozlemlerseniz zaten panik atak unutkanlik surekli depresyon halinde olma durumu

B12 ve omega 3 omega 6 dengesinin duzenli kurulamamasindan bu dengeleri kurabilirseniz sorunda cozulmus olur

 

heldic

pozitif yönden yaklaştım ben sadece bunu kimi der ilaçla düzelir kimi beslenmeyle bende güven ve beyin ile biter derim..

size karşı herhangi bir zıt düşünce belirtmedim dediklerine katılıyorum dediğin gibi ilaçların iyileştirme özellikleri yok

ben sadece orda belirtmek istediğim genelde konu başlığı konusu et ve sebze aşağıda heldic ve makaleler