Bu konuda hsd'ye katılıyorum. Bu sporla uğraşan insanlar GERÇEKTEN irade sahibi oluyor. Bana "ilk 1-2 aydan sonra belli olur yapıp-yapamayacağın" demişlerdi bende anlamamıştım "niyeki herkes yapamıyormu?!" diye. İlk iki ay boş geçti kafama göre gidiyodum, programı aksatıyordum, düzgün beslenmiyordum vs... Sonra bir araştırma evresi başladı ve bu spora bakış açım değişti
Öğrenebileceğim kadar çok şey öğrenme isteğiyle beraber gelişmemi engelleyecek şeyleri bıraktım. Yağı kestim, şekeri kestim, protein alımını arttırdım, sigarayı bıraktım, bayadır alkol bile almıyorum (alıncada çok içmemeye çalışıyorum). Hergün en az 2 litre kola içerdim, şimdi günde en az 3 litre su içiyorum. Artık kola içmiyorum zaten. Çikolata? Şeklini unuttum
Birde çevre sorunu var. Millet anlamıyor! Örnek bir diyalog:
Garson: Siparişlerinizi alayım
Eleman: Ben bir sosisli birde kola
Diğer Eleman: Bende bir hamburger birde kola
Ben: Ton Balıklı sandeviç yoksa tavukluda olabilir mayonez olmasın içecek olarakta su
Başka bir eleman: Hönk?!? (dumur sesi)
Eleman: Kanka kafanmı güsel?
Diğer Eleman: Abi kendine işkence etmesene (Bunu hiç anlamıyorum zaten)
Ben: Yok abi böyle artık
Herkes: Hımm...
Bu sporu sevmemdeki temel aktör olan Tom Venuto zaten kitabında uyarıyordu böyle tiplere karşı: " Onlara ne yaptığınızı anlatmaya çalışmayın. Zaman kaybı!" Birde millet manyak 8) Herşeyi çok kolay sanıyorlar. Mesela okuldan bir eleman "Ben spora niye gideyimki istemem öyle çok kalın kol fln" yada "Benim göğüs hayvan gibi zaten (98 cm
) daha da büyütmek istemiyorum". Sanki 2 haftada kolu 10 cm atıcaktada! 1-2 ayda istedikleri vücuda sahip olabileceklerini düşünüyorlar ama kimse sormuyor "O zaman niye bütün insanlar öyle değil, çoğu şişman?" Kolay bişii olsa herkes yapar. Biz 5-6 kişi başlamıştık şimdi sadece ben devam ediyorum. Diğerleri "hayalkırıklığı" yaşamış. Sevsinler. Gerçekten iradesiz insan yapamaz bu sporu.
Genişletmek için tıkla...