Delice severdik birden ayrıldık Sebebi dil yarası barışmamız imkansız Saçının teline bir dokunabilsem O günlere yeniden başlamamız imkansız Gülüm inan imkansız İmkansızlar rıhtımında, yalnız bir biçare yüreğim Sensiz, sevginsiz, kokunsuz ve gülüşünden uzak bedenim Kalbi kırık, gönlü yaralı bıraktın ya beni ortalıkta Savruldum sensiz esen rüzgarlarda Denizlere düşürdün, sırılsıklam bir aşkın içinde sensizliğe terk ettin beni Gökyüzünde bir bende bir feryat kopuyor Çığlık çığlığa yüreğim Dönmeyecek, sevmeyecek biliyorum beni tekrar sevdiğim Dokuz mevsim beraberdik şimdi ayrıldık Hem oynardık hem gülerdik şimdi el olduk Dokuz mevsim beraberdik birden ayrıldık Hem ıslanır hem gülerdik şimdi el olduk El olmak vardı Senin olmadığın bir diyara Sensizliğe karşı el olmak Yarını düşünmemek, yanında olmak Gözlerinin içindeki tek bir ışığa kilitlenmek vardı Yoktu ama sensiz, sevginsiz yarınlar El olmak yoktu umutlarım arasında El olmak yoktu, hayatın yarısında {İsmail YK'nın Dokuz Mevsim şarkısını dinlerken iki üç satır bişi karaladım. Sizle paylaşmak istedim.}
