Bugün Dünyanın son Günü olsaydı ne yapardınız..

son günü kesinlikle ailemle geçirirdim, yani beni en çok özleyecek olanlarla. benim için onların yerini kimse tutamaz.

 

bence burda bu mantık işlemez.çünkü yarın ölceğini biliyor bilmese gene aynı şekilde yasamına devam eder insan.bence buraya en uygun söz "korkunun ecele faydası olmaz" olur gibime geliyor.

 

Sabah erken kalkar Cardio çalışırdım.
Sonrada akşama kadar kol-göğüs-sırt-bacak çalışıp, gecede o yorgunlukla mışıl mışıl uyurdum.

 

Ailemle helalesir kiz arkadasimla son kez birsey gerceklestirir sonra BENCH basardim!!

 

Katılıyorum.

 

allaha karşı ibadet ederdim heralde

 

dünyanın son günü diye bişey olmaması için elimden gelen herseyi yapardım... Son gün diye bişey olsun istemiorum...

 

Ben %90 depresyona girip; yarın olmadan kendimi gebertirim.

 

Valla helal sana; bu durumda kız arkadaşın aklına gelebiliyorsa. Ben su bile içemem bu durumda.

 

Amerika' da bir Üniversitede , Profesör derse şöyle başlamış. :

- "Düşünün ki bugün Dünyanın son günü. Yarın bu saatte her şey bitecek.
Kurtuluş şansınız yok. Bugün ne yapardınız?"



Tüm öğrencilerden bir çok değişik cevap gelmiş:



- İbadet eder Tanrıdan günahlarımı affetmesini dilerdim,

- Tüm sevdiklerimle vedalaşırdım,

- Ailemle zamanımı geçirirdim,

- Anneme veya Babama giderdim,

- Arkadaşlarımla yarım saat eski günlerdeki gibi basket oynardım,

- Barbekü partisi yapardım,

- Sevgilimle son ana kadar sevişirdim,

- Tüm sevdiğim yemekleri son bir defa yerdim.

- Yatar uyurdum.

- Ormanda son defa dolaşırdım,

- Güneşin doğuşunu ve batışını son defa seyrederdim.

- Akşam yıldızları seyrederdim.

- En sevdiğim yemeği hazırlar tüm sevdiklerimi akşam yemeğe davet ederdim.

- Piknik yapardım,

- Hayatta en çok gitmek istediğim yere gider orda ölümü beklerdim,

- Jet uçağına binerdim,

- Üzdüklerimi arar özür dilerdim beni affetmesini isterdim

vb.......... .



Hoca bütün hepsini tahtaya yazmış. Sonra gülerek ;

-" Çocuklar bunları yapmak için dünyanın son günü olması şart

mı .?" diye sormuş.




Bugün Dünyanın Son Günü


Siz ne yapardınız ? :shock:

 

Yazıyı okuduğum zaman içimden gerçekten demiştim ki: "Hiçbirşey yapmadan otururdum."

 

profun dedığı mantık dışı.

 

yarın dünyanın son günü olsaydı herkezle helalleşir eczaneye gider 20 anapolon tablet i yutar 1000 mg primo 2000 mg da testo vurdurur bench ve squatta max ımın max ını denerdim.yanlız salona koşarak gitmem lazım ısınmadan girmem lazım çünkü yarına kalmayacağım kesin.bu ilaçlarında bana birden enerji vermesi imkansız olduğundan ben herhalde oracıkda giderdim. şaka bir yana gerçekden gider son bi antrenmanımı yapardım ne yalan söliim

yanlız en önemli şey açıklanmamış bizimde hayal dünyamız çok geniş sallıyoruz.diyelimki yarın dünyanın son günü ve bunu tabiiki herkesin bildiği varsayılmış bizlerde diyoruz yok şuraya gider şunu yapardım, mc e gider big mac yerdim, eczacıya gider şunu vurdururdum diye, peki bu insanlar kendilerininde son günü olmasına rağmen bize hizmet edip para kazanma amacındamı olacaklar acaba bizde amma atmışız yanlız.

 

bence güneşin doğuşunu ve batışını sevdiklerinle hep beraber eğlenerek izlemek güzel olurdu son kez

 

yarın dünyanın son günü değil

yarın geri kalan hayatınızın ilk günü.

 

baslik ilgimi cekti girdim.bi cok arkadas gidip salonda idamn yapardim antreman yaparken falan ölürdüm demis...bu sporu cok seviyoruz ama bu kadari ya saka yada sacmalik diyorum..ölümden bahsediyoruz herseyi herkesi tüm sevdiklerimizi geride birakip ölmeyi,,,ve halen antreman yapip vücudu pompalayarak ölüme gitmek isteyen arkadaslar var.3 ay kadar önce esimin amcasi öldü.cocuklari türkiyeye memlekete defin islemlerini halletmek icin erken gitti.tabiki rahmetligi yikamak kayinpederimle bana kaldi.ilk defa bir morga giriyordum.o ölmeden önce antreman yapmak isteyen arkadaslara bir sefer morga gitmelerini söylesem acaba yine ölmeden önceki saatleri antremanda harcamak isterlermi...inanin orasi o kadar etkiliyorki insani.resmen vücudum dondu ama soguktan degil baska seyler oldu bana birden.neyse rahmetlik hasan amcayi cikardik ve yikama bölümüne aldik.1.80 boyunda asla gibi adamdi.kolunu yikamak icin kaldiriyosun dalginliga gelip birden birakinca pat diye düsüyo.yani gözünün önünde koca bir insan var,ne bir cizik n bir kaza vücudunda hic birsey yok sanki uyuyor ama hic bir sey yapamiyor.dedim hayat bumu.bak 2 oglu 2 kizi var evi arabasi var.ama yaninda ne götürebildi..ben o gün cok etkilndim.kesinlikle korku degildi.kocaman adamin kendisine faydasi yok artik öyle bombos yatiyor neden korkulsunki ölüden.ama bir an kendimi yerine koydum..orda morgta hersey degismisti,disari cikinca sanki dis dünyada bana degisik gelecekti.cünkü bir anda yasamaktan vazgecmistim.ve artik eskisi gibi yasamaktan dünyadan zevk almayacagimi hissediyordum.ama bir ciktim disari ne kimsenin o morgtan haberi var nede ölnlerden.bir kalabalik bir kosusturma halen hayat devam ediyor,tekrar söylüyorum ölmeden önce son kez antreman yapardim diyen arkadaslara..NE KADAR POMPALARSANIZ POMPALAYIN TOPRAK HERKESI ICINE ALACAK KADAR GENISTIR ...

 

sivaslı güzel bir konuya değinmişsin. hatta yazıların bana anılarımı tazeletti ve duygulandım.. yaşım daha 18 ama bir sene önce babamı kaybettim(kanser) ve hocayla beraber babamı yıkadım..

ölüm gerçek, yakın ve heryerdedir..

Hayatımızın kıymetini bilelim arkadaşlar.. en azından bu dünyadan göçerken arkamızda anılarımızı ve bizi iyi şekilde anlatacak ve hatırlayacak olan sevdiklerimiz kalsın..

 

arkadaslar dogru söylüyor..yani sporu seviyoruz, ama bu kadarı da fazlasıyla abartı.

son günüm olsaydı, annemin yanından hiç ayrılmazdım..tüm gün onun yanında olup, ondan önce ölmeyi beklerdim.

 

son antremanımı ve ustune proteını ıcer uyurdum )