Suan oturdum dersim yok. Salona gitmek istiyorum, pazardan beri 4 kez gittim ama nedendir uzun suredir gitmemis gibiyim. Salona adim attigim anda bir huzur doluyor icime tamamen kendimleyim en ufak bir dert yok o an icin.
kendimi rahatlamış hissediyorum. açıkçası marketten 1 poşet taşımaktan bile hoşlanmıyorum. geçen gün evin 200 metre ilerisinde bir manavdan karpuz aldım. 12 kiilo. kucakladım. eve getirirken" senin gibi karpuzun da seni alanın da" deyip az daha yola fırlatacaktım. ama 12 kilo ağırlığı aldırıp havaya yere yana öne kaldırmak, hoşuma gidiyor.
bu sporu gerçek dostum gibi görüyorum maddi ve manevi yönden kötü durumdayken herkes bıraktı gitti beni ama body building sporu yanımda oldu stresimi azalttı hayatı daha çekilebilir duruma getirdi
Spor benim için çıkış yolu, hayatımı değiştirmek için tercih ettiğim yol. Geçen yıl yarıda bıraktım, 2. denemem olucak ve bu kez başarılı olmaktan başka çarem yok. Çok iyi kenetlenmiş durumdayım, bu sayede bir disiplin edindim sigarayi biraktim, tum vaktimi ders spor ve beslenmeye ayirdim. Herkese bol şans
Cevremde fazla insan yok bu yuzden. Diyeceksiniz ki spor sosyal hayata engel olmamali. Degil zaten, benim spor saatim belli, madem sen gel illa biyerde mi oturulcak. Spor yaptigimizda yanimiza kalan bir sey var ama oturdugumuzda bir kazancimiz yok. Bu benim icin onemli ama baskasi icin degil ben de fedakarlik yapmiyorum bu konuda. Insanlar da bana uyamiyo haliyle. Uymasinlar da zaten. Uyamazlar da
Vücut geliştirmeyi felsefe olarak görürüm.Maddi kaslardan ziyade hayata bakış açımı,karakterimi geliştirdiği için vazgeçilmezim oldu.