Bireysel Sporlar İnsana Yalnızlıgı Sevdirirmi?

şuna kesinlikle katılıyorum..bunlardan biri sekteye uğradımı kişi diğerlerine daha ağırlık verebilir..

şöle bi örnek veriyim mesela..ben hiçbi sosyal hobisi olan bi insan değilim..ne müzik,ne spor..bi yetenek yok yani..yada vaktimi harcadığım bile yok..yani kendimle geçirdiğim zaman minimumda..öleydi yakın bi zamana kadar..diceim şuki bu halimle birisine aşık olduğumda tek odak noktam o oluyor..ailemin yeri değişmiyor elbet ama yakın arkadaşım çok olmadığı için o seçenekte gidiyor..sosyal hayat spor zaaten yok..ee sevgiliniz herşeyiniz gibi oluyor..ama çok yanlış..ilişki bitince acısı çok kötü çıkıyor..ve bu yukarda yazılanların ne kadar doru oldunu anlıyorsunuz..sadeece bi örnek vermek istedim..bnm gerçekten inandığım bi düşünce.. mesela böle bi insan olup her ilişki sonrasında harap olmak varken uzun süre atletizm yapan arkadaşın dediği gibi yalnız yaşarım çok daha iyi..zaten ailemiz hep yanımızda..onun dışında insan gerçekten yalnız bir varlık..ve bireysel sporlarda bunun tadını çıkarabilmenin en güzel yolu thums:

 

Tamamen aklınızda geleceğinizle ne olduğuyla ilgili bir konudur.İnsanların kendi gelecekleriyle ilgili beyinlerinin bir bölümünde yer edinmiş görüntüleri vardır.yakın gelecek veya uzak gelecek için.insan bunu kendi kendine açıklamaz yada kendi kendine kurar-planlar ancak bunu bilinçli yapmaz.örneğin, daha önceden temeli olan 1-2 sene çalışmış ancak belli sebeplerde ara vermiş bir insan profili göz önünde bulundurursak, bu arkadaşımız yeniden bir spor salonuna kayıt olup vücudunu yeniden forma sokmak istiyor diyelim.1-2 sefer çalışmadan sonra salondakileri de az çok görmüş-tanımış olur.bu arkadaşımız 2 temel yoldan birini izleyerek kendini o insanlara tanıtabilir.birincisi, temeli olan bir vücuda sahip, hareketleri nasıl yapmasını iyi bilen, çoktan kendi vücudunu çözmüş ve kendi beslenme porgramını oturtmuş, bu işi iyi bildiği belli olan ve tüm bnlara rağmen salonda yine de esprili, sevecen davranan, bir kişiden bildiği birşeyler dinlese dahi sanki yeni öğreniyormuş gibi ilgi gösteren, ağırlık çalışırken gerçekten aklı çalıştırdığı kaslarında olan ama set aralarında ve salon çıkışlarında insanlarla bolca muhabbet eden bir insan profili.bence en güzeli de budur.öte yandan, bu saydığım geçmiş özellikleri olan yani temeli olan, beslenme prog olan..v.b. bununla birlikte salonda fazla diyalog kurmayan, adeta diğer insanlara küçümser davaranan, yeni başlamışlara ise hiç bulaşmayan, ancak kendinden iyi vücutlu olanlarla takılmayı yeğleyen ve onun dışındakilerle de çok muhattap olmayan çalışıp çıkıp giden bir insan profili.böyle bir insan daha önceden böyle olmadığı halde girdiği bu yeni ortamda egosunu tatmin edebilmek için tabiri caizse "cool" takılmayı tercih eden, kendisini bu şekilde tanıtmayı seçmiş, sanki herşeyi çözmüşçesine kimselere aldırış etmiyen bir profil.


Bu iki seçenek çevremizde karşılaşabileceğimiz en temel insan proflillerindendir.dikkat edersek, genelde soğuk davranacak insanlar, egosunu tatmin edememiş ve çevresindekilerin ondan fazla potansiyeli olmasını farkederek bilerek yardımcı olmayacak veya çok muhabbet etmeyi istemeyecek tiplerdir.belki çoğumuzda yada az bir kısmımızda biraz da harcadığımız emeklerin ve verdiğimiz zamanın karşılığı olarak biraz hava atma hevesi bulunur ama bu asla abartılı olmamalıdır ve kendimizden zayıf olanı incitecek-küçükseyecek şekilde belirmemelidir.elbetteki vücudunua güvenen bir insan göğsünü daha bir başka kabartarak yürür yolda, hakkıdır da ama sırası geldiğinde de kendini bile küçümser espriler yapabilecek, kendi geçmişindeki halinden bahsedebilecek bir insan olması toplumda herkesin hoşuna gider.(bu kadar açıklamamın sebebi konuyu sonuca bağlamamın izlediği yolu göstermek istememdir, az uzun oldu )


Sonuç olarak şunu söyleyebilirim, sadece bodybuilding değil, diğer tüm işlerimiz konsantre gerektiren işlerdir.konsantre de çok gürültülü bir ortamda, başkalarıyla sürekli muhabbet ederek sağlanacak olan bir iş değildir.konsantre konusunda çok iyi değilseniz eğer bb çalışmak yalnızlık istemenizi gerektirebilir.dediğim gibi hayat boyu yalnızlığa alışmak değil ama yaptığınız ve konsantre olmanız gereken işi yapıyorken yalnız olmak kaçınılmaz olabilir.örneğin, ben çizim yaparken, etrafımda kimse olmasın isterim, hele önemli birşeyler üretiyorsam içeriye sürekli girip çıkan "oğlum acıktın mı?oğlum çay koyayım mı? gibi beni düşündüğü için sorlar soran annemi ya duymuyor yada ona istemeden kızabiliyorum.konsantrasyon herşeydir!