Bireysel Sporlar İnsana Yalnızlıgı Sevdirirmi?

Çoğumuz burda body building az bir kesımde yüzme koşu vs gibi temelde bireysel sporlar yapıyor...

Ben açıkçası bireysel sporların insanları yalnızlıga alıştırdıgına ve sevdirdiğine inanıyorum...

Spor yapmak arkadaşlarımla gezmekten daha cok zevk veriyor bana şu aralar...


Sizin görüşleriniz neler?

 

Güzel bir konu, gerçekten önemli bir tespit.
Bireysel sporlar bence, öncelikle insana kendisiyle başbaşa kalma becerisi kazandırıyor.
Özellikle kızlarda, kendisiyle başbaşa kalmaya katlanamama olayı çok yaygındır.
Cafelerde, restaurantlarda bir arkadaşını bekleyen kızlar görmüşsünüzdür, yerinde duramaz, telefon açar,mesajlar atar, sağa sola bakar!
Hani insan düşünmeden edemez, senin kendinle hesabın, kendi başına tadını çıkartacak bir anın bile yok mu?
Bende çocukken, yalnızlığa katlanamazdım, korkunç "sıkılma krizleri" yaşardım.
Sebebi basitti, kendi kendime ne yapacağımı bilemezdim.
Sıkılan insan budur zaten, kendisi ile hayata geçireceği, cevap bulacağı birşeyi yoktur.
Kitap okumak, yazı yazmak, güzel bir manzaranın tadını çıkarmak, lezzetli bir yemek yapmak, kendin için kaliteli bir yere gidip şahane bir yemek yemek...
Alın size bireysel zevkler, içinde kimse olmasa bile, sizinle anlam kazanan anlar.
Spor bence bunlar içerisinde insanın kendi kendine en aktif rol verdiği bireysel aktivite.
Mesela ben, kafamın içindeki yüzlerce vücut geliştirme hareketiyle, bir çeşit maestro gibiyim, insanın hakim olduğu bir konuda, kendi için birşeyler yapması çok büyük bir tatmin.
Keman çalan bir virtüöz gibi esrarlı bir olay, dışarıdan bakanlar, bir adamın bir müzik aletiyle bütünleşip dış dünyadan koparak saatler geçirmesini anlayamazlar.
Hoş bir görüntüdür, ama dışardıdan bir insan o adamın dünyasına nüfuz edemez.
Ya da Amerikan tarzı bir hobi meraklısını düşünelim, adam garajına çekilir, marangozluk yapar, sadece kendi zevki için, ya da arabasıyla oynamalar yapar.
Bunu yaparken en çok kendi başına olmanın zevkini alır.
Elbette bu işlerin sosyal boyutuda var, kendi kendine yaptığı masayı gururla sergiler, belkide bundan para kazanmanın manevi zevki için, hiç ihtiyaç duymasa bile bunları kermeslerde satar.
Ortak nokta şudur, hobisi olan, bireysel zevkleri olan insanlar sıkılma denen o lanet hastalığa karşı bağışıklığa sahiptirler.
Böyle bireysel tutkuları olan, hobileri olan insanlar gördüğüm zaman hem yakınlık duyarım, hemde benim branşım dışında bir konuysa hayranlık duyarım.
Tutkulu insan karizmatik olur bence, bireysel sporlarda tutku gerektirir, kendi başına saatlerce yüzmek, ağırlık çalışmak bunlar sıradan insanlardan sizi ayıran özelliklerdir, bunun insana verdiği farklı bir kalite tartışılamaz, bu yüzden her kimin sıkılmak dışında çok özel merakları varsa, onlara klube hoşgeldin diyorum, kendi başrolünüzde olduğunuz tiyatronuzda mutluluklar.

 

bence yalnizliga alistirdigini dusunmuyorum ama bireysel calisabilmek, bu sporun en guzel yani bu,bu konuyu cok dusunmustum ve sonuc olarak;bireysel oldugundan istedigin zaman gidebiliyorsun,kimseye bagimli degilsin yani yeterki salon acik olsun.

 

bende özellikle vg nin insanı yalnızlığa alıştırdığına inananlardanım.Kişiliğimde çok büyük gelişmeler olduğunu söylemeliyim.
hele birde o gün idman yaparken salonda kimse yoksa ;kendinizle başbaşa kalmak çok tad verir bana.

zaten vg ile ilgili dışarda konuşacak adam sayısı bir elin parmaklarını geçmeyeceği için; insan sanırım oto mekanizma oluşturup kendi içine kapanıyor.

ev--okul--gym--bftr.

 

Karasan'ın yorumu çok başarılı olmuş. Body sizi içinize kapatıyor asosyalleştiriyorsa, o kendi kişiliğinizdir. Sebebi body değildir. Vücut geliştirme bu konuda insanı pek eğip bükmüyor aslında tam tersi geçerli. Eğer bir şeyi gerçekten sevip onda mükemmelleşebilmek için gerekli tutkyu içinde taşıyabilecek biriyseniz zaten vücut geliştirmede bir yerlere gelebiliyorsunuz.
Yani para kazanmak ya da 3-5 kız tavlamak dışında içinde bu spora duyduğun bir his yoksa belli bir seviyenin üstüne asla çıkamıyorsun zaten.
Salona gittiğinde ağırlıklara odaklanamıyor, bir an önce şişip çıkıp kaçmak istiyorsan hayal kırıklığı kaçınılmaz.
Ayrıca bu spor tamamen bireysel de değil. Partnerli çalışmalarda bir çok sporda olmadığı kadar bir "omuz omuza" iş çıkarma şansı var.
Belli bir olgunluğa erişmiş vücutçuları göz önüne alırsak rekabetin en olması gerektiği gibi olduğu spor vücut geliştirme zaten. Vücut geliştirme forumları kadar başkalarına yardım etmeye çalışan adamın bir araya toplandığı ortam azdır. Böyle bir sporda hala asosyalleşiyor toplumdan kopuyorsanız, o tamamen sizin içinizde oluşan birşeydir.

 

Bence bu spor insanı kendisiyle başbaşa kalmaya alıştırmıyor,kendi kendine vakit geçirmeyi seven insanlar bu sporu tercih ediyo..
Ben kendimi bildim bileli yalnızlıktan hoşlanırım,hiç bişi yapmadan uzun süre oturabilirim hiçte sıkılmam.
Kendi kendine vakit geçirmeyi öğrenememiş insanların bu sporu en fazla 3 ay yapıcaklarını düşünüyorum

 

bence insanı yanlız bırakmıyor fakat bir süre kendisiyle basbasa kalıp sakin kafayla bütün gün yaptıklarını düşünmesini sağlıyor.bunun dısında spor yaparken yeni arkadaslar ediniyosun salonda sen hiç konusmasan bile birisi mutlaka senle konusuyor ve muhabbet baslıyor.

 

ben kasitli olarak partner olayindan uzak duruyorum,cunku kimseye gebe kalmak istemiyorum,gidecegim saate kendim karar vermeyi seviyorum ayrica belli bir sure partner le calisirsam ve ona alistiktan sonra o da birakirsa bunun benim icin cok zor olacagini ve bu yuzdende sporu birakabilirim diye korktugum icin tek calisiyorum.

 

Tek çalışmak dediğin anlamda iyi bir şey ama yüksek ağırlık gireceğinde sürekli çalıştığın bir adamın yanında olması avantaj. Ha saalonda çok profesyonel adamlar vardır. İlk kez çalışacağı adama bile iyi yardım eder o ayrı. Bu kadar sevdiğimiz bir sporu kolay kolay bırakmayız saydam korkma.

 

bizim salonda cok hoca var ayrica salonda eski oldugum ve agir calistigim icin herkes bana yardim etmek isitiyor bazen iki kisi arasinda secim yapmak bile zorunda kaliyorum,bu yuzden de benim tek devam etmem en hayirlisi,riske gerek yok.

 

muscled girl'e aynen katılıyorum,tam diyeceğim şeyleri söylemiş. Bencede Kendi kendine vakit geçirmeyi öğrenememiş insanlar için bu spor çok sıkıcı bir spor. Benimde bikaç arkadaşım vücut geliştirmenin çok monoton bir spor olduğundan şikayet ederek 1 ay sonra bıraktılar. Ama ben kendi kendime vakit geçirmeyi seven bir insan olduğum için şimdiye kadar yaptığım hiçbir antremanda sıkılmadım, sıkılacağımıda düşünmüyorum.

 

Vucut geliştirme kesinlikle egomuzu yükseltiyor.Yani ben duygusu dediğimiz şey.

Amerikalıların belirgin özelliğidir bu mesela.Kendilerine olan düşkünlük.Bizim toplumumuzda bu çok fazla yok
yani bireysel olarak takılmayı çok sevmiyoruz.

Genelde toplu yaşamlar daha yaygın bizde.Ama vucut geliştirme bizim kendimizle başbaşa kalmamızı sağlıyor.

Bu aslında asosyallik falan değil sadece çevremizin bize yüklediği şeyleri yapmak zorunda olmadığımız hissetmek.

Yani okul ya da iş çıkışı abi gel gezelim tozalım tekliflerine saol benim bugün ant. vardı diyebilmek.

Tabii bunu çok da abartmamak lazım etrafımızda kimsenin olmamasını da istemeyiz herhalde

 

Aynen saydam super yazmissin

Bende arkadaslarimla body yapmak istemezdim..Cunku ben bazen aksam 5.30 da bazen 6.30 da kafama gore giderim..Partner sorun olmuyor cunku salondaki abilerim bana yardimci oluyor zaten.

 

ben bu konuda size katılmıyorum bence çalışırken hem motive edecek hemde çalışırken yardımcı olacak bir kişiye ihtiyaç var.

 

bu sporlar bence genel manada yanlız yapılan sporlar .. Body de eşli çalışmalarda var ben rastlıyorum salonda , fakat ben yengec burcu oldugumdan yanlızken daha verimli calıstıgımı düşünüyorum fakat sevdirme konusuna katılamayacagım ..

 

ben aksini düşünüyorum ewet bireysel bi spor ama çalışdığım salonda birsürü arkadaş kazandırdı bana farklı bi sosyal ortam daha oluşturdu.

 

BiR psikoloğun sözleri geldi aklıma.
İnsanın 5 farklı hayatı olduğunu söylüyordu bunlar:
1: Sosyal hayatı.
2. Ailesiyle geçirdiği zamanları
3.: Karşı cinsle olan hayatı(cinsel hayat)
4: okul veya iş hayatı
5: Kendi başına geçirdiği hayat.Burda insan tek başına oluyor kimse giremiyor .

Bu 5 hayattan herhangi biri sekteye uğradığı zaman kişi diğer dördüne daha fazla ağırlık verebiliyor.

başka bir kişi ise Yalnızlık yaşanmaz,yaşansa yalnızlık olmaz demiş.

BOdy building tek başına 1 ve 5. şıkları karşılıyor.BOdy building yaptığı için asosyalleşen kişide kesinlikle bu 5 faktörden bir veya ikisi arızalıdır . çünkü bu 5 ini belirli dozajda yaşayan kişi gerçekten huzurlu olur.

Belirli bir süreden sonra örneğin ilk 1 yıldan sonra kişi eskisi kadar ağırlık vermiyor body ye . 2-3-4 . hayatlarla birlikte tamamen dengeye giriyor.

Body building bence bir yaşam tarzı olarak kalmalı.Bazı insanların yaptığı gibi yaşam kaynağı yapılmamalı

 

11 senedir bireysel bir spor olan atletizmle uğraşıyorum... hiç a sosyal olamdım ama bu spor sayesinde şunu öğrendim
bu dünyada tanıdıgım eşim dostum ahbabım olmasa yinede yaşayabilirim

 

valla süper anlatmışsın Karasan tebrik ederim..ben de katılıyorum bu yazdıklarına thums: ben mesela dışardan çok soğuk bi insan olarak görünürüm..kendini beğenmiş diyenler olur..ama tam tersine fazla çekingenimdir..bırakın genelde hep erkeklerin olduğu bir salona yalnız başına girip 2 saat çalışmayı..yoldan geçen biri bişey sorsa nası konuşcamı şaşırırım..ama spora başladım başlayalı salondan çıkasım olmuyor..ve erkeklerin varlığıda rahatsız etmiyor..çekingenliğim,rahatsızlığım olmuyor yani..kesinlikle insan kendiyle başbaşa kalıyor ve güven veriyor insana..benim kendime güvenim arttı ve artıyo yani hissediyorum..elbette kendimi beğeniyorum anlamında değil bu ama insan kafa dinliyor..huzur buluyor..sanki yıllardır aynaya bakmamış gibi aynadaki insanla daha bi yakınlaşıyor..bunların üstüne birde sporun verdiği rahatlama ve huzur..

işte size en güzel duygu.. thums: