Artık yaşamak zor geliyor

Çok yoksul bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldim. Babamı bildim bileli hiç çalışmadı genelde annem çalışırdı okuldan vakit bulunca da ben.babam beni hiç sevmedi nedendir bilmem ama bana karşı hep kötü davrandı dahası sürekli döverdi çok korkardım ondan sesimi bile çıkaramazdım yanında. Tek şansım çok zekiydim liseyi özel bir kolejde Burslu okudum ama hayatım çok daha kötü oldu burda. Sınıfdaki arkadaşlarım çok zengindi beni pek arkadaş olarak görmezlerdi gerçi bir kaç kişi harıç. Bazen veliler aralarında bana yardım toplardı o kadar utanırdım ki o yardımları alırken kendimi sorumlu hissederdim arkadaşlarıma karşı ne isterlerse yapardım. Üniversiteye geçinceye kadar kendime gidip bir kıyafet aldığımı bilmem genelde milletin eski diye attığı şeyleri ben yeni diye giyerdim . Haliyle hiç arkadaşım olmadı genelde hep yalnız kaldırdım arkadaşlarım bir yere gittiklerinde beni çağırmazlardı yanlarına yakışmadığım için. Son bir yıldır rüyalarımda yaşadığım bazı şeyleri görüp ağlayarak uyanıyorum özelliklerde babamin beni dövdüğü anlar. Ayrıca çok çirkinim bu yüzden hep dalga konusu oldum basta takmıyorsam da artık tak etti canıma. Bugüne kadar hep baskalarının yaşadığı hayatı hayal ederek yaşadım bir gün benimde böyle bir hayatım olur diye. Ama olmadı melasef artık sabredecek dayanacak gücüm kalmadı. Geriye dönüp baktığımda doya doya güldüğüm tek gün hatırlamıyorum. Dün deniz kıyısına gittim orda intihar etmek için çok düşündüm vazgeçtim ama bu düşünceyi aklımdan çıkaramıyorum çünkü hayattan tek bir beklentim bile yok

 

annen sağ mı?

 

Öncelikle böyle bir durumda ve ruh halinde olduğun için üzüldüm ne yazık ki yaşadığımız şeyler bizi heryönden etkiliyor özelliklede çocukken yaşadığımız. Biraz daha sabır et bol bol dua et herşey elbet düzelir

 

Sağ zaten onu düşünmesem çokdan intihar ederdim

--- Mesaj birleştirildi, 21 Kasım 2014 ---

Çok dua ettim çok sabır ettim artık dayanacak gücüm yok düzgün hiçbirşeyim yok konuşurken insanların yüzüne bakmaya bile utanıyorum çirkinliğimden

 

Arkadasim nedense seninle gurur gibi bi sey duydum azmine bayildim basarili olman super sahsen allaha sukur yemek kiyafet falan hic sorun
Degil benim icin ama seni gercekten kiskandim ve aslinda bu olan sey senin elinde madem basarilisin okuyup ileride iyi bir isle zengin olup seni hor gorenlere kazandigin paralari suratina suratina vurmak icin asla pes etme intihar falan aklindan bile gecirme sakin dediklerin dogruysa ileride iyi biyerlere gelmemen imkansiz gibi bi sey yeterki CALİS.

 

Emin ol herşey paradan ibaret degil .
Düşünsene Topalsın yada özürlüsün bissürü paran var senin sağlıgın olmadıkdan sonra ne yapacaksın o kadar parayı pulu mülkü şanı şöhreti
ama sen kendi ayakların üstünde hic kimse olmadan durabilirsin iyi yada kötü ama engelli oldugun zaman . sana bakmakta zorunlu ailen olacan ve bakmayıp bi kenara attıkları zaman asıl o zaman isyan etmek hakkın
bu durumda isyan edip allahın verdigi cana kıymak sadece ihanet olur . şükret sağlıgım yerinde de dua et

 

Teşekkür ederim bir dönem tek amacım buydu beni hor görenlere gün gelip dersini verecektim ama yaşadıklarım ağır gelmeye başladı kaldıramıyorum artık

 

kardeş durumun zor. kaç yaşındasın bilmiyorum. ben 14 yaşımda iken, annemde beyin tümörü olduğunu öğrendim. orta 3 ya da lise 1deydim. hemen ameliyat oldu. doktorlar 6 ay ömür biçti. 6 ayı atlattı. sonraki 4 yıl günden güne eridi. ayağa kalkamaz oldu. yemek yiyemez oldu. ben üniversiteye geçmiştim. her hafta sonu yanına gidiyordum ama o karşıma çıkmıyordu. "oğlum beni bu halde görmesin" diyordu. sonra birgün yurtta iken abim geldi. hadi annem biraz rahatsızlanmış yanına gidelim dedi. ben 18 yaşımdayım o zaman. bindik arabaya gittik. evin önünde bir kalabalık. ben hemen annemin odasına girdim. yatağı boş. kimseye bişey soramadım zaten anladım. bahçeye indim. ağlamak istedim ama bi türlü ağlayamadım. meğer o bir şok haliymiş. bir kaç gün geçtikten sonra kendime geldim. yolda sokakta okulda yurtta derste her yerde ağlar oldum. bay bayan bütün arkadaşlarım her gördükleri yerde bana sarılır teselli ederdi. aylarca böyle yaşadım. derslere falan da giremedim. aklımdan çok geçirdim çıkıp bi yerden atlayıp şu yaşamıma son vereyim diye.
32 yıllık hayatımda, defalarca kolum kırıldı, kafam kırıldı, dişim kırıldı, ameliyat oldum, 4 yaşındaki yeğenimi kaybettim, ninemi kaybettim, sevgilimden ayrıldım, okulumu uzattım, işten atıldım, aç kaldım, susuz kaldım... ama şundan emin ol, hiçbir acı, anne acısına benzemiyor.
şu an sen bana göre çok şanslısın. keşke senin yerinde olsam, çirkinim diyorsun, keşke ben de çirkin olsam, kıyafetim yok diyorsun, keşke benim de kıyafetim olmasa, arkadaşım yok diyorsun, keşke benim de arkadaşım olmasa.. keşke beni kimse yanına yaklaştırmasa, keşke babam beni hergün demir sopayla dövse...keşke tek bir gün glmesem, ama keşke ANNEM yanımda olsa.
kendini çok şanssız görüyor olabilirsin, ama emin ol senin yerinde olmak için şu canımı gözümü kırpmadan veririm. çünkü bir annen var.

 

Her seyin dermani sabır arkadasim evet su an yasamak senin icin cok zor
Ama dedigim gibi gun gelecek krallar gibi yasayacaksin hayat senin yuzune gulecek

 

Evet haklısın hersey para değil benden çok kötü durumda olan insanlar var ama çok kötü bir çocukluk geçirmek insanların sana bakışı çok tipsizim olman ve eski püskü kıyafetlerle dolaşmak zorunda olmanda çok kolay değildeğil

--- Mesaj birleştirildi, 21 Kasım 2014 ---

Öncelikle başın sağolsun beni bu hayata bağlayan tek kişi annem zaten o olmasa ben bugüne kadarda dayanamazdım zaten

 

Allah rahmet eylesin abi ağlattın beni yemin ediyorum kaç yıldır ağlamamıştım.

 

kızdırma beni.kaç yaşındasın bilmiyorum bakmadım..sakın bu düşüncelere girme.hayatın zorluklarıyla büyümüşsün senin diğerlerinden bir farkın var bunu unutma.geçmişte çok bereketli bir hayatın olmamış bundan sonraki yaşlarında emin ol o bereket sana gelecek.ben de çok zor günler atlattım.annemle babamın dövüşmeleriyle büyüdüm..burada açıklayamayacağım çok çirkin şeylere maruz kaldım.param yoktu gittim garsonluk yaptım kız başıma oraya üniversiteden bir arkadaşım geldi benden sipariş aldı düşün halimi o zaman çok utanmıştım ama şimdi hiç utanmıyorum.ailem zengindi hala iyi sayılırız çok şükür.ama babam evden gideli 6 yıl oldu evlendi başka hayatı var parasını kadınlara yedirdi ben ne yaptım bunu artıya çevirdim çalıştım hala kıyafetlerimi instagramdan satarak para kazanırım mesela.bana koyuyordu mesela bir kız olarak güzel kıyafetlerimi satmak.ama şimdi utanmıyorum.yokluklarla yeteneğimi geliştirdim.kıyafet dikip satıyorum evde giyecek bir şeyim olmadığında keser biçer kendime kıyafetler yaratırdım..kızdırma beni utanma yılma bu durumu lehine çevirmeye bak hele bir de erkek çocuğusun heryerde tutunabilirsin.çirkinlik diye bir şey yok bunu kabul edemem..benimle çok sessizim diye dalga geçerlerdi şimdi kendime güvenim var ve geçmişe dönüp sessiz kız çocuğuyla dalga geçen arkadaşlarıma teşekkür ediyorum sayelerinde beni ben yapan herşeyi özgüvenimi kendim kazandım.kendimi anlatıyorum ki bil yalnız değilsin senin gibi bende çok yoruldum annem akıl hastası oldu okulumdan derslerimden oldum..şimdi gayet iyiyim çok şükür.herşeyimi kendim yaptım buralara getirdim o sessiz kız çocuğunu..beni deli etme kendine gel bu hayatla dalga geçmeyi öğren.eminim sen ilerde çok şey başarıcaksın !

 

Yaver genelde eğlenceli anılarını anlatırdı bu sefer bizi deldi geçti Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun .

Senin için kardeşim gençsin tam bitti dediğin zaman şimdi hayatın yeni başlıyor herşeye rağmen çalış başar ve en iyisi olmaya çalış . Ne kadar zor olduğunu az çok tahmin ediyorum bir tanıdğımda yakın zamanda annesini kaybetti durumları kötü çocuk üniversite okuyor güzel bir bölümde akıllı gerçektende . Bide kendini onun yerine koy insan bazı şeylerin değerini kaybedince anlıyor bunları üzül diye söylemiyorum sende biliyorsundur ama örnek veriyorumki hayatının kıymetini bil diye o annen belkide senin için dayandı babana yıllarca seni okutmuş çabalamış sen onun bu çabalarını şimdi boşa çıkarma . Senin şimdi yapman gereken ayağa kalkmak hemde tek başına dimdik yapabilir misin başarabilir misin ?

 

Geçmis konularına bakilirsa ilk konunda beslenme programinda kreatin glutamin ve bcaa var ben bunlaei temin etcek para bulamiyorum 2.konun kiyafet markalari zara iyi diyorsun ben hayatimda zaraya girmedin 3. Konun ozguven eksikligi diye acip cok yakisikliyim cevremde insanlar var demissin ve simdide boyle bi konu aciyosun amacin insanlarin duygulariylami oynamak kendimi tatmin ediyorsun anlamadim okudugumda acimistim ama simdi dahada acinacak halde oldugunu dusunuyorum

 

boşuna içimizi dökmüşüz mü acaba?

 

Biraz öyle olmuş sanırım

 

Çocukluğumda annem de çalışmak zorundaydı, anneannem tarafından büyütüldüm. Her erkeğin koşulsuz ve sınırsız sevildiği o duyguyu onunla yaşadım, çok sevildim belki ama başka hiçbir kadın defalarca evirip çevirip yanağımı sırılsıklam edercesine öpmedi onun gibi, ve o gittiğinden beri hiç ağlayamamıştım, yaşadığın duygunun 1000' de biri olsa da çok iyi anlıyorum, hepsinin mekanı cennet olsun, bu genç yazını ciddiye alacaktır. Başın sağolsun.

İleride o arkadaşlarına teşekkür edeceksin...Nerden biliyorsun diye sorarsan, kendimden.

 

Öncelikle başın sağolsun beni bu hayata bağlayan tek kişi annem zaten o olmasa ben bugüne kadarda dayanamazdım zaten[/quote]
eyvallah. şimdi ben en büyük acı anne acısı diyorum ama, anne acısından daha büyük bir acı varsa, o da evlat acısıdır. hiçbir evladın annesine bu acıyı bilerek ve isteyerek yaşatmaya hakkı yoktur.

--- Mesaj birleştirildi, 21 Kasım 2014 ---

evet, sen söyleyince ben de girdim baktım açtığı konulara ve yazışmalarına. arkadaşımız insanların ilgisini çekmeye çalışan biri, biz kendisini teselli edelim diye kendi acılarımızı paylaşıp bir kez daha o acıyı yaşarken, muhtemelen bizim yazdıklarmıza ..çıyla gülüyordur.
neyse, inşallah yazdıklarımız boşuna gitmez. konu sahibi arkadaşımız almasa da, ders alacak birileri illa ki vardır.

 

Harbiden arkadaşta psikolojik bir dalgalanma var galiba

iPhone'den Tapatalk aracılığıyla gönderildi

 

eyvallah. şimdi ben en büyük acı anne acısı diyorum ama, anne acısından daha büyük bir acı varsa, o da evlat acısıdır. hiçbir evladın annesine bu acıyı bilerek ve isteyerek yaşatmaya hakkı yoktur.

--- Mesaj birleştirildi, 21 Kasım 2014 ---

evet, sen söyleyince ben de girdim baktım açtığı konulara ve yazışmalarına. arkadaşımız insanların ilgisini çekmeye çalışan biri, biz kendisini teselli edelim diye kendi acılarımızı paylaşıp bir kez daha o acıyı yaşarken, muhtemelen bizim yazdıklarmıza ..çıyla gülüyordur.
neyse, inşallah yazdıklarımız boşuna gitmez. konu sahibi arkadaşımız almasa da, ders alacak birileri illa ki vardır.[/quote]

ben burda geçmişimi hayatımı anlattım sen de aynı şekilde ..ne yapalım bu arkadaşı şimdi? kafasına dumbelllar la mı vuralım ? yoksa bench press yaparken o kiloların üstüne düşmesi için dua mı edelim ? ne diyelim ?