SAVASTA Savasin en kanli gunlerinden biri.. Asker, en iyi arkadasinin az ileride kanlar icinde yere dustugunu gordu. Insanin basini bir saniye bile siperin uzerinde tutamayacagi ates yagmuru altindaydilar. Asker tegmene kostu ve: - Tegmenim. Firlayip arkadasimi alip gelebilir miyim?.. Delirdin mi? der gibi bakti tegmen... Gitmeye deger mi?. Arkadasin delik desik olmus... Buyuk olasilikla olmustur bile.. Kendi hayatini da tehlikeye atma sakin.. -Asker israr etti ve tegmen "Peki" dedi.. "Git o zaman.." Inanilmasi guc bir mucize.. Asker o korkunc ates yagmuru altinda arkadasina ulasti. Onu sirtina aldi ve kosa kosa dondu.. Birlikte siperin icine yuvarlandilar. Tegmen, kanlar icindeki askeri muayene etti.. Sonra onu sipere tasiyan arkadasina dondu: - Sana degmez, hayatini tehlikeye atmana degmez, demistim. Bu zaten olmus.. - Degdi tegmenim. dedi asker.. - Nasil degdi? dedi tegmen.. Bu adam olmus gormuyor musun?.. - Gene de degdi komutanym.. Cunku yanina ulastigimda henuz sagdi.. Onun son sozlerini duymak, dunyaya bedeldi benim icin.. Ve arkadasinin son sozlerini hickirarak tekrarlady: - ... Gelecegini biliyordum!.. demisti arkadasi... Gelecegini biliyordum!..
