Aile baskısı- Ailem hiç bir şeyime saygı göstermiyor.

benimde uyku yönünden hiç şansım yok . anette önce 8 saat diye kullandım ama.sorum bende değil ama
hiç bir sabah saat 9a kadar uyuyamam, tatillerde bile haftada 3 gün tatilim var. Annenemle küçük kardeşim bağıra bağıra kavga içinde. sonra onların bağırtılarını dinle susun diye bağırıyorum susan yok . sussalar bile ben gürültü üzerine uyanınca bir daha uyuyamıyorum. sonra suçlu ben oluyorum yok öyle yok böyle niye bağırıyorsun. erken yatsaydın mış

erken yatma mevzusuda devamlı olan bir durumdur hçbir işe yaramaz daha kötü yapar örneğin bugünden

idmana gittim geldiğimde. saat gibi 18.00 birden öyle bir uyku çöktü ki üstüme ,babam pcnin başıda saatlerdir duruyordu kalktığında bilgisayara tenezzül bile etmedim yemek yiyip yattım. saat 21 de bir bağırtı gürültü ve hop Allah Kahretsin uyandım.
saatlerdir uyumaya çalışıyordum ama ben birkere gürültü yüzünden uyanınca şimdiye kadar uykunun devamı gelmiyor gözerim kapalı saatlerce uyumaya çalışıyorum ama yok bende geldim buraya yazıyorum
bu saatten ssonra uyusam ne olacak 6,30 da kalkacam zaten(not bugünde kulaklarına pamuk tıka dediler)
---

yemeğe gelince
iki lokma birşey yiyoruz onada saygı göstermiyorlar.yok çok yiyormuşum.düzensiz yiyormuşum. iki haftadır yine hastayım. midem acaip bulanıyor özellikle sabahları sabah bir yumurtayı anca yiyorum. cevapları sabah sabah çok yiyorsun herşeyi birbirine karıştırıyorsun oluyor.

hayat 6,30da başlar
öyle aç halde dershaneye gittiğimde orda genelde bir şey yemem: ders ler13 gibi bitiyor eve dönersem 14 gibi varırım etüde kalırsam 15,30da ordan çıkar 16,30da evde olurum ders çalışırsam ayvayı yedim çünkü bşr saat çalıştığımda ne dersten verim alırım nede eve geldiğimde ağız tadı ile yemek yiyebilirim yok ne yemeği yicen anneni babanı bekle diye yemek yeme saatim20,00yi bulur sonuçta yaklaşık 12 saat aç kalırım . ramazanda 18,30 kadar çalışıyordum ama o ramazandı orçtum.



Bu bodyde hedefim olmasa varya, yemin ediyorum açlık grevine başlıyacam bir daha yemek falan yemicem olcağı o olacak. gittiği yere kadar. yada dayanamadım 50 kg ye kadar falan düştüğümde yaşadım o zamanda benim yüzümü bir daha görürler... beklesinler

ders işine gelince evde niye çalışmıyorsun dersiniz bu evde benim ders çalışmam imkansız. body salonnda o bangır bangır müzik altında çalışmak daha kolay geliyor ama insan utanıyor ya. sonrada bana hiç ders çalışmıyorsun diye kızsınlar. bir hoca kızın birine günde 250 çözecekken 200 soru çözmüş diye kızıyordu. fark ettim en iyi çalıştığım ramazanda 120soru çözmüştüm en fazla. onun dışında ramazandan beri çalışmamı toplasan 200 etmez acaba o bana ne dyecekti çok merak ediyorum. ama Allah tan o ark gibi çoğu kişiden daha fala puan alıyorum


her yaptığım şeye köstek olsunlar onlar. evdekiler kadar bana kaba davranan yok ya. hani TV de bir ara sadece para babası durumu diye bir şey vardı ya bizimkilerde öyle ama şimdiye kadar elime geçen para yok

sonrada artık niye bze kötü davranıyorsun biz senin alien değilmeyiz. siz bana saygı gösterin bende size değilmi?

sırf bu yüzden ev hatta şehir değiştirmeyei bile istiyorum. ama Salonum burada mahalede. parasız öğrenci adamı aşarduh

Oh be söyledim birilerine rahatladım!!!
onun dışında en iyi beni anlamaya çalışan annemki oda böyle babam ve annanem sanki kaynanam herşeye ilk onlar karşı, kardeşimin en çok sevdiği ve en çok korktuğu kişi benim.
durum böle ama aramız iyi yinede. dışarıdan kimse anlamaz bunları.

 

Abi çok dertliymişsin. Bende geçen sene Öss ye hazırlanırken ev ortamında olmicak diye yurda yazıldım. Yurttan da özel izin aldım spor salonuna gitmek için. Günde 8 saat zorunlu etüt+okul+spor salonu şeklinde 9 ay yaşadım ve maksimum 5 saat uyudum. Sonuç sayısaldan 341 yapıp babalar gibi Mimar Sinan Mimarlığa girdim. Evdekilerde durumdan memnun kaldılar tabiiki. Şu an evde kalıyorum ama her akşam spor salonuna gitmekten 6 aydır ailemle akşam yemeği yemedim ona çok kızıyorlar. Annem iyice dellendi protein tozlarımı eve sokmuyor Bende bu ay eve çıkıcam bakalım evden biraz uzaklaşiyim özletiyim kendimi

 

bence ailenle konuşmayı dene..ses yükseltmeden ama..bence anlıcaklardır seni.kardeşinle de konuş.abicim yapma böle annemi bağırtma falan filan o da anlıcaktır nihayetinde insanlar yani..sana tavsiye:eve yatmadan yatmaya git(akşam yemekleri dahil ama).sabah dersanene git ders bitiminde (saat 13 gibi) hemen bi fast food ye tavuklu pilav falan ii gider..sora geç etüte,dersanenin kütüphanesinde çalış.sora kendini çalışmış hissettiğinde ( yani 300-5001-1000 soru çözmen şart diil) dersi bırak spor salonuna git..sora yorulmuş vaziyette eve dönüceksin zaten.yulafını sütünü iç,bi tane elma kap odana geç.zaten ister istemez böle yorulunca uyursun,top patlasa duymazsın.. sana başka bir tavsiye nasıl beslenme programı şartsa BB için,ders çalışmak için de bir program belirle kendine.rutinini hazırla..ben şu saatte napıyorum bu saatte şunu yaparım falan filan yaz babacım oraya bi kağıda.zamanla düzelir kağıt karalar değiştirirsin..en sonunda bakmışsın ki düzenin oturmuş.. umarım yardımcı olabilmişimdir. Başarılar

 

Savaşçı,
Durumunu çok iyi anlıyorum.
Mutlu değilsin.
Ve sanırım ailenle de bu konuyu açıkça konuşamıyorsun ya da konuşsan da yapacak birşey olmuyor

Benim de annemle ciddi sorunlarım oluyor aynı evde olduğumuzda, hatta yazın foruma da yazmıştım...
Evdeki huzursuzluk birşeye benzemiyor; büyük sıkıntı yani

İmkanlarını da bilemiyorum tabii ama o evden çıkmadıkça huzura eremezsin gibi geliyor bana

En güzeli bence bu !!!

Annem beni anlamaya çalışıyor demişsin; belki onun da sinirleri yıpranmıştır ki istemeden bağırıyordur böyle sabahları

Güçlü olmaya çalış ve bu sorunu çözecek kadar akıllı olduğuna inan !!!

En önemlisi bu, inan bana başedemeyeceğimiz bir sorun yok hayatta, Allah Büyük.
Yeter ki pencerenin biraz dışından bakalım

Lütfen umutlu ol !!!
Hayatta hep yalnızız özünde, daha evimizin içindeki ailemizle bile olan sorunumuzla baş etmekte yetersiz kalıyorsak, ilerde ne yapacağız değil mi

Sen bence bu cümleleri yazabilip duygularını böyle ifade edebildiğine göre demektir ki bu sorunla mücadele de edebileceksin !

 

hepinize ayrı ayrı teşekkürler.
tabi insanın alilesi ilk zorluğu çıkarınca biraz garip oluyor. normalde tam destek olacaklarına tam köstek olunca , diğer zorlukların önemi kalmıyor.
ne biliyim bir garip oluyor başka biri insanın üstüne bu kadar gelse bağırır çağırır dalar susturur rahatlarsın ama aileye olmuyor işte.

ders konusuna gelince
salonda çalışmak gerekecek galiba..

hepinize teşekkürler

 

savascı yasını tam olarak bılmıyorum. sanırım benden de kucuksun ama zamana bırak. bu laf cok anlamsız gelcek ama boyle. tek cozumu bu. senınkıne benzer sorunlar bende 10 senedır var. haala sabredıyorum. ama kafamada cok takıyorum. ustune birde yabancı bır kız arkadasım oldu ondanda bır darbe tabı suclusu benım ama sonucta bende zzarar gordum. sonunda atheist oldum cok dusune dusune sorular sora sora kendıme. ınsanlardan uzaklastım. ailemle konusmaz oldum. 10 ay oncede 2 ıncı kez bu spora basladım bu benı terapist gibi iyilestırıyor. kendıne bır hedef koy ancak boyle sabrede bılırsın. mesela benım hedefım askerden gelmekti hala sabredıyorum askerlıge gıtmeme 5 ay var ve bitirip gelınce bır kac gunde evden uzaklasıcam. cunku o gun tekbasıma yasıyabılcek gucum olcak cevrem bıraz genıstır yapabılırım bunu basarırım. ne hallerı varsada yapsın ben gıttıkten sonra ailem . evlerı arabaları yazlıkları dukkanlarını baslarında paralasınlar. insan hedefının oldugunu bılınce herseyye katlanabılıyor. inan benım ailem daha fena senınkı bızımkıler yanında sutten cıkmıs akkassık. sadece bır hedef koy yapabılcegın ozaman sabredersın ve herseye katlanabılırsın.

 

arkadaşlar böyle konuşmayalım lütfen. aile her şeydir. anne, baba kutsaldır, bize her şeylerini vermişler, adamışlar. Bu yaşımıza kadar geldik, bu sporu da, okuduğumuz üniversiteleri de onlara borçluyuz. aile yardım etmese bu beslenmeni nasıl yapacaktık? belki artık bizim de farklı düşüncelerimiz ola bilir. ama onları kırma hakkımız yok. buna ne vicdanımız dayanır ne de başka bir şey. benim de bu sorunlarım vardı. sonuç biliyormusunuz ne? 2 senedir ailemden uzakta yabancı ülkedeyim. şimdi nerde eski düşüncelerim. şansım olsa da gidip annemin ayaklarından öpsem diyorum. arkadaşlar size tavsiyem her şey geç olmadan yanlış bi şey yapmayalım, onları kırmayalım. hayatda kız arkadaş, dost falan hepsinden önemli ailedir. bir tek onlar sırt çevirmez. gerektiğinde evden küsersin, başka yerlere gitmek istersin, ama döndüğünde onlar yine ordalar ve seni kabul etmeye her zaman hazırlar.

 

cok dogru soyluyorsun yabancı. savascının bir hedefe ihtiyacı var sadece. ozaman sabredebılır kolaylıkla. benımkısı askerden gelınce bir spor salonu acıp bu ise kendımı adamak olcak. o gun geldıgınde artık hersey super olcak benım ıcın. gecmıs gerıde kalır. senın dedıgın gıbı nerede o eskı dusunceler tarzında dusunmeye baslıycam belkı ama hayat hep boyle

 

Aile herşeydir

Gerçek Sevgi Kavramı Budur
Ailemi çok seviyorum; her ne kadar babacığım yanımda olamasa da, ruhu benimle; bunu biliyorum, inanıyorum
Her ne kadar annem ile anlaşasam da ve bana çoğu kez haksızlık etmiş olsa da, kırıp incitse de o beni doğuran kadın; hakkını ödeyemem. Bazen istemeden beni son derece zorladığı zaman, kalbini kırdığımda bile o kadar üzülüyorum ki Hemen kendimce birşeyler yapıp gönlünü almaya çalışıyorum. O her ne kadar bunu belli etmese de beni anlıyordur; çabamı...Özürümü... Keşke belli etse diyorum bazen...Görmek istiyorum çünkü.

Yapmamalıyız. Kırmamalıyız.

Üstelik arada jenerasyon farkı da var; bazı ailelerin evlatları ile arasında kültürel anlamda büyük uçurumlar da olsa, biz daha genç ve daha eğitimli olduğumuz için daha çok emek harcamalıyız.

Onların sorumlulukları çok daha fazla... Babanın işi, annenin evdeki yükü...
Bunları elimizin tersi ile itmemeliyiz.

Her ne istiyorlarsa, her ne kadar tarzları yalnış olup çoğu kez bizi çileden çıkarsalar da, eminim çok İYİ NİYETliler ve sadece bizi DÜŞÜNÜYORlar.

Ben insanlarda bu zamana kadar iyi niyete baktım. Kıstas bu olmalı.
Herkes hata yapabilir; annemiz ve babamız da !!!

 

Savaşçı dumununu biliyormuş gibi konuşmak istemem zaten pek doğru olmaz. Ama inan herkesin farklı savaşı var. Sen savaşçı isen eğer bunları bilmelisin. Sana sadece kendimin ve benim kankamın hayatını anlatsam inan hayattan soğursun. Ama birde benim durduğum yerden bakarsan. Aile denen şey senin parçası olduğun bir yapbozdur. Kimi zaman bozulur kimi zaman düzelir. Burada da bir aile gibiyiz. sen benim aşk mevzularıma yardım edersin ben senin bu konuda destekçinimdir. Ama doğru ve tarafız olarak sorunları ele almalısın öyle çözmen daha kolay olabilir. Kankanla paylaşabilirsin mesela. Ben kankamı kaç defa uç noktalardan çevirdim, saymadım bile. O da beni aynı şekilde. Ama bunlar gençliğin verdiği toyluklar. Aile demek fedakarlık demektir kimi zamanda. Ama ailesiz olmaz. Olursada tam olmaz Umarım anlatabilmişimdir. Ama emin ol durumu senden çok daha kötüler var ve onlar savaşıyor.... Ufak tefek şeyler için kendini ve aileni yıpratma. Ağırlığını koy topla aileyi konuş. Derdini anlat. Dertlerini dinle...

 

Savaşçı,konuyu takip ediyordum,ama yazıcak bir şey bulamadım sana yardımcı olabilecek.Tek söyleyebileceğim şu:gerçek bir sorun yoksa,minik şeyler dert oluyor insana.Ama hakiki bir sorunla karşılaşırsan ailenin kıymetini anlayacaksın,eminim ki onlar da sana ellerinden geldiğince destek olucaktır.Ben de arkama dönüp baktığımda ne ahmakmışım diyorum,minicik şeyleri dert etmişim.Bu ruh halin geince sen de anlayacaksın.

 

okii

Yabancı çok güzel yazmışsın can dostların senin için ölürüm diyen sevgilelerin seni terekettiğinde anlayacaksın ailenin değerini....Sonuçta ne derlerse desinler bil ki senin iyiliğin için söylüyorlar...
Anlatım şekilleri yanlış olabilir ama tek gerçek seni sevdikleridir bak seni dershaneye bile göndermişler bugün sana dışarıdan birisinin fazla yeme demesiyle ailenin demesi arasında çok büyük fark var unutma tamamen çıkarsız sevginin en saf hali ailenin sevgisidir....
Benim dururmum gene seninkinin tam tersi ne zorluklar yaşattım aileme bir bilsen kimse katlanamazdı herhalde şu anda düşündüğümde hem çok üzülüyorum hemde çok utanıyorum...Biliyorum bir gün mutlaka ailem yaş itibariyle benden önce ölecek aklıma geliyor ve aileme hakettiği hayatı yaşatamadığım için vicdan azabından ölüyorum yaşın biraz ilerlemeye biraz olgunlaşmaya başladığında en önemlisi hayatı insanları tanıdığında can dostlarından kazık yediğinde uğrunda öleceğin sevgililerinden ayrıldığında kısacası aklına gelebilecek en ama en zor zamanlarında yanında ailen olduğunu görünce bizi anlayaksın kardeşim........

 

hepinze teşekkürler ... önemli olan birilerine birşeyler anlatmaktı.
nedense bilmiyorum ama en büyük öfkem 1 saat sürüyor. sonra öfke falan kalmıyor.

 

yazdığına pişman bile olma derim. hepmizin psikolojik sorunu ola biliyor. bir gün ben çöküyorum, siz motive ediyorsunuz, bir gün de siz çöküyorsunuz, biz. en önemlisi tam çökmemek

 

Bence hayata pek takılmamak lazım.. Hayatta her ne olursa olsun bu olaylar karsısında takındıgın tavır sana gore tam anlamıyla dogru olmalı.. Inan bak hayatta her sey bos kardesım.. Sadece yaptıgın her seyde vıdcanın evet dogru yaptın desın.. Ben ıyı bırıyım dıyebılıyorsan gercekten kendıne gerısı bos.. Eger bıraz bıle suphen varsa bılkı ıyı bırı degılsın.. Bunu duzeltmek ıcın calıs..

Aılenle konusma mevzusuna gelınce, onurmus gururmus cekıngenlıkmıs hepsı hıkaye bır kere karsına alıp adam akıllı konusursan gerısı gelır.. Sen yeterkı olgunlugunu goster onlara.. Aılenıde mutlu edecek tek sey senın aklı basında olgun bır bırey olman zaten.. Tabı onlarda bır anda duzelmeyecekler ama sen onları duzeltmek ıcın cabaladıkca her sey daha ıyı olacak..

Bende 1 saat once babamla dısarı cıktım.. Bırkac sorun vardı, ustune araba bozuldu yolda kaldık.. Babamın sınırlı oldugunu anlayabılıyordum, benımde kafam cok bozuktu.. Eve donerken 15 dk boyunca yuruduk konu acmak ıcın resmen zorladım turlu turlu muhabbetlere gırdım.. Sonunda siniri gectı.. Arabayıda ben gıder alırım yarın dedım.. Sonuc rahat bır aksam.. Geldık bırlıkte fb macını ızlıyoruz.. Benım ıcın daha guzel bır sey yok annem babam yanımda..

Bugune kadar benım deger verdıgım kadar bana deger veren sadece 2 kısı gordum onlarda annem ve babam.. Ne ikiz kardesım, ne 17 yıllık omrumdekı 10-12 yıllık yakın arkadaslarım, ne sevgılılerım, ne dostlarım.. Hepsı illaki gitti, gidicek.. Sen annene babana gereken degerı ver arkadasım..

Dusunurum mesela nıye yasıyoruz dıye.. Dunyevı olarak tek amacım anneme babama yaslılıklarında ıyı bır hayat sunabılmek, onlara bakmak.. Sende anlık seylere takılma asıl sorular uzerıne dusun.. Kendı asıl cevaplarını bul.. Buna gore dumduz, dosdogru, kendıne karsı durustce yasa..

Uzun yazdım sanırım ama dedım ya bende doluyum.. Hepımız doluyuz.. Unutma tek dertlı sen degılsın, tek dertlı ben degılım.. Allah herkese tasıyabılecegı kadar dert verır.. Sen ya cok derdım var dıye uzuleceksın ya da nıye daha fazla derdım yok gucsuz muyum ben dıye uzuleceksın.. Benım derdım sana ufacık gelır veya senınkı bana, ama sahıbıne en buyuk dert odur.. Ne hayatı bosver tamamen ne de tamamen karamsarlıga kapıl..

 

Dedıgın gıbı bazı ınsanlarda spor terapı gıbı oluyor.. Spor yapamayınca dıger stres kaynaklarının etkısıde katlanarak artıyor.. Benım oyle mesela..