Merhaba arkadaşlar.Ben küçüklüğümden beri istediğim olan mühendislikti... Şuan bilgisayar mühendisiyim. Adana Çukurova Çıkışlıyım.. Malesef ülkemizde iş konusuna çare bulunamadı.. Bende okaranlıkta kalmış kişilerdenim Bir kitap firmasında maliye işlerine bakıyorum.. 1000Tl Maaş +Yemek+Ulaşım alıyorum.. 4 sene okudum . (Baya Masraflı Ailem İstanbulda oturuyor geliş-gidiş) Ben bazen kitap bile taşıyorum...sabahlıyorum bazen... Benim mühendis arkadaşlarım var cafede çalışıyor Böyle bir şey olamaz Nereye gidecek bu ülke ??? Açıkta olan gençler ne yapacak??? Aileleri napacak?
insanlar, belli ihtiyaçlarını daha kolay karşılamak amacıyla, bir araya gelme ihtiyacı hissetmiştir. böylelikle yerleşik düzen başlamış. ancak bir zaman sonra, aynı alanda yaşayan insan sayısının artması ile birlikte, güvenlik, asayiş, ürün dağılımı gibi problemler ortaya çıkmış, işte tam bu noktada "devletleşme" gereği duymuşlar. devletin kuruluş amacı, varlık sebebi, budur. insanların güvenliğini sağlayıcı, adil gelir dağılımı, huzur refah gibi problemleri halletmek, insan ihtiyaçlarını organize şekilde karşılamak.. yani devlet, millet için vardır. tarihimizde kurulan bütün devletlerimiz, milleti esas almıştır, halka hizmeti, hakka hizmet olarak görmüştür. kapitalizmin ortaya çıkmas ile birlikte sistemi değişmiş, "millet devleti içindir" anlayışı başlamıştır. kapitalizme ve son 100 yılda ortaya çıkmış tüm ideolojik yönetim sistemleri, milleti, devlete hizmetle yükümlü gören bir anlayışı benimsemiştir. bu yüzden, devletin güvenliği için halkın güvenliği zayıflatılmış, devletin zenginliği için halk fakirleştirilmiş, devletin varlığı için halk katledilmiştir. devletler, gözünü kırpmadan kendi halkını katletmiştir, devletin varlığını tehlikeye düşürüyor diye.. oysa o devletin, halkın can ve mal güvenliği için ortaya çıktığını unutarak.. gelelim türkiyemize... iktidar yanlısı ya da muhalefet olmayı bir tarafa bırakalım. önemli olan halkın refahı, mutluluğu ve güvenliği ise, bizim tek düşüncemiz, halk olmalıdır. elbette mevcut şartlar içerisinde devletin gerekliliği şart, ancak halk ile devlet arasındaki uyuşmazlıkta, kimse kusura bakmasın tavrım halktan yanadır. 2000 yılında büyük bir kriz atlattık. bankalar hortumlandı, içleri boşaltıldı, borçlandık, işletmeler kapandı, alım gücü düştü vs... sonraki hükümetle, bir kaç yıl içinde bir toparlanma içine girdik. Allah var şartlar iyileşti, bazılarına göre suni bir iyileşme idi bu, ama iyileştik, maaşlar enflasyona ezilmedi, alım gücü yükseldi, işsizlik azaldı, enflasyon düştü vs.. 2006-2007 yılında, gerek memur, gerek işçi gerekse asgari ücretli için, güzel bir dönem ve umutların başlangıcı oldu... ancak, yine sonraki yıllarda, siyasetteki yozlaşma, çekişmeler, rant kavgaları,lüks merakı, makam mevki düşükünü sayısındaki artış, ihale kapmalar, yine menfaat ibresinin halktan ayrılıp, devlette yer kapmış yalaka tayfaya dönmesine sebep oldu. 2014 yılında işsizler ve asgari ücretliler için durum, 2001den daha kötü maalesef... 2006, 2001 den iyi idi, 2014 ise 2001den de kötü. ve daha da kötüye gidiyor.. dediğim gibi, konu halk ise, iktidar ya da muhalefet yandaşlığını bir tarafa bırakıp, mantık çerçevesinde düşünüp karar vermek bizim görevimizdir. biz hep güçlü, ancak tevazu sahibi iktidar sahiplerini sevdik, bağlandık... fatih, yavuz, kanuni, mustafa kemal... biri bizansı yıkıp, istanbulu hediye etti, biri doğuyu, diğeri batıyı bize verdi... mustafa kemal ise zor şartlar altında milleti uyandırdı. haklar ödenmez.. o yüzden yaptırdıklar her saray analarının ak sütü gibi helaldir dedik... ama ya günümüzde...? halk aç, halk perişan.. halk ayakabısız, halk penceresiz... bu saraylar iş değil arkadaşlar... bu kadar borçlu, aç, işsizin olduğu ülkede, bu saraylar, bu ihaleler, bu rantlar doğru değil. kimseye siyasi görüşünden dininden mezhebinden dolayı düşmanlığım yok. demokrasiye de saygılıyım. kazanmış, makamı hak etmiş. milletin kararına da saygılıyım, makama da, mevkiye de... ama elimizi vicdanımıza koyalım.... ayakkabısız bir madenci babasının olduğu ülke, bir mühendisin asgari ücrete mahkum olduğu ülke, 1.3 milyarlık saray ile temsil edilemez! peygamber efendimizdeki, ya da daha sonraki halifedeki tevazunun birazını, birazını olsun örnek alalım... buyrun hala peygamber efendimizin evi ayakta... küçücük.. döneminde bir yabancı ülke elçisi peygamberimizi ziyarete gelir, ki sadece peygamber değil, aynı zamanda devlet başkanıdır. saray arar, bulamaz, efendimizin evini gösterirler, girer. devlet başkanının kim olduğunu anlayamaz. çünkü o devlet başkanı, o peygamber, sokaktaki vatandaş gibi giyinmiş, sokaktaki vatandaş gibi oturuyordur... son olarak fatih'ten bir olay aktarayım: sultan mehmed istanbulu fethedince, tüm hocalarını ulemayı toplar ve bizans sarayında yemek tertip eder. bizanstan kalan altın çanaklarla yemekler sofraya konulur. geleneklere göre sofradaki en yaşlı kişinin yemeğe başlaması lazm. o da fatihin hocasıdır. ama bir türlü yemepe başlamaz ve tesbih çekip duruyordur. "buyrun hocam, soframız helal sofradır" derler.. hoca kızar ve fatihe, o padişaha dönerek: "sen!!! istanbulu fethettin ama, daha ilk günde bizanslılra benzedin. bu kadar lüks ile yemek yenilmez. işte bizans bu sebepten yıkıldı, sen de mi ülkeni yıkmak istiyorsun!" diye çıkışır. fatih, sofrayı toplatır, daha mütevazi bir sofra hazırlanır... uzun oldu, içimi dökmek istedim
