Öncelikle selamlar bu aralar iş hayatım yüzünden oldukça sıkıntılıyım ve moralim çok bozuk...İşimi seviyorum aslında ama şirketteki insanlar beni işten bile soğuttular izine ayrıldığım zamanlar işimi özlerim fakat başladığımdada o insanların davranışlarını görünce tekrar nefret ederim hep..İnsanları hiç anlayamayacağım galiba çünkü tavırları hareketleri falan bana çok gereksiz geliyor yani benim düşüncem insan olan insanın halinden anlar..Bi şirkette muhaberat sorumlusuyum benim üstümde bi şefim var o kadar Allah'tan şef konusunda rahatım çünkü çok iyi bi insan ve olanlara ses çıkarmamamın bi nedeni onu sayıyor olmam...Kimse üstüne alınmasın ama 4 yıl üni okumuş ve belirli bir yere gelmiş insanların bazı bozuk davranışları beni kızdırdığı gibi bi o kadarda üzüyor açıkçası..artık okumaktan beyinleri iflas etmiş diyorum onlara..Herkez kendi işinin görülmesini istiyor nasıl olursa olsun işi hallolsun gerisi onun umrunda değil.Yapım gereği sessiz sakin samimi ve ahkam kesmeyen birisiyim kimseye hayır diyemiyorum ama bu halimi başka yöne kullanıyolar gibi hissediyorm.Böyle bencillikler ve düşüncesizlikler karşısında canım çok sıkılıyor ve kendimi çevreden soyutlamaya çalışıyorum hiç memnun değilim bu durumdan ama işimdeki çalışma saatleri çok uygun olduğu için katlanmaya çalışıyorum ama nereye kadar gidicek bilmiyorum.Sabah 8.00 iş başı 17.30 paydos..C.tesi pazar tatil..Bu işte hala kalmamın nedeni bunlar hafta sonu tatil olması ve mesai saatlerinin az olması tam bi memur saatleri aslında resmi tatillerim flnda öyle zaten duyan memur gibisin diyor..Bu zamanda hafta sonu tatil olan bi iş bulmak zor hemen hemen heryerde c.tesi günleri mesai fln olur.Bende iş dışında kendime zaman kaldığı için katlanıyorum mesela başka işte çalışsam body e gitme ve ders çalışma zamanım olmayabilir..Gerçi başka bi yerde çalışsam bu tip insanlar yine karşıma çıkacaktır bu kesin çünkü daha önceki iş yerimdede vardı böyle kişiler..Bilemiyorum ya ben çok safım yada insanlar çok kirlenmiş..
Yazdıklarını çok iyi anladım. Bence senden kaynaklanıyor, inan buna. Suçlama, önyargı falan değil, zaten suç ve suçlu da yok olsa da diğer insanlar olurdu senin durumunda. İnsanlar karşılarındakine göre reaksiyon geliştiriyorlar. Kendini nasıl kabul ettirdiysen ona göre şekil alıyor çoğunluk. İlk izlenim çok ama çok önemli, uzun vadede de mesafeyi korumalısın ve yerine göre MAALESEF rampa yapmak zorundasın ki kıymetin biline. Ama baştan buna uygun davramadınsa artık geri dönüş daha zor olacaktır, ama kendini değiştirirsen bir kaç ay içerisinde insanların artık eskisinden farklı yaklaştığını gözlemlersin.
Yazdıklarında haklısın benim sorunum bu işte kolay kolay kimseye baş kaldıramıyorum bana karşı sınırları aşan bi hareket olmadığı sürece..Ama karşındaki insanlar ukala ve kaprisliyse onlarla uğraşmakta çok zor ya 1 ytl lik fatura için 1 saat dolaştım ve faturaya hiç bakmamıştım ne kadar diye 1 ytlmiş bilsem cebimden verir keyfime bakardım ama 1 ytllik faturaya itiraz eden ve bi gömleğe 300 ytl veren insanları anlamak,kaprislerini çekmek çok zor..Bu arada msjın içinde sağol..
İyi ve yumuşak huylu insanların kıymeti toplumda pek bilinmiyor bence. Bununla birlikte herşeyde olduğu gibi yumuşak başlılığında aşırısı bize zarar getiriyor. Senin söylediğin 1 liraya itiraz edip 300 lirayı en nihayetinde bir kumaşa verebilen insanları "hakkın büyüğü küçüğü olmaz, hakkını savunacaksın" düşüncesiyle haklı bulmak mümkün gibi görünse de aslında hakkın değil ama paranın büyüğü küçüğü vardır. 300 liraya gömlek alabilen insanlar 1 lirayı ne kadar büyütürlerse o kadar küçülürler. Varlık ve varsıllık yanında cömertliği getimiyorsa insanları gerçekten de komik duruma düşürüyor. Ben senin yerinde olsam dengeyi bulmadan önce bir de öbür uca giderdim, kötü tarafa. Kaldı ki seni bilmem ama benim için karşımdaki insanın ukala, kaprisli bve şımarık olması beni çok daha anlaşması zor ve inatçı biri yapabiliyor ve o tip insanlara karşı durmaktan özel bir zevk alabiliyorum. Bence kendi iç dünyanı bozmadan dış dünyaya biraz daha kaba olmayı denersen, bu hiç birşey kazanmadan aynı şekilde devam etmekten iyi olacaktır. Kaybetmeyi de göze alarak biraz kabalaşmak en azından sana hayat tecrübesi getirir diye düşünüyorum.
Dediklerinde çok haklsıın özellikle bu alıntı yaptığım kısımda..tamda yapmam gereken şey bu aslında herşy içn tekrar teşekkürler..
